آموزش تئــوری عکاسـی

[karin]

Nikon D70s – 105mm
1/60s- f18-ISO 200- Off camera Wireless flash: manual 1/16 power

یکی از چالش‌های عکاسی ماکرو، مساله تامین نور مناسب است. نیاز به استفاده از دیافراگم‌های کوچک در ماکروگرافی جهت تامین عمق میدان مناسب، خود باعث تشدید این نیاز خواهد شد. بخشی از این نیاز را می‌توان با بالابردن ایزو، تامین کرد. اما این راه‌حل همیشه کافی و یا دلخواه نیست.

استفاده از فلاش‌های سرخود دوربین نیز در عکاسی ماکرو چندان کمک‌کننده نیست، علاوه بر جنس نور نامناسب آن، معمولا ( وشاید همیشه) سایه لنز، خود مشکلی حل‌ناشدنی خواهد بود.


در نتیجه استفاده از فلاش‌های خارجی، یکی از ملزومات ماکروگرافی خواهد بود. بخصوص در ماکروگرافی‌های خارج از استودیو. یک راه‌حل، استفاده از Ring Flash است که می‌توان بدون ایجاد سایه و بدون ایجاد نورشدید برای فاصله‌های نزدیک، به ماکروگرافی پرداخت.


اما سایر فلاش‌های خارجی معمولی نیز می توانند به خوبی در عکاسی ماکرو موثر باشند. شدت نور این فلاش‌ها را هم می‌توان در سیستم TTL با کاهش جبران‌نوردهی فلاش، تنظیم کرد و هم در حالت دستی Manual با تنظیم میزان قدرت آنها. اما همانگونه که می‌دانید استفاده از فلاش‌ به صورت مستقیم، می‌تواند باعث flat شدن موضوع بخصوص در عکاسی ماکرو، که فاصله‌ها خیلی کم هستند، گردد. راه حلی که به نظر می‌رسد، استفاده از نور انعکاسی فلاش است. اما این روش در عکاسی‌های ماکرو طبیعت، قابل استفاده نخواهد بود؛ مگر با استفاده از رفلکتورهای دستی.

راه دیگر، استفاده از پخش‌کننده‌های نور فلاش است که با پخش کردن نور، مانعی بر مسیر مستقیم نور فلاش شود.


راه مناسب دیگر برای حل این مساله، دور کردن محور فلاش از دوربین است. این روش می‌تواند از طریق Bracket انجام شود که با آن بهتر می‌توان نور و جهت آن را کنترل کرد.

Wimberly flash bracket

و در نهایت راه دیگر برای آنکه فلاش را از دوربین دور کنیم، استفاده از فلاش جدا از دوربین است که خود می‌تواند به صورت سیمی یا بدون‌سیم با دوربین مرتبط باشد. سیم‌های سینک فلاش می‌تواند از طریق Hotshoe و یا PC connector به دوربین متصل شوند. این نوع نور زاویه دار می‌تواند با برجسته کردن جزئیات موضوع، باعث بهبود قابل ملاحظه عکسهای ماکرو گردد.


استفاده از فلاش‌های جدا از دوربین مزیت دیگری نیز دارد و آنهم استفاده از یک فلاش دیگر بر روی دوربین (و یا خود فلاش سرخود دوربین) برای تامین یک نور ملایم fill است. همچنین نوردهی با استفاده از فلاش جدا از دوربین، باعث جداشدن موضوع از پس زمینه خواهد شد چرا که دیافراگم تنظیم شده خیلی کوچک بوده و محیط اطراف و پس‌زمینه تیره‌تر از خود موضوع خواهند شد.


برای استفاده از فلاش به صورت بی‌سیم در پلتفرم Canon می‌توان از فرستند‌ه‌های بی‌سیم استفاده کرد و در Nikon (بجز مدل های D40 و D50) می‌توان با فلاش سرخود دوربین، فلاش‌های اکسترنال Sb600 و Sb800 را کنترل کرد. همچنین در D80، D200 و D300 فلاش سرخود دوربین می‌تواند به عنوان فلاش دوم جهت نور fill‌ ملایم استفاده کرد. فلاش‌های جدا از دوربین را می‌توان روی سه‌پایه قرار داد و یا حتی آن را با یک دست نگه‌داشت و عکس گرفت، چرا که بعلت وجود نور مناسب می‌توان سرعت شاتر را بالا برد. ( کاری که من در مورد عکس ابتدای مقاله انجام داده‌ام). بنابراین می‌بینید که بدون بردن وسایل اضافی در طبیعت، می‌توان به سهولت، هر موقع که نیاز بود، فلاش را از دوربین جدا کرد و به صورت وایرلس به عکاسی ماکرو پرداخت.


برای کنترل نور فلاشهای جدا از دوربین می‌توان از سیستم TTL استفاده کرد (البته اگر فلاش‌ از این سیستم پشتیبانی نماید) و با چند بار آزمون و خطا (با Flash Exposure Compensation) میزان نور مناسب را پیدا کرد. البته در بسیاری موارد با استفاده از حالت دستی (Manual) سریعتر می‌توان نور فلاش را تنظیم کرد.


موقع استفاده از فلاشهای جدا از دوربین، می‌توان از پخش‌کننده نور هم استفاده کرد تا نور طبیعی‌تری حاصل شود و یا می‌توان با استفاده از امکان زوم در فلاش و تنظیم آن در فاصله کانونی زیاد، می‌توان نور را نقطه‌ای تر کرد و آن را روی قسمت خاصی از موضوع متمرکز نمود. همچنین با استفاده از صفحات رنگی شفاف ( که همراه برخی فلاشها با نامfilter Color Gel هم وجود دارد)، رنگ نور فلاش را تغییر داد تا رنگ مناسبتری حاصل شود. (در عکس زیراز همین صفحات رنگی استفاده شده است)

Nikon D70s-105mm
1/10s- f29- ISO 200 – Off Camera Wireless Flash : manual 1/8 power

در مجموع استفاده از فلاش‌های جدا از دوربین در عکاسی‌های ماکرو طبیعت، علاوه بر اینکه نور مناسب و با کیفیت‌ بالایی جهت این نوع عکاسی تامین می‌کند، فرصت خوبی برای تهیه عکس‌های خلاقانه ماکرو در اختیار شما خواهد گذاشت.

