>>> تـازه های اخـترشـنــاسـی, نجوم و فیزیک <<<

[mohamad23]

نام اتاقک جدید ایستگاه بین المللی فضایی انتخاب شد

سازمان ناسا پس از اتمام دوره رای گیری آنلاین در سایت رسمی خود به منظور انتخاب نام مناسب برای اتاقک 3 ایستگاه بین المللی فضایی، طی برنامه ای تلویزیونی در روز سه شنبه نام انتخاب شده را اعلام خواهد کرد. به گزارش خبرگزاری مهر، سازمان ناسا اعلام کرد، نام اتاقک جدید ایستگاه بین المللی فضایی توسط یکی از فضانوردان این سازمان به نام سونیتا ویلیامز در برنامه تلویزیونی در روز سه شنبه 14 آپریل اعلام خواهد شد.
ناسا در اوایل سال جاری انتخاب نام اتاقک جدید خود را از طریق سایت رسمی ناسا به رای گذاشته بود و علاقمندان می توانستند از میان نامهای انتخاب شده به یکی رای داده و یا پیشنهادهای مورد نظر خود را ارسال کنند.
بر اساس اعلام ناسا دلیل استفاده از برنامه تلویزیونی که در میان مخاطبان از شهرت زیادی برخوردار است، استفاده از رای مخاطبان این برنامه در انتخاب نام مناسب برای اتاقک جدید بوده است.
اتاقک 3 اتاقی است که با فشار کنترل شده و فضای مناسب برای نگهداری از بسیاری از سیستمهای حیاتی ایستگاه فضایی بین المللی از قبیل مولد اکسیژن، سیستمهای کنترل فشار و حرارت و تجهیزات بهداشتی را به وجود خواهد آورد این اتاقک در اواخر سال جاری به ایستگاه فضایی ارسال خواهد شد.

[mohamad23]

براي پرتاب به ايستگاه فضايي در اواسط ژوئن
شاتل «انديور» به جايگاه ويژه در پايگاه فضايي كندي منتقل شد


مقامات ناسا اعلام كردند: شاتل «انديو» جهت آماده سازي به بخش پرتاب منتقل شد.

به گزارش سرويس «فن‌آوري» خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، انديور براي اتصال مخزن سوخت و تقويت كننده‌هاي راكت جامد به جايگاه خود در فلوريدا انتقال يافت تا براي پرتاب اواسط ماه ژوئن امسال به سوي ايستگاه فضايي بين‌المللي آماده شود.

انديور قرار است قطعات و تجهيزات نهايي براي آزمايشگاه علمي ژاپني كيبو را به ايستگاه تحويل دهد.

مقامات ناسا تصريح كردند كه اين شاتل همچنين در صورت لزوم براي كمك به شاتل آتلانتيس نيز آماده خواهد شد.

آتلانتيس ماه گذشته در ماموريت سرويس دهي به تلسكوپ فضايي هابل دچار آسيب ديدگي شد.

انديور آخرين پرواز خود را در ماه نوامبر سال گذشته (2008) انجام داد و در پايگاه نيروي هوايي ادوارد در فلوريدا به زمين نشست. سپس در ماه دسامبر به مركز فضايي كندي منتقل شد تا براي ماموريت بعدي آماده شود.

[mohamad23]

درسالگرد نخستين سفر فضايي انسان
مروري بر زندگي «يوري الكسي‌ويچ گاگارين» نخستين كيهان‌نورد تاريخ
جزئياتي خواندني ازلحظات بيم واميد نخستين ماجراجويي فضايي بشر

