فوتبال ملی ایران | مقدماتی جام جهانی 2014 برزیل

[raana]

بابا دره فدراسیون رو تخته کنن کاسه کوزشونو جمع کنن برن با این تیم ملی
با این وضعیت نریم جام جهانی بهتره.همیشه همه امیدمون اینه که فقط بریم جام جهانی خوب ...رفتیم ...که چی؟؟
بریم اونجا فقط همه بازیکنا تو زمین را برن بعد همه بازی ها رو ببازیم .....بعد همه امیدمون مثل 2006 به این باشه که یه تیم مثلا در پیت مثله آنگولا رو بزنیم که بگیم خیلی با حال بازی
کردیم و آخرشم نتونیم اون تیم رو بزنیم فقط 1-1 مساوی کنیم.

اینا همه فکر و ذکرشون اینه که فقط کره رو ببرن که اونم به طور اتفاقی یه توپی به پاشون خورد و رفت تو گل و
ضمن کره بازی خوبی نکرد اگه بازی کرده بود که اون برد رو هم نداشتیم..دیگه تیمی که از لبنان بخوره کارش معلومه دیگه.

تنها کسی که دیشب تو زمین واقعا بازی کرد فقط دژاگه بود بقیه معلوم نبود کجا بودن...چی کار می کردن.....واقعا جای تاسف داره که واسه فوتبال این همه پول خرج می کنن و
آخرشم وضعیت اینه.بازیکنی که تا شبه قبل بازی فقط فکر خوش گذورنی و کارای دیگشه معلومه اینجوری بازی می کنه...یعنی اینقدر سخته که در مقابل اون همه پولی که می گیری
90 دقیقه تو زمین با غیرت بازی کنی؟؟؟؟؟؟؟

[Alinho]

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
خبرگزاری ایمنا: بعد از برد مقابل کره جنوبی سعی کردیم به همه چیز خوشبین باشیم، به اینکه یک بار هم که شده قرار است شانس در خانه ما را بزند. اینکه اگر ازبک را هم به همین ترتیب در تهران از پیش رو برداریم می توانیم به جام جهانی فکر کنیم و این انتظار زیادی از تیم ملی نیست که ازبکستان را ببرند و یا حداقل به این تیم نبازند.

دلشوره ما اما خبر از این می داد که باید از ازبکستان بترسیم و پیش از آن از تصور اشتباه خودمان درباره این مسابقه. اینکه هواداران ما با شکست کره جنوبی تا حدوی ارضا شده اند و ممکن است در این دیدار ۱۰۰ هزار نفری در استادیوم حاضر نشوند، اینکه بازیکنان تیم ملی که همگی عاشق درخشش لحظه ای هستند آن لحظات شیرین را در دیدار با کره تجربه کرده اند و با خارج کردن تیم از بحران شرایط متفاوتی برای رویارویی با ازبکستان دارند و همچنین مسوولان و رسانه هایی که اصلاً پرداخت ویژه ای به این بازی بسیار حساس نداشتند و حتی برای چشم و هم چشمی هم که شده در اردوی تیم ملی حاضر نشدند و وعده پاداشهای عجیب و غریب ندادند!

مجید جلالی به ما گفت که ازبکستان از کره جنوبی خطرناکتر است به دو دلیل: نخست اینکه جو پرداخت ما به این مسابقه خبر از غفلت ما می دهد و ثانیاً ازبکستان تیمی است که اگر بهتر از کره نباشد بدتر از این تیم نیست!

شب تلخ بارانی فرا رسید و نشان دادیم می توانیم باز هم از یک سوراخ دو بار گزیده شویم. فروردین ۸۸ خاطرتان هست زمانی که در تهران بازی را به عربستان هدیه کردیم و جام جهانی را برای خودمان حرام! این بار نام عربستان شده بود ازبکستان و حالا باید عزای غفلت کودکانه خود را بگیریم.

تا خرداد ماه سال آینده باید هر روز از خودمان بپرسیم آیا می شود در دوحه قطر را برد؟ آیا استرس بازی با لبنان می گذارد بچه ها از این تیم در تهران سه امتیاز را بگیرند و آیا اگر کارمان به روز آخر کشید، می توانیم از کره در سئول امتیاز گرفت؟

فقط کافی بود به ازبک نمی باختیم و تنها کافی بود تمرکز خود را برای ۹۰ دقیقه مقابل این تیم حفظ می کردیم. موضوع این است که با همه ضعفهای فوتبال ما در حال حاضر همچنان داریم چوب ندانم به کاری، استفاده از مهره هایی که مطمئن به بهترین بودن آنها نیستیم و مسائلی از این دست را می خوریم. فرصت اینکه همه تیمها جرات کرده اند در تهران ما را تهدید به شکست کنند را خودمان فراهم کرده ایم. تیم ملی می تواند اینقدر ضعیف نباشد که در طول ۹۰ دقیقه هراسان به موقعیتهای حریف چشم بدوزیم و هیچ یک از فرصتهای تیم ملی را با امید گل شدن دنبال نکنیم.

