◄◄ تاپیک جامع پرسش و پاسخ در مورد ایـــــــــــــدز ►►

[Old_Chater]

چرخه زندگي ويروس ايدز در بدن:

HIV يك "رتروويروس" (Retrovirus) است كه دستخوش جهش هاى (Mutations) مكرر مى شود و بر سلول هاى دستگاه ايمنى بدن حمله مى كند. HIV را لوك مونتانيه از فرانسه و رابرت گالو از آمريكا كشف كردند.
رتروويرويس ها٬ ويروسهايى هستند كه ژنوم (ماده ژنتیکی ویروس) آنها از RNA تشكيل شده است. بنابراين براى تكثير خود به آنزيمى به نام نسخه بردار معكوس (Reverse Transcriptase) وابسته هستند كه ژنوم RNA آنها را به DNA نسخه بردارى مى كند تا بعد بتواند آن را با كمك آنزیمی (آنزیم اينتگراز) وارد ژنوم سلول ميزبان كند و به اين ترتيب امكان تكثير ويروس به وجود مى آيد. كلمه Retro (معكوس) در نام اين نوع ويروس ها هم به همين خاطر است چرا كه معمولاً نسخه بردارى از DNA به RNA انجام مى شود و لی در این دسته ویروسها بر عکس است.

HIV داراى ژن هاى مختلفى است كه پروتئين هاى ساختارى آن را رمزبندى مى كنند. HIV داراى ژن هاى عمومى رتروويروس ها(شامل: gag، pol و env ) و نيز ژن هاى اختصاصى خودش(شامل: tat و rev ) است. عفونت با HIV با انتشار حاد ويروس در خون آغاز مى شود. پس از اين مرحله شمارش ويروس ها در خون تا صد برابر كاهش مى يابد. پس از اين مرحله يك دوره نهفتگى بالينى آغاز مى شود.

در ابتدا تصور مى شد كه اين دوره يك دوره حقيقى نهفتگى ويروسى است كه در آن HIV درون ژنوم ميزبان به صورت غيرفعال قرار مى گيرد. بعدها مشخص شد كه سلول هاى خاصی( سلولهای دندريتيك ) در بافت هاى نهادى با ويروس پوشيده شده اند و بنابراين حتى در مرحله اى كه ويروس در خون ديده نمى شود، ميزان آن در بدن بالاست.


HIV با آلوده كردن سلول هاى ویژه ای از سیستم ایمنی به نام "لنفوسیت های T کمک کننده" یا (CD4+ T Lymphocytes یا +TCD4) باعث بيمارى مى شود. اين سلول هاى زيرگروهى از گلبول هاى سفيد هستند كه به طور طبيعى پاسخ ايمنى به عفونت را تنظيم مى كنند. HIV با استفاده از سلول هاى T براى تكثير خودش در سراسر بدن گسترش مى يابد و در همان زمان باعث كاهش اين سلول ها مى شود كه بدن براى دفاع از خود به آنها نياز دارد.

هنگامى كه ميزان سلول هاى +TCD4 در فرد آلوده به HIV تا حد معينى سقوط كند، آن فرد به طيفى از بيمارى ها مستعد مى شود كه در حالت معمول بدن مى تواند آنها را كنترل كند. اين عفونت هاى فرصت طلب هستند كه باعث مرگ فرد مى شوند. دلايل مختلفى وجود دارد كه مبارزه با HIV را مشكل مى كند. اول اينكه HIV يك ويروس RNA است كه از آنزيم نسخه بردار معكوس براى تبديل RNA خودش به DNA استفاده مى كند. اين روند باعث مى شود كه احتمال بيشترى براى جهش (mutation) در HIV نسبت به ويروس هاى DNA وجود داشته باشد. بنابراين امكان مقاومت سريع ويروس به درمان وجود دارد.

دوم اينكه اين تصور رايج كه HIV يك ويروس كشنده است صحت ندارد. اگر HIV يك ويروس كشنده بود خودش هم به زودى از بين مى رفت، چرا كه فرصت چندانى براى عفونت هاى جديد باقى نمى ماند. در واقع HIV سالها در بدن باقى مى ماند و از طرق مختلف مانند رابطه جنسى، انتقال خون، انتقال از مادر به نوزاد٬ ديگران را هم آلوده مى كند. همان طور كه ذكر شد حتى هنگامى كه هيچ ذره ويروسى در خون وجود ندارد ويروس در بدن به حالت نهفته باقى مى ماند. پس از سال ها ويروس مى تواند فعال شود و از ماشين هاى سلولى براى تكثير خود استفاده كند.
حتى در سال هاى اخير اين تصور كه عفونت مستقيم HIV باعث كاهش يافتن سلول هاى +TCD4 مى شود مورد ترديد قرار گرفته است. علت كاهش سلول هاى ايمنى به اين امر مربوط مى شود كه پروتئين سازنده پوشش HIV به آسانى از ذرات ويروس جدا و به خون وارد مى شود و آن را پر مى كنند. اين پروتئين ها مانند چسب سلول هاى +TCD4 را به هم مى چسبانند، از طرف ديگر دستگاه ايمنى بدن به آنها واكنش نشان مى دهد و باعث مى شود ساير سلول هاى ايمنى بدن به سلول هاى +TCD4 خود بدن حمله كنند و آنها را از بين ببرند.




