تاپیک تیم ملی برزیل

[Masоud]

سلام

چند تا عکس از برزیل واسه آواتار و امضا :

موفق باشید

[MoJtaBa.R]

ایوول به بچه های باحال : برزیلته


====================




برزیل رکورددار بردن جام زرین/ گزارش مهر از چگونگی پیدایش جام‌جهانی فوتبال/ جام طلایی که "کپی" شد! خبرگزاری مهر - گروه ورزشی: نوزدهمین دوره رقابتهای فوتبال جام جهانی در حالی از روز جمعه به میزبانی آفریقای جنوبی آغاز خواهد شد که در هجده دوره گذشته تیم ملی فوتبال برزیل با کسب عنوان پنج قهرمانی و بردن جام طلای "ژول ریمه" در بین کشورهای عضو فیفا رکورددار است. به گزارش خبرنگار مهر، ژول ریمه که متولد 24 اکتبر 1871 در ناحیه «توله‌اوت مون» فرانسه است، با همکاری هانری دلونای که مسابقات جام ملتهای اروپا را در سال 1960 بنیانگزاری کرد، پس از اینکه در سال 1919 به ریاست فدراسیون فوتبال فرانسه رسید، 11 سال تمام ایده راه اندازی جام جهانی را پیگیری کرد تا سرانجام با کمک دولت فرانسه موفق به اجرایی کردن این ایده شد.

" ریمه " در دهه سوم قرن بیستم پس از " گورین " فرانسوی و "برلی وولفال" انگلیسی، سومین فردی بود که ریاست فدراسیون بین‌المللی فوتبال را برعهده گرفت و در اندیشه خلق جام جهانی به نقاط مختلف جهان سفر کرد اما در اروپا بویژه در بریتانیا نتوانست طرفدارانی پیدا کند. البته بعضی از کشورهای این قاره مانند ایتالیا، اسپانیا، پرتغال و یوگسلاوی و برزیل، آرژانتین، اروگوئه و شیلی از آمریکای جنوبی هواداران این طرح شدند اما در کنگره فوتبال در سال 1928 که به مناسبت برگزاری بازی‌های المپیک آمستردام برگزار شد، وی توانست با رای‌های موافق کشورهای آمریکای جنوبی طرح برگزاری جام جهانی فوتبال را به تصویب برساند.

در آن زمان انگلیسی‌ها خود را از فوتبال تازه پاگرفته جدا کرده بودند و کشورهای اروپای شمالی هم میانه خوبی با ژول ریمه و افکارش نداشتند اما سومین رئیس فیفا توانست پس از گذشت هشت سال ایده‌ ای که در کنفرانس آنتورپ در سال 1920‌ مطرح کرده بود، را در رأی‌گیری فدراسیون جهانی فوتبال با 26 رای موافق و 5 کشور دانمارک، فنلاند، نروژ، سوئد و استونی به عنوان مخالف، به نتیجه و سرانجام برساند.

در 8 سپتامبر 1928 در کنفرانس زوریخ در سوئیس پس از این رای‌گیری موافقت شد که جام جهانی هر 4 سال یکبار برگزار شود و اعضای فیفا تصمیم گرفتند نخستین دوره آن در سال 1930 انجام شود. البته اعضای فیفا برای انتخاب اولین میزبان جام جهانی با مشکلات عدیده‌ای روبه‌رو شدند اما ژول ریمه با درایت خود اروگوئه که در رشته فوتبال دو المپیک 1924 و 1928 قهرمان شده بود، را برای میزبانی در نظر گرفت که این مسئله در کنگره فیفا در شهر بارسلونای اسپانیا به تاریخ 18 ماه مه سال 1929 اروگوئه رسماً میزبانی جام جهانی را پذیرفت.

ضمن اینکه مشکلات برپایی اولین دوره به همین جا ختم نشده زیرا زد وبندهای سیاسی مانع رشد مسابقات نوپا شد. تحریم چند عضو اروپایی، از جمله تمام 4 اتحادیه فوتبال بریتانیا، تعداد شرکت‌ کنندگان اولین دوره را به 13 تیم کاهش داد که این تعداد نه تنها کافی نبود، بلکه حتی برای شکل‌گیری چهار گروه 4 تیمی نیز کفایت نمی‌کرد. از طرفی مسافرت اروپایی‌ها به اروگوئه مشکلات فراوانی برای آنها به همراه داشت، به طوریکه تیم رومانی سه هفته طول کشید تا در رقابت‌ها حاضر شود.