در همین دیدار با ازبکستان بار دیگر هراس مهدی رحمتی که سالهاست در چشمان او هویداست پشت سر مدافعان ما به وضوح دیده می شد، ترسی که بعضاً اعتماد به نفس را که زمانی با حضور عابدزاده به اوج می رسید از تیم ملی سلب می کند. یک خط جلوتر حسرت به دل ماندیم دو مدافعین ما برای یک بار هم که شده پروازهای آن چنان داشته باشند و بر روی سانترهای ازبکستان و پیش از آن کره مسلط عمل کنند. مدافعین کناری ما که همواره در آسیا زبانزد بوده اند، در طول پنج بازی به اندازه یک بازی حسین کعبی یا مهدوی کیا مدافعین حریف را دور نزده اند و آرامش حریف را از کناره ها به هم نریخته اند.

در خط هافبک نه توانایی صدور ۵ پاس سالم، رو به جلو و ایجاد موج دوم حمله پشت سر فروارد را داریم و نه در کارهای دفاعی هماهنگ عمل می کنیم و بالاخره در خط فروارد هم که باید دست بوس نظام استعدادیابی آلمان و بلژیک باشیم که برای ما دژاگه و قوچان نژاد را مهیا کرده است و الا مشخص نبود با سیستم انتخاب بازیکن کی روش قرار بود با چه کیفیتی امید به حضور در جام جهانی را دنبال کنیم.

موضوع این است که تیم ملی با شرایط ناامید کننده کنونی با چند تغییر می تواند شرایط بهتری پیدا کند. بازیکنانی هستند که کی روش چشم بر کیفیت آنها بسته است و مثلاً در بازی شب گذشته خلاً آنها احساس شد. دروازه بان ما باید الهام بخش تیم ملی باشد نه با این شدت از استرس بازی را دنبال کند، بازیکنی که قرار بود در خط دفاعی ما سرهای اول را بزند که بود ودلیل عدم استفاده از هادی عقیلی با توجه به اینکه ما می دانستیم ازبکستان به حتم بر روی ضربات کاشته بر روی ما خطر ساز می شود چه بود؟

واقعاً در خط هافبک امید ابراهیمی نمی توانست برنده جنگهای تک به تک باشد و با توجه به شم گلزنی خودش در پشت محوطه جریمه و درون محوطه جریمه حریف خطرسازتر ظاهر شود، یا امکان استفاده از رضا حقیقی نبود که به ما در هنگام ضربات کاشته خودی یا حریف برتری قدی می داد! در خط فروارد سوال از آقای کی روش این است که چرا از خلعتبری برای پلن B استفاده نکرد. چرا خلعتبری یا قوچان نژاد برای لحظاتی که کار گره می خورد حفظ نشد و تمام سرمایه اش را در نیمه اول به کار گرفت تا در نیمه دوم مجبور به استفاده از مهاجمی نه چندان کارآمد چون عباسفرد شود. واقعیت این است که با وجود اینکه ضعف ناشی از مدیریت ضعیف در فوتبال ما به چشم می خورد اما هنوز نفسهای باقی مانده فوتبال ایران هم قادر است تا بر حریفی چون ازبکستان آن هم در تهران پیروز شود، اگر بتوانیم از ظرفیت موجود بهترین کیفیت را بگیریم.

در این باب صحبت در مورد مدیریت بازی که انتظار ما از کی روش به مراتب بیشتر از آن چیزی بود که در دیدار چهارشنبه شب دیدیم، باقی است. مدیریتی که به خصوص در ۲۰ دقیقه ابتدایی نیمه دوم اثری از آن ندیدیم و تیم ملی اسیر از هم پاشیدگی و بی تمرکزی محض شد. احسان بعیدی

[وین رونی]

تیمهای اول و دوم مستقیم صعود می کنند.تیم های سوم هم انگار شانس دارند؟درسته؟تیمهای سوم چطور صعود می کنند؟

[Mr.Mazmamfi]

سلام

آقا یه سوال : بعد بازی کره ، 24 میلیون به بازیکن ها پاداش دادن ، آیا بعد از بازی با ازبکستان ، بازیکنان جریمه شدن ؟ ( حالا میگیریم بازیکنان قراردادی ندارن که ازشون کم بشه ) ، آیا از قرارداد کیروش یک ریال هم کم شد ؟ باباااااا چه پول های مفتی به این کیروش میدن !!!



*****************************

بازی های غرب آسیا 18 آذر 91 شروع میشه ، تقریبا حدود یک ماه دیگه :
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

اینم اسامیه بازیکنان :

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]


با همین تیم قهرمان میشیم ، این خط این نشون * .

///////////////////////////////

راستی یه سوال
کیروش که امروز فرار کرد رفت پرتقال ، کی برمیگرده که با تیم برای بازی های غرب آسیا کار کنه ؟ کمتر از یه ماه دیگه بازی ها شروع میشه که !!!

موفق باشید.