منبع: akkasee.com

[karin]

عکاسی دیجیتال مبحث بسیار گسترده‌ایست و نمی‌توان به سادگی مسائل مرتبط با آن را دسته‌بندی کرد. آموزش رموز عکاسی دیجیتال، بازدید از سایت‌های عکاسی، ویرایش تصاویر، شناخت منابع نگهداری و چاپ اینترنتی و همچنین آموزش‌های فتوشاپ که در ارتباط با عکاسی دیجیتال هستند می‌توانند دامنه بحث را از حد تشریح پایه‌ای هنر عکاسی به آموزشهایی سرگرم کننده افزایش دهند.
این مطلب در ارتباط با اشتباه‌های معمول عکاسی است. در اینجا ۱۰ اشتباه معمول بررسی شده است، اما اصلا بدین معنا نیست که با هیچ مشکل دیگری مواجه نخواهید شد. هرچند که ممکن است بسیاری از کاربران بارها با چنین مشکلاتی رو به رو شده و اکنون به طور تجربی از بروز مجدد آنها جلوگیری می‌کنند. اما با شناختن اشتباهات معمول دیگران می‌توان از تکرار‌ مجدد آنها پرهیز کرد.



۱. رزولوشن عکس مناسب نیست!

قبل از این که دوربینی را خریداری کنید تصمیم بگیرید که چه کاری می‌خواهید با آن انجام دهید. اگر می‌خواهید به طور مرتب عکاسی کنید و مثل گذشته آنها را روی کاغذ چاپ کنید و البته اگر اندازه‌ چاپ مطلوب شما بزرگتر از عکس‌های معمولی ۱۰ در ۱۵ (اندازه معمول برای عکس‌های خانوادگی) است، از خرید دوربین‌هایی با رزولوشن پایین خودداری کنید. کمی پول بیشتر خرج کنید اما دوربینی با حداقل ۵مگاپیکسل تهیه کنید. مارک‌های معتبر این دوربین‌ها در بازار ایران با قیمتی زیر ۱۵۰هزار تومان قابل خریداری است.


۲. رزولوشن دوربین کم نیست. انتخاب شما اشتباه است!

تمام دوربین‌های دیجیتال ارزان قیمت به این علت که دارای حافظه‌ کمی هستند برای ذخیره‌ی تصاویر بزرگ محدودیت دارند. علی‌رغم این که این دوربین‌ها دارای دو یا چند حالت عکس‌برداری مختلف (۱۲۰۰ در ۱۶۰۰–۱۲۸۰ در ۱۰۲۴–۶۴۰ در ۴۸۰ و غیره) هستند، اما معمولا پیش‌فرض کارخانه‌ سازنده روی پایین‌ترین اندازه‌ عکس‌برداری تنظیم شده است. اگر تصمیم دارید اولین عکس‌های دیجیتالتان را از مراسم ازدواج نزدیک‌ترین دوستان تهیه کنید فراموش نکنید این تنظیمات را تغییر دهید. عکس‌های کوچک یادگاری‌های خوبی نخواهند بود.


۳. در حساس‌ترین لحظه‌ میهمانی برق می‌رود!

بله به همین سادگی. دوربین‌های دیجیتال هم مثل همه دستگاه‌های الکترونیک دیگر به انرژی برق احتیاج دارند. اما مصرف باتری آنها اصلا مثل دستگاه‌های دیگر الکتریکی نیست. مصرف انرژی آنها را تنها می‌توان با بخاری‌های برقی مقایسه کرد. فراموش نکنید همیشه تعداد باتری‌های همراهتان دو برابر چیزی باشد که حدس می‌زنید. اگر دوربین‌تان دارای باتری‌های غیرتعویضی (مثل برخی از دوربین‌های کامپکت مارک پولاروید) است حتما سیم شارژ آن را همراه خود ببرید. اگر هم از باطری‌های مخصوص روی خود دوربین استفاده می‌کنید، حتما شارژ آنها را چک کنید. ضمنا یادتان باشد که انرژی دوربین‌های دیجیتال با باطری‌های قلمی عادی چندان دوام نمی‌آورد. بنابراین اگر دوربین‌تان از باطری قلمی استفاده می‌کند حتما از باطری‌های آلکالاین استفاده کنید.


۴. تنظیمات خود به خود ناپدید شدند!

در برخی دوربین‌ها تعویض باتری دوربین موجب بازگشت تنظیمات دوربین (از قبیل تنظیمات رزولوشن، سرعت و یا دیافراگم دوربین) به حالت پیش‌فرض کارخانه می‌شود. همیشه قبل از ادامه عکس‌برداری پس از تعویض دوربین، تنظیمات دوربین‌تان را بررسی کنید.


۵. چه صحنه‌های زیبایی بودند!

درست است که استفاده از رزولوشن بالا می‌تواند کیفیت چاپ تصاویر را بهبود بخشد، اما ممکن است همیشه تصاویرتان را چاپ نکنید. یک سفر یک روزه به نقاط دور افتاده دسترسی به کامپیوتر را منتفی می‌کند. تقریبا هیچ ‌یک از دوربین‌های معمولی بدون ارتباط با کامپیوتر امکان تغییر اندازه تصاویر را نمی‌دهند. بنابراین هرگز قبل از شروع سفر بالاترین رزولوشن را انتخاب نکنید. گاهی اوقات صحنه‌های نیامده زیباترند. مخصوصا اگر حافظه دوربین‌تان تمام شده باشد! یا حداقل یک کارت حافظه با گنجایش زیاد همراه‌تان ببرید.


۶. دوربین‌ها چندان هم سریع نیستند.

دوربینها معمولا نمی‌توانند به همان سرعتی که شما دکمه شاتر را فشار می‌دهید عکس را ثبت و ذخیره کنند. هنگامی که با دوربین عکس می‌گیرید، تصویر قبل از ذخیره شدن مراحلی را طی می‌کند که ممکن است وقت‌گیر باشد (بسته به مدل دوربین شما). تمام دوربین‌های دیجیتال دارای چراغی هستند که در زمان انجام عملیات آماده‌سازی روشن می‌شود و عموما تا قبل از خاموش شدن این چراغ اجازه انجام کاری را به شما نمی‌دهند. هرگز قبل از خاموش شدن این چراغ حافظه‌ دوربین را بیرون نکشید. حتی اگر به علت اتمام حافظه در حال از دست دادن یک صحنه‌ زیبا هستید. این کار نه تنها موجب از بین رفتن اطلاعات عکس گرفته شده می‌شود، بلکه در بسیاری موارد موجب ایجاد اشکالات سخت‌افزاری نیز می‌گردد. پس کمی صبر کنید.