در این بین اساسی‌ترین مشکل اروگوئه نداشتن ورزشگاهی مناسب برای انجام دیدارها بود. مقامات اروگوئه فقط هشت ماه وقت داشتند تا ورزشگاهی عظیم در شهر مونته ویدئو پایتخت اروگوئه بنا کنند اما در عزمی ملی و تلاشی شبانه روزی این ورزشگاه بزرگ آماده میزبانی نخستین فینال مهمترین تورنمنت فوتبالی جهان شد.

پیش از شروع اولین دوره جام جهانی، کشورهای عضو فیفا به رهبری ژول ریمه، رئیس فیفا تصمیم گرفتند که جامی به عنوان یادبود تهیه و به قهرمان اهدا کنند، از این رو «آبل لافلور» فرانسوی مجسمه‌ ای به ارتفاع 12 اینچ و وزن 8 پوند (480/3 کیلوگرم) از طلای جامد بدین منظور ساخت و طبق توافق اعضای فیفا تصمیم گرفته شد، هر تیمی که سه بار فاتح آن شود، مالک همیشگی جام شود.

تا سال 1956 این جام طلایی عنوان خاصی نداشت اما در این سال در مراسم تجلیل از ژول ریمه جام را به نام وی خواندند و از این تاریخ جام «ژول ریمه» نام گرفت. اروگوئه در سال‌های 1930 و 1950، ایتالیا در سال‌های 1934 و 1938 قهرمان جام جهانی شدند ولی برزیل که دو بار پیاپی در سال‌های 1958 و 1962 قهرمان جهان شده بود با قهرمانی در جام جهانی 1970 برای همیشه مالک جام ژول ریمه شد.

با پایان گرفتن افسانه ژول ریمه، مقامات فدراسیون جهانی فوتبال تصمیم گرفتند که جام دیگری را جایگزین آن کنند. از این رو در تاریخ 5 آوریل 1971، یک ایتالیایی به نام «سیلویو گازاینگا» طرحی جدید به فیفا ارائه کرد که این طرح مورد تایید مقامات فیفا قرار گرفت و کارگاه طلاسازی به نام «برتونی» با دریافت یک میلیون فرانک سوئیس، مجسمه ای از طلا به ارتفاع 15 اینچ و وزن 11 پوند (785/4 کیلوگرم) از طلای جامد ساخت.

برخلاف جام ژول ریمه، قانون برای این جام مالکیت آن پس از کسب سه عنوان قهرمانی برداشته شد تا هیچ کشوری برای همیشه این جام را پیش خود نگاه نخواهد داشت، بلکه قهرمانان جام جهانی تنها یک کپی از آن را برای یادبود در اختیار خواهند گرفت.

به هرحال تاکنون از عمر جام جهانی فوتبال، 18 دوره می‌ گذرد و برزیل با فتح 5 دوره آن رکورددار است. ایتالیا 4 قهرمانی، آلمان 3 قهرمانی، آرژانتین و اروگوئه 2 قهرمانی، فرانسه و انگلستان هم یک قهرمانی در این مسابقات کسب کرده اند.

همچنین تا کنون 15 کشورمیزبان باشکوه‌ترین مسابقات دنیای فوتبال بوده‌اند که مکزیک، ایتالیا و فرانسه هر یک دو بار و ژاپن و کره‌جنوبی به طور مشترک و کشورهای اروگوئه، برزیل، سوئد، آلمان، سوئیس، شیلی، انگلستان، آرژانتین، اسپانیا، آمریکا هر کدام یک بار میزبان جام این جام پربیننده بوده اند.

نوزدهمین دوره رقابتهای فوتبال جام جهانی از روز 21 خردادماه با حضور 32 دو تیم در چهار شهر آفریقای جنوبی آغاز خواهد شد و روز 20 تیرماه با شناخت قهرمان به کار خود پایان خواهد داد.

---------- Post added at 02:31 PM ---------- Previous post was at 02:31 PM ----------

هنوز رکورد مال ماست

[MoJtaBa.R]

[وین رونی]

حیف شد حیف شد که رونالیدنهو و آدریانو نیستن.دیروز به یکی داشتم می گفتم برزیل سال 94 رویایی بود و برزیل امسال چنگی به دل نمیزنه... برزیل اون موقع بازیکن زیاد مطرحی نداشت.روماریو،به به تو،دونگا،لئوناردو و سانتوس مطرح بودن(تافارل هم که نامی بود اما خیلی ضعیف بود فقط خوب پنالتی می گرفت)
یادمه مقابل آمریکا جون کند تا یکی زد.
منکه در ذهنم مطمئن نیستم برزیل زیاد موفق باشه امیدوارم ذهنم اشتباه کنه...
حیف شد رونالدینهو نیست...