«زماني كه مدار گرد من به دور زمين مي چرخيد من از ديدن اين همه زيبايي زمينمان شگفت زده شده بودم. مردم جهان! بياييد براي حفظ و افزايش اين زيبايي بكوشيم نه براي تخريب آن» يوري گاگارين
به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران، امروز 23 فروردين‌ماه، برابر با 12 مارس، مصادف با چهل ‌و‌ هفتمين سالگرد نخستين سفر فضايي انسان است.
در چنين روزي، يوري گاگارين، فضانورد شوروي سابق با فضاپيماي «وستك»، براي نخستين‌بار از دروازه‌هاي آسمان عبور كرد و فصلي نوين را در تاريخ تحقيقات فضايي آغاز كرد.
سيروس برزو، كارشناس تاريخ كيهان‌نوردي در مطلبي كه براي سرويس «علمي» ايسنا ارسال كرده، فرازهايي از زندگي اين فضانورد را مرور كرده‌است:
«12 آوريل به عنوان سالروز سفر يوري گاگارين به فضا، همه ساله تقريبا در همه جهان از سوي محافل علمي جشن گرفته مي شود. در نخستين سال هاي دهه 1960 مسابقه تسخير فضا به مهمترين بخش پديده جنگ سرد بين آمريکا و شوروي بدل شده بود. سفر يوري گاگارين در 12 آوريل 1961 با ناو کيهاني وستک-1 نقطه عطفي در اين مبارزه علمي- فني به شمار رفت و دنيا را در شوک فرو برد.
يوري الکسيويچ گاگارين که تا يک روز قبل، افسر گمنامي در نيروي هوايي شوروي بود، ظرف چند ساعت به مشهور ترين فرد کره زمين تبديل شد به طوري که ده ها هزار نوزاد به دنيا آمده در روز هاي بعد «يوري» نام گرفتند.
يوري الکيسيويچ گاگارين، در روز 9 مارس سال 1934 در دهکده «کلوشينو» که در حدود 161 کيلومتري غرب مسکو قرار دارد به دنيا آمد. پدرش، الکسي ايوانويچ يک کشاورز بود و مادرش، آناتيموفيونا، يک چوپان.
گاگارين در سال 1941 پا به مدرسه گذاشت، اما حمله نازي ها، باعث تعطيلي مدرسه شد و آلمان ها، منزل خانواده او را اشغال کردند. او و خانواده اش به اجبار تا پايان جنگ در يک زيرزمين به سر بردند. آنها بعد از جنگ به شهر کوچک «گژاتسک» که امروز به افتخار او «گاگارين» ناميده مي شود، مهاجرت کردند و گاگارين مجدداً به مدرسه رفت.
گاگارين بلافاصله پس از پايان دوره دبستان در 1949، به هنرستان ريخته گري در شهر ليوبرتسکي ( در نزديکي مسکو ) وارد شد. در اين هنرستان، هنرجويان براي قبول مسئوليت در کارهانه هاي مختلف، دوره مي‌ديدند.
بعد از يک سال، اداره آموزشگاه هاي كارگري استان مسكو وي را براي تحصيل به آموزشگاه صنعتي شهر ساراتف فرستاد. در اين شهر يک آموزشگاه هواپيمايي بسيار خوب، وجود داشت. گاگارين در کنار تحصيل در هنرستان، از 4 سپتامبر 1954 تا اول اكتبر 1955 در اين آموزشگاه آموزش ديد.
طي اين مدت با هواپيماي «ياك 18» 196 بار پرواز انجام داد و 42 ساعت و 23 دقيقه سابقه پرواز كسب كرد. در بهار سال 1955 او توانست از هنرستان، فارغ التحصيل شود و همزمان، ديپلم آموزشگاه پرواز را نيز به دست آورد.
گاگارين تصميم گرفت به جاي کار در کارخانه ذوب فلز، خلبان شود. در تابستان همان سال به آموزشگاه شماره 1 هواپيمايي خلباني نظامي چکالف روي آورد. دو سال بعد، اين آموزشگاه در رشته خلباني شكاري با مدرك درجه عالي به پايان رساند.
در اين زمان، 586 سورتي پرواز با بيش از 166 ساعت و 41 دقيقه، با هواپيماهاي «ياك-18» و «ميگ-15 » در پرونده داشت.
وي بلافاصله به نيروي هوايي شوروي پيوست و در شهر اورنبورگ مشغول به کار شد. در همان شهر با همسر آينده اش، «والنتينا گرياچوا» همسر آينده اش آشنا شد و ازدواج کردند. «والنتينا»، مربي بهداشت مدارس بود.
گاگارين از 5 نوامبر 1957 در اختيار فرمانده نيروي هوايي ناوگان شمالي قرار گرفت تا در يك گروه اكتشافي به قطب شمال سفر كند.