۷. زبان دوربین!
بسیاری از دوربین‌های موجود ساخت کشور‌های جنوب شرقی آسیا هستند. و مسلم است که در صورتی که دوربین شما دارای قابلیت انتخاب زبان باشد یکی از زبان‌های موجود مربوط به کشور سازنده است. تقریبا هیچ‌ یک از کاربران خانگی توانایی خواندن این زبان‌های پیچیده‌ای را ندارند. هیچوقت (حتی برای تفریح) سعی نکنید استفاده از این زبان‌ها را تجربه کنید. چرا که تغییر منوی تنظیمات به این زبان نه تنها موجب سردرگمی شما شده و زمان زیادی را برای برگشتن به موقعیت قبلی صرف می‌کند، بلکه در مواردی حتی ممکن است به حذف کردن ناخواسته‌ عکسهای موجود در حافظه منجر شود. بنابراین فکر این تفریح را هم از سرتان بیرون کنید!


۸. از دست دادن صحنه!

اگر تا به حال با دوربین‌های دیجیتال عکاسی نکرده اید احتمالا نمی‌دانید که تحمل فاصله‌ زمانی بین فشردن دکمه‌ شاتر و گرفتن تصویر چه قدر مشکل است. شما می‌خواهید از کسی در لحظه فوت کردن شمع تولدش عکس بگیرید. دکمه شاتر را در لحظه مناسب فشار می‌دهید و وقتی که عکس را می‌گیرید می‌بینید که در عکس، شمعها خاموش شده و دوستان در حال دست‌زدن هستند!
در بیشتر دوربین‌ها طولانی‌ترین زمان تلف شده مربوط به فوکوس خودکار است. در صورتی که دوربین‌تان دارای قابلیت فوکوس دستی است حتما قبل از عکس‌برداری آن را انتخاب کنید. همه دوربین‌ها دارای یک شاتر دو‌مرحله‌ای هستند. بدین معنی که در مرحله اول فشردن شاتر فوکوس انجام می‌شود و در مرحله دوم عکس گرفته می‌شود. بهتر از قبل از گرفتن عکس کادر را تنظیم کرده و دکمه شاتر را تا نیمه فشار دهید تا عملیات فوکوس خودکار تمام شود. اگر دوربین‌تان هیچکدام از این قابلیت‌ها را ندارد (مثل برخی از دوربین‌های تلفن‌های همراه) سعی کنید به ‌صورت تجربی فاصله‌ میان زمان فشردن شاتر و زمان عکس‌برداری را تخمین بزنید. ممکن است زحمت زیادی داشته باشد، اما ارزش صحنه‌ از دست رفته بیشتر است.


۹. به کامپیوترتان اطمینان نکنید.

این تصور غلط که فتوشاپ (یا نرم‌افزار‌های ویرایش دیگر عکس) همه کار می‌کنند، موجب می‌شود بسیاری از صحنه‌های زیبا را از دست بدهید. حتی اگر کسانی باشند که بتوانند تصاویر شما را به بهترین وجه ویرایش کنند باز هم موجب صرف وقت و هزینه‌ خواهد بود. یک تغییر کادر و یا تغییر موقعیت ساده می‌تواند زحمات بعدی شما را بسیار کم کند.


۱۰. باز هم این Ctrl+S لعنتی!

بدترین نوع اشتباه هنگامی رخ می‌دهد که تمام نکات بالا را رعایت کرده‌اید و آخرین مرحله کار یعنی ویرایش تصویر را انجام دادید. بسیاری از کاربران حرفه‌ای (از آنجا که به هیچ وجه احتمال بروز اشتباه را نمی‌دهند) بدون این که از عکس‌های منتقل شده نسخه‌ پشتیبان تهیه کنند، عمل ویرایش عکس را مستقیما روی فایل اصلی انجام می‌دهند و پس از ذخیره کردن متوجه می‌شوند که فایل اصلی را در اختیار ندارند. این نکته را فراموش نکنید که همیشه به فایل ویرایش نشده احتیاج پیدا خواهید کرد.




منبع: myfile.blogfa.com

[karin]

ما در زماني زندگي مي‌كنيم كه به هر طرف نظر مي‌اندازيم، همگرايي‌هاي زيادي را مي‌بينيم. ديگر آن روز‌ها گذشت كه دوربين، دوربين و تلفن، تلفن بود. اين روز‌ها تلفن‌هاي همراه را مي‌بينيد كه هم دوربين دارند، هم موسيقي پخش مي‌كنند، هم به جاي دستيار جيبي استفاده مي‌شوند، و هم چندين و چند كار ديگر را انجام مي‌دهند. در حقيقت دوربين‌هاي تلفن‌هاي همراه، پر‌سرعت‌ترين بخش از فراگير شدن دوربين‌هاي ديجيتال را بر عهده دارند و با بالارفتن كيفيت و فناوري‌هايي كه اين روز‌ها در تلفن‌هاي همراه جديد عرضه مي‌شود، با لنز‌هاي بهتر، مگاپيكسل‌هاي بالاتر، قدرت ذخيره‌سازي زياد و بسياري قابليت‌هاي ديگر، آرام آرام شاهد كنار رفتن دوربين‌هاي ديجيتال سطح پايين و استقبال كاربران از تلفن‌هاي همه‌كاره هستيم. اين روزها كاربران ترجيح مي‌دهند به جاي خريد دوربين‌هاي ديجيتال ارزانقيمت و سطح پايين، يك تلفن همراه سطح بالا بخرند تا هم از دوربين و هم از ديگر قابليت‌هاي آن به طور همزمان استفاده كنند. متأسفانه بسياري از عكس‌هايي كه توسط دوربين‌هاي تلفن‌هاي همراه گرفته مي‌شود، داراي كيفيت پاييني هستند. بخشي از اين مسئله به كيفيت پايين حسگر‌هاي اين دوربين‌ها باز مي‌گردد، اما بخشي از آن نيز به آگاهي خود كاربران مربوط مي‌شود كه هنوز تصور مي‌كنند در حال عكاسي با يك دوربين نگاتيو قديمي هستند. در اينجا يك سري نكات مهم براي عكاسي با تلفن‌هاي همراه را بررسي مي‌كنيم.

