خرید لپ تاپ استوک
آکوستیک ، فوم شانه تخم مرغی ، پنل صداگیر ، یونولیت
دانلود فیلم جدید
خرید فالوور ایرانی
خرید فالوور اینستاگرام
خرید ممبر تلگرام
ماهان سرور
دستگاه جوجه کشی حرفه ای
فروش آنلاین لباس کودک
[ + افزودن آگهی متنی جدید ]
بابا همين امشب جوابا مياد الان برنامه ي فرصت برابر شبكه آموزش ميداد و دونفر واسه انتخاب رشته مشاوره ميدادن و مجري برنامه گفت ايشالا تا فردا كه جوابا مياد بچه ها شروع كنن به انتخاب رشته و فلان كارارو بكنن و ...من كه ديگه مطمئن شدم تا فردا صبح جوابا رو سايته ميگي نه نيگاه كن
انگار برا همین سوابق تحصیلی مشکل پیدا کردن و دارن طولش میدن... البته من برام سؤاله که ما سوابق تحصیلیمونو ده بار تو سایت سنجش چک کردیم چطور میگن منتظر آموزش پرورش هستن که سوابق تحصیلی رو بهشون بدن؟ سوابق تحصیلی ما که تو سایت سنجش بود؟! مگه خود سنجش سوابق تحصیلی رو نداره؟! فکر کنم آخرش بگن کلا امسال نمیتونن سوابق تحصیلی تاثیر بدن و بدون تاثیر سوابق تحصیلی کارنامه بدن!!...من که فکر نکنم فردا هم بیاد... خیلی هنر کنن پس فردا نتیجه ها رو میدن... ای کاش دیگه تا پونزدهم طولش ندن...
این وضع بلاتکلیفی که داریم خیلی بده...
فرصت برابر که جوابا را نمیده سازمان سنجش میده
همون تا 13 که گفتند میاد
یادش به خیر زمان خودمون چه فیلمی با دوستانمون داشتیم سر اعلام نتایج.gif "N Aggressive (33)")
خوب دوست من مجري برنامه چندبار تكرار كرد كه تا فردا كه ميخواد جوابا بياد شما فكر انتخاب رشته و اينجورمسائل باشين خوب شما چي برداشت ميكني؟ حتما خبر موثق داره كه تا فردا نتايج مياد ديگه اگه بد ميگم بگو بد ميگي...فرصت برابر که جوابا را نمیده سازمان سنجش میده
همون تا 13 که گفتند میاد
یادش به خیر زمان خودمون چه فیلمی با دوستانمون داشتیم سر اعلام نتایج
به نظر من که تا فردا ظهر نفرات برترو میگن تا قبل از ساعت 12 شبم نتایجو میگن
حالا چه اصراریه درست زمانی که اعلام کردن برین ببینید ؟: دی
فرداش برید
پس فرداش برید : دی
والا : دی
اَاَاَ ! چه خوب بود این روزا ! استرسش باحاله خدایی !.gif ":دی")
بیرون هیچ خبری نیستا ! تو تاپیک که میومدی آدرنالین بود که نشت میکرد ! : دی
چه "داره خودمونی میشه" هایی که پروفشنال نشدن تو اون 2.3 روز بسسس که اسپم کردن !
(اینجوری نیگا نکنین! اسپم نبود این که ! آرزوی موفقیت اومدم بکنم براتون !
جای سمبا فکر کنم اینو بزاری بهتره:فايده نداره ديگه **چشات بايد بارون بباره ديگه
بايد يه پيش بيني بكنم
اعلام نتايج روز 12 مرداد 1390 ساعت 20:30:13
Michel de Nostredame
تا وسط مهر شروع کنن هنر کردن!
راست گفتی اینو!هر موقع میاد فقط صبح نیاد حال ندارم صبح پاشم !!!!!
بنظرم عصر بیاد بهتره
بچه ها اینجا هستن همیشه اولین نفرات که نتایج رو میبینن بچه های پایه این تاپیک هستن
صبح اگه بیاد کسی نیست نمیفهمه ولی عصر بیاد سریع بدون مشکل پوکیدن سرور میبینیم.gif "N Aggressive (4)")
فک کنم اکثر شما متن زیر رو از انتهای کتاب شیمی پیش 2 مبتکران خونده باشید. حالا یه بار دیگه هم بخونید بلکه یکم استرستون کم شه! من که خودم هنوز نمیدونم استرس چیه!!
سلام.