[گرافيكار]

تیمهای اول و دوم مستقیم صعود می کنند.تیم های سوم هم انگار شانس دارند؟درسته؟تیمهای سوم چطور صعود می کنند؟

به سومی فکر نکن داداش
چون برندشون باید بره با یه تیم از آمریکای جنوبی بازی کنه تا برنده اون بازی بره جام جهانی
تیمای آمریکای جنوبی کلا زبان فوتبال آسیاییا رو نمیفهمن میزنن آش و لاشمون میکنن
ایرلند بود باهاش بازی کردیم خیلی بهتر از این تیماست خیلی
کلا از آسیا همون 4 تیم میره جام جهانی روشون نبوده رسما بگن بیخودی یه نیم سهمیه بهمون دادن یه مدت باهاش حال کنیم

[Kianoosh]

حال و حوصله بحثهای تکراری رو ندارم میدونم شما هم ندارید! پرواضحه که مشکلات اصلی و ریشه ای ورزش کجا هستند و تا اونا برطرف نشن هیچ پیشرفت و ثباتی نخواهد بود به مفهوم توسعه پایدار!که هیچ سال به سال پسرفت هم خواهیم کرد و این مورد کاملا ملموسه
اینی که با ناکامی آقایون تغییر نمیکنن پس حداقل پیروز بشیم و صعود کنیم تفکر پاکی هست اما من فکر نمی کنم درست باشه!با این وضعیت بازی باخت-باخت هست!در هر حال اگه رفتن به جام جهانی مشکلاتی از این فوتبال بیمار رفع میکنه و یا حداقل مردم خوشحال میشن چه خوب!بعد از 8 سال فساد سومدیریت و ناکامی و ... بریم جام جهانی!و بعد همه مشکلاتمون رو پنهان کنیم.

در مورد بازی شرایط فنی و بازیکنها هم وقت زیاده صحبت میکنیم شاید هم نکنیم چون روند فوتبال ایران خارج از برنامه ریزی بلندمدت و ساختار مدون شده! وقتی شما در مورد یک ضعف در فوتبال اروپا صحبت میکنی میدونی که روش کار خواهش شد برای برطرف شدن حداقل تلاش خواهد شد!اما اینجا مشکلاتی که میبینیم مختص امروز این تیم ملی و کادر فنی نیستند و شما از شکستهای تیمهای نوجوانان و جوانان تیم ملی ضعیفتر خواهید دید....

فقط اینو بگم جدول پیچیده شده ولی هنوز شانس داریم برای صعود به جام جهانی بازی با قطر بسیار حساس خواهد بود!بازم تاکید می کنم نباید سومی رو از دست بدیم باید طوری بازی کنیم که حداقل شانس پلی آف باشه!چون خیلی باید خودمون خوب کار کنیم و ازبکستان ضعیف که کره و ازبکستان اول و دوم نشن رقابت ما با قطر برای سومی هست اما خب فوتباله و اتفاقات ...

[MMM52]

یادداشت ویژه :فاجعه این بود؛کی روش شبیه ما شد

فاجعه زمانی رخ می دهد که بازیکن تعویضی ایران نامش علیرضا عباسفرد است.مهاجمی که قرار بود یک دهه قبل جانشین دایی شود اما در همان دهه هشتاد مشخص شد با او فتح یک سنگر هم ممکن نیست

مهدی طاهرخانی | روزنامه نگار ورزشی

سایت گل - در زمین خودمان به ازبکستان می بازیم و فورا این سوال به ذهن می رسد؛ آنجا دقیقا چه خبر است؟قرار است در تابستان 2014 چه اتفاقی درسرزمین سامبا رخ دهد؟اسمش جام جهانی است و مدعیان بدون "رحم" می آیند مخصوصا اگر حریف آسیایی باشد. یک بارعربستان درهمین جام جهانی به توپ بسته شد یک بارهم همین کره شمالی چغر و گل نخور.حالا ما سودای جام جهانی داریم.دیگر مثل سابق تنها تیم های نخست گروه مستقیم به مهمترین آوردگاه جهانی صعود نمی کنند. همین تغییر قانون موجب می شود با وجود باخت خانگی به ازبک بازهم شانس داشته باشیم.هیچ چیز از دست نرفته.می توان قطر را در خانه اش برد می توان لبنان را در این آزادی گل باران کرد.می توان به کره جنوبی باخت اما باز هم پا به برزیل گذاشت.