1- نورپردازي مناسب سوژه: هر چه نور تابيده شده روي سوژه بهتر باشد، عكس شفاف‌تري از آن سوژه ثبت مي‌گردد. در صورتي كه ممكن است در زير نور خورشيد عكس بگيريد يا اگر در خانه هستيد، تمام چراغ‌ها را روشن كنيد. پس به خاطر داشته باشيد كه عكاسي در محيط‌هاي با نور متفاوت، منجر به عكس‌هايي با كيفيت‌هاي متفاوت مي‌شود.براي از بين بردن تن‌مايه‌هاي رنگي بايد تنظيمات تراز سفيدي (White Balance) دوربين را تغيير دهيد (اين موضوع در ادامه توضيح داده شده است). برخي از دوربين‌هاي تلفن‌هاي همراه جديد داراي يك فلاش سرخود هستند. استفاده از اين فلاش، حتي در زماني كه احساس مي‌كنيد نور محيط كافي است، باز هم موجب بهبود كيفيت عكس مي‌شود. در صورتي كه دوربينتان فلاش ندارد، هرگز در حالي كه رو به نور هستيد و سوژه در سايه قرار دارد، عكاسي نكنيد.

2- نزديك‌تر برويد: يكي از مهم‌ترين ايرادات عكاسي با دوربين‌هاي تلفن همراه، هنگامي به ‌وجود مي‌آيد كه سوژه در فاصله‌اي دور قرار دارد و عكس بسيار ناواضح است. بنابراين بهتر است همان وقتي كه عكس مي‌گيريد، به سوژه نزديك شويد. دقت كنيد كه اين كار را دقيقاً به صورت فيزيكي انجام دهيد و هرگز از زوم ديجيتال دوربين استفاده نكنيد. قبلاً هم گفته‌ايم كه نزديك شدن زياد به سوژه گاهي منجر به ايجاد اعوجاج در تصوير مي‌شود. در برخي مدل‌ها كه داراي قابليت‌هاي ضعيفي در عكاسي ماكرو هستند، ممكن است تصويري تار و فوكوس نشده را ثبت كنيد.

3- دوربين را ثابت نگهداريد: به ويژه در هنگام عكاسي با دوربين‌هاي ديجيتال خودكار، و خصوصاً در مورد تلفن‌هاي همراه كه امكان لرزش زيادتري دارند (چون در يك دست نگهداشته مي‌شوند). اين مسئله خصوصاً در هنگام عكسبرداري در نور كم بسيار با اهميت‌تر مي‌شود؛ زيرا دوربينتان به صورت خودكار سرعت شاتر را كاهش مي‌دهد. شخصاً در چنين شرايطي ترجيح مي‌دهم به يك تكيه‌گاه محكم تكيه بدهم. شما هم مي‌توانيد از يك درخت، يك ديوار، ديوار كوتاه آشپزخانه يا هر چيز ديگري به عنوان تكيه‌گاه استفاده كنيد. به خاطر داشته باشيد كه وقفه شاتر (Shutter Lag) برخي از دوربين‌هاي تلفن‌هاي همراه بسيار طولاني و در حد چند ثانيه است (فاصله بين زمان فشردن شاتر و ثبت شدن عكس توسط دوربين). بنابراين هنگامي كه دكمه شاتر را فشار مي‌دهيد، به قدري صبر كنيد تا يك‌بار عكس گرفته شده را روي صفحه نمايشگر تلفن ببينيد، بعد حركت كنيد.

4- بعداً عكس‌ها را ويرايش كنيد: يكي از سرگرمي‌هاي جالب تلفن‌هاي همراه جديد، امكان ويرايش عكس‌ها روي خود تلفن است. نرم‌افزارهاي ويرايشگر اين تلفن‌ها كيفيت چندان بالايي ندارند و حالا كه شما مي‌توانيد در ايران بهترين برنامه‌هاي كامپيوتري را بدون هيچ هزينه‌اي روي كامپيوترتان داشته باشيد، بهتر است عمل ويرايش را بعداً در كامپيوتر انجام دهيد. اگر هم كامپيوتر نداريد، حداقل به ياد داشته باشيد كه چنانچه يك عكس را سياه و سفيد كرديد يا روي آن چيزي نوشتيد، ديگر نمي‌توانيد رنگ يا عكس اصلي را بازگردانيد؛ حتي با برنامهPhoto Recovery كه در ستون پلاگين فتوشاپ معرفي كرديم!

5- به خاطر داشته باشيد كه عكس‌هاي گرفته شده روي نمايشگر خود تلفن همراه، كيفيتي به مراتب بالاتر از آنچه واقعاً گرفته شده دارند؛ زيرا اندازه كوچك‌تري دارند و عكس‌ها هرچه كوچك‌تر باشند، كيفيت بهتري دارند. بنابراين اگر روش‌هاي حرفه‌اي ويرايش عكس را نمي‌دانيد (كه البته اين روش‌ها هم تا حد ناچيزي مي‌توانند كيفيت عكس را تغيير دهند) بهتر است در همان لحظه عكسبرداري آن‌ها را حذف كنيد و مجدداً عكس بگيريد. حداقل فضاي كمتري را روي حافظه محدود دوربينتان اشغال مي‌كند.

6- زوم ديجيتال ممنوع!: برخي از دوربين‌هاي تلفن‌هاي همراه، زوم ديجيتال 2X ،4X ،6X و ... دارند. زوم ديجيتال دقيقاً مثل اين است كه يك عكس بدون زوم بگيريد و با نرم‌افزار‌هاي ويرايش عكس (آن هم در حد موبايلي آن‌ها) بخش مياني تصوير را بزرگ كنيد! بنابراين، اين كار با اين‌كه عكس معمولي بگيريد و بعداً بخش مياني آن را در كامپيوترتان برش بزنيد و بزرگ كنيد هيچ فرقي ندارد. حداقل بعداً مي‌توانيد به جاي نرم‌افزار ساده تلفن همراهتان اين كار را با فتوشاپ يا نرم‌افزارهاي حرفه‌اي ديگر با كيفيتي به مراتب بالاتر انجام دهيد. ضمن اين‌كه باقي عكس‌هايتان را هم دور نريخته‌ايد!

7- از تراز سفيدي دوربين استفاده كنيد: برخي از دوربين‌هاي تلفن‌هاي جديد امكان استفاده از White Balance يا تراز سفيدي را نيز در اختيارتان قرار مي‌دهند. اين قابليت به شما امكان مي‌دهد تن‌مايه‌هاي رنگي اضافي را از نور محيط بگيريد و عكس‌هايتان را تماماً با رنگ‌هاي طبيعي بگيريد. در صورتي كه دوربين‌ تلفنتان چنين قابليتي را دارد، راهنماي آن را بخوانيد و حتماً از آن استفاده كنيد.

