حجت‌الاسلام علي نصيري در گفت و گو با فارس:
«يوسف پيامبر» در حد «لقمان» تصوير شده است
خبرگزاري فارس: عضو پژوهشگاه فرهنگ و انديشه اسلامي گفت: تصوير نشان دهنده حضرت يوسف در اين فيلم در سطح حكيمي همچون لقمان است. در حالي كه لقمان فراتر از انسان‌هاي عادي و فروتر از انبياء بود.
علي نصيري در گفت و گو با خبرنگار باشگاه خبري فارس «توانا» با اشاره به نقش آفريني فرج الله سلحشور در فيلم توبه نصوح در دهه 60 اظهار داشت: سلحشور از نمادهاي ثبات و استقامت در باورهاي ديني و اخلاقي است و يكي از همت‌هاي ايشان ارائه مضامين ديني در قالب فيلم است.
اين قرآن پژوه ضمن تقدير و تشكر از ساخت فيلم «يوسف پيامبر» براي مخاطبان عام گفت: كار كردن براي مخاطبين عام، نيازمند حساسيت بيشتري است و ايشان مي‌بايست از كارشناسان بيشتري استفاده مي كرد.
همچنين انتقاداتي كه از سوي برخي علما همچون آيت‌الله سبحاني به اين فيلم وارد مي‌شود در واقع از جهتي مايه افتخار و ارزش كارگردان اين فيلم است.
وي به انتقاد محتوايي از فيلم پرداخته، بيان داشت: با توجه به آيه 42 سوره يوسف ضمير كلمه «انسائه»، نه به حضرت يوسف بلكه به دوست ايشان اشاره دارد و منظور از رب نه خداوند متعال بلكه پادشاه و ارباب است.بدين ترتيب نسبت دادن خطا و اشتباه به حضرت يوسف صرفا مبتني بر اسرائيليات است.
استاد حوزه و دانشگاه ديالوگ‌هاي موجود در فيلم را متناسب با شأن يك پيامبر ندانسته و اظهار داشت: تصوير نشان دهنده حضرت يوسف در اين فيلم در سطح حكيمي همچون لقمان است.در حالي كه لقمان فراتر از انسان‌هاي عادي و فروتر از انبياء بود.
حجت‌الاسلام علي نصيري به غسل تعميد كه در قسمتي سريال «يوسف پيامبر»بدان پرداخته شده بود اشاره نمود و گفت:اولا غسل تعميد حداقل به 1500 سال پس از حضرت يوسف يعني به زمان حضرت عيسي بر مي‌گردد. ثانيا برخي متألهان و متكلمان برجسته مسيحي، آموزه غسل تعميد را از جمله تحريفاتي مي دانند كه توسط كليسا به مسيحيت وارد شده است.
عضو هيئت علمي پژوهشگاه فرهنگ و انديشه اسلامي در پاسخ به پرسشي در مورد نهي زنان از خواندن سوره يوسف براساس برخي روايات اظهار داشت: بايد زبان روايات را دريافت. مقصود اين روايت مخاطبان خاصي است كه هنوز حتي تصور عمل زليخا را نيز ندارند.اما با توجه به جو جامعه، ضروري است اين داستان طرح شود.
نصيري در پرسش ديگري مبني بر توجه بيش از حد به زليخا پاسخ داد:يكي از آفت‌هاي فيلم‌هاي مذهبي،توجه بيش از حد به لايه‌هايي است كه مخاطب پسند است. اين امر نه تنها خدمت نيست بلكه موجب صدمات جبران ناپذيري مي‌شود. در قرآن كريم نيز صرفا در يك آيه از عشق زليخا به يوسف سخن گفته شده كه آن هم به صورت كنايه و اشاره است.
نصيري با انتقاد از برجسته سازي عشق مجازي در اين فيلم اظهار داشت:متأسفانه در بخش‌هاي اخير فيلم، از عشق مجازي دفاع شده است و به آن وجاهت داده شده است.در حالي كه قرآن و روايات عشق مجازي را شديداً رد مي‌كنند.
وي در پاسخ به چگونگي پخش تصوير انبياء اظهار داشت: در زمينه پخش تصوير انبياء روايت صريحي نداريم.اما به نظر مي‌رسد تصوير سازي از انبيا موجب كاهش وجاهت ايشان مي‌شود.چون ممكن است آن طور كه شايسته است نتوان تصويري متانسب با شأن آنان ساخت. مثلا در لحظه‌اي كه زنان با ديدن يوسف دست خويش را بريدند، زيبايي ايشان آن چنان نبود كه باعث آن امر شود.
نصيري در پايان اين گفت و گو يادآور شد: در حال حاضر از سه بستر، مباحث ديني زير سؤال مي رود كه عبارتند از: بستر زنادقه و الحاد، بستر استشراق(يهوديت و مسيحيت) و بستر روشنفكري ديني.
حال اين سؤال پا بر جا است كه چرا ما به اشتباه بلندگوي آنان شويم و نظريات آنان را به مخاطبين برسانيم.
جواب بصورت نقل قول