کنکور باز هم آمد و رفت؛ و باز هم چون همیشه اغلب رقابت ها، عده ای معدود به آنچه میخواستند رسیدند و عده کثیری از آنچه میخواستند باز ماندند؛ و ما نمیدانیم تو که خواننده این سطور هستی از کدام گروهی. اما یک چیز را میدانیم و از آن بیم داریم. از آن بیم داریم که در میان این هیاهو ها، شخصیت انسانی تو تبدیل به یک عدد شده باشد. حالا یک رقمی یا دو رقمی یا سه رقمی یا چهار رقمی یا ان رقمی اش فرقی نمیکند. این روز ها روزهایی است که همگان خودشان را به صورت یک عدد میبینند که در پای کارنامه شان درج شده؛ و این، مستقل از آن که این عدد چند باشد، کوچک باشد یا بزرگ، یک رقمی باشد یا چند رقمی، چیزی نیست جز به حقارت کشیدن ظرفیت های وجودی انسان. زندانی ها از وقتی وارد زندان میشوند، دیگر نام و فامیل و هویت بیرونی ندارند. تبدیل میشوند به یک شماره، که در همان بدو ورود به زندان، پلاک آن را می اندازند گردنشان و یک عکس روبرو و یم عکس نیم رخ از آنها میگیرند. و آن زندانی از آن پس خودش را با آن شماره معرفی میکند. از آن پس یک عدد است نه یک آدم. و چقدر سخت است که ما هر سال شاهد یک زندان ۵/۱ میلیون نفری باشیم که همه آدمهایش به یک شماره تبدیل می شوند. و از این نظر فرقی بین آنها نیست. حتی شماره های ۱ و ۲ و ۳ اش عکس تمام رخشان را میبینند که اینجا و آنجا چاپ میشود. اگر عکس نیم رخشان هم چاپ میشد در کنار همان تمام رخ، شاید اندکی به خود می آمدند و از قید غرور خطرناکی که میتواند تا سالها زندانیشان کند خلاصی می یافتند. و آن یکی که رقمش بیشتر از آنی است که میخواستند، به کنجی میخزند و خود را در زندان غم اسیر میکنند. زندانی، زندانی است؛ چه زندان غرور باشد چه زندان غم...و اینکه انسان با تمام ظرائف روحی اش، با تمام حساسیت هایش، با تمام انسانیت هایش، با تمام دغدغه هایش، با تمام خوبی ها و بدی هایش را تبدیل کنیم به یک عدد و این بشود معیار ارزش گذاری، چیزی نیست جر یه حقارت کشیدن وجود بشر، و مایه تاسف است. حقا که بد امانتداری هستیم.
اما این با توست که در میان این قیل و قال از کدام گروه باشی. میتوانی به این حقارت تن در دهی و همراه با جریان سیلابی که شخصیت انسانی ات را به قهقرا میبرد، همراه شوی. میتوانی در غرور رتبه خودت گم شوی یا در غم رتبه ای که مناسب خود نمیدانی اسیر...
اما...میتوانی جور دیگری هم باشی. میتوانی زنجیر ها را پاره کنی. خودت را از زندان تنگ آن چند رقم لعنتی رها کنی، به سوی حقیقت فرار کنی، ریه هایت را پر از اکسیژن انسانیت کنی، بر فراز قله های توانایی های بشر بایستی، دستانت را از هم باز کنی و بلند فریاد کنی:
"من یک انسانم! با تمام ابعاد متنوعی که انسان دارد، و با تمام خصوصیاتی که بسیاری از آنها منحصر به فردند. زنجیر ها را پاره کرده ام، مسیر عروج را میبینم که چقدر راه های مختلف دارد. و من در هر حال، در مسیر تعالی پیش خواهم رفت."
و من دختر مهربانی را می شناختم که هر چند وقت یک بار به یکی از مراکز نگهداری کودکان بی سرپرست سر میزد، و چه محبت ها که به بچه های آنجا داشت، و چه قدر به آنها میرسید و بچه های آنجا چقدر او را دوست داشتند.
و روزی که دیدم به خاطر رتبه چهار رقمی کنکورش دارد گریه می کند نشستم و های های به حال انسانیت گریستم. و بر خودم لعنت فرستادم که مترهامان را چه شده است؟ آیا داریم ارزش انسانی یک فرد را با این اندازه میگیریم که توانسته است در ۱۸ دقیقه به چند سوال از ۲۵ سوال عربی پاسخ دهد!؟
Last edited by lohrasbi; 02-08-2011 at 18:02.
فک کنم اکثر شما متن زیر رو از انتهای کتاب شیمی پیش 2 مبتکران خونده باشید. حالا یه بار دیگه هم بخونید بلکه یکم استرستون کم شه! من که خودم هنوز نمیدونم استرس چیه!!
سلام.