8- قوانين عكاسي را فراموش كنيد: نه، فراموش نكنيد! در شماره‌هاي گذشته درباره انواع زاويه و كادربندي در هنگام عكاسي بحث كرديم. قانون يك سوم طلايي و... عكس‌هايي كه با قوانين عكاسي گرفته مي‌شوند، زيبايي خاصي دارند. اين قوانين كه كاملاً تجربي نوشته شده‌اند، باعث بالا رفتن كيفيت كار شما مي‌شوند. اما زماني كه اين قوانين را مي‌نوشتند، هنوز دوربين‌هاي عكاسي روي پخش‌كننده‌هاي MP3 و تلفن‌هاي بي‌سيم قرار نگرفته بودند! بنابراين هيچ دليلي ندارد كه به تناسب وسيله جديدي كه در دست داريد، قوانين نوين خودتان را پايه‌ريزي نكنيد. دوربينتان را روي كف زمين بگذاريد، پشت شيشه، از پايين به بالا، بالا به پايين و ... هيچ خرجي ندارد. فيلم كه مصرف نمي‌كنيد. بنابراين هر جهتي را كه مي‌خواهيد، امتحان كنيد.

9- لنز دوربينتان را تميز كنيد: اين مشكل يكي از دردسر‌هاي هميشگي دوربين‌هاي تلفن همراه است. لنز گوشي‌هاي همراه معمولاً كثيف هستند؛ زيرا شما هيچ‌وقت موقع پاسخ دادن به يك تماس به فكر تميزي لنز دوربين روي تلفنتان نيستيد! اثر انگشت يكي از معمول‌ترين انواع كثيفي لنز اين دوربين‌هاست. گوشي‌هاي تلفن ممكن است ساعت‌ها در جيب لباستان كنار خرده‌ريز‌هاي ته جيب قرار داشته باشند و معمولاً كثيف مي‌شوند. خصوصاً اگر لنز دوربين تلفنتان داراي درپوش مخصوص نباشد، بهتر است از يك عينك‌‌فروشي، يك دستمال مخصوص پاك كردن شيشه عينك تهيه كنيد كه بسيار ارزان و مناسب است.

10- عكس‌هايتان را نام‌گذاري كنيد: يكي از مشكلات عمومي كاربراني كه دوربين‌هاي ديجيتال آن‌ها داراي كارت‌هاي حافظه پرحجم هستند، اين است كه پس از مدتي با تعداد بسيار زيادي عكس روبه‌رو هستند كه نه مي‌دانند چه وقت آن‌ها را عكسبرداري كرده‌اند و نه مي‌توانند عكس‌هاي مورد نظرشان را از بين آن‌ها پيدا كنند. برخي تلفن‌هاي همراه به صورت خودكار تاريخ عكسبرداري را به عنوان نام پيش‌فرض تصاوير انتخاب مي‌كنند كه در مورد كاربران ايراني معمولاً تاريخ صحيحي نيست؛ زيرا يا اصلاً تاريخ ميلادي را تنظيم نكرده‌اند يا معمولا‌ً نمي‌دانند كه مثلاً ماه شش ميلادي برابر با كدام ماه شمسي است. خوشبختانه تمام تلفن‌هاي همراه با صفحه كليدي كه دارند امكان تغيير نام عكس‌ها را به شما مي‌دهند. از آنجا كه عكس‌هاي دوربين‌هاي تلفن‌هاي همراه معمولاً ماه‌ها و گاهي سال‌ها روي حافظه گوشي باقي مي‌مانند و به كامپيوتر منتقل نمي‌شوند، بهتر است هر بار كه عكس مي‌گيريد، همان چند عكس جديد را نامگذاري كنيد. ممكن است كمي وقت بگيرد، اما قطعاً پس از مدتي متوجه مزيت‌هاي آن خواهيد شد.

11- بالاترين وضوح را به كار گيريد: برخي از تلفن‌هاي همراه به شما اجازه مي‌دهند وضوح عكس‌هايي را كه مي‌خواهيد بگيريد، انتخاب كنيد. نيازي به گفتن نيست كه هرچه وضوح عكس‌ها بالاتر باشد، كيفيت آن‌ها نيز بهتر است؛ البته در مقايسه با وضوح‌هاي پايين‌تر همان دوربين. اين مسئله خصوصاً در مورد تلفن‌هاي همراه كه وضوح حسگر آن‌ها معمولاً در حد يك مگاپيكسل است، بسيار مهم است. البته بايد حواستان به حجم فايل‌ها باشد و در صورتي كه فايل‌هاي عكس حجم زيادي مي‌طلبد، آن‌ها را منتقل كنيد.

12- عكس‌هايتان را چاپ نكنيد: تصور مگاپيكسل را از ذهنتان خارج كنيد. كيفيت چاپ عكس‌هاي تلفن همراه بسيار پايين‌تر از آن چيزي است كه روي نمايشگر گوشيتان مي‌بينيد. دوربين‌هاي تلفن‌هاي همراه، به دليل فاصله كانوني كم و حساسيت بالاي حسگرهايشان معمولاً داراي نويز بسيار زيادي هستند و هنگامي كه آن‌ها را چاپ مي‌كنيد، اصلاً نبايد انتظار داشته باشيد كيفيت آن‌ها با يك دوربين نگاتيوي سطح متوسط (كه يك دهم قيمت گوشيتان و حدود بيست تا چهل هزار تومان قيمت دارند) برابري كند. ضمن اين‌كه، هزينه چاپ عكس‌هاي ديجيتال تقريباً بين 5/‌1 تا 2 برابر چاپ آنالوگ است. بنابر اين بهتر است عكس‌هايتان را چاپ نكنيد، بلكه آن‌ها را با نرم‌افزارهاي ساخت آلبوم عكس به سي‌دي‌هاي تصويري تبديل كنيد و در يك آلبوم جديد نگهداريد. يكي از بهترين برنامه‌هاي ساخت آلبوم تصويري Memories On TV است كه نحوه كار با آن در شماره‌هاي قبل عصر‌‌شبكه در بخش آموزش‌هاي پنج دقيقه‌اي معرفي شده است.

13- به هر كسي اعتماد نكنيد: افراد سودجو اين روز‌ها به دنبال خصوصي‌ترين عكس‌ها و فيلم‌هاي شخصيت‌هاي مهم هستند تا از توزيع آن‌ها در اينترنت يا سي‌دي‌هاي غيراخلاقي كسب درآمد كنند. ممكن است تصور كنيد شخصيت چندان مهمي نيستيد، اما فراموش نكنيد كه هرگز كارت حافظه دوربينتان را به افرادي ندهيد كه آن‌ها را نمي‌شناسيد. حتي كارت‌هاي فرمت شده هم قابل بازيابي هستند. باور نمي‌كنيد؟ ستون پلاگين اين شماره را بخوانيد و حداقل كارت‌هايتان را با نرم‌افزارهاي مخصوص فرمت كنيد.