[beckham7]

برزیلی های واقعی نه تنها از نبود رونالدینیهو نارحت نیستن بلکه خوشحالن تعجب میکنم طرفدارای تیمای دیگه میان میگن حیف که فلان نیست و به امان !! اصلا بازیهای رونالدینیو رو تو تیم ملی دیدید واقعا؟؟؟؟!
صلاح کار خویش خسروان دادنند

[وین رونی]

برزیلی های واقعی نه تنها از نبود رونالدینیهو نارحت نیستن بلکه خوشحالن تعجب میکنم طرفدارای تیمای دیگه میان میگن حیف که فلان نیست و به امان !! اصلا بازیهای رونالدینیو رو تو تیم ملی دیدید واقعا؟؟؟؟!
صلاح کار خویش خسروان دادنند

من که طرفدار تیم دیگه نبودم از بچگی وقتی به دنیا اودم یادمه اسم سوکراتس تو دهنم بود
ولی خوب بودن رونالدینهو لطف دیگه ای داشت...
راستی حتماً اینو شنیدین که در برزیل کمپینی برای حضور رونالدینهو راه افتاده بود؟حتماً اونها برزیلی واقعی نبودن!!!

[MoJtaBa.R]

به هر حال : نبودش هم یه دردسرایی داره که بودنش نداشت

الان یه فانتازیست نداریم

[MoJtaBa.R]

حالا سنگربانان برزيلي مي‌تازند

به نظر مي‌رسد به تصميم دونگا، هوره‌ليو گومز بعد از جوليو سزار، دومين دروازه‌بان برزيل در جام جهاني امسال تلقي مي‌شود؛ زيرا به‌رغم اين كه در بدو ورودش به «وايت هارت لين» نمايش‌هاي به غايت بد و لرزاني براي تاتنهام داشت؛ اما در فصل اخير در اين تيم بسيار خوب كار كرد، حال آن كه دوني همان طور كه پيشتر آمد، در رم نيمكت‌نشين شده و اين جوليو سرجيو، ديگر دروازه‌بان برزيلي بود كه فراتر از وي در فصل اخير سري A درخشيد.
اين هم از عجايب قرن جاري است كه برزيل كه سال‌ها به داشتن بهترين مهاجمان جهان مي‌باليد، اينك كانديداهاي اصلي تصاحب عنوان بهترين دروازه‌بان جهان فوتبال را در اختيار خويش مي‌بيند.

به نوشته جام جم و به نقل از ساندی تایمز؛ سال‌ها در برزيل چنان به دروازه‌بان‌ها و بازيكنان خط دفاعي بي‌اعتنايي مي‌شد كه در آنجا همه دوست داشتند مهاجم و گلزن باشند و به همين سبب حتي در زمان فتح جام‌هاي جهاني (1958، 1962 و 1970)‌ دروازه‌بان‌هاي برزيل نقطه ضعف آن تيم‌ها به حساب مي‌آمدند و مدافعان هم چندان بهتر از سنگربانان نبودند.

درست است كه كلوديو تافارل با ظهورش در دهه 1990 قدري در اين معادله تغيير ايجاد كرد و براي همتاهايش در برزيل اعتبار خريد، اما معمولا هيچ دروازه‌بان برزيلي راهي به جمع 20 سنگربان و حتي 30 نفر نخست اين پست نمي‌يافت.

اينك و در دل جام جهاني 2010 اوضاع به كلي متفاوت است و نه تنها 3 سنگربان حاضر در جمع 23 بازيكن اعزامي برزيل به آفريقاي جنوبي از بهترين‌هاي گروه هستند، بلكه در كل دنياي فوتبال نيز بندرت بتوان بهتر از آنها يافت.