• چرخه زندگى HIV

HIV به سلول هاى +TCD4 از طريق مولكولهای خاصی ( CXCR4 يا هر دو مولكول CXCR4 و CCR5 بسته به مرحله عفونت) متصل مى شوند. در مراحل اوليه عفونت HIV دو گيرنده (CCR5 و CXCR4 ) محل اتصال ويروس هستند اما در مراحل انتهايى عفونت كه اغلب HIV دچار جهش مى شود آنها تنها به یک گیرنده ( CXCR4 ) متصل مى شوند. هنگامى كه HIV به سلول هاى +TCD4 متصل مى شود يك ساختار ويروسى ( به نام GP41 ) به داخل غشاى سلول نفوذ مى كند و RNA ويروس و آنزيم هاى مختلف ( از جمله نسخه بردار معكوس، اينتگراز و پروتئاز ) به داخل سلول تزريق مى شوند.مرحله بعدى توليد DNA از روى RNA ويروس با كمك آنزيم مخصوصی (نسخه بردار معكوس) است. در صورت موفقيت اين عمل، DNA اولیه ویروسی ( پروويروس) با استفاده از آنزیمی (آنزيم اينتگراز) وارد DNA سلول ميزبان مى شود. در اين حال سلول ميزبان كامل با HIV آلوده شده است اما به صورت فعال پروتئين هاى ويروس را توليد نمى كند. از اين به بعد دوره نهفته آغاز مى شود كه در آن سلول هاى آلوده مانند «بمب هايى منفجر نشده» براى مدت طولانى باقى مى مانند.

هنگامى كه سلول ميزبان توليد پروتئين هاى ويروس را از روى DNA پروويروسى آغاز مى كنند، آنزيم خاصی (آنزیم پروتئاز) فراهم شده به وسيله HIV بايد آنها را به صورت پروتئين هاى نوبنياد HIV درآورند تا با اتصال آنها به هم ذرات ويروسى HIV به وجود آيد. ذرات ويروسى تازه به وجود آمده با جوانه زدن بر روى سطح سلول ميزبان از آن خارج مى شوند

[Old_Chater]

شما ممکن است که HIV در بدن خود داشته باشيد ولی از نظر سلامتی کاملاً سالم به نظر برسيد. تنها راه مطمئن تشخيص آلودگی و يا عدم آلودگی به ويروس ايدز (HIV) انجام آزمايش خون در آزمايشگاه می باشد. از زمان ورود ويروس به بدن انسان تا زمانی که شواهد آزمايشگاهی ظاهر شود،‌ ممکن است فاصله زمانی بين دو هفته تا شش ماه طول بکشد که به آن "دوره پنجره" (window period) می گويند. در اين دوران شخص٬ آلوده بوده و می تواند ديگران را نيز آلوده کنند، ولی ممکن است هيچ يک ازعلايم بالينی و آزمايشگاهی متداول را در خود بروز ندهد.

در صورتی که شما به رفتارخطرناکی دست زده ايد و نگران سلامت خود شده ايد، می توانيد برای انجام آزمايش HIV به پزشک خود و يا مستقيماً به مراکز انتقال خون و ديگر مراکزی که آزمايش ايدز را انجام می دهند، مراجعه کنيد.

نكته بسيارمهمی كه نبايد فراموش شود اين است كه درطی اين 6 ماه نبايد خود و ديگران را درمعرض رفتار خطرناک قرار
دهيد.
افرادي كه رفتارهاي پرخطر داشته اند اما تست HIV منفي است لازم است سه ماه بعد و در صورت تداوم رفتار پرخطر هرشش ماه آزمايش HIV را تكرار نمايند.
در بسياری از مراکز درمانی اغلب کشورها، مشاوره و انجام آزمايش HIV به صورت رايگان و ناشناس (بدون معرفی خودتان و دريافت تنها يک شماره کد)، انجام می پذيرد.

منبع:

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[Old_Chater]

خوب 4 هفته
این ها مثلا میخوان یک فیلم بازی کنن
خوب هر 4 هفته که بازی نمیکنن و برن تست بدن و بیان
میبینی پروژه بود و در یک هفته چند بار با شخص دیگری فیلم بازی کردند

Rapid test:
يک تست غربالگري است که جواب آن در عرض ۲۰ دقيقه آماده ميشود. اين تست از نمونه خون وريدي يا خون سرانگشت يا ترشحات دهان براي بررسي آنتي بادي HIV استفاده مي کند
بازيگراي فيلم از اين روش استفاده ميكنن كه فقط 20 دقيقه طول ميكشه پس ميتونن با خيال راحت كارشون و انجام بدن البته اين تست هم منفي كاذب داره پس نميشه 100% روش حساب كرد

[Old_Chater]

سه نوع كلي آزمايش (تست) تشخيصي HIV وجود دارد که عبارتند از:



1 – تست آنتي بادي HIV يا (HIV antibody test) : اين تست نشان مي‌دهد كه فرد با HIV آلوده شده است يا نه ( كه اطلاعات اين قسمت بر روی اين تست٬ متمركز شده است)



2 – تست آنتي ژن P24 يا ( P24 antigen testing) : اين تست بطور اوليه براي غربالگري نمونه‌هاي خون استفاده مي‌شود ولي در برخي مناطق بعنوان تست تشخيصي HIV بكار مي‌برند.

