>>> تـازه های اخـترشـنــاسـی, نجوم و فیزیک <<<

[farbod123]

در بهار سال 2006از "رابرت بيگو"،ريس مركز هوا فضاي نودا دعوت شد تا ضمن سفر به روسيه ،از فرايند فرود آمدن يك ماهواره روسي بازديد كند.پس از فرود آمدن ماهواره مذكور ،آقاي بيلگو با چيزي روبه رو شد كه بيشتر شبيه به يك ميز غذا خوري آلومينيومي بود كه از يك قسمت دايره اي شكل به همراه چند پايه تشكيل شده بود.اين همان ماهواره روسي بود كه پس از منتقل شدن از محل فرود ،به شدت توسط افسران امنيتي حفاظت مي شد!


به طور كلي صدور و انتقال فناوري فضايي به ساير كشورها امري است كه مقامات آمريكايي به هيچ عنوان دوست ندارند به آن تن در دهند.هم اكنون آمريكا در بسياري از زمينه هاي دانش و فناوري از جمله در زمينه اكتشافات فضايي و استفاده از ماهواره ها براي اهداف نظامي ،حرف اول را در جهان مي زند.دولتمردان آمريكايي بر اين اعتقادند كه تساهل و تسامح آنها در زمينه صدور دانش فني و عملياتي مربوط به تجهيزات ماهواره ايي ،مي تواند به لو رفتن اسرار محرمانه اين كشور و فراهم شدن زمينه براي كپي برداري ساير كشورها از فناوري هاي برتر فضايي آمريكا منتهي شود.اما بايد دانست كه سختگيري بيش از حد در اين مورد نيز نتيجه ايي جز محدود كردن حوزه پيشرفت و ترقي صنعت هوا فضاي آمريكا و كندتر شدن روند اكتشافات فضايي نخواهد داشت و شكل گيري نسل جديد فناوري هاي فضايي را به تاخير خواهند انداخت.به عقيده بسياري از كارشناسان ،آمريكا از حيث ممانعت از افشاي پيشرفت هاي فضايي خود راه افراط در پيش گرفته است و همين مساله به مهمترين مانع و تهديد بر سر راه گسترش صنعت هوا فضاي آمريكا و حتي جهان تبديل شده است.رهبري بلامنازع آمريكا در زمينه پرواز به فضا موجب به وجود آمدن يك نوع انحصار مخرب و بازدارنده فضايي شده و بخش عمده ايي از پتانسيل هاي موجود را از ميان برده است.متاسفانه مقامات آمريكايي نتوانسته اند مسايل حساس و محرمانه ايي چون ماهواره هاي جاسوسي و اطلاعاتي را از ساير فناوري هاي غير نظامي و تجاري قابل استفاده در فضا تفكيك كنند و با همه آنها به يك صورت،آن هم با محافظه كارانه ترين حالت،برخورد مي كنند.

چرا محافظه كاري؟
كنترل هاي اعمال شده بر افشاي اطلاعات مربوط به ماهواره هاي آمريكا بخشي از برنامه اي موسوم به ITARاست كه توسط وزارت امور خارجه آمريكا هدايت مي شود.
تا چند سال پيش،مسائل مربوط به كنترل اطلاعات ماهواره اي و فضايي آمريكا توسط وزارت تجارت و بازرگاني اين كشور مديريت مي شد اما در اواسط دهه 1990و پس از لو رفتن اطلاعات سري مربوط به شركت هاي توليد كننده ماهواره هاي اطلاعاتي و جاسوسي و دستيابي چيني ها به اين اسرار،كنترل اين اطلاعات به وزارت امور خارجه محول شد.به طور كلي ،طبقه بندي ماهواره نظامي در زمره "ابزار هاي نظامي كه مشمول مسائل امنيتي و سري مي شود ،موجب شده تا مسير پيشرفت هاي فضايي بسيار كند و زمان بر شود.به عنوان مثال ،تقاضاي يك ايستگاه زميني مخصوص GPSجهت تعويض يك رايانه لپ تاپ مي بايستي به وسيله يك هيئت عالي رتبه اطلاعاتي مورد بررسي و تاييد قرار گيرد؛چرا كه فعاليت هاي مرتبط با اين نوع ايستگاه ها نيز در محدوده نظارتي برنامه ITARقرار دارد.!
امنيتي كردن بيش از حد مسائل مرتبط با فناوري هاي فضايي، ضربه مهلك به اين وضعيت به ويژه در آمريكا وارد كرده است.بسياري از كارشناسان مسائل فضايي بر اين اعتقادند كه ITARمانند ----- نامناسبي عمل مي كند كه بسياري از ضرورت هاي مربوط به پيشرفت هاي در آن گير مي كنند و به مقصد نمي رسند.
در مقابل ،هستند كساني كه وجود اين چنين محدوديت هاي و كنترل هايي را به سود پيشرفت هاي فضايي مي دانند."لون رينز"،سردبير اخبار فضا ،معتقد است كه ITARساير كشورها را وادار ساخته است تا به جاي تقليد و كپي برداري از فناوري هاي فضايي آمريكا ،به سمت نوآوري و اتكا به خود گام بردارند و از اين طريق موجبات پيشرفت هاي فني و علمي در عرصه اكتشافات فضايي را فراهم آورند."چو راگ"، مدير سازمان ملي امنيت فضايي وابسته به پنتاگون مي گويد" برنامه ITARيكي از ضروريات مربوط به فعاليت هاي فضايي در دهه 1990 به شمار مي آمد ،اما امروزه به ابزاري كم فايده و گاه كند كننده تبديل شده است كه بايستي اصلاح شود.مقامات مسئول بايد بدانند كه بسياري از تجهيزاتي كه هم اكنون مشمول اين برنامه بوده و از افشاي اطلاعات مربوط به آنها جلوگيري مي شود.در بسياري از كشورهاي دنيا با كيفيتي عالي يافت مي شود.و لذا دليلي براي پنهان كردن آنها از ديگران نيست."


