اشعار سکوت، تنهایی و مرگ

[ghazal_ak]

وقتی که بی دلیل دوباره هوا گرفت
باران گرفت و اشگ نگاه مرا گرفت
یک لحظه خاطرات به ذهنم مرور شد
باران بدون آمدن تو چرا گرفت؟
با یک نگاه گنگ که معنای تلخ داشت
رفت و غمی بزرگ دلم را فرا گرفت
میخواستم بگویمت ای خوب من نرو
اما درون حنجره من صدا گرفت
او بی دلیل رفت و قضا را بهانه کرد
در دل امید داشتم اما قضا گرفت

[دل تنگم]

دفتر عشـــق كه بسته شـد

ديـدم منــم تــموم شــــــــــــــــــدم

خونـم حـلال ولـي بــــــــــــــــــــــــ ــــــــــــــدون

به پايه تو حــروم شــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــدم

اونيكه عاشـق شده بــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ــــــــود

بد جوري تو كارتو مونــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــد

براي فاتحه بهـــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ــــــــت

حالا بايد فاتحه خونــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ــــد

تــــموم وســـعت دلـــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــو

بـه نـام تـو سنـــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ــــــد زدم

غــرور لعنتي ميگفـــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــت

بازي عشـــــقو بلـــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ــــدم

از تــــو گــــله نميكنــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ـــم

از دســـت قــــلبم شاكيـــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ــــــــــــــــم

چــرا گذشتـــم از خــــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ــــــــــــــودم

چــــــــراغ ره تـاريكـــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــــــــ ــــــــــــــــــيم

دوسـت ندارم چشماي مــــــــــــــــــــــــ ــــــــــــــــــــن

فردا بـه آفتاب وا بشـــــــــــــــــــــــ ــــــــــــــــــــــــه

چه خوب ميشه تصميم تــــــــــــــــــــــــ ــــــــو

آخـر مـاجرا بــــــــــــــــــــــــ ــــــــــــــــشه

دسـت و دلت نلـــــــــــــــــــــــ ـرزه

بزن تير خــــــــــــــــــلاص رو

ازاون كه عاشقــــت بود

بشنو اين التماسرو
ــــــــــــــــــــــ

ـــــــــــــــ

ـــــــــــ

ـــــــ

ــــ

[دل تنگم]

گفتمش آغاز درد عشق چيست؟

گفت آغازش سراسر بندگي ست

گفتمش پايان آن را هم بگو

گفت پايانش همه شرمندگي ست

گفتمش درمانش را بگو

گفت درماني ندارد، بي دواست

گفتمش يک اندکي تسکين آن

گفت تسکينش همه سوز و فناست

[دل تنگم]

قدح بشکست و دل بشکست و جام باده بشکست

خـــــدایا در دلــــم چـــه بشکن بشکن است امشب
رقیبان خمــره بشکستند و ما هم توبه بشکستیم
تو هم اهل دلی بشکن که بشکن بشکن است امشب

[دل تنگم]

بگذار که آیه های تشویش تو را

این آینه های ماتم پیش تو را

بر برگ نویسم و به بادش سپرم

بر باد دهم غم ِ کم و بیش تو را

[ghazal_ak]

رفتی تو از کنارم، اما چقدر دلسرد !

باران گرفت و در مه، من ماندم و خیالت
دیگر نمانده از تو جز رد پایی از درد !

افتاده ام به پایت تا در شبم بمانی
رفتی خبر نداری تاریک ماندم و سرد

کوچیده ام به یادت در کوچه کوچۀ شهر
هر شب شبیه کولی، تنها وخسته، شبگرد

فالی زدم به نامت، نیت فقط تو بودی
حافظ ! بگو بمانم این بار زوج یا فرد؟

در کهکشان یادت هی می خورم به بن بست
پایان ندارد این شب، با من چه می کنی مرد؟

من با تو زنده هستم، من با تو خو گرفتم

رفتی تو از کنارم، اما دوباره برگرد

[آرتمیس]

در این ساختمان که پنجره هاش کم اند ,
و آسمان هم تقسیم نمی شود , حتا ...
و میان اطاقهاش که می لولی قفس قفس
باریکتر از راهرویی که راه می دزدد از خیابانی به ازدحام تو
به وقت نفس تنگی بریدگی
کجا باید کجا باید
به کدام پنجره ی نداشته تکیه باید
که های های گلو ساز کنی قار قار .
تا روح از سرمان نپریده بیاور دریچه بیاور.
بیاویزان به همین دیوار ِ زهوار دررفته تر از قفسه ی سینه ای که شش هایم را جویده .

[آرتمیس]

زیر کدام سقف مانده ای
که من اینگونه
ثانیه ها را گاز می زنم .
اصلا" تک خوری قرارمان نبود .
از ثانیه ها می گذرم
می زنم بیرون کمی قدم بزنم
نا غافل قدم به قدم
پاهایم قلم می شود ,
سر هر کوچه مرا کاشته اند ,
افسوس که
قدمهای کالم
هیچگاه نخواهند رسید

[آرتمیس]

دور تو را خط می کشم و درد
حالا هوایی داری که شاید کسی برایت آورده ...
به جای هردویمان زندگی کن...

[دل تنگم]

ماه بالاي سر آبادي است،
اهل آبادي در خواب.
روي اين مهتابي، خشت غربت را مي بويم.
باغ همسايه چراغش روشن.
من چراغم خاموش.
ماه تابيده به بشقاب خيار، به لب كوزه آب.
***
غوك ها مي خوانند.
مرغ حق هم گاهي.
كوه نزديك من است: پشت افراها، سنجدها.
و بيابان پيداست.
سنگ ها پيدا نيست، گلچه ها پيدا نيست.
سايه هايي از دور، مثل تنهايي آب، مثل آواز خدا پيداست.
***
نيمه شب بايد باشد.
دب اكبر آن است: دو وجب بالا تر از بام.
آسمان آبي نيست،
روز آبي بود.
ياد من باشد فردا،
بروم باغ حسن گوجه و قيسي بخرم .
ياد من باشد فردان لب سلخ. طرحي ازبزها بردارم
طرحي از جاروها،
سايه هاشان درآب،
ياد من باشد،
هرچه پروانه كه مي افتد در آب،
زود از آب درآرم .
ياد من باشد كاري نكنم.
كه به قانون زمين برخورد.
ياد من باشد فردا لب جوي،
حوله ام را هم با چوبه بشويم
ياد من باشد تنها هستم.
***
ماه بالاي سَر تنهايي است