آنتي ژن P24 ، يك پروتئين است كه جزئي از ساختمان HIV مي‌باشد و در مراحل اوليه عفونت، به مقدار زياد توليد مي‌شود و بوسيلة تستهاي تشخيصي مي‌توان آن را در خون آشكار كرد. تست P24 مي‌تواند آلودگي با HIV را قبل از "تست آنتي بادي "HIV آشكار كند بنابراين تست آنتي ژن P24 در تشخيص HIV در مراحل اوليه بكار مي‌رود.



3 – تست ميزان ويروس (HIV Load test) : اين تست هنگامي استفاده مي‌شود كه شخص از آلوده بودن خود با HIV آگاه است و با اين تست ميزان ويروس در خون مشخص مي‌شود.





آزمايش تشخيصي HIV

آزمايش تشخيص HIV به جستجوي آنتي باديهاي موجود در خون مي‌پردازد. وقتي HIV (كه يك ويروس است) وارد بدن شخصي شود يك ماده شيميايي خاصي در بدن فرد ساخته مي‌شود كه آنتي بادي ناميده مي‌شود. آنتي باديها، پاسخ بدن به عفونت هستند بنابراين اگر در خون شخصي٬ آنتي بادي بر عليه HIV وجود داشته باشد اين بدان معني است كه او با HIV آلوده است در اكثر موارد 3 ماه طول مي‌كشد تا اين آنتي باديها بوجود آيند ( در موارد نادر تا 6 ماه در موارد بسيار نادرتر بيشتر از 6 ماه طول مي‌كشد تا آنتي باديها بوجود آيند)

انجام تست قبل از 3 ماه از زمان تماس با ويروس ، نتايج نامشخص دارد و فرد آلوده ممكن است هنوز آنتي بادي بر عليه ويروس نساخته باشد.

فاصله زماني بين آلوده شدن تا ساخت آنتي بادي را دوره پنجره (window period) گويند در دورة پنجره، افراد آلوده با HIV در خونشان آنتي بادي ندارند و بوسيلة تست HIV تشخيص داده نمي‌شود٬ هر چند كه ممكن است سطح بالايي از HIV در خون، ترشحات جنسي يا شير پستانشان وجود داشته باشد.

در دورة پنجره، HIV مي‌تواند از فرد آلوده به فرد ديگر منتقل شود هر چند كه تست HIV، آلوده بودن وي را مشخص نمي‌كند. بنابراين بهترين راه اين است كه تست HIV حداقل 3 ماه بعد از در معرض خطر قرار گرفتن با HIV، انجام شود. برخي مراكز تشخيصي جهت اطمينان خاطر بيشتر، انجام آزمايش مجدد را در ماه 6 توصيه مي‌كنند. همچنين، بسيار مهم است كه طي دوره زماني انجام تست HIV ، فرد مجدد در معرض خطر HIV قرار نگيرد. اين تست هنگامي دقيق است كه بين زمان مواجهه با HIV و انجام تست٬ مواجهه مجددي رخ ندهد.

تنها راه مطمئن جهت تعيين آلودگي با HIV انجام تست آنتي بادي HIV مي‌باشد و از روي علائم باليني نمي‌توان آلودگي با HV را تعيين كرد.
منبع:

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[kiarash3500]

جوش هاي ته زبون ميتونه از علايم ايدز باشه؟

[kiarash3500]

غده هاي لنفاوي كه موقع ورود ويروس ايدز تو بدن متورم ميشن بيشتر كدوم قسمت بدنن؟

[Dr.FANOOS]

چيزهايي كه بايد در مورد ايدز بدانيد (1)

ويروس اچ‌ آي ‌وي (HIV) بعد از ورود به بدن، در غدد لنفاوي پخش شده و در داخل سلول‌هاي دفاعي بدن (لنفوسيت‌ها) شروع به تكثير مي‌كند. در بيشتر بيماران حدود يك ماه بعد از آلودگي علائمي مثل سرماخوردگي ايجاد مي‌شود.

