سربازي دوراني هست كه در اولين كلام يه زندگي جديده.
سرباز يعني كسي كه سر خودش رو در راه وطنش ميده. يعني هرچي بهش ميگن بايد انجام بده..
با چيزي كه در قديم و در بعدش باهاش سر و كار داريم (بهش ميگن شخصي گري) خيلي فرق داره
به ما ياد دادن كه به فكر خودمون نباشيم
به ما ياد دادن كه غرور ميتونه خودمون و زندگي رو نابود كنه
به ما ياد دادن زندگي كردن يعني زحمت كشيدن . يعني قدر زمان رو دونستن
يه جور تلنگر به خودمون و روزگارمونه .
به نظر من سربازي هرچقدر هم براي من بيگاري و علافي داشت يه چيزي رو بهم ياد داد.
اينكه آدم ميتونه با كمي سختي براي پيشرفت تو زندگيش يا انجام و رسيدن به هر چيزي ، سخت ترين كارا رو هم انجام بده.
و اين واسه من شدني بود.
به نظرم اينا ارزش داره ولي تو اين اتلاف عمر گم شده
البته منظور نظر من فقط دوران آموزشي هست و يه گوشه اي از دوران ضرورت.
