Sǝndǝdir şol gǝnci-pünhan, gǝzmǝ hǝr viranǝyi,
Dǝngizǝ dal, andan istǝ, ey könül, dürdanǝyi.
Canı ver, cananǝyi bul, olma bicananǝ kim,
Tǝndǝ cani yoxdur ol kim, bulmadı cananǝyi.
Zahidin ǝfsanǝsindǝn hasil olmaz faidǝ,
Bar ikǝn eşqin hǝdisi, neylǝrǝm ǝfsanǝyi?
Ey sǝqahüm rǝbbihüm xǝmrindǝn ikrah eylǝyǝn,
Əsrǝdün qǝflǝt meyindǝn, sındır ol peymanǝyi.
Ey hǝqqi hǝr yerdǝ hazırdır deyǝn ǝgrinǝzǝr,
Bǝs nǝ mǝnidǝn seçǝrsǝn Kǝbǝdǝn bütxanǝyi?
Hǝr kim aydır Adǝmi damǝ buraxan buğdadır,
Görmǝmişdir lalǝgun üzündǝ mişkin danǝyi.
Ey çǝkǝn uçmağa mişkin zülfi-pürçinin mǝni,
Cǝnnǝtǝ zǝnciri-zülfündür çǝkǝn divanǝyi.
Gǝnci-mǝxfidir saçın çün, ey bǝşǝr surǝtli hǝq,
Niçün eylǝrsǝn bu gizli gǝncǝ mǝhrǝm şanǝyi?
İncǝdir zülfün rimuzi, şanǝnin ağzı açıq.
Dilinǝ buraxma anın zülfi-mişkǝfşanǝyi.
Narǝ atan canını şol şǝm içün pǝrvanǝdir,
Nurinǝ şǝm ol sǝbǝbdǝn yandırır pǝrvanǝyi.
Ey gǝlǝn qalu bǝladǝn mǝrifǝtsiz canǝvǝr,
Hǝq bǝsirǝtsiz yaratmış ta ǝbǝd biganǝyi.
Çün mǝqalidüs-sǝmavat, ey Nǝsimi, sǝndǝdir
Qafü lamindǝn götürdü sinü şin dǝndaneyi,
Nəsimi