بوفون تنها 13 سال سن داشت که به یکی از هفت خواهران فوتبال ایتالیا پیوست. پارما که امروز به یک باشگاه ورشکسته تبدیل شده که در دسته چهارم ایتالیا فعالیت می کند، در آن روزها یکی از بازیکن ساز ترین باشگاه های کشور چکمه به شمار می رفت.
جی جی جوان پس از 4 سال عضویت در رده های پایه این تیم، در حالی که تنها 17 سال سن داشت، برای اولین بار در سری آ به میدان رفت؛ او در دسامبر 1995 برابر میلان اولین بازی خود را در بالاترین سطح فوتبال باشگاهی ایتالیا انجام داد. در حالی که سالگرد 20 سالگی حضورش در کالچو را هم برابر همین میلان جشن گرفت.
در 20 سالگی توسط چزاره مالدینی به تیم ملی دعوت شد و همراه آتزوری به جام جهانی 1998 فرانسه رفت. در جامی که جان لوکا پالیوکا وظیفه حراست از دروازه را بر عهده داشت و به جز او فرانچسکو تولدو نیز آماده بود تا در ترکیب آتزوری قرار بگیرد.
به بوفون جوان بازی نرسید و او منتظر ماند تا یورو 2000 از راه برسد؛ اما در این فاصله او می بایست مأموریتش را با پارما کامل می کرد. قهرمانی در جام یوفا و کوپا ایتالیا در فصل 1998/99 و قهرمانی در سوپرکاپ ایتالیا در همان سال سوپرمن را به اولین عناوین زندگی خود رساند.
حالا نوبت یورو بود تا بتواند توانایی هایش را در رده ملی نیز نشان دهد، اما شکستگی انگشت دست او درست چند روز قبل از شروع جام، باعث تا جای خود را به فرانچسکو تولدو بدهد. تولدویی که یکی از بهترین دوره های فوتبالی خود را در آن تورنمنت گذراند.
بوفون قصد بلندپروازی داشت و دوست نداشت تا در ایستگاه پارما متوقف شود، بنابراین این شهر را ترک کرد و به تورین آمد تا برای پرافتخارترین باشگاه ایتالیایی بازی کند.
یوونتوس در سال 2001 با پرداخت نجومی 52 میلیون یورو توانست این دروازه بان را بدست بیاورد. بانوی پیر بابت این انتقال مجبور شد، ادوین فان در سار، گلر هلندی خود را بفروشد تا جا برای تازه وارد کم ادعا اما پرتوان باز شود.
بوفون در همان اولین فصل حضورش در سری آ موفق شد در این لیگ به مقام قهرمانی برسد. عنوانی که در ادامه 5 بار دیگر آن را بدست آورد.
با این قهرمانی، گران قیمت ترین دروازه بان جهان می رفت تا برای حضور در جام جهانی 2002 آماده شود؛ تراپاتونی یکی از پر ستاره ترین آتزوری های تاریخ را گرد هم آورده بود. حضور بازیکنان آماده در هر پست که همگی در اوج فوتبال خود به سر می بردند، نوید یک عملکرد بی نظیر را به احساساتی ترین مردم جهان می داد.
اما یک صعود نا مطمئن از گروهی نسبتا آسان و برخورد با کره جنوبی (یکی از میزبانان جام جهانی) و سوت های داور اکوادوری، همه و همه باعث شد تا یکی از تلخ ترین تورنمنت ها برای ایتالیایی ها رقم بخورد. یک گل از یو سانگ چول و یک گل از آن یونگ هوان تک گل ویری را خنثی کرد و شاگردان تراپاتونی در همان یک هشتم نهایی جام ناکام ماندند و به خانه برگشتند.
اما هرچه سال 2002 برای بوفون در رده ملی تلخ بود، در رده باشگاهی عالی پیش رفت. در فصل 2002/03، او با یووه موفق شد به دومین عنوان سری آی پیاپی خود دست پیدا کند.
بوفون با یوونتوس به موفقیت بزرگ تری هم رسید؛ این تیم با شکست بارسلونا در یک چهارم نهایی و رئال مادرید در نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا حریف میلان در فینال این مسابقات شد.
جدال دو تیم ایتالیایی که فوتبالی به شدت تاکتیکی و کسل کننده را به نمایش گذاشتند، در نهایت به ضربات پنالتی کشیده شد و این میلان بود که توانست با ضربه نهایی شوچنکو به ششمین قهرمانی خود در این رقابت ها برسد. شاگردان آنچلوتی 4 سال بعد با شکست دادن لیورپول هفتمین عنوان خود را نیز دشت کردند.
یورو 2004 هم برای بوفون و ایتالیا خوب پیش نرفت؛ پرتاب آب دهان توتی به صورت پولسن در بازی با دانمارک، او را از ادامه حضور در تورنمنت محروم کرد و وقتی ضرباهنگ ایتالیا از کار افتاد، پرونده این تیم هم در همان مرحله گروهی بسته شد و مردان تراپاتونی بار دیگر از کسب جام بی نصیب ماندند.
این سال ها همچنان برای بوفون در یووه فوق العاده می گذشت. دو قهرمانی پیاپی در دو فصل 2004/05 و 2005/06 رکورد این گلر را دست نیافتنی کرد، اما اتفاقاتی موسوم به کالچوپولی آن هم در آستانه شروع جام جهانی 2006 آلمان، باعث شد تا دو عنوان قهرمانی سری آ از یوونتوس از این تیم گرفته شود و به سری ب سقوط کند.
