داداش این عطرهایی که شما میفرمایید در ایران به اسانس معروفه. اسم علمی این نوع عطرها، عطرهای پایهروغنیه.
جریان از این قراره که یک برند طرّاح، مثل مارلی، عطری به خانهی عطّاری مثل فرمنیخ سفارش میده. عطّاری مثل جناب آقای حمید مرآتی کاشانی در خانهی عطّاری فرمنیخ، عطر مورد نظر برند طرّاح (مارلی) رو طرّاحی و شرکت فرمنیخ این عطر رو تولید میکنه و جهت توزیع به برند مربوطه تحویل میده.
حال اگر عطر مذکور گل کرد و فروشش خوب بود، خانههای عطّاری دیگه، فیالبداهه یا به سفارش مشتریاشون، اقدام به کپی اون عطر کرده و به بازار عرضه میکنند.
اینجوری میشه که فرضاً چندین شرکت مثل ژیوودان، شارابوت، پارفکس، آرجویل، ون اسنس، سیمرایز، فرمنیخ و ... عطر ایفوریا رو تولید کردند و همهی این عطرها در بازار موجوده.
یک مطلب رو باید در نظر داشته باشیم که عطر کپی، به عطر اصیل نزدیک میشه، ولی هیچ موقع نمیتونه صد در صد اون رو تقلید کنه.
اون چیزی که شما فرمودید عطر پایهروغنی الهام گرفته و کپی شدهی عطر اصیل هست که در انواع و اقسام کیفیّتها از کیفیّت عالی تا کیفیّت ضعیف و از شباهت زیاد تا شباهت کم در بازار موجوده.
اگر ابهامی باقی مونده خوشحال میشم بیشتر توضیح بدم.