اين علائم شامل تب، گلودرد، درد عضلات و مفاصل، تهوع و استفراغ و علائم عمومي اينچنيني هستند. اين علائم در افرادي كه ويروس را به واسطه تماس جنسي كسب كرده‌اند، به نسبت ديگران شايع‌تر است.
واضح است كه اين علائم خاص نيستند، بنابراين پزشك و بيمار را مشكوك به آلودگي با ويروس اچ‌آي‌وي نمي‌كنند. تنها در مواردي كه فرد از يك ماه قبل، سابقه‌اي از تماس مشكوك داشته است و به فكر بيماري بوده، مي‌تواند به تشخيص كمك كند.
در اين مرحله تعداد ويروس در گردش خون بسيار زياد و توانايي انتقال بيماري بالاست.
بعد از چند ماه سيستم دفاعي بدن شروع به كنترل بيماري مي‌كند و اگرچه هرگز قادر به مهار كامل ويروس نمي‌شود، ولي مي‌تواند تكثير ويروس را تا مدت‌ها به صورت مخفي نگه دارد. با وجود اين، متاسفانه ويروس بي‌وقفه به انتشار خود و كشتن سلول‌هاي دفاعي بدن ادامه مي‌دهد.
اگر فرد شناسايي و درمان نشود، اين روند حدود 10 ‌سال ادامه مي‌يابد و در اين مدت معمولا بيماري مهلكي بيمار را تهديد نمي‌كند.
بعد از اين زمان با مرگ بيشتر سلول‌هاي دفاعي، تعداد اين سلول‌ها به حدي پايين مي‌آيد كه بيماري‌هاي خطرناك و كشنده خاصي كه به نام "بيماري‌هاي مرتبط با ايدز" شناخته مي‌شوند، ظرف چند ماه باعث مرگ بيمار مي‌شوند.
كساني كه در مرحله اول (مرحله بدون علامت) شناسايي مي‌شوند، شانس اين را دارند كه با مصرف داروهاي ضدويروس، روند تكثير ويروس و مرگ سلول‌هاي دفاعي در بدن شان كند شده و حدود 10 سال ديگر به عمرشان اضافه شود و تا شروع بيماري‌هاي مهلك مرتبط با ايدز حدود 20 سال دوام ‌آورند. بعد از شروع اين بيماري‌ها نيز درمان بسيار موثر است و تا سال‌ها مي‌توان از مرگ بيمار جلوگيري كرد.
بايد دوباره تاكيد كنم كه به دليل ماهيت بيماري ايدز و بي‌علامت بودن افراد آلوده، شناسايي مبتلايان فقط با آزمايش‌هاي دوره‌اي امكان‌پذير است. در غير اين صورت فرد بايد منتظر شروع بيماري‌هاي شديد مرتبط با ايدز باشد كه در آن زمان كار چنداني از سوي پزشكان براي مهار بيماري ساخته نيست.

ويروس اچ آي وي (HIV) از طريق تماس جنسي، خون، فرآورده‌هاي خوني، تماس شغلي و از مادر به كودك منتقل مي‌شود.جاي خوشبختي است كه تماس‌هاي معمولي افراد در جامعه باعث آلودگي نمي‌شود و از اين نظر جاي نگراني نيست.
حال درباره راه‌هاي انتقال اين بيماري خطرناك با شما سخن مي‌گوييم.
تماس جنسي
راه انتقال ويروس ايدز تماس جنسي معمولي است. اگر چه اين بيماري اكنون در ميان همجنس‌بازان آمريكا شايع‌تر از بقيه مردم است، ولي در ساير نقاط جهان تماس جنسي معمولي زن و مرد بيشترين نقش را در آلودگي دارد.
طي سال‌هاي اول، فرد مبتلا هيچ گونه علامتي ندارد و تنها راه شناخت افراد آلوده و پيشگيري از انتقال ويروس در بين زوجين، آزمايش خون است.
عامل بسيار مهم در احتمال آلودگي بر اثر تماس جنسي، ميزان ويروس در گردش خون فرد مبتلا است. اگر فرد آلوده به ويروس، شناسايي شده و تحت درمان قرار گيرد، تعداد ويروس در گردش خون ااو بسيار كم شده و به دنبال تماس جنسي، احتمال آلودگي شريك جنسي بسيار كم خواهد شد. اين موضوع در مورد ساير راه‌هاي آلودگي شامل آلودگي شغلي و انتقال مادر به كودك نيز صادق است.
نوع تماس جنسي نيز هر قدر غير متعارف‌تر باشد، احتمال انتقال ويروس بيشتر مي‌شود؛ به عنوان مثال تماس‌هاي جنسي كه به دنبال مصرف مواد محرك مثل اكستازي يا كريستال صورت مي‌گيرد، احتمال آلودگي را بسيار بالا مي‌برد.
انتقال خون
در سال‌هاي ابتدايي دهه 80 ميلادي كه هنوز طريقه انتقال ويروس اچ آي وي به طور كامل شناخته نشده بود، تعداد زيادي از بيماران به دليل دريافت خون يا فرآورده‌هاي خوني دچار ايدز شدند. در اين ميان بيماران مبتلا به هموفيلي كه مي‌بايست مرتب پلاسما يا فاكتور 8 دريافت مي كردند، از همه بيشتر گرفتار شدند. پيوند اعضا از افراد آلوده به ويروس اچ آي وي نيز باعث ابتلاي ديگران شده است.
اكنون با آگاهي از انتقال اين ويروس به دنبال انتقال خون و پيوند اعضا، خطر بسيار ناچيزي افراد را تهديد مي‌كند.
استفاده از سرنگ مشترك
معتادان تزريقي عادت به استفاده از سرنگ و سر سوزن اشتراكي دارند. در ضمن گاهي مايع حلال يا ----- داروهاي مخدر نيز به صورت مشترك استفاده مي‌شود. بدين ترتيب در ميان اين گروه، بيماري ايدز بسيار شايع‌تر از ساير اقشار جامعه است.
آلودگي شغلي
پزشكان، پرستاران، كاركنان آزمايشگاه و ساير كاركنان بهداشتي همواره در معرض تماس وسايلي مثل چاقوي جراحي و سوزن آلوده هستند. اگرچه احتمال آلودگي در اين روش خيلي كم است، ولي به دليل تعدد موارد اهميت زيادي دارد.
علاوه بر اين ها، تماس با پوست زخمي يا مخاط ها (گوارشي – تناسلي) و مايعات بدن مثل مايع مغزي، مايع مفصلي و ... نيز آلوده كننده است.
ادرار، مدفوع، خلط، عرق و مواد استفراغي اگر خوني نباشند، معمولا آلوده كننده نيستند.
با اين حال، خوشبختانه احتمال آلوده شدن پرسنل بهداشتي در اثر تماس با بيماران مبتلا به ايدز بسيار كمتر از تماس با مبتلايان به هپاتيت بي و هپاتيت سي است.
بيماري هاي مرتبط با ايدز
ويروس اچ ‌آي‌ وي (HIV) با ورود به سلول‌هاي دفاعي بدن و تخريب آن ها، سيستم ايمني فرد مبتلا را دچار ضعف پيشرونده كرده و او را مستعد ابتلا به بيماري‌هاي فرصت‌طلب مي‌كند.
دسته اول بيماري‌هايي مثل سينوزيت ، اسهال ، زونا ، ذات‌الريه (پنوموني) و سل هستند كه در افراد معمولي هم ديده مي‌شوند، ولي در مبتلايان به ايدز شيوع بسيار بالاتري داشته و به درمان‌هاي معمول پاسخ نمي‌دهند.
دسته دوم بيماري‌هايي هستند كه در افراد عادي وجود ندارند و ضعف شديد ايمني كه به واسطه ويروس ايدز ايجاد شده است، منجر به بروز اين گونه بيماري‌ها مي‌شود. اين دسته از بيماري‌ها شديدتر بوده و مرگ و مير زيادتري دارند.
سينوزيت چركي بيماري آشنايي است و علائم آن شامل خروج چرك از بيني و درد در قسمت بالايي صورت و گاهي تورم و قرمزي پوست صورت است. اين بيماري در مبتلايان به ايدز بسيار شايع و بد قلق است.