1-امشب به "تقاص" خوش شانسی های بی پایان بازی تاشکند بدشانس بودیم اما وضعیت گروه به گونه ای است که صعود جزو محالات نیست.اما قرار است با این فوتبال به کجا برویم؟ برویم که کفاشیان چندسال بعد درمصاحبه با یک رسانه منتقد وقت فدراسیون، باد به غبغب بیاندازد بگوید؛من یکی از چهار رئیسی هستم که در زمانم تیم ملی به راحتی به جام جهانی صعود کرد! برویم که در برزیل نقش کره شمالی را بازی کنیم؟چند گل مشابه دیگر لازم است تا بفهمیم فاصله استاندارد این فوتبال با اندازه جهانی اش به گشاد ترین نقطه ممکن رسیده است.این فوتبال ستاره ندارد.بهترین بازیکن بازی قبلش به انتخاب رسانه ها کاپیتان تیم ملی بود.همین جواد نکونام که با تک گلش از سد کره هایی گذشتیم اما کسی شمرد در همین دو بازی مقابل کره و ازبک، نکونام روی هم رفته چند پاس صحیح و رو به جلو داد؟ کسی شمارش کرد او چند بار توپ حریف را قطع کرد.وقتی کره ای های تیر دروازه های آزادی را کبود می کردند و توپ ها عوض تور به تیر می خورد چشمی بود که ببینید همین کاپیتان که وظیفه اش با آن قد و قامت زدن ضربات اول است کجاست؟حرجی به نکونام نیست از همان روز اول که بلاژ ناباورانه کاویانپور را ذخیره او کرد فوتبالش همین شکل بود که می بینید. البته حالا سال های پایانی اش است و متعاقبا ضعیف تر از آن حد همیشه معمولی.این ها را گفتیم تا مختصات بهترین بازیکن تیم ملی را گفته باشیم. وگرنه هنوز همین جواد نکونام با فاصله بهترین هافبک دفاعی فارسی زبان جهان است.

2-لیگی که هنگام برگزاری "منظمش" تقریبا هیچ ستاره ای را تولید نمی کرد حالا به واسطه خودکامگی کی روش خنثی تر از هر زمان دیگری است و طبیعتا نمی توان به خروجی اش دل خوش کرد.باختن به ازبکستان آن هم در تهران فاجعه نیست چون پیش از این ما به تیم هایی در خانه باختیم که ازبک ها برابر آنها پادشاه اند.صعود نکردن به جام جهانی هم شاید چندان فاجعه نباشد درست مثل خیلی از دوره های پیش.اما فاجعه زمانی رخ می دهد که بازیکن تعویضی ایران نامش علیرضا عباسفرد است.مهاجمی که قرار بود یک دهه قبل جانشین دایی شود اما در همان دهه هشتاد مشخص شد با او فتح یک سنگر هم ممکن نیست دیگر سرزمین دشمن پیشکش.اما ناگهان در سن سی و یکی دو سالگی درست دوسال پس از اینکه این بازیکن از تمرینات یک تیم دسته یکی محترمانه دیپورت شد او ملی پوش می شود و در هنگامه نیاز به گشودن دروازه ازبک ها مستر کی روش روانه میدانش می سازد.فاجعه دقیقا همین جاست؛ می خواهیم با عباسفرد به جام جهانی برویم.راستی این چندمین بازی رسمی ملی او بود در سی و یک سالگی؟امسال در راه آهن چند گل زده؟مقابل استقلال چه کرد برابر پرسپولیس چه؟ مراد از ذکر این موارد اهانت به علیرضا عباسفرد نیست تنها این ها را می گوییم تا به اینجا برسیم قرار ما با کی روش این نبود.

اگر به واسطه اعتماد به جوانان،ستاره سازی نمی کنی، اگر برای دو سال دیگر در جام جهانی( در صورت صعود) قصد بازی دادن به چند جوان را نداری که دست کم آنها پس از آن جام کذایی دستگیر فوتبالمان باشند، دست کم فوتبالت را طوری طراحی کن که شبیه مربیان "بومی سنتی" ما نباشد.اگر قرار بود با همین سانترهای پر تعداد و رو آوردن به ضربات ایستگاهی برابر رقبا صف آرایی کنیم قطعا امثال قلعه نویی،دایی و میثاقیان زیباتر راه را برای ما باز می کردند.اینکه برگ برنده ما در بازی خانگی در هنگامه تنگ، پناه آوردن به علیرضا عباسفردها در دقایق پایانی و استفاده از توپ های بلند باشد هیچ معنایی جز "ایرانیزه" شدن کارلوس کی روش ندارد و این یعنی فاجعه.

قرار است با این فوتبال، با این زیر بنا، با این مدیریت شبه قاجاری(زورگو به درونی ها،غلام برابر بیرونی ها) به کجا برویم؟ با این هزینه گزاف کارلوس کی روش را آوردیم تا فوتبال ما را تغییر دهد یا ما او را عوض کنیم بشود شبیه خودمان؟

3-چهار سال پیش یک شب به سعودی ها در همین آزادی باختیم و قصه آفریقای جنوبی تقریبا برای مان تمام شود در عوض بجای ما یکی مثل کره شمالی به آنجا رفت و پس از دریافت بیش از یک جین گل از همین کارلوس کی روش تبدیل به سیرک جهانی شد.چهار سال پیش ما در دهکده کوچک خودمان سیلی خوردیم بالطبع چشمان کمتری آن را دید اما کره شمالی برابر چشم یک جهان تحقیر شد. بنابراین "بعضی وقت ها" نرفتن به جام جهانی بهتر از حضور به هر قیمتی در آنجاست. هنوزهم چاله محالی بین ما و برزیل نیافتاده اما هیچ از خود پرسیده اید قرار است با کریمی و نکونام دوسال پیرتر شده آنجا چه کنیم؟ موجودی این فوتبال ما را می ترساند.این لیگ پر از وقفه ما را می ترساند. این مدیریت حالا "متقلب پرور" ما را می ترساند و ترسناک تر از همه شبیه شدن کی روش به ماست.