منبع: myfile.blogfa.com

[karin]

عکاسی از طبیعت بخشی از عکاسی است که در آن عکاس به دنبال ثبت لحظه‌ها از عناصر اصلی طبیعت مانند منظره، حیات وحش، گیاهان و نمایی از بافت و حس طبیعت است.
در عکاسی از طبیعت،‌ هنرمند نسبت به عکاسی خبری و یا عکاسی مستند بیشتر به دنبال ارزش‌های زیبایی شناسانه عکس است.

عکاسی از منظره:

این نوع از عکاسی برای نشان دادن زیبایی‌های دنیای طبیعت ایجاد شده است. بیشتر عکاسان طبیعت کوشیده‌اند تا جاهایی را به نمایش بگذارند که حضور بشر در آن در کمترین حد ممکن باشد. موضوعات در عکاسی از طبیعت شکل‌های زمین، آب و هوا و بازی با نور‌ها است.

آبشارها به اندازه دورنمای کوه‌ها برای عکاسان محبوبیت دارند. این مناظر بیشتر اوقات برای نشان دادن طبیعت با استفاده از فیلترهای پلاریزه ( برای ایجاد تضاد در رنگ‌ها و سایه‌ها استفاده می‌شوند) انتخاب می‌شوند.

برای عکاسی از چشم‌اندازها عکاسان معمولا از لنز واید (مخصوصا ۲۴ و ۳۵ میلیمتری)، سه پایه و بسته‌ترین دیافراگم (۱۱ تا ۲۲) برای بدست آوردن بیشترین عمق میدان استفاده می‌کنند.

بسیاری از عکاسان برای اینکه جزئیات بیشتری را در عکس‌های خود ذخیره کنند اندازه متوسط و یا بزرگ را انتخاب می‌کنند هر چند امروزه دوربین‌های SLR و غیر حرفه‌ای و کوچک بیشترین عکسهای طبیعت را ثبت می‌کند.

عکاسی از منظره وسیله ارزشمندی برای نظارت بر محیط زیست است. عکاسی از منظره می تواند روند تدریجی تخریب محیط زیست را در دید عموم قرار می‌دهد. بسیاری از عکس‌های این افراد برای سازمانهای حافظ محیط زیست بسیار مفید است.

سازمان‌های مسئول از عکس‌های حرفه‌ای‌ و غیر حرفه‌ای‌های را برای محافظت از محیط زیست استفاده می کند. یکی از این سازمان‌های موفق محافظت از محیط زیست است. این سازمان صفحه‌ای در وب سایت (EarthJustice.org) خود دارد که در آن عکس‌هایی از چشم اندازهایی که این سازمان موفق به حفظ آن شده است قرار داده است. سازمان صلح سبز یکی از شناخته شده‌ها در این بین است که تقویم سالانه‌ای از عکس‌های عکاسان منظره چاپ کرده است.

عکاسی از حیات وحش:

در عکاسی از حیات وحش، عکاس به دنبال به تصویر کشیدن حیوانات جالب به همراه حرکاتی مانند غذا خوردن یا جنگیدن آنها است. اگرچه عکاسی از حیات وحش و یا شکار برای دنیای عکاسی تکرای است.

تکنیک عکاسی از حیوانات با عکاسی از منظره فرق بسیاری دارد. برای مثال در عکاسی از حیات وحش دهانه باز لنز برای دستیابی به سرعت بالا و ثبت سوژه در حال حرکت و محو کردن پس زمینه استفاده می‌شود در حالی که عکاسان از طبیعت بیشتر به دنبال عمق میدان هستند.

در عکاسی از حیات وحش عکاسان لنز تله و در عکاسی از منظره بیشتر از لنز واید استفاده می‌کنند. بنابراین عکاسان حیات وحش بیشتر احتیاج به سه پایه دارند. آنها همچنین برای این که بتوانند به حیات وحش نزدیکتر شوند احتیاج به وسایلی برای استتار دارند.

عکاسی از بافت‌ها یا ماکرو

عکاسی ماکرو به عکاسی از نمای نزدیک معروف است. به هر حال این نوع عکاسی در عکاسی از طبیعت نیز کاربرد دارد.
عکاسی از زنبورها، سنجاقک‌ها، مورچه‌ها و کلا حشرات به عنوان بخش عمده‌ای از حیات وحش موضوعات عکاسی ماکرو را شامل می‌شود.
بسیاری از عکاسان نسبت به عکاسی از بافت سنگ‌ها، تنه درختان، برگها و هر چیز کوچک دیگری در طبیعت ابراز علاقه می‌کنند. بسیاری از این تصویرها انتزاعی هستند. گیاهان کوچک و قارچ‌ها نیز موضوعات جذابی در عکاسی ماکرو هستند.
آنسل آدامز، گلن روئل، فرانس لنتینگ، کلاید بوچر، آرت ولف عکاسانی هستند که هنر عکاسی از طبیعت را تجلی داده‌اند.


منبع: mehrankarzari.wordpress.com

[karin]

در یک دوربین دیجیتال به لحاظ فنی، فاصله کانونی، فاصله ای است در واحد میلی متر که بین مرکز بینایی لنز و حسگر دوربین قرار دارد و این زمانی اتفاق می افتد که لنز دوربین در بی نهایت، وضوح یابی شده باشد. در هر صورت، آنطور که عموما تصور می شود، فاصله کانونی نمی تواند به طور خودکار زاویه دید را تعیین کند، در واقع زاویه دید، به فاصله کانونی و اندازه حسگر تصویری بستگی دارد که لنز، آن تصویر را وضوح یابی می کند.
برای راحتی در مقایسه زوایای دید، صنعت ساخت دوربین، در حال پذیرفتن عبارت 35mm معادل با فاصله کانونی است. لنزهایی که فاصله کانونی بلند دارند مثل 200mm، زاویه دید تنگ تری نسبت به لنزهایی با فاصله کانونی کوتاه مثل 50mm خواهند داشت. اگر می خواهید که عکس هایی با زاویه دید باز داشته باشید، می توانید چندین عکس را تهیه کرده، سپس آنها را به روش دیجیتالی به هم بچسبانید.



آیا می دانید؟
اغلب دوربین هایی که امکان بزرگ نمایی دارند، از یک واحد سرعت x مثل 2x یا 4x استفاده می کنند. این واحد مستقیما با فاصله کانونی ارتباط ندارد، به این معنی که حداکثر فاصله کانونی، "x مرتبه" بزرگتر از حداقل فاصله کانونی است. برای مثال، دوربین nikon coolpix 5700 با دارا بودن بزرگنمایی لنز 4x، یعنی آنکه بزرگترین فاصله کانونی این دوربین "4 مرتبه" بزرگتر از کوچکترین فاصله کانونی خواهد بود.