عفونت چركي ريه‌ها يا پنوموني به واسطه ورود انواع ميكروب‌ها به بدن بيماران مبتلا به ايدز ايجاد مي‌شود. علائم پنوموني در بيماران مبتلا به ايدز مثل افراد عادي شامل سرفه، تب، درد سينه و خلط است، ولي به سختي درمان مي‌شود.
نوعي از پنوموني فقط در بيماران دچار ضعف شديد ايمني به واسطه انگلي به نام پنوموسيستيس ايجاد مي‌شود. اين بيماران ابتدا داراي سرفه و تنگي نفس كمي ‌هستند، ولي روز به روز بدحال‌ تر مي‌شوند و داروهاي معمولي تاثيري روي بيماري شان ندارد. به تدريج بيمار دچار كاهش وزن و تنگي نفس شديد شده و اگر بيماري به موقع تشخيص داده نشود، باعث مرگ بيمار مي‌شود.

ميكروب سل از دسته ميكروب‌هايي است كه در افراد سالم و داراي سيستم ايمني قوي نمي‌تواند فعاليت كند. اين بيماري در مناطقي كه مردم دچار سوءتغذيه و سطح سلامت پاييني هستند، شيوع دارد. سل در كشورهاي پيشرفته ‌طي نيمه دوم قرن بيستم به خوبي مهار شده بود، اما با گسترش بيماري ايدز در اين جوامع بار ديگر بيماري سل همچون غول خفته‌اي بيدار شد.
علائم بيماري سل شامل سرفه، خلط چركي، خلط خوني، كاهش وزن و ضعف عمومي ‌است. اين بيماري يكي از دلايل اصلي از بين رفتن بيماران ايدزي است و سل در اين بيماران، صد برابر افراد معمولي شايع است.
ضايعات دهاني شامل برفك و آفت، در ايدزي‌ها بسيار زياد است. آفت‌ها كه ضايعات دردناك دهاني هستند، به وفور در افراد معمولي هم ديده مي‌شوند و مختص بيماران ايدزي نيستند.
برفك دهاني كه عامل آن قارچي به نام كانديدا مي‌باشد و ضايعات سفيد رنگي در دهان خصوصا قسمت پشتي زبان و حلق ايجاد مي‌كند، در افراد بالغ بسيار نادر است و وجود آن احتمال ضعف ايمني بدن را مطرح مي‌كند.
زخم‌هاي مري كه باعث مي‌شود بيمار موقع قورت دادن غذا، درد زيادي در قسمت بالاي جناق احساس كند نيز از دسته بيماري‌هاي مربوط به ايدز هستند. با آندوسكوپي مي‌توان اين گونه زخم‌ها را تشخيص داد و نمونه ‌برداري كرد.
چند نوع انگل فرصت‌ طلب وجود دارند كه در روده بزرگ بيماران مبتلا به ايدز لانه گزيني كرده و ايجاد اسهال‌هاي شديد ، طولاني مدت و مقاوم به درمان مي‌كنند.

دكتر رضا كريمي - متخصص بيماري‌هاي داخلي
منبع:

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[Dr.FANOOS]

چيزهايي كه بايد در مورد ايدز بدانيد(2)

ويروس HIV و انواع آن
(Human Immunodeficiency Virus)
HIVبه معني ويروس نقص ايمني انسان است. اولين بار در سال 1981 در آمريكا پنوموني ناشي از پنوموسيستيس كاريني(Pneumocystis carinii pneumonia) در پنج مرد همجنس باز كه قبلا سالم بودند مشاهده شد تا اين كه در سال 1983 HIV از يك بيمار لنفادنوپاتي جدا شد و در سال 1984 ثابت شد كه اين ويروس عامل مسبب AIDS مي باشد.