محافظه كاري بيش از حد آمريكا در زمينه اطلاعات مربوط به قطعات و تجهيزات ماهواره ايي،بيشتر به نفع رقباي اين كشور تمام شده است.بر اساس گزارش اخير نشريه "بررسي هاي فضايي" ،سهم آمريكا از بازار جهاني قطعات ماهواره اي تجاري از 83درصد در سال هاي وا پسين دهه 1990(يعني زمان اجراي برنامه ITAR)به كمتر از 50درصد درحال حاضر تنزل يافته است.هنگامي كه مناقصه بزرگ اروپايي ها براي اجراي برنامه 5ميليارد دلاري گاليه با هدف ساخت 30 ماهواره موقعيت ياب در ماه جولاي سال 2008 آغاز شد .بسياري از مقامات اروپايي از عدم مشاركت آمريكا در اين برنامه ابراز ناخوشنودي كردند و وجود كنترل ها و محدوديت هاي ناشي از وجود برنامه هايي چون ITARرا به عنوان مشكل و مانعي اساسي بر سر راه توسعه فعاليت هاي فضايي معرفي كردند.
به هرحال ،محدوديت هاي موجود بر سر راه انتقال فناوري هاي فضايي از آمريكا به ساير كشورها ،موجب شده تا بسياري از كشورهاي جهان –حتي نزديك ترين هم پيما نان آمريكا –نيز به سمت رقباي اين كشور در عرصه هوا فضا كشيده شود.اخيرا سازمان ملي تجهيزات ماهواره ايي كانادا و اپراتور ماهواره اي Telesatدر اقدامي مشترك از سازندگان قطعات ماهواره ايي اروپايي خواسته اند تا تامين قطعات مورد نياز آنها را برعهده گيرند.،كه اين تقاضا با استقبال چشمگير اروپايي ها مواجه شد.
چندي پيش، شركت فرانسوي-آلماني EADS Sodernكه از جمله شركت هاي بزرگ سازنده سيستم هاي موقعيت ياب و ارتباطات ماهواره اي جهان به شمار مي آيد،سياست عدم نياز به قطعات آمريكايي و جايگزين كردن آن به وسيله توليدات اروپا را به مرحله اجرا درآورد.از سويي ديگر ،ممنوعيت صدور قطعات ماهواره ها و فناوري سيستم هاي موقعيت ياب،موجب وارد آمدن خسارت هاي سنگين ملي بر شركت هاي آمريكايي شده و آنهارا در امر بازاريابي محصولات خود دچار مشكل كرده است.تمام اين پيامد ها منفي مربوط به وضع قوانين محدود كننده از قبيل ITARباعث شده تا سود آوري و پيشرفت صنعت هوا فضا در ايلات متحده آمريكا به شدت كاهش يابد كه اين مسئله به نوبه خود به تاخير افتادن بسياري از برنامه هاي فضايي ناسا را نيز به دنبال داشته است.به نظر بسياري از كارشناسان ،تداوم وضعيت كنوني و اصرار بي مورد مقامات آمريكايي بر حفظ اطلاعات فضايي و فني اين كشور،نتيجه ايي جز لطمه خوردن تمامي برنامه ها و پروژه ها براي تسخير فضا به دنبال نخواهد داشت.