از 29 دسامبر 1957 تا زمان انتخاب به عنوان كيهان نورد، در سمت خلبان هنگ 769 شكار هوايي لشكر 122 شكاري هوايي نيروي هوايي ناوگان شمالي مستقر در روستاي لواستري-نوايه استان مورمنسك فعاليت داشت.
به دليل توانايي هاي ويژه در 24 اكتبر 1959 فرمانده هنگ پيشنهادي به ستاد فرماندهي نيروي هوايي فرستاد و براي او دريافت درجه خلبان ارشد پيشنهاد كرد. تا اكتبر 1959 كه به عنوان نامزد عضويت در گروه كيهان‌نوردان انتخاب شد 265 ساعت سابقه پرواز موفق در پرونده اش ديده مي شد.
در اواخر سال 1959، گاگارين براي انجام يک معاينه، فراخوانده شد. اين معاينه چندين روز طول کشيد و سرانجام گاگارين متوجه شد که به همراه 19 تن ديگر به عنوان فضانورد انتخاب شده است. روز 9 مارس 1960، در بيست و ششمين سالگرد تولدش، اين خبر را به او دادند اما مساله کاملاً سري بود و گاگارين نمي‌توانست آن را با همسرش در ميان بگذارد.
اين گروه و خانواده هايشان به زودي در يك پادگان نظامي اسكان يافتند و آموزش آنها به شكل كاملا سري آغاز شد. چندي بعد آنها به يک پادگان ديگر منتقل شدند که امروز «شهر ستاره‌يي» نام دارد.
در 25 ژانويه 1961 ، پس از طي آزمون هاي نظري و عملي بسيار دشوار، عنوان «خلبان - كيهان نورد اتحاد شوروي» به او اعطا شد.
در آن روزها، خبر ها نشان مي داد سازمان فضايي آمريکا براي پرتاب نخستين فضانوردش در 20 آوريل آماده مي شود به همين دليل روس ها تلاش کردند پيش دستي کنند.
با اين که مي دانست يکي از پروازهاي آزمايشي ناو «وستک » ناموفق بوده است ( در جريان بازگشت ناو، سگ‌هايي به نام پچلکا و موشکا، کشته شدند) تصميم گرفتند تاريخ پرتاب قبل از 20 آوريل باشد.
براي انتخاب نخستين فضانورد در ميان مسوولان روس بحث شديدي بود زيرا بايد فردي را انتخاب مي کردند که نه فقط به لحاظ بدني بلکه شخصيتي و اخلاقي هم قوي باشد و آبروي رژيم را نيز محافظت كند.
آنها بالاخره گاگارين را انتخاب کردند که نه تنها خلباني ماهر بود و در آزمون ها نيز نمرات عالي داشت بلکه به لحاظ اخلاقي نيز الگو بود و از آن مهمتر عضو خانواده اي «کارگري» محسوب مي شد که در آن زمان يک امتياز به شمار مي رفت.
گرچه گاگارين به همسرش اطلاع داد که به عنوان اولين کسي که بايد راه فضا را بگشايد، انتخاب شده، اما اجازه نداشت روز پرواز را به اطلاع همسرش برساند.
والنتيا مي گويد: « وقتي که به اتفاق چند فضانورد ديگر عازم مرکز پرتاب هاي فضايي بود، از او خواستم روز پرواز را به من بگويد، اين مساله کاملاً سري بود. نه اين مساله بلکه اصولاً وقتي قرار است انساني به فضا پرتاب شود، جز عده انگشت شماري، هيچ کس از وقايعي که مي گذشت، اطلاع نداشت.»
او در پاسخ مکثي کرد و بعد به آهستگي گفت 14 آوريل بعداً فهميدم که او نمي خواست من خيلي مضطرب شوم و روز 14 آوريل را به اجبار گفت، زيرا تا آن زمان، پرواز او، به پايان رسيده و به آغوش خانواده اش بازگشته بود.»
گاگارين براي حفظ اسرار، مجبور شد به همسرش دروغ بگويد، زيرا پرواز تاريخي او در 12 آوريل 1961 انجام شد. اين سفر که با سفينه « وستک-1» صورت گرفت، يک ساعت و چهل و هشت دقيقه طول کشيد و در جريان آن، گاگارين يک بار زمين را دور زد.
سال ها بعد افشا شد که سه بيانيه مختلف در اختيار خبرگزاري تاس، خبرگزاري رسمي دولت شوروي، گذاشته شده بود. بيانيه نخست، شامل خبر موفقيت پرواز نخستين فضانورد جهان بود. بيانيه دوم در صورتي مخابره مي‌شد که برخلاف برنامه پيشين بيني شده، وستک-1 در خاک کشوري غير از شوروي يا در اقيانوس فرود مي‌آمد. بيانيه سوم براي وضعيتي تهيه شده بود که سفينه از بين مي رفت.