ويروس HIV از خانواده ي رترو ويروس ها و از زير خانواده ي لنتي ويروس ها مي باشد. ويروس هاي نقص ايمني انسان HIV-1 و HIV-2 نام دارند كه ويروس هاي سيتوپاتيك مي باشند.
در ميكروسكوپ الكتروني اين ويروس به شكل دوازده وجهي، با خارهاي سطحي متعدد، داراي دو پوشش پروتئيني و اصلي وراي غشايي ديده مي شود.
ويريون* از سطح سلول هاي آلوده جوانه مي زند و به محيط بيرون آزاد مي شود. به همين علت است كه ويروس HIV به طور مداوم پوشش خود را عوض مي كند و به هنگام جوانه زدن از غشاي سلول ميزبان انواع متفاوتي پروتئين و گليكو پروتئين جدا مي كند كه تركيب آن منحصر به فرد مي باشد.
(* به يك ذره ي ويروسي كه توان آلوده كردن سلول را دارد ويريون مي گويند.)
در شكل شماتيك از ويروس به طور واضح لايه ها و هسته ي ويروس و دو قطعه ي RNA كه به صورت جدا از هم در مركز ويروس مستقر هستند، مشاهده مي شود.
اين ويروس ها حاوي آنزيم ريورس ترانس كريپتاز معكوس هستند و به كمك همين آنزيم است كه پس از ورود به داخل سلول مي توانند از روي RNA، ژنوم دو رشته اي DNA را سنتز كنند. پس از اين مرحله DNA ي سنتز شده به هسته ي سلول ميزبان رفته و توسط آنزيم هاي خود در DNA ي سلول ميزبان رخنه مي كنند و سيستم همانند سازي كننده ي ميزبان را وادار به همانند سازي از ژنوم خود كرده و در مراحل بعدي اجزاي ويروس HIV به سرعت سنتز مي شود و با پديده ي جوانه زدن از سلول ميزبان سبب آسيب هاي جدي به غشاي سلول ميزبان شده و در نهايت سلول ليز مي شود. از آن جايي كه سلول هاي ميزبان، ويروس گلبول هاي سفيد مي باشد سبب كاهش شديد اين سلول ها شده و در اثر برخورد يك بيماري عفوني بدن نمي تواند از خود دفاع كند؛ به اين ترتيب كه در اثر يك سرماخوردگي ساده احتمال مرگ وجود دارد.
تفاوت بين HIV-1 و HIV-2 چيست؟


نوع غالب در جهان HIV-1 مي باشد و هنگامي كه به طور كلي و بدون مشخص كردن نوع، درباره ي HIV بحث مي شود منظور HIV-1 مي باشد. هر دو نوع HIV-1 و HIV-2 از طريق تماس جنسي، خون و محصولات خوني و از مادر به كودك منتقل مي شوند و سبب ايدز با علائم باليني غير قابل افتراق از يكديگر مي شوند اما HIV-2 مشكل تر از HIV-1 منتقل مي شود و فاصله ي زماني بين آلوده شدن با HIV-2 تا ايجاد بيماري طولاني تر است.
HIV-1 چند زير گونه(subtype) دارد؟
HIV-1 ويروس بسيار متغيري است و به راحتي جهش مي يابد بدين جهت راسته هاي متفاوتي از HIV-1 وجود دارد. اين راسته ها مي تواند بر اساس گروه ها و زير گونه ها، طبقه بندي شوند. 2 گروه وجود دارد: گروه M و گروه O
در سپتامبر 1998 گروهي از محققان فرانسوي اعلام كردند كه راسته ي جديدي از HIV در زني از كامرون در غرب آفريقا، يافته اند.
اين راسته به هيچ كدام از دو گروه O و M تعلق نداشت و پس از بررسي ها در تمامي كامرون? تنها در سه نفر ديگر آلودگي به اين راسته از ويروس HIV يافت شد.
در حال حاضر در گروه M حداقل 10 زير گونه ژنتيكي مشخص از HIV-1 شناخته شده است كه زير گونه هاي A تا J هستند. به علاوه گروه O شامل دسته ي مشخصي از ويروس هاي كاملا ناهمگون(heterogenous) هستند.
تفاوت هاي بين زير گونه هاي گروه M ممكن است همانند تفاوت چشمگير بين گروه M از گروه O باشد.
زير گونه هاي مختلف در كجا يافت شدند؟
زير گونه هاي HIV به صورت ناهمگون در سراسر جهان پخش شده اند؛ به عنوان مثال زير گونه B اغلب در آمريكا، ژاپن، استراليا، كارائيب و اروپا يافت مي شود و زير گونه ي D و A در صحراي جنوبي آفريقا و زير گونه ي C در آفريقاي جنوبي و هند و زير گونه ي E در جمهوري مركزي آفريقا، تايلند و ديگر كشورهاي جنوب شرقي آسيا، بيشتر است.
زير گونه ي F (برزيل و روماني)، H و G (روسيه و آفريقاي مركزي) I (قبرس) و گروه O (كامرون) شيوع بسيار كمي دارند.
اغلب زير گونه ها در آفريقا يافت مي شوند اگر چه زير گونه ي B شيوع كمتري دارد.
تفاوت عمده ي بين اين زير گونه ها چيست؟
تفاوت عمده در تركيب ژنتيكي آن ها است. تفاوت هاي بيولوژيكي مشاهده شده در محيط هاي آزمايشگاهي حياتي(in vivo) و محيط هاي آزمايشگاهي مصنوعي(in vitro) بيانگر اين مساله است.
همچنين پيشنهاد شده كه برخي گونه ها با فرم خاصي از راه انتقال در ارتباط هستند به عنوان مثال زير گونه ي B با تماس هاي همجنس بازها و معتادان تزريقي خصوصا از راه خون و زير گونه C و E از طريق انتقال دگر جنسي(heterosexual) (از راه مخاطي). زير گونه ي E راحت تر از زير گونه ي B گسترش مي يابد.
آزمايش متداول تشخيصي HIV يا (HIV antibody test) كه جهت غربالگري (screening) و اهداف تشخيصي به كار مي رود تمامي زير گونه هاي HIV را آشكار مي كند.
واضح است كه در آينده زير گونه هاي ژنتيكي جديدي از HIV كشف خواهند شد و آن زير گونه هاي جديد با جهش هاي ژني(mutation) به نمو(develop) ادامه مي دهند.
علائم بيماري ايدز

