مشاعره

[persian365]

تنهايي را دوست دارم زيرا بي وفا نيست ... تنهايي را دوست دارم زيرا عشق دروغي در آن نيست ... تنهايي را دوست دام زيرا تجربه كردم ... تنهايي را دوست دارم زيرا خداوند هم تنهاست.... تنهايي را دوست دارم زيرا.... در كلبه تنهايي هايم در انتظار خواهم گريست و انتظار كشيدنم را پنهان خواهم كرد

دووم بيار
دلم گرفته،تو شهر خودم غريبم
ايكاش نميومدم،نمي دونم چه مرگم شده
سرما استخوانم را نوازش مي كند
قهقة مردي كه در كنارم ايستاده
اعصابم رو داغون كرده،دلم مي خواد خفش كنم
تاريكي و سرما هم بهم پوزخند مي زنن
خدايا اينا يعني چي؟
صدايي نجوا كنان گفت :
تاريك ترين زمان شب
قبل از طلوع آفتاب
دووم بيار،دم صبحه
دلم مي خواد بخوابم
نبايد بخوابم،يخ مي زنم
نبا يد بخو ابم

[magmagf]

مثل اينكه مي دونستي ؛ عشقمون رو به غروبه
رفتي و غروب تموم شد ؛ حالا چشمام بي فروغه
راستي شعرام و مي خوني ؟ يا كه وقتش و نداري؟
يادمه بهم مي گفتي ؛ واسه من شعري نداري؟
بيا قابلي نداره ؛ اخرين هديه ياره
من و بايد تو ببخشي ؛ اين يكي اسمي نداره

[عــــلی]

هرگز نديدم بر لبي لبخند زيباى تورا / هرگز نمى گيرد كسى در قلب من جاى تورا

[magmagf]

اي كاش اسطوره بودم
تا باران سرد پاييز بر سر جويهايم شبنم حسرت ببارد
اي كاش شبنم بودم
تا گلهاي خواب آلوده عشق را براي ديدن تو بيدار مي كردم
اي كاش بيدار نبودم
تا مرگ عزيزان از دست رفته را تا قيامت نمي ديدم
اي كاش قيامت بودم
تا تمام كساني را كه در دنيا ازهم دور بودند را به هم مي رساندم

فعلا خداحافظ

[persian365]

منو ببخش عزيزم اگر دلي شكستم
اگر كه مثل شبنم رو گونه‌هات نشستم

منو ببخش عزيزم براي عاشقي‌هام
اگر اسير عشقم يا تو رو مي‌پرستم

ديشب هراس خوابم اي نازنين تو بودي
از شرم ديدن تو چشمان خود نبستم

سزاي جرم من نيست جز شرم بينهايت
در پيش قلب پاكت اي بهترين كه هستم؟

جان و دلم ستاندي در شوق و شرم رويا
يك ماه پاك و زيبا، من هم گلي به دستم

گفتار حق چنين بود وقتي كه از تو گفتم
ترسم كه پيش چشمش حاشا كني كه هستم

شاعر مهرآذين

[عــــلی]

آدمك آخر دنياست بخند آدمك مرگ همين جاست بخند آن خدايي كه بزرگش خواندي به خدا مثل تو تنهاست بخند دست خطي كه تو را عاشق كرد شوخي كاغذي ماست بخند.

خداحافظ تا فردا.

[Payan]

در اين عالم از هر چه بايستني است
نكوتر ز فرزند شايسته نيست

[sise]

تا مقصد عشاق رهی دور و دراز است
یک منزل از آن بادیه‌ی عشق مجاز است
در عشق اگر بادیه‌ای چند کنی طی
بینی که در این ره چه نشیب و چه فراز است
سد بلعجبی هست همه لازمه عشق
از جمله یکی قصه‌ی محمود و ایاز است

وحشی بافقی

[magmagf]

تو برایم ترانه میخوانی سخنت جذبه ای نهان دارد
گوئیا خوابم و ترانه تو از جهانی دگر نشان دارد

[sise]

در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد
عشق پیدا شد و آتش به همه عالم زد

جلوه‌ای کرد رخت دید ملک عشق نداشت
عین آتش شد از این غیرت و بر آدم زد

عقل می‌خواست کز آن شعله چراغ افروزد
برق غیرت بدرخشید و جهان برهم زد

مدعی خواست که آید به تماشاگه راز
دست غیب آمد و بر سینه نامحرم زد