[Kianoosh]

خب بعد از چند روز تو یه جو نسبتا آرومتر اگه اجازه بدید میخوام اول در مورد شرایط جدول و مسیر صعود به جام جهانی صحبت کنم و بعد هم در مورد بازی ازبکستان یا مسائل دیگه...

مثل همیشه کارمون به اما اگر ماشین حساب و روز آخر کشیده شد!برد کره که میتونست با برد ازبکستان تکمیل بشه و راه صعود کاملا هموار بشه به یک باخت منجر شد و همه حسابها رو به هم ریخت!
کار جالبی کرد حسین جان جدول مقدماتی 2010 رو با 2014 مقایسه کرد حالا همین کار رو میکنیم منتها تو شرایط بهتر و مشابه با این تفاوت که مقدماتی 2006 رو هم اضافه می کنیم:

اون دوره 2 گروه 4 تیمی بودند و سهمیه همین 4.5 .و به مراتب کار سختتر چون با اضافه شدن دو تیم ضعیفتر به این گروه ها عملا شانس جبران با تبادل امتیاز بیشتر میشه همونطور که 2010 همه از وجود تیم امارات استفاده لازم رو بردند جز ایران که تنها امتیاز امارات رو بهش داد و اگه ما اون 2 امتیاز رو میگرفتیم با 13 امتیاز دوم میشدیم! بگذریم مقدماتی 2006 ایران در حالی که هنوز یک بازی باقی مونده بود تونست با برد شیرین خانگی مقابل بحرین صعود خودش رو قطعی کنه و کار به بازی آخر مقابل ژاپن نکشه!
ما در 5 بازی (3 بازی خانگی 2 بازی خارج از خانه)13 امتیاز کسب کردیم!(4 برد 1 تساوی و بدون باخت!)6 گل زده و فقط 1 گل خورده!(اونم از ژاپن) و رده اول گروه!و بازی آخر در ژاپن بی اهمیت شد که با اون باخت 2-1 هم(که تنها باخت ما و خارج از خانه بود!) جدول نهایی به این شکل در اومد:

مقدماتی 2010 گروه ها 5 تیمی شدند و ایران تو 5 بازی (3 بازی خانگی 2 بازی خارج از خانه) نخست این نتایج رو کسب کرد:
6 امتیاز(1 برد 3 تساوی 1 باخت) 6 گل زده و 6 گل خورده و رده چهارم گروه این نتایج ضعیف و مخصوصا باخت در آزادی به حریف دیرینه یعنی عربستان باعث شد که علی دایی بدان سان که آمده بود نیز برفت! افشین خان با ماجرای کف دست هم نتونست ایران رو نجات بده و در شرایط مشابه امروز ایران در حالی که از 3 بازی باقی مونده به 7 امتیاز برای صعود نیاز داشت در روز آخر تو سئول با 5 امتیاز و با توجه به بازی حریفان حتی شانس پلی آف رو هم پیدا نکرد و با جام جهانی خداحافظی کرد و این شد جدول نهایی:

و اما مقدماتی 2014:
تا این 5 بازی که دقیقا مثل 2010 3 تا خانگی بود و 2 تا خارج از خانه , ایران 7 امتیاز گرفته(2 برد 1 تساوی 2 باخت) 2گل زده!و 2 گل خورده و رده سوم گروه!مثل 2010 ما حداقل 7 امتیاز از سه بازی باقی مونده لازم داریم که با قاطعیت بگیم حذف نمیشیم!صعود مستقیم یا پلی آف بستگی به نتایج حریفان داره اما شرایط جدول بسیار گره خورده و پیچیده هست طوری که هر 4 تیم بالای جدول با هرچینشی روی کاغذ شانس صعود دارند!ولی روند بازی ها بیشتر به نفع کره جنوبی ازبکستان و بعد قطر و بعد ایران هست چرا؟!جدول و بازی های باقی مونده رو ببینیم:

کره جنوبی در حالی با اختلاف یک امتیاز دوم هست که یک بازی کمتر داره و از 4 بازی باقی مونده 3 بازی میزبان هست به ترتیب مقابل قطر ازبکستان و ایران و بازی خارج از خانه هم که مقابل لبنان هست تو بررسی که من کردم و نظرم هست کره رو شانس اول صعود و رده اول گروه میبینم.بعد از اون ازبکستان 3 بازی داره که باز دو بازی میزبان هست مقابل لبنان و قطر و بازی خارج از خانه هم مقابل کره با این شرایط ازبکها شانس بسیار خوبی برای دومی و صعود مستقیم به جام جهانی دارن (اگه اشتباه نکنم اونم برای اولین بار!)اما بحث اصلی ما قطر و ایران که در کنار اینکه بازی های خودمون حیاتی هستند نتایج قطر هم برای ما خیلی مهم خواهند بود سه بازی قطر به ترتیب با کره جنوبی ایران (میزبان) و ازبکستان و یه جوری تمام نتایج و رده بندی به هم وابسته و پیچیده شده و نمیشه هیچ تیمی رو جدا بررسی کرد!اما اینبار شاید بشه گفت بازی ایران-قطر در دوحه بازی مرگ و زندگی خواهد بود ... اگه ما اون بازی امتیاز از دست بدیم شرایط خیلی سخت میشه بازی های ایران هم به ترتیب مقابل قطر لبنان(میزبان) و کره جنوبی که شما میبینید روی کاغذ واقعا وضعیت خیلی خوب نیست...جدول این گروه عجیب شده و بازی های روز آخر ایران-کره جنوبی و قطر-ازبکستان تماشایی خواهند بود به شرط اینکه AFC لطف کنه و اینبار بازی ها همزمان باشن!!