با كاهش قدرت سيستم دفاعي٬ به مرور زمان بدن آماده ابتلا به بيماري هايي مي شود كه به طور معمول در مردم عادي ديده نمي شوند.
اين بيماري ها به صورت بيماري هاي ريوي ، اسهال هاي شديد و مزمن ،‌ تب هاي طولاني ، كاهش وزن ،‌ اختلالات شخصيتي ،‌ بيماري هاي مغزي و پوستي خود را نشان مي دهند كه در نهايت منجر به مرگ فرد مبتلا خواهند شد.
علائم آلودگي با ويروس HIV (ايدز) بسيار پيچيده است و داراي چندين مرحله است كه الزاما همه آنها در افراد آلوده مشاهده نمي شوند.
اين مراحل عبارتند از: ‪
1- مرحله عفونت اوليه HIV (مرحله اول)
اين مرحله چند هفته طول مي‌كشد و معمولا شبيه سرماخوردگي است كه بلافاصله بعد از عفونت رخ مي‌هد. علائمي نظير تب، گلودرد، بزرگي غدد لنفاوي، درد مفاصل و عضلات ، سردرد، ضعف و بي حالي، بي اشتهايي ، تهوع و استفراغ، كاهش وزن، اسهال و گاهي دانه هاي جلدي و يا تظاهرات عصبي دارد.
در 20 درصد موارد، علائم به گونه‌اي است كه فرد به پزشك مراجعه مي‌كند، ولي بيماري او معمولا تشخيص داده نمي‌شود و حتي اگر تست HIV آنتي بادي در اين موقع انجام شود ممكن است هنوز مثبت نباشد.
طي اين مرحله مقدار زيادي HIV در خون محيطي فرد وجود دارد و سيستم ايمني با توليد پادتن ها (آنتي بادي ها)، و لنفوسيت هاي سلول كش (لنفوسيت هاي سيتوتوكسيك) شروع به پاسخ در برابر ويروس ايدز مي‌كند.
2- مرحله بدون علامت باليني (مرحله دوم)
اين مرحله به طور متوسط ده سال طول مي‌كشد و همان طور كه از نام اين مرحله پيداست، بدون علامت است، هر چند ممكن است غدد متورم لنفاوي هم وجود داشته باشند (لنفادنوپاتي). سطح HIV در خون محيطي به سطح بسيار پاييني كاهش مي‌يابد، ولي بيماري همچنان مسري است و آنتي بادي HIV در خون قابل ارزيابي است.
تحقيقات اخير نشان داده است كه HIV طي اين مرحله غير فعال نيست و در غدد لنفاوي بسيار فعال است.
3- مرحله علامت دار؛ پيش روي از HIV تا AIDS (مرحله سوم)
با آسيب بيشتر سيستم ايمني، بيماري به سمت بدتر شدن پيش مي‌رود تا اين كه تشخيص ايدز مطرح شود.
به طور كلي مي توان گفت كه علايم اصلي و فرعي مرحله نهايي آلودگي با HIV يعني "ايدز" موارد زير هستند كه در صورت مشاهده هر كدام از آن ها بايد با پزشك مشورت كنيد.
علائم اصلي ايدز:
• كاهش وزن بيشتر از 10 درصد
• اسهال مزمن بيشتر از يك ماه
• تب هاي متناوب يا دائمي بيش از يك ماه
علائم فرعي ايدز:
• سرفه پايدار به مدت بيش از يك ماه
• عفونت پوستي منتشر همراه با خارش
• تبخال هاي عود كننده
• برفك دهاني
• عفونت تبخالي مزمن پيش رونده
• بزرگ شدن عمومي غدد لنفي
درمان ايدز پس از ابتلا