سازمان فضايي اورپا "اسا" اخيراً اعلام كرده است به دليل وجود محدوديت ها و پيچيدگي هاي فراوان ناشي از اعمال محدوديت ها و كنترل هاي مربوط به ITAR،قادر نيست با سازمان فضايي آمريكا "ناسا" در زمينه ، پيشبرد پروژه "مريخ نورد" همكاري كند.در تحولي ديگر،دست اندركاران ايستگاه فضايي بين المللي به طور جدي از مقامات آمريكايي خواسته اند تا نسبت به حذف يا كاهش كنترل هاي ITARاقدام كنند؛چرا كه در غير اينصورت ،ادامه فعالت هاي تحقيقاتي و عمليات اكتشافي اين ايستگاه به دليل عدم همكاري آمريكا با ساير كشورها در زمينه عمل به مواد موافقت نامه كمك هاي فني ،بسيار دشوار و شايد ناممكن شود.
متاسفانه سياست گذاران و مقامات امنيتي آمريكا مواردي چون قرار دادن اخبار جديد مربوط به پيشرفت هاي فني فضايي در وبلاگ ها،شركت مهندسان عالي رتبه فضايي آمريكا در همايش هاي علمي و اطلاع رساني در زمينه موفقيت هاي فني و مهندسي دانشمندان فضايي آمريكا را نيز مشمول يك سري محدوديت هاي بي مورد كرده اند در حالي كه جامعه علمي بين المللي چنين محدوديت هايي را نمي پذيرد و آنها را به عنوان موانعي جدي بر سر راه پيشرفت هاي علمي مي داند.
وجود جنين محدوديت هايي در حالي در آمريكا تداوم مي يابد كه كشورهاي ديگر به ويزه چين و هند به طور جدي در راستاي پيشرفت هاي فني فضايي گام بر مي دارند و در اين راه به بي نيازي نسبي از آمريكا و فناوري آمريكا نائل شده اند.به همين دليل است كه بسياري از كارشناسان و حتي مهندسان شاغل در سازمان فضايي آمريكا نيز لب به انتقاد هاي تند و گزنده اي از رويكرد امنيتي وزارت امور خارجه آمريكا در قبال صدور فناوري فضايي به ساير نقاط جهان گشوده اند و خواستار گشودن درها به روي فناوري هاي خارجي شده اند.برخي ديگر از كارشناسان هم پا را از اين فراتر نهاده و تقاضاي تجديد نظر در مورد مديريت اطلاعاتي فعاليت هاي فضايي آمريكا و واگذاري مجدد آن به وزارت تجارت و بازرگاني اين كشور را مطرح ساخته اند.
نشانه هاي تحول
خوشبختانه نشانه هايي از بروز تغيير در رويكرد ها و سياست هاي دولت و كنگره آمريكا در قبال اطلاع رساني مرتبط با پيشرفت هاي فضايي و صدور فناوري هاي فضايي آمريكا و خارج به چشم مي خورد.در اواخر ما ژانويه سال 2008 ،كاخ سفيد اقدام به بازبيني مقررات ITARكرد و كوشيد تا بخش عمده اي از فناوري هايي كه تاكنون در فهرست ممنوعه ITARقرار داشته اند را آزاد كند.كنگره امريكا نيز با تصويب چند طرح كوشيد تا با تفكيك قائل شدن بين فناوري هاي فضايي و فناوري هاي نظامي و اعمال قوانين و مقررات جداگانه براي افشاي اطلاعات مربوط به هر كدام از آنها ،گامي در جهت بهبود اوضاع و خارج شدن سازمان فضايي آمريكا از بن بست كنوني بردارد و از فدا شدن تجارت فضايي به خاطر مسائل امنيتي جلوگيري شود.

