اشعـار عاشقـانـه

[دل تنگم]

در عبــور از كوچه هاي بي قرار

چشمه اي سازد به چشمم ياد يار

در مسـير لحظه هـاي اضطراب
مي شــود مـوج نگاهم رهسـپار

چشــم شـمع منتـظر مانـد به در
تا به سـر آيـد دگر شـبهاي تـار

هـر چـه از عمـر دقـايـق بگـذرد
حس شـود در عمق جانم انتـظار

بـوي بـاران خورده خاك رهش

آيـد از كنـج غـروبي پـر غبــار

فصل هجرانش به پايان مي رسد
از افـق آيـد همـي بـوي بهــار

غربت تلخ «رهــا» آخر شــود
در حضــــور جلـــوه روي نگار

[دل تنگم]

بيا اى جان بيا اى جان بيا فرياد رس ما را
چو ما را يک نفس باشد نباشى يک نفس ما را

ز عشقت گرچه با درديم و در هجرانت اندر غم
وز عشق تو نه بس باشد ز هجران تو بس ما را

کم از يک دم زدن ما را اگر در ديده خواب آيد
غم عشقت بجنباند به گوش اندر جرس ما را

لبت چون چشمه ى نوش است و ما اندر هوس مانده
که بر وصل لبت يک روز باشد دسترس ما را

به آب چشمه ى حيوان حياتى انورى را ده
که اندر آتش عشقت بکشتى زين هوس ما را

[دل تنگم]

جانا به جان رسيد ز عشق تو کار ما
دردا که نيستت خبر از روزگار ما

در کار تو ز دست زمانه غمى شدم
اى چون زمانه بد، نظرى کن به کار ما

بر آسمان رسد ز فراق تو هر شبى
فرياد و نالهاى دل زار زار ما

دردا و حسرتا که بجز بار غم نماند
با ما به يادگارى از آن روزگار ما

بوديم بر کنار ز تيمار روزگار
تا داشت روزگار ترا در کنار ما

آن شد که غمگسار غم ما تو بوده اى
امروز نيست جز غم تو غمگسار ما

آرى به اختيار دل انورى نبود
دست قضا ببست در اختيار ما

[دل تنگم]

يك شب بيا ستاره بريزم به پاي تو

اي آفتاب من همه چيزم فداي تو

جز همين دو قطره اشكي كه مانده بود

چيزي نداشتم كه بيارم براي تو

نيامـدی و بـرايت چـه نـذرها کردم

هميشـه بر سر سفره، تـو را دعا کردم

چـه قدر آخـر هـفـته، دم در خـانـه

برای آمدنت هـی خـدا خـدا کـرد

[دل تنگم]

چه خوش است در هوايت به دمي نفس کشيدن

چه خوش است بي نهايت شدن و ز دل پريدن

گل باغ آسماني، دل من هواي تو کرده

دم آخرم بيا تو چو دلم نواي تو کرده

[دل تنگم]

ماهى هميشه تشنه ام

در زلال لطف بيكران تو

مى برد مرا بهر كجا كه ميل اوست

موج ديدگان مهربان تو

زير بال مرغكان خنده هات

زير آفتاب داغ بوسه هات

- اى زلال پاك - !

جرعه جرعه جرعه ميكشم ترا بكام خويش

تا كه پر شود تمام جان من ز جان تو!

اى هميشه خوب!

اى هميشه آشنا!

هر طرف كه ميكنم نگاه

تا همه كرانه هاى دور

عطر و خنده و ترانه ميكند شنا

در ميان بازوان تو!

ماهى هميشه تشنه ام

اى زلال تابناك!

يك نفس اگر مرا بحال خود رها كنى

ماهى تو جان سپرده روى خاك!

[دل تنگم]

تو را درزیر باران دوست دارم
تو را اندازه جان دوست دارم
تو را درخلـوت شب هـای انـدوه
تو را ای ماه تابان دوست دارم

بیـا امـروز حتـی وقـت دیـر است

به بند موی تو، این دل اسیر است
بیا امروز فردایی ندارد
بیا! دیر است، دیر است، باز دیر است

تویی، تو، خاطراتِ خوب و زیبا
تویی، تو، پـرنیانِ خواب و رویا
مـرا از تنگنایِ شب بـرون آر
بیا! ای وسعت چشم ِ تو دریا!

[دل تنگم]

فرداي مني اي همه ديروز من از تو
اي آن كه دو چندان شده تقديس زن از تو

روزي كه خدا باز مرا زنده بخواهد
بايد بدمد در دهنم يك دهن از تو

در جسم تو جاري شده از روح خدايان
يا وام گرفتند، خدايان بدن از تو

والاتر از آني كه در اين شعر بگنجي
كوچكتر ازآنم كه بگويم سخن از تو

سر سبزترين فصل در اين زردي پاييز
بگذار بپوشد غزلم پيرهن از تو

ما را چه به كار غزل مولوي و شمس
افتاد در اين شعر ت تن ت تن از تو

[دل تنگم]

نامه می نویسم برای تو

برای شروع می نویسم سلام
این حرف ابتدای من است

گلکم،می میرم برای تو
به کوچکترین اشاره تو

این آرزوی دیرینه من است
به نگاه آرام چشمانت احتیاج دارم

این تمام نیاز من است
قلبم را به نامه الصاق می کنم

این تمام دارایی من است
نامه تازه به دنیا امده را کنار

تمام نامه های پیر می گذارم

این عادت قدیمی من است

[دل تنگم]

گفت با من عشق را معنا نما
گفتمش بهتر تو می دانی ز ما

عشق یعنی در غم هم سوختن
رخت شادی بهر دل ها دوختن

عشق تفریق تمام کینه هاست
حاصل جمع صفای سینه هاست

عشق مجزور محبت های ماست
حاصل ضرب صداقت های ماست

عشق آزادگی و گاه بندگی ست
گاه شادی و گهی افسردگی ست

عشق در دشت کویر سینه هاست
می شکوفاند گل مهر و وفا

عشق صادق همچو یک آیینه است
اختری در شام تار سینه هاست

گر بیاید عشق شادی ها کند
در ره منزل دل ، در را وا کند