اولين اقدام پزشك براي درمان اين بيماران، روان درماني است. بايد بيمار اطمينان خاطر پيدا كند كه بيماري او رو به بهبودي است.
بيمار مي بايست از مراحل درمان تا حدودي اطلاع داشته باشد، تمامي مسائل مربوط به پيشگيري به اين بيماران آموخته شود و تمامي عوامل خطر براي آنها گفته شود.
تعيين زمان شروع دارو:
- درمان زود هنگام (Early therapy)
- درمان دير هنگام (Late therapy)
پس از شروع درمان، معمولا بعد از دو تا چهار هفته آثار درمان كاملا آشكار مي شود.
مساله بسيار مهمي كه در حال حاضر به عنوان يكي از معضلات درمان مطرح مي باشد، هزينه درمان است. قيمت داروها بسيار گران است.
روش درمان در حال حاضر در ايران به اين صورت است كه پس از شناسايي بيماران، درمان با روش late therapy و با استفاده از سه دارو انجام مي گيرد.
اصول‌ كلي‌
با انجام‌ آزمايش‌ خون‌ و آزمون‌ پادتن‌ ضد ويروس‌ ايدز (ممكن‌ است‌ حتي‌ تا شش ماه‌ پس‌ از آلودگي‌ مثبت‌ نشود) مي‌توان‌ بيماري را تشخيص‌ داد.
در بيماراني‌ كه‌ آلودگي‌ به‌ ويروس‌ ايدز تشخيص‌ داده‌ مي‌شود، بايد وجود ساير بيماري‌هاي‌ آميزشي‌ و ساير عفونت‌ها مثل‌ سل‌ نيز مورد بررسي‌ قرار گيرد.
در صورت‌ بروز عوارض‌، ممكن‌ است‌ نياز به‌ بستري‌ شدن بيمار‌ باشد.
توجه‌ داشته‌ باشيد كه‌ تشخيص‌ زودهنگام‌ كمك‌ كننده‌ است‌. اگر در معرض‌ خطر هستيد،‌ هر چه سريع تر به پزشك مراجعه‌ كنيد، حتي‌ اگر احساس‌ مي‌كنيد كه‌ در سلامت‌ كامل‌ به‌ سر مي‌بريد.
اگر مي‌خواهيد حامله‌ شويد، يا اين‌ كه‌ حامله‌ هستيد، انجام‌ آزمون‌ ويروس‌ ايدز ممكن‌ است‌ كمك‌ كننده‌ باشد. در صورت‌ مثبت‌ بودن‌ آزمون‌ ويروس‌ ايدز به‌ هنگام‌ حاملگي‌، با درمان‌هاي‌ مخصوص‌ مي‌توان‌ احتمال‌ عفونت‌ در نوزاد را به‌ حداقل‌ رساند.
از تماس‌ با افرادي‌ كه‌ دچار عفونت‌ هستند، پرهيز كنيد.
داروها
براي‌ مقابله‌ با عفونت‌ها يا پيشگيري‌ از آن ها ممكن‌ است‌ آنتي‌بيوتيك‌ تجويز شود.
داروهاي‌ ضد ويروسي‌ (ديدانوزين‌، استاوودين‌، زالسي‌ تابين‌، زيدوودين‌) و نيز داروهاي‌ مهاركننده‌ پروتئاز، در درمان‌ عفونت‌ با ويروس‌ ايدز مورد استفاده‌ قرار مي‌گيرند و ممكن‌ است‌ پيشرفت‌ بيماري‌ را به‌ تأخير اندازند.
تجويز آنها بايد توسط‌ پزشكان‌ با تجربه‌ انجام‌ پذيرد. بعضي از اين داروها (مثل زيدوودين‌) مي‌توانند‌ انتقال‌ عفونت‌ به‌ جنين‌ مادران‌ حامله‌ را كاهش‌ دهند.
فعاليت در زمان ابتلا به اين بيماري
ميزان فعاليت به‌ وضعيت‌ سلامت‌ هر فرد بستگي‌ دارد. علايمي‌ مثل‌ خستگي‌ يا وجود عفونت‌ مي‌توانند بعضي‌ از فعاليت ها را در زمان ابتلا به اين بيماري محدود كنند.
استراحت‌ مهم‌ است‌، اما توصيه‌ مي‌شود به‌ طور منظم‌ ورزش‌ انجام‌ گيرد.
رژيم‌ غذايي‌
تغذيه‌ بايد كافي‌ و مناسب‌ باشد. سوءجذب‌، تغيير سوخت ‌و ساز بدن و كاهش‌ وزن‌ در بيماران‌ مبتلا به‌ ايدز شايع‌ هستند.
از خوردن‌ تخم ‌مرغ‌ خام‌، شير غيرپاستوريزه‌، يا ساير مواد غذايي‌ بالقوه‌ آلوده‌ خودداري‌ شود.
در حال حاضر 2 گونه از HIV وجود دارد؛ HIV-1 و HIV-2.

منبع:
http://www.iranianuk.com/article.php?id=57818

[Dr.FANOOS]

يزاق دهن فرد مبتلا اگه خوني نباشه ميتونه بيماري رو انتقال بده؟

با توجه به مطالبی که گذاشتم خب معلومه که "نه" منتقل نمی شه....
اما یه چیزی به من ثابت شد . اگر به یه بیماری خیلی فکر کنی و مرتب احتمال مبتلا شدن بهش رو بدی مطمئن باش اون بیماری رو می گیری.مخصوصا توی بیماری های سرطانی!!!

[Dr.FANOOS]

حتي اگه بذاق دهن فرد آلوده وارد آ ل ت تناسلي بشه؟

پایه و اساس انتقال این ویروس مسلما خون به خون هست!
اگر بذاق خونی باشه امکانش هست وگرنه فکر نکنم!