مشاعره

[javadshahvand]

سلام اي بي وفا اي بي ترحم سلام اي خنجر حرفاي مردم سلام اي اشنا بارنگ خونم سلام اي دشمن زيباي جونم

[sise]

مگر نسیم سحر بوی زلف یار منست
که راحت دل رنجور بی‌قرار منست

به خواب درنرود چشم بخت من همه عمر
گرش به خواب ببینم که در کنار منست

اگر معاینه بینم که قصد جان دارد
به جان مضایقه با دوستان نه کار منست

حقیقت آن که نه درخورد اوست جان عزیز
ولیک درخور امکان و اقتدار منست

سلام افتاب خانوم

[عــــلی]

مگر نسیم سحر بوی زلف یار منست
که راحت دل رنجور بی‌قرار منست

به خواب درنرود چشم بخت من همه عمر
گرش به خواب ببینم که در کنار منست

اگر معاینه بینم که قصد جان دارد
به جان مضایقه با دوستان نه کار منست

حقیقت آن که نه درخورد اوست جان عزیز
ولیک درخور امکان و اقتدار منست

سلام افتاب خانوم

من سكوت را دوست دارم بخاطرابهت بي پايانش...
فرياد را ميپرستم بخاطر انتقام گمگشته در عصيانش ...
فردا را دوست دارم بخاطر غلبه اش بر فلك كجمدار...
پاييز را مي پرستم بخاطر عدم احتياج عدم اعتنايش به بهار.....
آفتاب را دوست دارم بخاطروسعت روحش..
كه شب ناپديد مي شود تا ماه فراموش كند حقيقت تلخي را كه از او نور ميگيرد زندگي:ايده ال من است ومن آن را تقديس ميكنم به خاطر اينكه روزي هزار بار نابودش مي كنند اما هرگز نمي ميرد............

[68vahid68]

تا تو نگاه میکنی کار من آه کردن است
ای به فدای چشم تو این چه نگاه کردن است

گویا شعر من دچار همزمانی شد

[sise]

تا دست‌ها کمر نکنی بر میان دوست
بوسی به کام دل ندهی بر دهان دوست
دانی حیات کشته شمشیر عشق چیست
سیبی گزیدن از رخ چون بوستان دوست
بر ماجرای خسرو و شیرین قلم کشید
شوری که در میان منست و میان دوست

[68vahid68]

فکر کنم جواب سلام شما هم جزو شعر محسوب کرده!

[عــــلی]

چرا با "م" همیشه بهار. ادیت میکنید؟

اتفاقي افتاده؟
منظورتونو نگرفتم.
دوستان چرا شعر ها هماهنگي نداره؟.
شما لطفاً سلام رو اول بدين بهتره آخه من اول داشتم ت رو مي گشتم ولي وقتي يه بار ديگه نگاه كردم.
با م شروع كردم ببخشيد.

[عــــلی]

خداحافظ دوستان تا انشاالله فردا.
با تشكر.

تو نباشي چه كسي منو نوازش ميكنه
با صبوري با من دل خسته سازش مي كنه

[magmagf]

هر لحظه در سکوت خیالت دویده ام
در اوج این سکوت تو... مفعول و فاعلم

انگار شب دوباره به من رنگ داده است
بر عمق رنگ شام تو بی پرده سائلم

آن دورها... غروب به شب رنگ میدهد
ای سرخی غروب لبت آب و هم گلم

[sise]

من قدم بیرون نمی‌یارم نهاد از کوی دوست
دوستان معذور داریدم که پایم در گلست

باش تا دیوانه گویندم همه فرزانگان
ترک جان نتوان گرفتن تا تو گویی عاقلست

آن که می‌گوید نظر در صورت خوبان خطاست
او همین صورت همی‌بیند ز معنی غافلست