سزار؛ بهترين در دنيا؟
پس از نزول چشمگير جان لوييجي بوفون ايتاليايي در 3 سال اخير و چند آسيب‌ديدگي مزمن شانه، سينه و كمر او و تنزل شديد پتر چك دروازه‌بان چلسي، خيلي‌ها معتقدند كه جوليو سزار سنگربان برزيلي سال‌هاي اخير باشگاه اينتر ايتاليا بهترين دروازه‌بان كنوني دنياست. برزيل غير از او هوره ليو گومز دروازه‌بان برزيلي تاتنهام و دوني سنگربان رم را نيز به آفريقاي جنوبي برده است.

اين در حالي است كه خيلي‌ها به انتخاب دوني كه در رم نيمكت‌نشين هموطنش جوليو سرجيو شده، معترض‌اند. گروهي نيز مي‌گويند بهتر از هر دوي آنان ويكتور دروازه‌بان جوان تيم گرميوي برزيل است و اگر دونگا مي‌خواست منصف باشد، بايد ويكتور را بر آن دو ارجح مي‌دانست. با اين حال، سرمربي سله‌سائو با تاكيد بر اين كه تجربه ملي دوني بيشتر است و «كوپا آمه‌ريكا»ي 2007 نيز دوني دروازه‌بان ثابت زرد و آبي پوشان بود، جواب معترضان را داده است. اگر دعوا بر سر انتخاب شده‌ها و خط خورده‌ها را ناديده بگيريم، نكته مهم‌تر اين است كه برزيلي‌ها كساني را در اختيار دارند كه در جهان فوتبال از بهترين سنگربانان به حساب مي‌آيند و در اين زمينه به درجاتي رسيده‌اند كه در تاريخ فوتبال به كلي بي‌سابقه است.


از عرش تا فرش
جوليو سزار كه اخيرا با اينتر ايتاليا فاتح 3 جام عمده داخلي و خارجي شد، مي‌گويد: «حالا همگان به دروازه‌بانان برزيلي احترام مي‌گذارند. اينك دروازه‌بانان متعددي از كشور من در ليگ‌هاي مختلف در اقصي نقاط جهان و بويژه اروپا شاغل‌اند و به خاطر نمايش خوبشان از آنها با احترام ياد مي‌شود. مدتي است كه باشگاه‌هاي اروپايي از جذب دروازه‌بانان برزيلي استقبال مي‌كنند و نه فقط از مهاجمان كشورم. پيروزي‌هاي اخير اينتر، بر اعتبار من افزوده است اما بايد مراقب باشم و دچار غرور نشوم. بدي كار دروازه‌بانان در اين نكته است كه تا وقتي موثر واقع مي‌شويد و فرصت‌هاي گلزني را از رقبا مي‌گيريد، در تعريف‌هايشان شما را به عرش مي‌رسانند اما با ارتكاب فقط يكي دو اشتباه و خوردن يكي دو گل بحث‌برانگيز كارتان تمام است و از شما انواع بدگويي‌ها را خواهند كرد و از آسمان به زمين پرت خواهيد شد.»

جوليو سزار 30 ساله همچنين مي‌گويد، آنچه براي او اهميت بيشتري دارد قهرماني برزيل در جام جهاني امسال است و نه توفيق‌هاي فردي‌اش، حتي اگر خود او ندرخشد و سله سائو افتخار فتح ششمين جام جهاني‌اش را تجربه كند، براي او كافي خواهد بود. «اين هدف و روياي من است. اگر ما امسال مثل سال‌هاي 1994 و 2002 اول شويم، نام‌مان جاودانه خواهد شد و در آن صورت فرقي نمي‌كند كه من شخصا در اين راه چگونه عمل كرده‌ام.»

به نظر مي‌رسد به تصميم دونگا، هوره‌ليو گومز بعد از جوليو سزار، دومين دروازه‌بان برزيل در جام جهاني امسال تلقي مي‌شود؛ زيرا به‌رغم اين كه در بدو ورودش به «وايت هارت لين» نمايش‌هاي به غايت بد و لرزاني براي تاتنهام داشت؛ اما در فصل اخير در اين تيم بسيار خوب كار كرد، حال آن كه دوني همان طور كه پيشتر آمد، در رم نيمكت‌نشين شده و اين جوليو سرجيو، ديگر دروازه‌بان برزيلي بود كه فراتر از وي در فصل اخير سري A درخشيد.