کنکور باز هم آمد و رفت؛ و باز هم چون همیشه اغلب رقابت ها، عده ای معدود به آنچه میخواستند رسیدند و عده کثیری از آنچه میخواستند باز ماندند؛ و ما نمیدانیم تو که خواننده این سطور هستی از کدام گروهی. اما یک چیز را میدانیم و از آن بیم داریم. از آن بیم داریم که در میان این هیاهو ها، شخصیت انسانی تو تبدیل به یک عدد شده باشد. حالا یک رقمی یا دو رقمی یا سه رقمی یا چهار رقمی یا ان رقمی اش فرقی نمیکند. این روز ها روزهایی است که همگان خودشان را به صورت یک عدد میبینند که در پای کارنامه شان درج شده؛ و این، مستقل از آن که این عدد چند باشد، کوچک باشد یا بزرگ، یک رقمی باشد یا چند رقمی، چیزی نیست جز به حقارت کشیدن ظرفیت های وجودی انسان. زندانی ها از وقتی وارد زندان میشوند، دیگر نام و فامیل و هویت بیرونی ندارند. تبدیل میشوند به یک شماره، که در همان بدو ورود به زندان، پلاک آن را می اندازند گردنشان و یک عکس روبرو و یم عکس نیم رخ از آنها میگیرند. و آن زندانی از آن پس خودش را با آن شماره معرفی میکند. از آن پس یک عدد است نه یک آدم. و چقدر سخت است که ما هر سال شاهد یک زندان ۵/۱ میلیون نفری باشیم که همه آدمهایش به یک شماره تبدیل می شوند. و از این نظر فرقی بین آنها نیست. حتی شماره های ۱ و ۲ و ۳ اش عکس تمام رخشان را میبینند که اینجا و آنجا چاپ میشود. اگر عکس نیم رخشان هم چاپ میشد در کنار همان تمام رخ، شاید اندکی به خود می آمدند و از قید غرور خطرناکی که میتواند تا سالها زندانیشان کند خلاصی می یافتند. و آن یکی که رقمش بیشتر از آنی است که میخواستند، به کنجی میخزند و خود را در زندان غم اسیر میکنند. زندانی، زندانی است؛ چه زندان غرور باشد چه زندان غم...و اینکه انسان با تمام ظرائف روحی اش، با تمام حساسیت هایش، با تمام انسانیت هایش، با تمام دغدغه هایش، با تمام خوبی ها و بدی هایش را تبدیل کنیم به یک عدد و این بشود معیار ارزش گذاری، چیزی نیست جر یه حقارت کشیدن وجود بشر، و مایه تاسف است. حقا که بد امانتداری هستیم.
اما این با توست که در میان این قیل و قال از کدام گروه باشی. میتوانی به این حقارت تن در دهی و همراه با جریان سیلابی که شخصیت انسانی ات را به قهقرا میبرد، همراه شوی. میتوانی در غرور رتبه خودت گم شوی یا در غم رتبه ای که مناسب خود نمیدانی اسیر...
اما...میتوانی جور دیگری هم باشی. میتوانی زنجیر ها را پاره کنی. خودت را از زندان تنگ آن چند رقم لعنتی رها کنی، به سوی حقیقت فرار کنی، ریه هایت را پر از اکسیژن انسانیت کنی، بر فراز قله های توانایی های بشر بایستی، دستانت را از هم باز کنی و بلند فریاد کنی:
"من یک انسانم! با تمام ابعاد متنوعی که انسان دارد، و با تمام خصوصیاتی که بسیاری از آنها منحصر به فردند. زنجیر ها را پاره کرده ام، مسیر عروج را میبینم که چقدر راه های مختلف دارد. و من در هر حال، در مسیر تعالی پیش خواهم رفت."
و من دختر مهربانی را می شناختم که هر چند وقت یک بار به یکی از مراکز نگهداری کودکان بی سرپرست سر میزد، و چه محبت ها که به بچه های آنجا داشت، و چه قدر به آنها میرسید و بچه های آنجا چقدر او را دوست داشتند.
و روزی که دیدم به خاطر رتبه چهار رقمی کنکورش دارد گریه می کند نشستم و های های به حال انسانیت گریستم. و بر خودم لعنت فرستادم که مترهامان را چه شده است؟ آیا داریم ارزش انسانی یک فرد را با این اندازه میگیریم که توانسته است در ۱۸ دقیقه به چند سوال از ۲۵ سوال عربی پاسخ دهد!؟
اوووووووووووووووووووووو وه خدايي بيكاري هم بد درديه ها
چرا بقيشو ننوشتي؟؟
من نوستراداموس رو قبول ندارم
هم اکنون 1 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 1 مهمان)
قوانين ايجاد تاپيک در انجمن
نوشته شده توسط fmpr
