اشعار سکوت، تنهایی و مرگ

[دل تنگم]

تو فکر یک سقفم
یک سقف بی‌روزن،
یک سقف پابرجا،
محکم‌تر از آهن!

سقفی که تن‌پوش هراس ما باشه،
تو سردی شب‌ها لباس ما باشه.

سقفی اندازه‌ی قلب من و تو،
واسه لمس تپش دل‌واپسی،
برای شرم لطیف آینه‌ها،
واسه پیچیدن بوی اطلسی.

زیر این سقف با تو از گل، از شب و ستاره می‌گم،
از تو و از خواستن تو، می‌گم و دوباره می‌گم؛
زندگی‌مو زیر این سقف با تو اندازه می‌گیرم،
گم می‌شم تو معنی تو، معنی تازه می‌گیرم.

سقف‌مون، افسوس و افسوس، تن ابر آسمون ئه،
یه افق، یه بی‌نهایت، کم‌ترین فاصله‌مون ئه!

تو فکر یک سقفم
یک سقف رویایی،
سقفی برای ما،
حتا مقوایی؛

تو فکر یک سقفم
یک سقف بی‌روزن،
سقفی برای عشق،
برای تو با من!

سقفی اندازه‌ی قلب من و تو،
واسه لمس تپش دل‌واپسی،
برای شرم لطیف آینه‌ها،
واسه پیچیدن بوی اطلسی.

زیر این سقف، اگه باشه، می‌پیچه عطر تن تو،
لختی پنجره‌هاشو می‌پوشونه پیرهن تو!

زیر این سقف خوب ئه عطر خودفراموشی بپاشیم،
آخر قصه بخوابیم، اول ترانه پا شیم!

سقف‌مون، افسوس و افسوس، تن ابر آسمون ئه،
یه افق، یه بی‌نهایت، کم‌ترین فاصله‌مون ئه!

تو فکر یک سقفم...

[دل تنگم]

يه روزي فكر مي كردم بدون تو مي ميرم
پيش خودت مي گفتي تو چنگ تو اسيرم

يه روزي فكر مي كردم كنار تو مي مونم
تا دنيا دنيا باشه از عشق تو مي خونم

يه روزي فكر مي كردم برام خيلي عزيزي
اگه يه روز نباشي دل رو به هم مي ريزي

يه روزي فكر مي كردم صادق و باوفايي
اما حالا مي بينم از اين حرفا رهايي

برام ديگه مهم نيست عاشق من نباشي
فقط مي خوام خيلي زود از پيش من جدا شي

فقط بدون كه ديگه تو قلب من تو مُردي
خيلي وقته مي دونم قلبمُ از ياد بُردي

منم مي خوام رها شم مي خوام با تو نباشم
منم مي خوام مثل تو با يكي آشنا شم

الان ديگه مي فهمم كه عشق تو سراب بود
خدا رو شكر تو قلبم هنوز يه قطره آب بود

خداحافظ عزيزم، حال دلت خرابه
تو ديگه هيچي نيستي عشقت مثل حبابه

[دل تنگم]

اندر میان مه
کنار سایه های سرد
در جاده ای بی انتها
راه می روم ...
در این سکوت تلخ
در صحنه ای غریب
بی کس، غمین
بی بهانه راه می روم.
فریاد زندانی بغض و سکوت شب
سرها به زیر، پچ پچه ها در عمق تب
کنون چه سان ناگه به این راه می روم؟
رنگ فضا سیاه
ستاره ای ولی نمرد
ما چرا ...
سوگوار راه می روم؟
محکوم و بی گناه
مصلوب راه خویش
سوی افق،خسته
به ناگاه می روم ...
آنک زمان رسید؛
به پایان کار خویش
من بی دل و غریبه در قلب این زمین
سرد و تکیده و بی صدا راه می روم...
دریاب که رسیده ام
اکنون به انتها
یارب بگو ازچه
در این راه می روم ... ؟