با توجه به اين که بعضي حيوانات در زمان پرواز فضايي عکس العمل هاي پيش بيني نشده اي انجام داده بودند، برخي پزشکان و روانشناسان بودند که فضانورد ممکن است در بي‌وزني، تعادل رواني خود را از دست داده و دست به اقدامات غيرقابل پيش‌بيني بزند.
به همين دليل سامانه هدايت ناو وستک طوري طراحي شد که در تمام طول پرواز به طور خودکار عمل مي‌کرد. در عين حال، در صورت بروز وضعيت فوق العاده احتمالي، گاگارين بايد پاکتي مهر و موم شده اي که در جيب لباس فضايي اش گذاشته بودند را باز مي کرد و با شماره رمز نوشته شده در آن، سامانه هدايت خودکار را از کار مي انداخت و کنترل ناو را به دست مي گرفت.
اين کار در شرايطي ميسر بود که فضانورد در حالت رواني مناسب بوده بتواند پاکت را از جيب در آورده، باز کند و توان خواندن شماره رمز و وارد کردن آن شماره به سامانه هدايت ناوبري را داشته باشد.
وقتي که ناو در مدار قرار گرفت مشکلات آغاز شد. از مشکلات کوچک مثل پرواز کردن مداد و گم شدن آن( به اين دليل او چيزي نداشت که با آن گزارش را بنويسد) و وضعيت ضبط صوت ناو ( نوار در دستگاه ضبط صوت کاملاً در اول قرار نداشت و مجبور بود صرفه جويي کند) تا مشکلات بزرگ مثل قطع و وصل ارتباط با زمين.
به گاگارين به دروغ گفتند ناو در مدار حساب شده قرار دارد و همه دستگاه هاي به طور طبيعي کار مي کنند در صورتي که طبق محاسبه کارشناسان در زمين، وستک در مداري بالاتر از مدار پيش بيني شده يعني 370 کيلومتري زمين قرار گرفته بود.
ناو وستک براي بازگشت، تنها يک موتور ترمز داشت اگر اين دستگاه از کار مي افتاد ناو در مسير طبيعي بعد از حدود 12 شبانه روز به زمين باز مي گشت به اين دليل در ناو همه چيز براي 12 شبانه روز ذخيره شده بود؛ اما کارشناسان بعد از محاسبه مدار جديد متوجه شدند که نه 12 شبانه روز بلکه 50 شبانه روز طول خواهد کشيد تا ناو به زمين برگردد. خوشبختانه دستگاه ترمز از کار نيفتاد و به موقع کارش را انجام داد.
از همان نخستين لحظه هاي پرواز و در زماني که موتور موشک بالابرنده خاموش شد، ناو تکاني شديد خورد و شروع کرد با سرعت زياد شروع به چرخش كرد. زمين در پنجره مرتب جايش را عوض مي کرد از بالا به پايين و از راست به چپ. سرعت چرخش تقريباً 30 درجه در ثانيه بود. از ديد فضانورد همه چيز مي چرخيد.
در زمان بازگشت اوضاع خطرناکتر شد.
ناو کيهاني وستک-1 شامل دو قسمت موتوري و سرنشين دار بود. در پايان مأموريت و زمان بازگشت به زمين بند و قفل هايي که اين دو قسمت را به هم وصل کرده بودند بايد باز شده و بخش سرنشين دار را آزاد مي کردند.
پس از پايان يافتن مأموريت گاگارين و زماني که بايد به زمين باز مي گشت، جعبه تقسيمي که کابل هاي بخش فرودي و موتوري در آنجا به هم وصل مي شدند جدا نشد و بخش موتوري آنرا دنبال مي کرد و تنها زماني بخش فرودي را رها کرد که در اثر اصطکاک با اقشار فشرده جو و حرارت ناشي از اين برخورد، تمامي کابل ها سوختند.
طبق برنامه، کيهان نورد بايد با صندلي در ارتفاع تقريبي 7 هزار متر از ناو به بيرون پرتاب مي شد و با چتر نجات، فرود مي آمد (جدا از دستگاه فرودي) اما اينجا هم مشکل وجود داشت.
طبق قوانين آن زمان سازمان بين‌المللي هوافضا، تنها وقتي کيهان نورد با ناو به زمين باز مي گشت، سفر فضايي موفقي به حساب مي آمد.
صندلي پرتابي براي زمان اضطراري در هواپيما به کار مي رفت اما اگر او جداي ناو و با استفاده از صندلي پرتابي بر مي گشت معني آن اين بود که حادثه اي رخ داده است. در صورت‌جلسه فرود، اين مطلب به طور مبهم نوشته شد به طوري که نشان مي داد گاگارين با ناو فرود آمده است.