این سقوط سرآغازی برای فصل جدید زندگی بوفون است، چرا که او با ارائه یک نمایش فوق العاده در جام جهانی و خوردن تنها دو گل (که یکی گل به خودی زاکاردو بود و دیگری پنالتی زیدان در فینال) به یکی از بهترین بازیکنان جام بدل شد و نقش مؤثری در کسب چهارمین قهرمانی ایتالیا در جام های جهانی داشت.
جام جهانی تمام شد، ایتالیایی ها به خانه برگشتند اما، سنگربان یووه باید انتخاب می کرد که به عنوان برترین بازیکن در پست خودش می خواست از یوونتوس جدا شود، یا اینکه برای این تیم در سری ب بازی کند.
سوپرمن انتخاب خود را از پیش انجام داده بود و به همراه چند تا از ستاره های بیانکونری ماند و به قول خودش یکی از شیرین ترین قهرمانی های عمر خود را بدست آورد، مقام اول سری ب!
وقتی همراه با بانوی پیر با سطح اول فوتبال ایتالیا بازگشت، سری آ تحت سلطه اینتر و آث میلان بود. یووه برای تکرار عنوان قهرمانی باید صبر پیشه می کرد؛ فصل 2011/12 از راه رسید و مردان راه راه پوش تورین توانستند تحت هدایت آنتونیو کونته به قهرمانی سری آ دست پیدا کنند. آنها این عنوان را برای سه سال متوالی دیگر تکرار کردند و در همین فصل هم یکی از مدعیان جدی فتح قله فوتبال ایتالیا هستند.
در این بین دو تورنمنت یورو 2008 و جام جهانی 2010 هم به شکلی اسف بار برای آتزوری به پایان رسید. در اولی تیم دونادونی حریف اسپانیای آراگونز نشد و در یک چهارم نهایی جام حذف شد و در دومی، مارچلو لیپی نتواست در آسان ترین گروه جام جهانی مانع حذف تیمش شود.
یورو 2012 برای بوفون و ایتالیا باز هم جایی برای شکوفایی بود. آنها این بار چزاره پراندلی را روی نیمکت می دیدند؛ انجام بازی های خوب در طول جام و یک دیدار فراموش نشدنی در نیمه نهایی مقابل آلمان مدعی، ایتالیا را به فینال رساند. اما همانند 4 سال پیش که جدال کاسیاس و بوفون به سود دروازه بان اسپانیایی تمام شده بود، در این تورنمنت هم گلادیاتوها نتیجه را به ماتادورها واگذار کردند، تا کاپیتان بوفون به یک مقام نایب قهرمانی دیگر برسد.
جام جهانی 2014 هم مانند دوره قبلی این مسابقات، با حذف ایتالیا در مرحله گروهی همراه شد، اما از آنجایی که کاپیتان بوفون عادت دارد بعد از تورنمنت های ملی افتضاح، فصول باشگاهی بی نظیری را سپری کند، این بار هم دست به کار شد و یکی از عوامل صعود تیمش به فینال لیگ قهرمانان اروپا در فصل قبل لقب گرفت.
اما طلسم لیگ قهرمانان دست از سر مرد خوش اخلاق تورین بر نمی دارد؛ شکست 3 بر 1 برابر بارسلونا بار دیگر رشته های سوپرمن را پنبه کرد، اما او همچنان امیدوار است، امیدوار به اینکه تا زمانی خداحافظی اش به هرآنچه تا کنون دست نیافته برسد. یورو 2016 و جام جهانی 2018 آخرین مسابقاتی هستند که بوفون در آنها شرکت می کند و بعد از آن دستکش های خود را آویزان می کند.
بوفون به عنوان یکی از ارکان موفقیت های یوونتوس و تیم ملی ایتالیا، تا کنون به عناوین زیر دست یافته است:
یک قهرمانی جام یوفا، شش عنوان قهرمانی سوپرکاپ ایتالیا، دو جام حذفی ایتالیا، 6 قهرمانی در سری آ، دو نایب قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا و یک عنوان قهرمانی در سری ب، افتخارات باشگاهی او محسوب می شوند.
او در رده ملی نیز، با قهرمانی در جام جهانی 2006، نایب قهرمانی در یورو 2012 و عنوان اولی مسابقات زیر 21 سال جهان در سال 1996 افتخارات قابل توجهی نیز دارد.
بهترین دروازه بان و بهترین بازیکن باشگاه های اروپا در فصل 2002/03، برنده جایزه یاشین در سال 2006، 10 عنوان دروازه بان برتر سری آ، عضویت در تیم منتخب سال اروپا در سال های 2003، 2004 و 2006، دو بار عضویت در تیم منتخب فیفا در سال های 2006 و 2007، دارنده عنوان بهترین دروازه بان دهه اول هزاره سوم (2000 تا 2010)، دارنده عنوان بهترین دروازه بان قرن بیست و یکم (تا سال 2010)، عضویت در تیم منتخب لیگ قهرمانان اروپا در فصل 2014/15 و ده ها عنوان فردی دیگر تنها بخشی از کارنامه پربار جانلوئیجی بوفون در این سال هاست.
سوپرمنی که با واکنش های خود بارها برای تیم ملی و باشگاهش افتخار آفرینی کرده است وارد 38 سالگی شده ولی همچنان با امید و پشتکار فراوان چشم به موفقیت دارد.
جواب بصورت نقل قول
تصاویری ویژه از موزه باشگاه یوونتوس
محتوای مخفی: عکس 
