اشعـار عاشقـانـه

[دل تنگم]

هنوز یاد تو از یادم نمی ره!
چرا عشق از دل آدم نمی ره؟

بنای خلقت آدم از عشقه!
نمیره هر چی از یادم ازعشقه

من و درد جدایی وای بر من
از این عشق خدایی وای بر من!

کمک کن باز بشکن دونه دونه
بریز آی اشک نرم و عاشقونه!

محبت کن در این آشفته حالی
نمونه مکتبم از عشق خالی!

نصیبم کن که عاشق پیشه باشم
به این آشفتگی همیشه باشم!

من و درد جدایی وای بر من
از این عشق خدایی وای بر من!...

[دل تنگم]

من باهارم ،
تو زمین ،
من زمینم ،
تو درخت ،
من درختم تو باهار...

ناز انگشتای بارون تو باغم میکنه ،

میون جنگلا طاقم میکنه .
تو بزرگی مث شب ،
اگه مهتاب باشه یا نه ،
تو بزرگی مث شب

خود مهتابی تو اصلا خود مهتابی تو

تازه وقتی بره مهتاب و هنوز ، شب تنها باید ،
راه دوری بری تا دم دروازه ی روز
مث شب رود بزرگی مث شب ،

تازه روزم که بیاد ،

تو نمیری ،
مث شبنم ،
مث صبح ،
تو مث مخمل ابری ، مث آن ململ نازک.
مث اون ململ مه ، که روی عطر علفا.
مثل "بلاتکلیفی" !
هاج و واج مونده مردد ، میون موندن و رفتن،
میون مرگ و حیات.
مث برفایی تو،

تازه آبم که بشن برفا و عریون بشه کوه ،

مث اون قله ی مغرور بلندی
، که به ابر ای سیاهی و به باد ای بدی ،
می خندی !

[آرسـام]

این شعری هست که به همراه خواهرم ترانه اش رو هم اجرا کردیم

آخرای فصل پاییز ، یه درخت پیر و تنها
تنها برگی روی شاخه ش، مونده بود میون برگها
یه شبی درخت به برگ گفت: کاش می موندی در کنارم
آخه من میون برگها فقط تنها تو رو دارم
وقتی برگ درخت رو می دید، داره از غصه میمیره
با خدا راز و نیاز کرد اونو از درخت نگیره
با دلی خرد و شکسته ، تو نذار از اون جدا شم
ای خدا کاری بکن که تا بهار همینجا باشم
باد اومد با خنده ای گفت آخه این حرفا کدومه
با هجوم من رو شاخه، عمر هردوتون تمومه

[دل تنگم]

مي بيني جاده چه نازي مي كنه؟!

ميدو تا ته دشت

پشت كوهها خودش رو گم مي كنه؟!

مي بيني ستاره رو تو آسمون؟!

مي بيني چشمك و سوسو مي كنه؟!

همشون فكر مي كنن ماتشونم

اونها ليلي

سينه چاك مستشونم.

ولي من عاشق اون نگاهتم

دوتا گونه ات اگه كوه صورتت

پل لبخند لبات ، محوشونم

چشام آسمون رو وصله زد به خاك

مژه بر هم نزدم ،نگذره ناز اون چشات

منتظر غرق زمين و آسمون

چه كنم جدايي رسم اين زمون !

[دل تنگم]

شب از آغوش گل بالين و بستر مي كند شبنم
سحر گاهان سفر با ديده ي تر مي كند شبنم

نگاه گرم جانان بال پرواز است عاشق را
به سوي آسمان پرواز بي پر مي كند شبنم

اگر چون قطره اشكي شب ز چشم آسمان افتد
سحر از چشمه خورشيد سر بر مي كند شبنم

مرا از اين دل ناكام شرم آيد چو مي بينم
شبي تا صبح در آغوش گل سر مي كند شبنم

جدايي سخت باشد آشنايان را ز يكديگر
وداع بوستان با ديده ي تر مي كند شبنم

نمي كاهد اگر از عمر عاشق وصل گل رويان
چرا از خنده ي گل ، عمر كمتر مي كند شبنم؟!