گاگارين پس از 108 دقيقه پرواز و يک دور گردش در مدار زمين، در 26 کيلومتري جنوب غربي شهر «انگلس» در منطقه «ساراتوف» فرود آمد. اين نقطه از منطقه پيش‌بيني شده براي فرود فاصله زيادي داشت و کسي براي استقبال از او حاضر نبود.
آنا تاتارووا، همسر جنگلبان محلي و نوه شش ساله‌اش اولين کساني بودند که گاگارين را پس از فرود ديدند.
اطلاعات سانسور نشده و حقايق مربوط به پرواز گاگارين، تنها بيش از 40 سال پس از پروازش اجازه نشر يافت.
پس از بازگشت از فضا استقبال بي نظيري از او به عمل آمد. مردم کيلومترها صف کشيدند و چندين مدال به او داده شد.
گاگارين به کشورهاي زيادي از جمله ايتاليا، چکسلواکي، انگليس، آلمان، مجارستان، فرانسه، بلغارستان، غنا، کوبا، مکزيک، برزيل، نروژ، هند، مصر، ليبريا، کانادا و ژاپن سفر کرد. يکي از دهانه هاي آتشفشاني ماه نيز، به افتخار او، گاگارين، نام گرفت.
در سال هاي بعد از پرواز سمت هاي مختلفي به گاگارين دادند.
او به عنوان معلم فضانوردان ديگر کار مي کرد و معاونت ژنرال کامانين، رئيس کميسيون برنامه هاي فضايي را بر عهده داشت. همچنين نظارت بر حسن انجام تمام طرح هاي مربوط به سفر به ماه را بر عهده داشت.
گاگارين در کنار کارهاي مربوط به فضانوردي، در سپتامبر 1961 براي انجام تحصيلات عالي، وارد آکادمي نيروي هوايي موسوم به « ژوکوفسکي » يکي از معتبرترين دانشکده هاي نيروي هوايي جهان شد.
گاگارين در كنار كارهاي رسمي خود مثل آموزش فضانوردان، تحصيل در آكادمي و شركت در كنفرانس ها، به انجام كارهاي جنبي نيز مي پرداخت. به عنوان نمونه در تاليف كتاب «روانشناسي فضا» ولاديمير لبدف همكاري كرد. او سرپرستي كميسيون فني فدراسيون اسكي روي آب و مسئوليت انجمن دولتي شوروي و كوبا را بر عهده داشت.
همسرش مي گويد:« او دوست داشت در اوقات فراغت، دور و برش شلوغ باشد. در اين مجالس، او به لطيفه‌هايي كه ديگران تعريف مي كردند، گوش مي داد و با صداي بلند مي خنديد.»
اما او در ساعات كار، بسيار جدي بود.
احتمالا گاگارين مي بايست سفري ديگر به فضا مي كرد. حتي گفته مي شد او قرار بود با يك سفينه به ماه سفر كند. والنتينا ترشكوا، اولين زن فضانورد جهان در سفري به كوبا، اظهار كرده بود:« فضانورداني براي سفر به ماه انتخاب شده اند، گاگارين سرپرست اين گروه است و من يكي از اعضاي آن هستم.»
در اوت سال 1966، او به عنوان جانشين احتياطي ولاديميرکمارف براي سفر با « سايوز-1» انتخاب شد و قرار بود در سال بعد با ناو سايوز پرواز کند. اما با حادثه اي که براي سايوز-1 رخ داد و فضانورد آن کشته شد، گاگارين به کلي از هرگونه فعاليت خطرناک منع شد. اين محروميت زياد طول نکشيد و او در اوايل ماه مارس 1968 بار ديگر تمرين براي سفر فضايي را آغاز کرد.
روز 27 مارس 1968 گاگارين به اتفاق ولاديمير سريوگين با يک هواپيماي دو نفره « ميگ-15 » از فرودگاه مسکو عازم تمرين هاي عادي پرواز شدند. پرواز در ساعت 10:19 صبح آغاز و در 10:31 با سقوط هواپيما در 48 کيلومتري شرق مسکو، پايان يافت و به اين ترتيب، پرونده زندگي نخستين پيشتاز فضا براي هميشه بسته شد.
تحقيق براي يافتن علت سقوط هواپيما، چند سال ادامه داشت. ولي به نتيجه قطعي نرسيد. فقط ثابت شد که گاگارين و سريوگين تا آخرين لحظات با مهارت و هوشياري کامل، هدايت هواپيما را بر عهده داشته اند.
خاکستر اين دو تن، در پاي ديوار کرملين به خاک سپرده شد که فقط براي قهرمانان درجه يک انجام مي شود.
بعد از اين حادثه، شهري که گاگارين در آن بزرگ شده بود و همچنين يک کشتي ارتباط ماهواره اي به ياد او نام گذاري شد.
از گاگارين به عنوان انساني اصولي، قاطع و با شهامت ياد مي کنند. راستگويي، رک بودن، چهره خندان و تيزهوشي بسيارش هنوز زبانزد فضانوردان قديمي است.»