جز امید چاره ای نیست و مثل همیشه باید امیدوار بود هرچند امید بیش از حد خطرناکه!ما به 7 امتیاز نیاز داریم و صعود مستقیم هم در اختیار خودمون نخواهد بود اما من یقین دارم اگه ما 7 امتیاز رو بتونیم بگیریم شانس دوم شدن زیاد میشه.به نوعی تاریخ داره تکرار میشه و شرایط 2010 حاکم هست 3 بازی که دوتاش خارج از خانه هست اگه از نظر قدرت قطر رو به کره شمالی تشبیه کنیم و لبنان رو به امارات کره جنوبی هم که جای خودشه و همه چیز تکرار میشه!جداول هر دو سری رو هم دیدیم اما آیا با روند فعلی میتونیم اینبار 7 امتیاز حیاتی رو بگیریم؟آیا روند صعود یک دوره در میان ایران به جام جهانی ادامه پیدا خواهد کرد؟آیا فدراسیون کفاشیان و دوستان بعد از 8 سال دروغ تخلف فساد و ناکارآمدی و شکست تقریبا در تمامی رده ها حداقل به یک پیروزی دست پیدا خواهد کرد؟این مرد به کجا میرود؟

اگه فرصت شد تو پستهای بعدی میخوام در مورد مسائل فنی بازی ازبکستان ساختار فوتبال و تغییرات مورد نظر یکم بنویسم چون دو مورد فکر می کنم هست اول اینکه چند ماه تا بازی بعدی ما زمان مونده و بعد از 5 بازی دور گروهی و کلی بازی تدارکاتی وقتشه که نتایج و عملکرد های تیم کیروش رو بررسی کنیم و ببینیم چی به فوتبال اضافه شد کدوم ضعف اساسی درست شد و آیا کیروش تونست یک تنه ساختار و فرهنگ فوتبال ما رو متحول کنه؟!
و مورد بعدی در مورد تغییرات اینه که چه اونایی که باز متاسفانه از تغییر کادر فنی حرف میزنن و مربی ایرانی(قلعه نویی و ...) مثل اتفاقی که در 2010 افتاد این بار به مراتب اشتباه سنگینتر و پر هزینه تر!و چه اونایی که الان!!از تغییر رئیس فدراسیون حرف میزنن به نظر من هردو اشتباه می کنن هر تغییری جا و زمان خودش رو داره که بعدا بیشتر بحث می کنیم...

مرسی برای وقتتون



پ.ن:

اگه ممکن هست برای دوستان مدیر بی زحمت نظرسنجی با این عنوان موقتا به این تاپیک اضافه کنن تا مشخص شدن وضعیت تیمهای صعود کننده هم باز باشه:

با توجه به جدول و بازی های باقی مانده به نظر شما تیم ملی ایران به جام جهانی 2014 برزیل صعود خواهد کرد؟

1-بله
2-خیر


ممنون

[ragbar12]

به نظر من ما هنوزم همه چيز دست خودمونه 3 بازي اينده رو ببريم حتما ميريم جام جهاني! 16 امتياز يعني صعود مستقيم! ولي پر واضحه كه اين كار با شرايطي كه ديده ميشه كاريست بسيار مشكل!( فقط خواستم بگم هنوز رسما كارمون به اما اگر نكشيده!)
فكر كنم تا بازي اينده تيم ملي 6 ماهي وقت داريم بايد نشست يك تصميم منطقي براي اين تيم ومسير آيندش گرفت . اگه قراره كيروش بره همين امروز بره تا در مدت باقي مانده كادر فني جديد بتونه برنامه ريزي خودش رو انجام بده . اگر قراره بمونه يكم بيشتر بمونه يعني بجاي گشتو گذار در اروپا و رفتن دنبال بازيكنان ايراني تبار بره تو دل ليگ خودمون واقعا تو همين ليگ كم كيفيت هستند بازكناني كه ميتونن عصاي دست كيروش بشن.
و اين مربي يكم بايد از دعوت اسامي بزرگ به تيم ملي دست برداره ملاك دعوت امادگي بازيكن باشه والا علي دايي حسن روشن حميد استيلي ... هنوز زنده هستند!!!.
ونكته مهم ديگه اينه كه هر جوري شده تيم ملي در طول اين مدت بايد يك بازي تداركاتي خوب با يك تيم ملي بزرگ انجام بده . هنوز يادمون نرفته بازي تيم ملي در تهران مقابل المان بزرگ! اين بازي به نظرم كليد ورود به جام جهاني رو به ما داد! والا ما تو اون سال داشتيم در همون مراحل ابتدايي رسيدن به جام جهاني حذف ميشديم.
بازي بزرگ جسارت ، جنگندگي و روحيه تيم رو بالاتر ميبره .

