تا بیر پیاله وئردی،کباب ائتدی باغریمی
هر کیم اونون الیندن ایچر باده،قان ایچر
ایللر یاشار خیضر کیمی هر کیم کی،گئجه لر
گؤل أؤزلؤ یار ایلن مئی چؤن ارغوان ایچر
صائب تبریزی
تا بیر پیاله وئردی،کباب ائتدی باغریمی
هر کیم اونون الیندن ایچر باده،قان ایچر
ایللر یاشار خیضر کیمی هر کیم کی،گئجه لر
گؤل أؤزلؤ یار ایلن مئی چؤن ارغوان ایچر
صائب تبریزی
روي تو گل تازه و خط سبزهي نوخيز
نشکفته گلي همچو تو در گلشن تبريز
شد هوش دلم غارت آن غمزهي خونريز
اين بود مرا فايده از ديدن تبريز
شیخ بهایی
زهی دولت مادر روزگار
که رودی چنین پرورد در کنار
به دست کرم آب دریا ببرد
به رفعت محل ثریا ببرد
زهی چشم دولت به روی تو باز
سر شهریاران گردن فراز
صدف را که بینی ز دردانه پر
نه آن قدر دارد که یکدانه در
سعدی
رفتيم اگر ملول شدي از نشست ما
فرماي خدمتي که برآيد ز دست ما
برخاستيم و نقش تو در نفس ما چنانک
هر جا که هست بي تو نباشد نشست ما
سعدی
آدم نئدیر کی،ایچمه سین اول وئردیگین شراب
وئرسن اگر،فرشته مئی بی گمان ایچر
ساقی منیم له شیشه ی -پیمانه نئیله سین
دریانی بیر نفس ده بو ریگ-روان ایچر
صائب
روز ديگر بر همين دستور بود
چشمزخم دهر از ايشان دور بود
روز هفته، هفته شد مه، ماه سال
ماه و سالي خالي از رنج و ملال
همتش آن بود کن عيش و طرب
ني به روز افتد ز يکديگر، نه شب
جامی
بیا تا برآریم دستی ز دل
که نتوان برآورد فردا ز گل
به فصل خزان درنبینی درخت
که بی برگ ماند ز سرمای سخت
سعدی
تو خود نشسته تا که کي آيد پديد شب
چون شمع جان خويش بسوزي در انتظار
تا خوان و نان بسازي از غايت شره
گويي دو چشم تو شود از هر سويي چهار
عطار
روشنی را نشان به اوج شرف بر
تیرگی را فگن به برج و بالا
ای ز پرده زمانه آمده اینجا
مرحبا مرحبا تعالی تعالا
انوری
اي خوشا دولت عشق تو که با محنت او
شد دل تنگ من از نعمت غم برخوردار
حسن روي تو عجب تا به چه حد است که هست
جرم عشاق تو همچون حسنات ابرار
سیف فرغانی
هم اکنون 1 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 1 مهمان)