گومز كه حالا اين نعمت شامل حال او شده است، مي‌گويد: «من فصل بسيار خوبي را پشت سر نهاده‌ام و اين كه از بهترين دروازه‌بانان فصل اخير ليگ انگليس شناخته شدم، افتخاري غيرقابل وصف است. همان دستاوردها بود كه سبب شد براي همراهي تيم ملي برزيل در جام جهاني گزينش شوم و اين چيزي است كه وقتي تازه حرفه‌اي شده و در مسابقات باشگاهي شركت مي‌كردم، مثل يك آرزو بود. حضور در جام جهاني براي هر فوتباليستي در هر كشوري موفقيتي عالي است.»


ما آماده‌ايم
از زمان استقرار تيم برزيل در آفريقاي جنوبي و شروع تمرينات و مسابقات اين تيم در آنجا، به گومز و دوني به يك اندازه ميدان داده شده تا هر دو به يك حد براي جانشيني احتمالي جوليو سزار در صورت مصدوميت وي يا بروز مشكلاتي ديگر آماده باشند. گومز كه قبل از آمدن به انگليس در هلند براي آيندهوون به ميدان مي‌رفت و يك بار با آن تيم تا نيمه نهايي جام قهرمانان باشگاه‌هاي اروپا پيش رفت، مي‌گويد: «خواست من و دوني اين است كه سزار در اين رقابت‌ها بدرخشد؛ اما اگر اتفاقي براي او بيفتد، براي جايگزيني وي آماده خواهيم بود. اين را به دونگا نيز گفته‌ايم.»

اما با توجه به توانايي هرسه سنگربان و بخصوص مهارت‌هاي جوليو سزار براي برزيلي‌ها خيلي هم فرقي نمي‌كند كه كدام يك از دروازه تيم ملي‌شان در جام جهاني دفاع خواهند كرد. آنها بيشتر نگران ساير خطوط اين تيم هستند كه گاهي به حد كفايت جواب نمي‌دهند. تافارل كه پيشتر وصف او را آورديم و با برزيل فاتح جام جهاني 1994 شد و با پيوستن به باشگاه پارماي ايتاليا در اوايل دهه 1990 بازكننده راه همتاهايش در اين خصوص بود، مي‌گويد: «سال‌ها دروازه‌بانان برزيلي مي‌كوشيدند اين شهرت را كه به اندازه كافي توانا نيستند و از ضعيف‌ترين نقاط و وجوه فوتبال برزيل هستند، بزدايند و سرانجام به آن نايل شده‌اند و حالا هم قبول دارند كه دروازه‌بانان برزيلي چيز ديگري هستند و از نقاط قوت فوتبال كشورشان به شمار مي‌آيند.»


... و سايرين
فقط نفرات فوق نيستند كه در ميان سنگربانان برزيلي شاغل در اروپا صاحب اسم و اعتباري شده‌اند و در اين ارتباط مي‌توان به ديدا از آث.ميلان، هلتون از پورتو، ديه‌گو الوس از المريا و ديه‌گو كاواليه‌ري از ليورپول هم اشاره كرد. حرف آخر را باز تافارل مي‌زند.

او كه در بازي فينال جام جهاني 1994 و در رويارويي برزيل با ايتاليا بعد از كشيده شدن كار به ضربات پنالتي حتي يك گل هم نخورد و در پايان 120 دقيقه تيم را به برد صفر ـ 3 در پنالتي‌ها و عنوان قهرماني هدايت كرد، مي‌گويد: «ما از سد‌هاي بلند موجود در حرفه دروازه‌‌باني در برزيل عبور كرده و به نقطه مرتفع كنوني رسيده‌ايم و مطمئن باشيد كه ستاره‌هاي جديد ديگري را هم در اين پست رو خواهيم كرد.»

[جاسم کدخدایی بنت]

برزیلی های واقعی نه تنها از نبود رونالدینیهو نارحت نیستن بلکه خوشحالن تعجب میکنم طرفدارای تیمای دیگه میان میگن حیف که فلان نیست و به امان !! اصلا بازیهای رونالدینیو رو تو تیم ملی دیدید واقعا؟؟؟؟!
صلاح کار خویش خسروان دادنند

بازی که رونالدینهو توی دورانش انجام داد هیچ شخصیتی انجام نداده وهیچکی توانایی انجام آن را در آینده نخواهد داشت مطمئن باش او جادوگر واقعی بود

---------- Post added at 10:22 PM ---------- Previous post was at 10:18 PM ----------

[MoJtaBa.R]

توی کنفدراسیونها هم دونگا رو مخ بود

زیاد هم خسروان نیست دونگا !

از کجا نظر سنجی شده که از نبود رونی همه خوشحالن ؟