[Kianoosh]

به نظر من ما هنوزم همه چيز دست خودمونه 3 بازي اينده رو ببريم حتما ميريم جام جهاني! 16 امتياز يعني صعود مستقيم! ولي پر واضحه كه اين كار با شرايطي كه ديده ميشه كاريست بسيار مشكل!( فقط خواستم بگم هنوز رسما كارمون به اما اگر نكشيده!)

حق با شماست ولی خب این جمله خودش یک اگر بزرگ اولش داره ! اگر هر سه بازی رو ببریم قطعا مستقیم صعود میکنیم!به قول یکی اگه ما همه بازی هامونو ببریم اونا هم همه بازی هاشونو ببازن ما میریم جام جهانی! این شده وضعیت ما!حالا اینکه بردن کره و قطر خارج از خونه با شرایط تیم ایران چقدر میتونه سخت باشه بماند ... یکی از دلایل بررسی 2010 هم همینه که اون موقع هم شرایط به نوعی در اختیار خودمون بود 9 امتیاز صعود قطعی 7 امتیاز عدم حذف قطعی ولی نهایتا چیزی که کسب کردیم 5 امتیاز بود و حذف قطعی!
جالبی شرایط جدول هم همینه حداقل روی کاغذ صعود مستقیم هر تیمی کاملا دست خودشه!و همه شانس دارن همین کارو خیلی سخت میکنه اما وقتی با شرایط فعلی تیمها و دید فوتبال نه ریاضیات محض بررسی کنیم باز همون ترتیب که گفتم کره ازبکستان ایران یا قطر به دست میاد!اینا پیشبینی هست و نظر.تیم ما هم که عملکردش کاملا سینوسی هست ممکنه ما بریم قطر رو در دوحه ببریم بعد بیایم به لبنان تو آزادی ببازیم!

من فکر می کنم طی این 6 ماه هم اتفاق خاصی نخواهد افتاد

  محتوای مخفی: ادامه 

کفاشیان که امکان نداره حداقل تا عدم صعود قطعی کنار گذاشته بشه با رای مجمع و اصلا الان زمان صحبت از تغییر رئیس فدراسیون بی معنی هست!در مورد سرمربی هم همین قضیه هست آزموده را آزمودن خطاست! علی دایی به همین شکل برکنار شد امروز با خیلی بزرگتر از علی دایی هم به مشکل خوردیم و تغییر سرمربی تو این شرایط کاملا اشتباه و آماتور هست!من فکر می کنم یکبار برای همیشه تصمیم بگیریم اعتماد و حمایت کامل تا پایان مسیر!کیروش تا الان نشون داده درست یا نادرست علاقه ای به استفاده از جوون های لیگ نداره و در هر شرایطی ترجیح میده از بازیکنهای با تجربه بین المللی استفاده کنه چه مسن و چه دورگه ها و حتی ناآمده هایی مثل شجاعی در تیم قعر جدولی اوساسونا که به ندرت تو لیست 18 نفر هم میاد!بارها هم تو مصاحبه ها اینو عنوان کرده حالا اینکه تو این مدت فشار وارد بشه که امثال حقیقی یا دهنوی فیکس بشن و کیروش زیر بار بره بعید نیست موافقم شاید تغییر ممکن در این مدت همین باشه!
البته یادمون هم نره با گل همین بازیکن پابه سن گذاشته و نه چندان آماده نکونام بود که الان هنوز امید داریم!هرچند خود من هم به دعوت از بازیکنهایی مثل محمد نوری پژمان نوری شجاعی و ... اعتراض دارم و اینکه چرا حتی کمترین دقایق بازی به امثال دهنوی و حقیقی و ... نمیرسه یا اینکه چرا روی یک ضعف شدید و خطرناک ایران روی توپهای هوایی مخصوصا ضربات شروع مجدد بعد از این همه یکسان گل خوردن کار نشده؟آخرین خبر هم اینه که کیروش تیم رو در غرب آسیا هدایت نمیکنه و دستیارش نفر اول هست!

در مورد بازی تدارکاتی بزرگ به نظر من بعیده به سه دلیل:
1-تیم ایران به شدت ضعیف شده و اون کلاس بالا آسیا و رنک جهانی رو نداره + اکثر کشورهای صاحب سبک و قدرتمند مثل همون آلمان برنامه بازی ها تدارکاتیشون حداقل برای 6 ماه آینده مشخص و پره!!
2-تیمهای بزرگ وقتی بخوان بیان اینجا یا حتی تو کشور دیگه بازی کنن پول زیادی میخوان و با این وضعیت اقتصادی و ارز این چیزا لوکسه جانم با همون گامبیا نهایتا کره شمالی راضی باش!
3-یه وقت بود ما تا حدودی هیچ کدوم از فاکتورهای بالا رو نداشتیم اما رو مناسبات خوب سیاسی و توافقات مثلا تیم برزیل حاضر میشد با یه هزینه معقول با ترکیب کامل بیاد مقابل ما بازی کنه اما الان ما اون روابطم دیگه نداریم!