یک ترفند در عکاسی!
برخی از دوربین های دیجیتال، امکان بزرگ نمایی دیجیتالی دارند. این امکان، فاصله کانونی بلندتری را نسبت به بزرگ نمایی نوری انجام می دهد. بزرگ نمایی نوری، از ابتدا تا انتهای شیشه لنز انجام می شود ولی بزرگ نمایی دیجیتالی، مرکز ترکیب دیجیتال است و عملکرد آن به طور کلی با بزرگ نمایی نوری تفاوت دارد.


منبع: fbaroon.blogspot.com

[karin]

عکاسی خیابانی، سبکی کاملا شخصی است و رابطه مستقیمی با ذوق و سلیقه افراد دارد. برای رسیدن به نتیجه ای رضایت بخش، باید تمامی قوانین، بایدها و نبایدها را رها کرد. باید عاشق مردم بود؛ عکاسی خیابانی نوعی همدلی و احساس همدردی با مردم است. حتی اگر از تنهایی مردم عکاسی کنید، ماهیت عکاسی مستند اجتماعی، نشان دادن شرایط و وضعیت جامعه است.

این نوع عکس ها می توانند کنایه دار یا طعنه آمیز باشند، ولی هیچوقت نباید به شخصیت افراد توهین کرده و آنها را اذیت کند. وقتی در خیابان ها عکاسی می کنید و عکس مستند می گیرید، در واقع می خواهید به نوعی وضعیت جامعه را نشان دهید؛ همچون نویسنده یا روزنامه نگاری باید شرایط را تفسیر کنید و همین نکته است که مسئولیت بسیار مهمی را بر دوش شما می گذارد.

عکاسی خیابانی بسیار ساده است، در واقع همین سادگی است که انجام آن را دشوار می کند!
ساده از این رو که می توانید سوژه هایتان را در هرجایی بیابید و نیازی نیست که مسافت زیادی را برای به دست آوردن عکسی فوق العاده طی کنید. زندگی روزمره، چیزهای معمولی، در کل همه چیز می تواند برای عکاسی مهم باشد.
از نگاهی دیگر، عکاسی مستند اجتماعی بسیار سخت است، زیرا مرز میان عکاسی مستند اجتماعی با عکاسی فوری و سردستی از خیابان (snap- shooting) بسیار باریک است. کسانی که از کوچه ها و خیابان ها عکس فوری می گیرند، عکسی خلق نمی کنند؛ آن ها فقط انبوهی تصویر تولید می کنند. انتقال عواطف و حال و هوای محیط برای این دسته از عکاسان اهمیتی ندارد!

کار عکاسان مستند اجتماعی با سایر عکاسان متفاوت است. این عکاسان، پیش از فشردن دکمه شاتر، درست در لحظه ای که سوژه را مشاهده می کنند، تصاویر در ذهنشان نقش می بندد. عکاسی مستند اجتماعی- خیابانی، به معنای "دیدن و واکنش نشان دادن" است. "دیدن" بخش مهم برای شروع این جریان است. چگونگی وضعیت نور، شکل ها، پس زمینه و پیش زمینه، حرکات و انسان ها، بخش مهم دیگر را در کسری از ثانیه شکل می دهد. اگر شما این لحظه ها را نبینید، آن را احساس نکرده و با سوژه هایتان ارتباط درونی برقرار نکنید، در آن صورت عکاسی مستند اجتماعی به درد شما نمی خورد! بخش "نشان دادن واکنش" به مهارت افراد بستگی دارد.

زمانی که برای عکاسی به جایی می روید، فقط خودتان هستید، با تمام چیزهایی که می بینید و احساس می کنید. شما نسبت به مردم واکنش نشان می دهید، آنها هم همین طور، با هم رابطه برقرار می کنید. به همین خاطر است که عکس های فوق العاده، فوق العاده شده اند، چون خالق آنها انسانی با فکر نو و اندیشه برتر بوده است. عکاسی یک جریان تاثیرگذار است. اگر دغدغه اصلی شما این است، پس باید شما هم بر این جریان تاثیر بگذارید و ان را تقویت کنید. آیا تا به حال از خود پرسیده اید که برای چه این نوع عکاسی را انتخاب کرده اید؟


منبع: fbaroon.blogspot.com

[karin]

نکاتی از حقوق عکاس
خلاصه ای از حقوق قانونی عکاسان و راهکارهایی که در زمان برخورد و جلوگیری از ادامه فعالیت عکاسی، به عکاس کمک خواهد کرد.


مقررات عمومی
مقررات عمومی در ایالات متحده آمریکا عنوان می کند که هر شخص در معابر و مکان های عمومی که قانون منعی برای عکاسی از آن محل قائل نشده است از هر چه که می خواهد می تواند عکاسی کند. در صورت نبود حکم ممنوعیت خاص مانند تابلوی عکاسی ممنوع، قانون مدون و یا ایین نامه، عکاس قانونا مجاز به عکسبرداری در این گونه مکان ها می باشد. مثالی از مکان هایی که بنا به عرف به آنها مکان عمومی اطلاق می شود خیابان ها، پیاده روها و پارک های عمومی هستند.


موارد استثنا در این قانون
برخی موارد استثنا در مورد این مقررات عمومی وجود دارد. اولین مورد قابل ذکر حیطه اختیار فرماندهان و مسئولان مراکز نظامی است که ایشان اجازه دارند عکسبرداری از مناطقی خاص را در زمان احساس لزوم و حفظ امنیت ملی، ممنوع کنند.
به طور کلی افراد در معابر عمومی دارای حیطه بسیار محدودی از حقوق حریم خصوصی هستند. اساسا، هر شخصی می تواند بدون کسب اجازه، در مکان های عمومی از مردم عکاسی کند، به جز زمانی که افراد در مکان های خاص که انتظار حفظ حریم شخصی خود را دارند حضور داشته باشند. مثل: اتاق پرو لباس، سرویس های بهداشتی، مراکز پزشکی و البته در داخل منزل خودشان.


