مشاعره

[k@vir]

شاخه با ريشه خود حس غريبي دارد
برگ امسال چه پاييز عجيبي دارد
غنچه شوقي به شكوفا شدنش نيست دگر
با خبر گشته كه دنياي غريبي دارد
خاك كم آب شد و مثل كويري تشنه است
شايد از جاي دگر مزرعه شيبي دارد
سيب هر سال در اين فصل شكوفا مي شد
باغبان كرده فراموش كه سيبي دارد
در دل باغ چه رازي است كه در فصل بهار
باز از زردي پاييز نصبي دارد

[MaFia]

دوش باد از سر کویش به گلستان بگذشت
ای گل این چاک گریبان تو بی چیزی نیست
درد عشق ار چه دل از خلق نهان می​دارد
حافظ این دیده گریان تو بی چیزی نیست

[رويا خانوم]

تو راگم کرده ام امروز
و حالا لحظه های من
گرفتار سکوتی سردو سنگینند..
وچشمانم
که تا دیروز به عشقت می درخشیدند
نمیدانی چه غمگینند..
چراغ روشن شب بود
برایم چشم های تو
نمی دانم چه خواهد شد!
پراز دلشوره ام،بی تاب و دلگیرم
کجا ماندی که من بی تو
هزاران بار،در هر لحظه میمیرم...

[k@vir]

مجالي نيست
تا از آستين روز
بالا روم
و گپي با ستاره ها بزنم
دل تنگ آدم ها
شمعي بود
كه هر شب
نور مي گريست.
----------------------------------------
راستي من براي اولين باره مي بينم آقاي مافيا اين جا شعر نوشته يا قبلا نوشتن من نديدم
حالا نمي دونم چرا انقدر واسم جالب بود اين موضوع؟!!!!
موفق باشيد

[Wisdom]

يك اتفاق جالب
شاهد حضور مافيا در تايپك مشاعره بوديم !
عزيز دل
ميگفتي يك اسفندي , چيزي به خاطر قدوم مباركت دود مي كرديم

مزاح بود , به دل نگير
----------------------
تا زهره و مه در آسمان گشته پديد / بهتر ز می ناب کسی هيچ نديد

[WooKMaN]

تو همچو صبحی و من شمع خلوت سحرم
تبسمی کن و جان بين که چون همی‌سپرم

چنين که در دل من داغ زلف سرکش توست
بنفشه زار شود تربتم چو درگذرم

(كليه شعر هايي كه نطق فرمودم و خواهم فرمود از مرحوم حافظ هستش)

[Marichka]

ما مرد زهد و توبه و طامات نيستيم
با ما به جام باده ي صافي خطاب كن
كار صواب باده پرستي است حافظا
برخيز و عزم جزم به كار صواب كن
===================
و يا:
ما محرمان خلوت انسيم غم مخور
با يار آشنا سخن آشنا بگو
بر هم چو ميزد آن سر زلفين مشكبار
با ما سر چه داشت ز بهر خدا بگو

[رويا خانوم]

ما محرمان خلوت انسيم غم مخور
با يار آشنا سخن آشنا بگو
بر هم چو ميزد آن سر زلفين مشكبار
با ما سر چه داشت ز بهر خدا بگو

وقتي به دنيا آمدم سياه بودم
وقتي بزرگتر شدم بازهم سياه بودم
وقتي جلو آفتاب ميرم همچنان سياهم
وقتي ميترسم هم سياهم
وقتي سردمه سياهم
وقتي مريضم باز هم سياهم
وقتي هم كه بميرم باز سياه خواهم بود....
تو اي دوست سفيدمن وقتي به دنيا آمدي صورتي بودي
وقتي بزرگتر شدي سفيد شدي
وقتي جلو آفتاب ميري قرمز ميشي
وقتي ميترسي زرد ميشي
وقتي مريضي سبز ميشي
وقتي هم كه بميري خاكستري ميشي و ....
تو به من ميگي رنگين پوست؟؟؟
كانديداي شعر سال 2005 اثر يك پسر سياه پوست

[Marichka]

تو را مي بينم و هردم زيادت مي شود دردم
مرا مي بيني و ميلم زيادت مي كني هر هردم

[k@vir]

ماه به مظلوميتم نور مي پاشد
و من افتادگي اش را
در كاسه اي آب
نقاشي مي كنم
بلوغ بر كاسه ي ترك خورده ي مغزم
فرياد مي زند
و شعورم عريان مي شود
به خزان پيچك ها ايمان ندارم
اما افسانه ي غريب عشق مرا به اهتزاز وا مي دارد
من كه بي گناهي ام
آفتاب را مي گرياند.