مشاعره

[عــــلی]

توي ساحل روي شنها قايقي به گل نشسته
يكي با چشماي گريون گوشه اي تنها نشسته
نگاه پر اضطرابش به افق به بينهايت
ساكته اما تو قلبش داره يك دنيا شكايت
توچشاش حلقه اشكه توي قلبش غم دنيا
منتظر به راه ياره تا بياد امروز و فردا
باورش نميشه عشقش همه دنياش زير آبه
تنها مونده توي ساحل زندگي براش عذابه

[magmagf]

همه گاه بی تو ماندن سخت آزارم میدهد
و من با ظرفی کهنه
یاد و خاطرات با تو بودن را آب می دهم
باور تلخ نبودنت تاوان کدامین گناه بود که من باید پس بدهم؟
آخر به من هم بگو ...!!!
طاقتم زرد شد ، پس چرا گیاه آمدنت نمی روید؟
دلم می خواهد بدانم خیال تلخ جاده های آفتابی دلم را بی رهگذر گذاشت
و مرا در انتظار بهار و پاییز نشانده...!!!

[sise]

هوا مسیح نفس گشت و باد نافه گشای
درخت سبز شد و مرغ در خروش آمد

تنور لاله چنان برفروخت باد بهار
که غنچه غرق عرق گشت و گل به جوش آمد

[magmagf]

داستان من و تو ، افسانه ء قشنگي است.
يک افسانه قشنگ ، پايان قشنگي دارد؛ يا ندارد؟ يادم نيست.
زمان ، حافظه اش خوب است ؛ مطمئنم مي داند.
برايش صبر مي کنم ، تا افسانه ء قشنگمان را به پايان برساند.
مي داني،
من مي دانم- هر چه که پيش آيد -
هر کسي هر روز هر جايي داستان من و تو را بخواند ،
به خودش خواهد گفت :
داستان من و تو ، افسانه ء قشنگي است.

اینم شعری که یکی از بچه ها تو انجمن ادبیات گذاشته بود و به نظرم خیلی قشنگه

[rsz1368]

تو را به زهر شیرین خوانم ای عشق
که نامی خوش تر از اینت ندانم
وگر هر لحظه رنگ تازه گیری
به غیر از زهر شیرینت نخوانم

[sise]

در انتظار تو. به كه بايد پناه برد
وقتي كه پلك پنجره‌ها وا نمي‌شود
اين آسمان شب‌زده اين لحظه‌هاي تار
در غيبت حضور تو فردا نمي‌شود
بغضي كه راه حنجره‌ام را گرفته است
جز با حضور چشم تو دريا نمي‌شود

اینم شعری که یکی از بچه ها تو انجمن ادبیات گذاشته بود و به نظرم خیلی قشنگه

منتها مشکلش اینه که اگه زیر هم نمینوشت هیچ فرقی با نثر نمیکنه!

[persian365]

.در اعماق سکوت خود٬
. تو را جانانه می بينم
. به دور شمع شبهايم٬
. تو را پروانه می بينم
. تو ای خاتون شعر من٬
. من رنجيده را درياب
. سرود پوچ دنيا را..
.....

[Payan]

از آن روزي كه عالم را نهادند
به هر كس هرچه لايق بود دادند


مجددا جميعا سلام


هميشه بهار عزيز ممنون ان شا ا...هميشه بهار و هميشه پيروز و هميشه سلامت و هميشه موفق باشي

[magmagf]

درنگاه هریک
چنبره ی ساکت بی حسی پرهولی ست
همچنان ماری افسرده زسرمای زمستانی .
وای ،
وای اگرسربردارند .
پدرانشان درمزرعه دارند دیانت می کارند .
ونگاه هریک
- فواره ای از حیرت ،
برشده تا دل افلاک –
گوئیا می گوید :
- (( ابرها ، این همه ابر ، این همه ابر ،
آخر از چیست که امسال نمی بارند ؟ ... ))



یعنی چی اقا جلال ؟ متوجه نشدم

[sise]

داشتم دلقی و صد عیب مرا می‌پوشید
خرقه رهن می و مطرب شد و زنار بماند

بر جمال تو چنان صورت چین حیران شد
که حدیثش همه جا در در و دیوار بماند

منظورم اینه که قشنگه اما بیشتر شبیه نثره تا شعر.