موضوعات مجاز برای عکاسی بدون نیاز به مجوز
علیرغم تصور غلط بر غیر مجاز بودن، می توان از موارد زیر تقریبا همیشه در مکان ها و معابر عمومی عکس برداری نمود:
- تصادفات و صحنه های وقوع اتش سوزی
- کودکان
- افراد مشهور و نامدار
- پل ها و دیگر سازه های زیرساختی
- ساختمان های تجاری و مسکونی (کلیسای کریم خان هم عکاسی را منوط به داشتن اجازه نامه رسمی دانستند.)
- تاسیسات صنعتی و عمومی
- تاسیسات حمل و نقل و مسافربری ( برای مثال فرودگاه ها) ( در مترو به من اجازه عکاسی داده نشد!)
- ساختمان های صندوق ذخیره سرمایه و سهام
- صحنه های جرم و فعالیت های غیرقانونی
- ماموران پلیس و نیروهای انتظامی


احتمال تجاوز چه کسانی به حقوق عکاسان وجود دارد؟
اغلب برخوردها و ممانعت ها توسط نگهبانان و کارمندان سازمان هایی است که از عکس برداری واهمه دارند. معمول ترین عذر هم ذکر مسائل امنیتی است. اما با وجود این، اینگونه افراد معمولا استدلال منطقی برای برخورد خود ندارند. مسئله امنیت به ندرت عذری قانونی و مشروع برای منع عکسبرداری است. عکسبرداری یک عمل تروریستی نبوده و یک واحد تجاری نیز نمی تواند اظهار کند که عکسبرداری از یک موضوع در مکان عمومی و در معرض دید عموم تجاوز به اسرار تجاری آنها است.


راهکارهای موجود در چنین لحظاتی
اگر مایل به اقدام قانونی نیستید می توانید کارهای زیر را انجام دهید:
1- با یک روزنامه تماس بگیرید و از انها سوال کنید که آیا مایل به درج این ماجرا هستند؟ سیاست بسیاری از نشریات و جراید اقتضا می کنند که لغو آزادی های مدنی ارزش تحت پوشش قرار گرفتن جدی را دارند.
2- توسط نامه یا تلفن با مسئول بالاتر شخصی که از کار شما ممانعت کرده تماس بگیرید.
3- اتفاق را در یک اجتماع عمومی مثل اینترنت مطرح کنید.

برای اطلاعات بیشتر:


Photography and The Law: Know Your Rights

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

A short guide to photographers rights in the UK

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

منبع: fbaroon.blogspot.com

[karin]

Nick Veasey با دیگرعکاسان تفاوت دارد او با دوربین های معمول میان عکاسان حرفه ای عکاسی نمیکند بلکه او با اشعه ایکس عکاسی میکند .
این مرد ۴۶ ساله انگلیسی می گوید در طول یک دهه گذشته بیش از ۴۰۰۰ عکس با این روش گرفته است که شامل بازیکنان فوتبال , ساعت ها , تراکتورها و حتی هواپیما میشده اند . او بیشتر به زیر پوست و سطح افراد و اشیا علاقه دارد تا صورت ظاهری آنها …
کار کردن با میزان بالای اشعه x کار آسانی نیست , در مراکز درمانی برای پایین آوردن اثرات اشعه بر بیمار عکس را در کسری از ثانیه از میگیرند در صورتی که این عکاس مجبور است سوژه عکاسی خود را با اشعه بمباران کند که گاه این بمباران به ۱۲ دقیقه هم میکشد !
این نوع عکاسی برای او شهرت و مشتریان بزرگی آورده و حتی کتابی با نام X-Ray را نوشته که بزودی منتشر میشود , او میگوید که کارش راتازه شروع کرده و هم اکنون با ۲۰۰۰۰۰ دلار استودیویی با مشخصات یک رادیولوژی با دیواری به ضخامت ۳۵ اینچ ساخته است تا کارش را جدی تر دنبال کند .
او معمولا از جسدهایی که در راه علم اهداء میشوند استفاده میکند برای عکاسی مانند عکس زیر که اسکلتهایی را در حالات مختلف میبینید ( البته از اسکلتهای مدل هم استفاده میکند ) , او برای گرفتن این عکس از ۳ دستگاه عکسبرداری استفاده کرده و عکس هر اسکلت را جداگانه گرفته است که در مجموعه ۲۰۰ بار عکس برداری را شامل شده است . به عنوان مثال فقط برای نشان دادن صحنه دست دادن دو اسکلت ۲۶ بار عکس گرفته است .

منبع: toopaz.net

[karin]

هنگامی که منبع نور در پشت موضوع قرار داشته باشد، در اصطلاح عکاسی به ان ضد نور یا سیلوئت اطلاق می شود. نتیجه این نور، تاریک شدن سایه وار موضوع خواهد بود. عکاسی در چنین شرایطی گاهی بسیار دشوار و گاهی بسیار خوشایند تلقی می شود. تضاد شدید بین پس زمینه روشن و موضوع تاریک، طرحی سایه وار را از موضوع به وجود می آورد.
به طور کلی، نوردهی مناسب در پس زمینه دشوار است. در چنین شرایطی، با تنظیمات مختلف چندبار عکاسی کرده و نتیجه کار خود را در نمایشگر LCD مقایسه کنید. اگر دوربین شما امکان نمودار را نیز دارد، می توانید نورهای شدید و سایه های تیره را با استفاده از آن بررسی کنید.

منبع: fbaroon.blogspot.com

[karin]

چشم های قرمز و ترسیده در عکس ها، به دلیل انعکاس نور فلاش از پشت شبکیه چشم است. متاسفانه نتیجه عکاسی با وجود چشم های سرخ هیچگاه خوب نخواهد بود. تولیدکنندگان و فروشندگان دوربین های عکاسی، امکاناتی را به عنوان کاهش دهنده قرمزی چشم به دوربین ها اضافه کرده اند. ولی علیرغم اینکه این امکانات تا حدودی قرمزی چشم را از بین می برند، مشکلات دیگری را برای عکاسی به وجود می آورند.
بهترین کار این است که بیاموزید بدون قرمز شدن چشم ها عکاسی کنید.
به منظور اجتناب از قرمز شدن چشم، باید به نحوی عکاسی کنید که زاویه بین فلاش . لنز مقابل چشم مدل بیش از 5 درجه نباشد. روش دیگر این است که بدون فلاش عکاسی کنید، یعنی می توانید زاویه مدل را کمی تغییر دهید یا اینکه از تنظیماتی استفاده کنید تا نیازی به فلاش نباشد. در نظر داشته باشید که قرمزی چشم در محیط تاریک بیشتر پیش می آید، چرا که در این حالت مردمک چشم بزرگ تر می شود و تمایل بیشتری به جذب نور و انعکاس آن به صورت رنگ قرمز خواهد داشت.

منبع: fbaroon.blogspot.com