[mohamad23]

فضانورد بعدي هند، «يوگا» در شرايط بي‌وزني را تمرين مي‌كند

راكيش شارما ــ‌ اولين فضانورد فرمانده پرواز هندي ــ از فضانوردي بعدي اين كشور خواست كه در سفر خود به فضا «يوگا در شرايط بي‌وزني» را تجربه كند.
به گزارش سرويس «علمي» خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، شارما در اين باره خاطر نشان كرد: هدف ما از اين تمرين در فضا مقابله با بيماري‌هاي فضايي است.
شارما اولين بار اين آزمايش را خودش 25 سال پيش در ايستگاه مداري اتحاد شوروي موسوم به «ساليوت ــ 7» انجام داد.
وي گفت: من يوگا را براي مقابله با بيماري در فضا تمرين كردم و دو دستيار روسي‌ام نيز براي خود همين كار را انجام دادند، اما اطلاعات جمع‌آوري شده در اين زمينه كافي نيست و اگر فضانورد هندي آتي بتواند اين تمرينات را ادامه دهد، اقدام مناسب و سودمندي خواهد بود و اطلاعات بيشتري در اختيار محققان قرار خواهد داد.
شارما اعلام كرد كه تحت برنامه‌هاي بلند پروازانه انجام پروازهاي فضايي سرنشين‌دار از سوي آژانس هوا فضاي هند به زودي يك فضانورد ديگر از اين كشور با يك سفينه روسي عازم فضا خواهد شد.

[mohamad23]

با كشف كهكشان‌هاي غول‌پيكر جوان
تئوري‌ شكل‌گيري كهكشان‌ها به چالش كشيده شد






كشف سن برخي از كهكشان‌هاي بزرگ و عظيم الجثه كه ميلياردها سال بعد از «انفجار بزرگ» شكل گرفته و نسبتا كم سن و سال هستند، تئوري‌هاي پيشين اخترشناسان درباره نحوه شكل‌گيري كهكشان‌ها‌ را به چالش كشيده است.
به گزارش سرويس «علمي» خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، بررسي مشاهدات اخترشناسان دانشگاه اينديانا حاكي است برخي از كهكشانهاي بزرگ ويژگي‌هايي دارند كه مويد جوان بودن آنها است و نشان مي‌دهد كه اين كهكشانها اخيرا به وجود آمده اند.
اين يافته اعتقاد و باور فراگير دانشمند‌ان را خدشه‌دار مي‌كند كه بر اساس آن كهكشان‌هاي عظيم و درخشان مدت كوتاهي پس از پديده انفجار بزرگ شكل گرفته و تكامل خود را آغاز كرده‌اند.
دانشمند‌ان معتقدند پديده انفجار بزرگ حدود 13 ميليارد سال پيش رخ داد كه عامل پيدايش منظومه شمسي و زمين بوده است.
محققان در مقاله‌اي كه در مجله «نامه‌هاي فيزيك نجومي» به چاپ رسيده است، تصريح كردند: نمونه‌برداري آزمايشي از 15 كهكشان نشان مي‌دهد كه منظومه‌هاي عظيمي چون كهكشان راه شيري و ساير كهكشان موسوم به «كهكشان‌هاي غول پيكر» در كيهان وجود دارند،‌ اما اين كهكشان‌ها نادر و غير معمول هستند، چون داراي فراواني مواد شيميايي مي باشند كه نشان مي‌دهد تكامل ستاره‌يي بسيار اندكي در درون آنها صورت گرفته است.
بر اساس يافته‌هاي اخير پژوهشگران، اين فراواني نسبتا اندك عناصر سنگين حاكي از آن است كه اين كهكشانها به لحاظ كيهان شناسي جوان هستند و ممكن است به تازگي شكل گرفته باشند.
فراواني مواد شيميايي در اين كهكشان‌ها نشان مي‌دهد كه سن آنها احتمالا فقط سه يا چهار ميليارد سال است و بنابراين 9 تا 10 ميليارد سال پس از پديده انفجار بزرگ متولد شده‌اند.
اگر صحت اين تفاسير به اثبات برسد، از اين پس مطالعه روي پديده شكل‌گيري و تكامل كهكشاني براي دانشمند‌ان علم نجوم آسانتر خواهد شد، چون مطالعه روي كهكشانهاي مسن‌تر و دورتر به نسبت دشوارتر است.