[دل تنگم]

عشق يک سيب بهشتي است که بي پرهيز است
وبه اندازه ي چشم تو خيال انگيز است

مملو از از خون دل است اين همه,اما دل نيست
کاسه صبر من است اين که چنين لبريز است

دل اگر خانه تکاني بکند مي خواهم
بروم در پي کاري که جنون آميز است

دلم امروز به پيشامد عشقي هنگفت
مثل منصور اناالحق زده حاق آويز است

حتم دارم که شهيدان تو برمي خيزند
کمترين معجزه چشم تو رستا خيز است

حيف از اين صرف نظرهاست, خدا مي داند
که دل منصزف از عشق, دلي ناچيز است

[دل تنگم]

زنم چو کوبه در را,خدا کند بپذیری
جوان دیده تر را,خدا کند بپذیری
شود جهانی به کامم,اگر کنی تو نگاهم
امید من که اگررا خدا کند بپذیری
شنیده ام که پناهی,امید دیده به راهی
من غریب و نفر را خدا کند بپذیری
تو می بری دل و جانم,یقین تو دانی چنانم
در این میانه ضرر را,خدا کند بپذیری
زجهل مردم خامم که دل شکسته و بالم
تو صبر و خون جگر را خدا کند بپذیری
به جرم بت شکنی من در آتش دون فتادم
نشسته باغ شرر را خدا کند بپذیری
زکوی دیو و ددانی گذاشته ام به جوانی
از این گذر,توگذر راخدا کند بپذیری
شبی به چشم ندارم زدرد عشق تو خوابی
دعا و اشک سحر راخدا کند بپذیری
زغیر تو که بریدم به گرد تو که پریدم
طواف و رمی جمر راخدا کند بپذیری
برای روز قیامت(روز ظهور تو)دعا کنم که به نامت
جوان خاک خزر را خدا کند بپذیری

[دل تنگم]

حافظ کنار عكس تو من باز نيت مي كنم
انگار حافظ با من و من با تو صحبت مي كنم

وقت قرار ما گذشت و تو نمي دانم چرا
دارم به اين بد قوليت ديريست عادت مي كنم

چه ارتباط ساده اي بين من و تقدير هست
تقدير و ويران ميكند من هم مرمت مي کنم

در اشتباهي نازنين تو فكر کردي اين چنين
من دارم از چشمان زيبايت شكايت مي کنم

نه مهربان من بدان بي لطف چشم عاشقت
هر جاي دنيا که روم احساس غربت مي کنم

بر روي باغ شانه ات هر وقت اندوهي نشست
در حمل بار غصه ات با شوق شرکت مي كنم

يك شادي کوچك اگر از روي بام دل گذشت
هر چند اندك باشد آن را با تو قسمت مي كنم

خسته شدي از شعر من زيبا اگر بد شد ببخش
دل تنگ و عاشق هستم اما رفع زحمت مي كنم

[دل تنگم]

زندگي پر از سواله مي دونم
رسيدن به تو خياله مي دونم

تو مي گي يه روزي مال من مي شي
اما موندت محاله مي دونم

تو مي گي شبا دعامون مي کني
چشمه چات زلاله مي دونم

توي آسمون سرنوشت ما
ماه کاملم هلاله مي دونم

تو مي گي پرنده شيم بريم هوا
غصه ما دو تا باله مي دونم

چشم من پر از غم نبودنت
دل تو پر از ملاله مي دونم

طاقتم ديگه داره تموم ميشه
صبر تو رو به زواله مي دونم

آره مي ري و نمي پرسي که اين
دل عاشق در چه حاله مي دونم

[دل تنگم]

دل عاشق به جان آمد زهجرانت کمان ابرو
بیا بنشین که جان سازم به قربانت کمان ابرو

اگر یکدم به هوش آیی از این سیلی زدن ها
سپارم جان عاشق را به فرمانت کمان ابرو


مرا بیمار می داری زهجران آفرین بر تو
سلامت خواهم اما من زیزدانت کمان ابرو

ز روی مهر اگر چشمی بسوی من بگردانی
دگر حاشا که برگردم زبستانت کمان ابرو

هزاران عهد می بندی به یک پیمان نمی پایی
ولیکن پایبندم من به پیمانت کمان ابرو

شبی بازآ محبت کن به این دیوانه یکدم

چو شمعی پر گهر سازم شبستانت کمان ابرو


بیا در مکتب عشاق و درس دلبری برخوان
که گردم دانش آموز دبستانت کمان ابرو


وفاداری و زیبایی چه نیکو لذتی دارد
درآمیز این دو را باهم به وجدانت کمان ابرو


شبان را دیده از راه گذارت بر نمی گیرم
که شاید لحظه ای بینم در ایوانت کمان ابرو


سحرگاهی که خورشید منور سر برون آرد
بیاد آرم رخ ماه و درخشانت کمان ابرو


خدا را لیلی دوران مرا مهمان مهرت کن
که طی کرد توسن مجنون بیابانت کمان ابرو