یعنی ژاپن اگه با فرانسه بازی میکنه چون کلاس داره برنامه داره هزینه هم میکنه عربستان اگه با آرژانتین بازی میکنه پول خرج میکنه و رابطه خوب داره ما رسما هیچی نداریم! نهایتا با تیمهای گروه دیگه آسیا اگه جرات کنیم بازی میکنیم ببینید شما ایران بازی با کره شمالی رو به دلیل ترس از باخت لغو کرد!بعد یه بازی با تیم درجه 4 تاجیکستان برگزار کرد زیاد هم گل زد که روحیه بگیره که خیلی هم موثر نبود پس اینکه این تیم الان قدرت و شهامت و شرایط بازی دوستانه بزرگ داشته باشه فکر نمیکنم ...

این تحلیل هم جالب بود:

تیم ملی را با ابرام چرخی امتحان کنید!

دوباره کار مان افتاده به اما و اگر . حالا شاید همه چشم می گردانیم تا رویا فروشی بیاید و بگوید راه صعود به جام جهانی را کف دستانم نوشته اند. این بار اما تفاوت با 4 سال قبل این است: ما با کارلوس کروش رسیده ایم به بن بست. کارلوس کروش ، دستیار آلکس فرگوسن ، کارلوس کروش ، مربی تیم ملی پرتغال و رئال مادرید!کارلوس کروش که خیلی های مان عاشق دیدن تصویرش از صفحه تلویزون مان بودیم ، شب هایی که یواشکی تلویزیون بازی های مهم اروپایی را کش می رفت و برای مان به تصویر می کشید.

چه شد که دوباره اینجاییم. لحظه ای چشمان مان را ببندیم و برگردیم به سال 2006. تیم ملی از جام جهانی برگشت ، برانکو از فرانکفورت فرار کرد و دیگر ایران برنگشت. امیر قلعه نویی حکم سرمربیگری تیم ملی را گرفت و در همان اولین مصاحبه ، گفت:« متاسفانه 25 بازیکن در 7 سال ترکیب تیم ملی را تشکیل می دادند و ما باید این سد را بشکنیم تا نسل ملی عوض شود.»

تیم ملی با امیر قلعه نویی خیلی زود از جام ملتهای 2007 کنار رفت و قلعه نویی جایش را داد به یک تیم جمع کن که اسمش بود منصور ابراهیم زاده. از تیم برانکو تا تیم قلعه نویی شاید تنها 3 تغییر وجود داشت . 3 تغییر ماندگار که خلاصه می شد در هادی عقیلی ، سید جلال حسینی و محمدرضا خلعتبری . باقی تیم تقریبا جای ماندگان از جام جهانی بودند. بعد تر نوبت رسید به دایی و او درست در حساس ترین شرایط توانست به بازیکنان قبلی ، مسعود شجاعی و خلعتبری و غلام رضایی را اضافه کند. قطبی و یک سال و نیمی که بود شاید تنها یک قاسم حدادی فر را برای مان داشت و بعد نوبت رسید به کارلوس کروش. او هم در این 18 ماه چیزی نداشته تا به تیم ملی اضافه کند. بازیکنانی که از 2007 تا حالا 5 سال هم سن شان بالاتر رفته در این مدت ، دو جام ملتها را برایمان حسرت کرده اند ، یک جام جهانی و چندین و چند جدال آسیایی . در عوض عایدی شان در فوتبال حتی شتابی بیشتر از افزایش قیمت سکه داشته.

هر که مربی تیم ملی بوده مدام به لیگ نگاه کرده. لیگی که آبی ندارد که بخواهد بجوشد. ورودی و خروجی اش همینی ست که می بینیم. شاید همه انتقادها به کارلوس کروش الان این باشد که چرا یعقوب کریمی را به بازی نگرفته یا شاید قاسم دهنوی می توانسته دقایقی در زمین باشد و این تمام پتانسیل اضافه فوتبال ماست. فوتبالی که نه با قلعه نویی به موفقیت می رسد و نه با کارلوس کروش. حالا هم که رسیده ایم به بن بست ، دو راه داریم. یا اینکه شهامت ایستادن جلوی کارلوس را داشته باشیم و بخواهیم تا چشم روی فسیل های فوتبال مان ببندد تا جوانان فرصت نفس کشیدن داشته باشند یا اینکه دوباره مثل 4 سال قبل دل به احساسات ببندیم ، مربی را عوض کنیم. این بار البته نیازی نیست بی دلیل دلار بسوزانیم یا میلیاردی هزینه کنیم. فوتبالی که نه قلعه نویی گره گشایش است و نه کارلوس کروش ، همان بهتر که برود دنبال ابرام چرخی تا شاید او برای مان معجزه کند!