[mohamad23]

تصویری زیبا از سیر حرکت ستارگان در شب

ستارگان در آسمان شب حرکتی دوار دارند که این حرکت را می توان با استفاده از سرعت پایین شاتر دوربین به شکل الگوهای دایره ای درخشان به ثبت رساند. به گزارش خبرگزاری مهر، تصویر روز نجوم 13 اپریل تصویری زیبا از میدان ستاره ای بر فراز منطقه مائونا کی واقع در هاوایی است که با کمک سرعت پایین شاتر دوربین به ثبت رسیده است.
این تصویر قسمتی از فیلمی است که در تاریخ 31 اکتبر 2006 ساخته شده و فرایند ظهور و چرخش ستارگان را طی شب و با حرکت جهان هستی به نمایش گذاشته است.

در نزدیکی مرکز شکل دایره مانند ستاره شمالی پلاریس قرار دارد و در سمت چپ و در پیش زمینه تلسکوپ کانادا- فرانسه- هاوایی با دیافراگم 3.7 متر به چشم می خورد.
فیلمی که این تصویر قسمتی از آن را تشکیل می دهد از بیش از هزار فریم تصویری تشکیل شده و با استفاده از دوربین دیجیتال و با صرف 9 ساعت زمان به ثبت رسیده است.

[Mr.Lover]

تلسكوپ هرشل و ماهواره پلانك، 16 ارديبهشت پرتاب خواهند شد.



تلسكوپ هرشل، حامل بزرگ‌ترين آينه‌اي است كه به فضا پرتاب مى‌شود. پس از بررسى قابليت پرواز تلسكوپ هرشل، ESA و Arianespace تاريخ پرتاب هرشل و پلانك را ششم ماه مه (16 ارديبهشت) 2009 ميلادى تعيين كردند.

آينه اوليه تلسكوپ هرشل، بزرگترين آينه‌اى كه تاكنون به فضا پرتاب شده، طرحى جديد و پيشرفته است كه از اتصال 12 قطعه كربور سيليكون ساخته شده و در عين حال يكى از اصلى‌ترين نكات فنى اين ماموريت محسوب مى‌شود.

به گزارش آسمان پارس،‌ پلانك، اطلاعاتى در رابطه با چندين مسئله كيهان‌شناختى و اخترفيزيكى از جمله نظريه‌هاى آغاز عالم و منشأ ساختار كيهانى فراهم مي‌كند.

تمهيدات نهايى براى پرتاب (سوخت گيرى دو ماهواره و پر كردن سرماسنج هرشل با هليم ) كه موقتا به حالت تعليق در آمده، از سر گرفته خواهد شد.

پس از پرتاب، پلانك و هرشل از يكديگر جدا شده و در مدارهايى متفاوت در دومين نقطه لاگرانژى سامانه زمين-خورشيد قرار خواهند گرفت.

منبع: همشهري آنلاين، 24 فروردین 1388

[mohamad23]

ماه گرد هندی تصاویر جدیدی از زمین ارسال کرد

فضاپیمای چاندرایان که به منظور ثبت تصاویری با وضوح بالا به مدار ماه ارسال شده است به تازگی تصاویری جدید از جمله تصویری کامل از زمین را به سازمان فضایی هند ارسال کرده است. به گزارش خبرگزاری مهر، ماهواره ماه گرد هندوستان - چاندرایان 1 - جدیدترین تصاویر به ثبت رسیده را به زمین ارسال کرد. در میان این تصاویر می توان تصویری کامل از زمین را مشاهده کرد که در ماه مارچ و با استفاده از دوربین نقشه برداری قاره ای به ثبت رسیده است.
در این تصویر کشور هند در مرکز قرار گرفته و آسیا، آسیای غربی، قسمتی از آفریقا و استرالیا به صورت حلقه ای اقیانوس هند را در بر گرفته ند.
این تصویر جدید از فاصله 400 هزار کیلومتری زمین به ثبت رسیده است در حالیکه تصاویر دیگر از فاصله هایی نزدیک تر ثبت شده اند. چاندرایان همچنن تصاویری از حفره های ماه را که به کمک سیستم Mini-SAR ذخیره کرده را به زمین ارسال کرده است.
دوربین نقشه برداری قاره ای نصب شده بر روی چاندرایان توسط سازمان تحقیقات فضایی هندوستان و به منظور تهیه اطلسی سه بعدی از سطح ماه با وضوح بالای تصویر تهیه شده است.
بر اساس گزارش زی نیوز، چاندرایان 1 در ماه ژانویه دوره ای 100 روزه و بی نقص را از ماموریت خود سپری کرده و طی آن بالغ بر 40 هزار تصویر مختلف را به ثبت رسانده و به زمین ارسال کرده است. این فضاپیما روزانه و به صورت میانگین 535 تصویر را به زمین ارسال می کند.