[دل تنگم]

واسه نوشتن دنبال یک بهونه
یک بهونه که بشه هم بسوزی هم بسازی
بهونم رفتن تو شد و سوختم
اما هنوز نتونستم باهاش بسازم
بهونم شدش تنهاییم
باهاش ساختم
اما توش نسوختم
بهونم شد سکوت
که توش هم سوختم هم ساختم

[دل تنگم]

ما که بختمون از اول بخت بد بیاری بود
آخر روزای خوبمون که گریه زاری بود
روزای بد میرن و روزای بدتر میان
از دل غم زده ی من نمیدونم چی میخواد
روزگار چرخیدو من اسیر درمان شدم
توی بد بیاری ها م راهی زندان شدم
خلاصه ای روزگار خنجرتو به ما زدی
ولی من با این غزل میگم که اشتباه زدی
حالا اشک خون به چشم اینو واسه ت میخونم
الهی دستت بشکنه که خنجرت خورد به جونم

[دل تنگم]

دلتنگی های آدمی را باد ترانه می خواند
رویاهایش را آسمان پر ستاره نادیده می گیرد
و هر دانه ی برفی به اشكی نریخته می ماند
سکوت سرشار از سخنان ناگفته است
از حركات ناكرده
اعتراف به عشق های نهان
و شگفتی های بر زبان نیامده
در این سكوت حقیقت ما نهفته است
حقیقت تو
و من

[malakeyetanhaye]

در تنهایی افکار یک پیاده
که شب پیمائیست در دل کوچه
لبخند بی رنگ ماه
به پهنای صورتش
از دور تلولوء خوشبختی می نماید
و چشم زمینیان را چون جرقه ای می زند

هیچ کس با درونش اشنا نیست
حتی دقلی که در کوچه ها فریاد شادی سر می دهد
یا بلبلی که زیر گوش گل می نالد

می دانی
چهره های اطرافم تازگی ها دایره وار شده اند
چون خاطره ای می مانند
که حول محوری پیوسته در حرکت اند
راستش نمی دانم
من دارم چون رقاصه ای می چرخم ؟؟
یا ادم های اطرافی در تداوم تکرارند ؟

من همان رقاصه ی شادم
که صورتکی خندان می زند به رخسارش
و لبخند مهربانش جلوه ای زیبا می بخشدش
نمی دانم یعنی . . .
می توانم اشک هایم را پشت خوشبختی ام پنهان کنم ؟؟

[malakeyetanhaye]

...و ناگهـــــــــــــــان روزي

در همين نزديكي به پايان خواهم رسيد

آه اي روزهاي رفته!...

چه اندازه من پرم

از اندوه فرداهاي نامعلوم.

[malakeyetanhaye]

اینک این من ، آینه
چشم های خسته
در این ضرب آهنگ پر ایهام
ترانه های نا مفهوم ذهنیات درد
پشت نقاب دل فریاد ، فریاد...
اینک این من ترانه های خاموش
با صدای ترانه های او
جلای روشنایی است
قلب ، درد ، انتظار
لحظه های فریاد ، سکوت چشم ها
این نجابت بی دلیل چهره ها
این سکوت ناخواسته رویا
به انتظار معجزه رهایی می گردد
زمان ، زمان بیقراری است
زمان مردن من
در سکوت این همه رنج
ناخواستگی باورها
در این لحظه های پر ترحم
.
.
.
کمی دورتر
دورتر از یک تجسم بی دلیل
کمی دورتر
دورتر از این دل بیمار
کمی دورتر از ترانه های خاموش
سکوت را می شکنند
کمی دورتر
فصلی دیگر شروع شده...
فصل جدایی رنگ ها
فصل سرد بی رویا

[دل تنگم]

دل تنگ ترين خاطره ام مُردن تست

خاموش ترين ترانه افسردن تست

ليلاي اساطيري انديشه ي من

آهسته برو كه خون من گردن تست