گر گوهرِ طاعتت نسُفتم هرگز
گردِ گنه از چهره نرُفتم هرگز
نوميد نيم ز بارگاهِ كرمت
زيرا كه يكي را دو نگفتم هرگز
گر گوهرِ طاعتت نسُفتم هرگز
گردِ گنه از چهره نرُفتم هرگز
نوميد نيم ز بارگاهِ كرمت
زيرا كه يكي را دو نگفتم هرگز
افسوس كه عمر رفت بر بيهوده
هم لقمه حرام و هم نفس آلوده
فرموده ي ناكرده، سيه رويم كرد
فرياد ز كرده هاي نا فرموده ...
بر پشت من از زمانه تو مي آيد
وز من همه كار نا نكومي آيد
جان عزم رحيل كرد و گفتم بمرو
گفتا چه كنم خانه فرو مي آيد
ماييـــــــــــــــم خريدارِ ميِ كهـــــــنه و نو
و آنگاه فروشــــــــــــــنده ي عالم به دو جو
گفتي كه: پس از مرگ كـجا خواهي رفت؟
مي پيشِ من آر، هر كـــــــــجا خواهي رو
راز از همه مردمــــــــــان نهان بايد داشت
واسرار نهان ز ناكســــــــــــان بايد داشت
بنگر كه چه مي كنــــي تو با خلق خداي
چشم از همه مردمـان همان بايد داشت
در دهر چو آواز گل تازه دهند
فرمای بتا که می به اندازه دهند
از حور و قصور و ز بهشت و دوزخ
فارغ بنشین که آن هر آوازه دهند
خوش باش كه غصه بي كران خواهد بود
در چرخ قرانِ اختــــــــــــــــران خواهد بود
خشـــــــــــتي كه ز خاكِ تو بخواهند زدن
ديوارِ سراي دگــــــــــــــــــران خواهد بود
با نفس هميـــــــــشه در نبردم، چه كنم؟
وز كرده ي خويشــــــــتن بدردم، چه كنم؟
گيرم كه ز مــــــــــــــــن درگذراني به كرم
زين شرم كه ديده اي چه كردم، چه كنم؟
تا چند اسير رنگ و بو خواهي شد
چند از پي هر زشت و نكو خواهي شد
گر چشمه زمزمي و گر آب حيات
آخر به دل خاك فرو خواهي شد
---------- Post added at 10:34 AM ---------- Previous post was at 10:34 AM ----------
تا راه قلندري نپويي نشود
رخساره به خون دل نشويي نشود
سودا چه پزي تا كه چو دلسوختگان
آزاد به ترك خود نگويي نشود
---------- Post added at 10:34 AM ---------- Previous post was at 10:34 AM ----------
تا زهره و مه در آسمان گشت پديد
بهتر ز مي ناب كسي هيچ نديد
من در عجبم كه مي فروشان كيشان
به زان كه فروشند چه خواهند خريد
بر خود ستـــــــــم و رنج نهادن بيجاست
از سهميِ خود فزون نمي بايد خواست
آنچ از ازلـــــت به نام بنوشته شده ست
آنســـــــــــــت ترا بهره بدون كم و كاست
Last edited by anon85; 20-04-2011 at 22:23.
هم اکنون 1 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 1 مهمان)