[mdh7#]

کهکشان راه شیری می تواند میلیون ها زمین داشته باشد !
با پرتاب اخیر کپلر برای یافتن سیارات فراخورشیدی در ماه مارس ، شایعاتی در مورد احتمال وجود سیارات قابل سکنی در خارج منظومه خورشیدی ما بوجود آمد . کپلر نخستین ماهواره و تلسکوپی است که توانایی جستجوی سیاراتی همانند زمین را دارد . در مهمترین ملاقات های موسسه ی امریکایی پیشرفت علم (AAAS) در شیکاگو دکتر Alan Boss با بررسی داده های ارسالی بیان کرده است که ما تنها می توانیم در کهکشان راه شیری خود میلیون سیاره شبه زمین بیابیم و شاید این نکته را بتوان برای سایر ستارگان عالم بیان کرد !
وی همچنین گفته است : " در این بخش از آسمان که ما مورد بررسی قرار داده ایم نزدیک به 12 منظومه ی ستاره ای یافته ایم که فاصله شان از خورشید حدود 30 سال نوری است . من فکر می کنم این منظومه های ستاره ای برای داشتن سیارات شبه زمین گزینه های مناسبی هستند ؛ بنابراین این شانس فوق العاده ای خواهد بود که ما سیاره ای شبه زمین را در فاصله های 10 تا 30 میلیون سال نوری با خورشید بیابیم !
بخشی از این ماموریت است که برای یافتن سیاره شبیه به زمین در خارج از منظومه ی خورشیدی به زمین اطلاعات مخابره می کند ..
Dr. Boss و همکارانش این ماموریت را که با پرتاب کپلر در 9 مارس 2099 آغاز شده است ، اداره می کنند . تلسکوپ کپلر آینه ی 95/0 متری دارد و تنها به بررسی یک قسمت به آسمان می پردازد . این بخش نزدیک به 100.000 ستاره دارد . این پروژه تا 5/3 سال به طول خواهد انجامید .

[mdh7#]

فضاپیمای XMM نیوتن سرعت چرخش SGR 1627-41 را اندازه گیری نمود

تصویر ناحیه ی نزدیک SGR 1627-41 در پرتو ایکس که توسط فضاپیمای XMMنیوتن گرفته شده

پرتو گامای کوتاه مدت (SGR) اجرام عجیب و نسبتا نادری هستند که تنها 5 عدد از آنها تاکنون کشف شده است ،

(4 عدد در کهکشان راه شیری و دیگری در ابر ماژلانی بزرگ) .درواقع این منابع قوی پرتو گاما ستارگان رمبیده ای (فرو ریخته شده) شامل ستارگان بزرگ هستند که منفجر شده اند و با نام ستاره نوترونی شناخته شده اند که در بازه های زمانی کوتاه پالس های درخشانی از خود نشان می دهند.آنچه SGR ها را از دیگر ستارگان نوترونی متمایز می کند این است که این ستاره ها میدان مغناطیسی بسیار قوی تری (1000برابر) دارند.SGR 1627-41 در سال 1998 کشف شد و در طول 6 هفته حدود 100 پالس کوتاه را منتشر کرد.سپس پیش از اینکه تلسکوپهای پرتو ایکس سرعت چرخش آن را اندازه بگیرند ، ناپدید شد.
اما اکنون فضاپیمای XMMنیوتن توانست برای اولین بار سرعت چرخش این ستاره را مشخص کند .این ستاره که با تناوب 2.6 ثانیه می چرخد ، به عنوان دومین ستاره مغناطیسی با سرعت چرخش زیاد شناخته شده است