وقت است کز فراق تو و سوز اندرون
آتش در افکنم به همه رخت و پخت خویش
ای حافظ ار مراد میسر شدی مدام
جمشید نیز دور نماندی ز تخت خویش
وقت است کز فراق تو و سوز اندرون
آتش در افکنم به همه رخت و پخت خویش
ای حافظ ار مراد میسر شدی مدام
جمشید نیز دور نماندی ز تخت خویش
شب آمد و باز رفتم اندر غم دوست
هم بر سر گريهاي که چشمم را خوست
از خون دلم هر مژهاي پنداري
سيخي ست که پارهي جگر بر سر اوست
عشق آمد و شد چو خونم اندر رگ و پوست
تا کرد مرا تهي و پُر کرد ز دوست
ابوسعید ابوالخیر
تا اولدو سنین مئهر روخون سؤنبؤله ملحق
ای ماه مطبّق!
ساندیم کی گؤنش ابره گیریب،اولدو مبرّق
جان اولدو محرّق
بو عرصه ده خونخواردا دم وورما،نباتی!
اول ساکیت و صامیت!
گویا سنه کشف اولماییب احوال اناالحق
سن بیلمه دین،الحق!
حکیم نباتی
قصه بي سر و ساماني من گوش کنيد
گفت وگوي من و حيراني من گوش کنيد
شرح اين آتش جان سوز نگفتن تا کي
سوختم سوختم اين راز نهفتن تا کي
وحشی بافقی
یارین گئرک کی،مهری-روخو دیلپذیر اولا
تا حؤسنؤ خؤلق ایچینده جاهاندا امیر اولا
هر کیم کی،قیلمایا نظر اول حؤسنؤ صورته
یوخدور بصیرت آندا گر اهلی-بصیر اولا
میرزا جهانشاه حقیقی
اگر دل است به جان ميخرد هواي تو را
و گر تن است به دل ميکشد جفاي تو را
به ياد روي تو تا زندهام همي گريم
که آب ديده کشد آتش هواي تو را
سیف فرغانی
ای جمالین قُل هو الله احد
صورتین یازیسی اللهُ الصّمد
بیر اوجو زؤلفؤن ازل،بیری ابد
حؤسنؤنه شئیطان ایمیش مَن لا سَجد
نسیمی
در کشاکش از زبان آتشين بودم چو شمع
تا نپيوستم به خاموشي نياسودم چو شمع
ديدنم ناديدني، مدّ نگاهم آه بود
در شبستان جهان تا چشم بگشودم چو شمع
صائب تبریزی
عارفلرین احوالین ائدر عالمه اظهر
اول باده ی احمر
منصور صیفت شام و سحر ذکر اناالحق
اولموش منه عادت
معلوم کی یازماز قلم خالیق اکبر
بیر امری مکرّر
حکیم نباتی
رادي که من از تواتر برش
در نور عطا و ظل احسانم
اي آنکه هميشه هر کجا هستم
بر خوان سخاوت تو مهمانم
مسعود سعد سلمان
هم اکنون 1 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 1 مهمان)