منبع :Economist,21 August 2008
به نقل از:مجله دانشمند-دي87

[farbod123]

دانشمندان رصدخانه سلطنتى در ادينبورگ اعلام کرده‌اند که نفت موجود در قمر تيتان سياره کيوان مى‌تواند مشکل بحران سوخت را در زمين حل کند.

اين دانشمندان خاطر نشان کرده‌اند، تخمين انجام شده از روى ترکيبات شيميايى ستاره‌ها در کهکشان راه شيرى نشان مى‌دهد، کهکشان ما مى‌تواند در هر نقطه ديگرى داراى 300 تا380 هزار تمدن خارج زمينى بسيار پيشرفته باشد که به طور بالقوه قابليت برقرارى ارتباط با سياره زمين را دارند و به اين ترتيب مى‌توان سوخت آينده زمين را از برخى از ستاره‌هاى دور دست گرفت.

ماموريت فضايى کاوشگر کاسينى ــ هويگنس به عنوان ماموريت فضايى رباتيک مشترک سازمان فضايى آمريکا (ناسا)، سازمان فضايى اروپا (اسا) و آژانس فضايى ايتاليا با هدف بررسى کيوان و اقمار آن در حال انجام است نشان داده که روى تيتان، بزرگترين قمر کيوان، ترکيبات نفت و گاز وجود دارد.

محاسبات و تخمين‌هاى دانشمندان نشان مى‌دهد که منابع نفت و گاز موجود روى اين قمر حدود 100 برابر بيشتر از زمين است .
بر اساس گزارش ساینس دیلی، اطلاعات آماری نشان می دهد که میزان ذخیره گاز طبیعی روی زمین در حدود ۱۳۰ میلیارد تن است و این درحالی است که در تیتان دهها و دهها دریاچه گاز مایع وجود دارد که می توان از آنها میلیاردها تن گاز اتان و متان استخراج کرد.

همچنین علاوه بر حوضچه های قطب شمال این قمر، تپه های شنهای تاریک مناطق استوایی آن نیز محتوی میزان زیادی مواد آلی است.

به گفته این دانشمندان، این کشف نشان می دهد که تیتان یک کارخانه عظیم مواد شیمیایی آلی است.
این اطلاعات حتی می تواند تائید کند که علاوه بر قطب شمال و مناطق استوایی، نیمکره جنوبی این قمر نیز می تواند پوشیده از مواد آلی (ارگانیکی) باشد.

اکنون گروهی از دانشمندان دانشگاه جان هاپکینز به سرپرستی "رالف لورنز" که نتایج تحقیقات خود را در مجله Geophysical Research Letters منتشر کرده اند با بررسی میزان هیدراتهای کربن سطح بزرگترین قمر زحل کشف کردند که ذخیره هیدرات کربنی سطح تیتان صدها برابر بیشتر از تمام حوضچه ها و منابع گازی است که تاکنون در سیاره زمین کشف شده است.

[saiiddz]

این شاتل یکشنبه (30 نوامبر) در ساعت 14:25 به وقت غرب آمریکا در پایگاه فضایی ادواردز در کالیفرنیا به زمین نشست. قرار بود که اندور در فلوریدا فرود بیاید، اما وضعیت بد هوا این برنامه را برهم زد.

آژانس فضایی آمریکا (ناسا) ماموریت این شاتل را یک روز تمدید کرده بود تا فضانوردان بتوانند ایرادی که در یکی از سیستم های جدید نصب شده در ایستگاه بین المللی فضایی بوجود آمده بود را برطرف کنند.

ناسا با تغییر در برنامه فرود شاتل فضایی اندور وقت بیشتری در اختیار فضانوردان برای تعمیر دستگاه تبدیل ادرار به آب آشامیدنی داد. این دستگاه از حدود دو هفته پیش که به ایستگاه فضایی منتقل شده بود، چند بار دچار نقص فنی شد.

فضانوردان شاتل اندور همچنین در این ماموریت چهار مرتبه برای تعمیر سیستمی که جهت صفحات خورشیدی این ایستگاه را به سمت خورشید نگه می دارد، راهپیمایی کردند.

کار تعمیرات در ایستگاه فضایی بین المللی تا اندازه ای کندتر از پیش بینی ها صورت گرفت، زیرا هایدی استفانیشین پایپر، یکی از فضانوردان، در جریان اولین راه پیمایی فضایی جعبه ابزار خود را در فضا از دست داد.

مایک فینکه فرمانده ایستگاه فضایی نیز در درون ایستگاه بر تعمیرات سیستم تصفیه آب که فاضلاب را پس از تقطیر، ----- کردن، یونیزه کردن و اکسیده کردن به آب قابل شرب تبدیل می کند، نظارت کرد.

ناسا قصد دارد تعداد تا ماه مه سال 2009 افراد مستقر در ایستگاه را از سه نفر به شش نفر افزایش دهد، اما برای دستیابی به این هدف، عملکرد موثر دستگاه تصفیه آب ضروری است.

ناسا امیدوار بود که در ماه گذشته فضاپیمایی را جهت تعمیر تلسکوپ فضایی هابل راهی فضا کند، اما تصمیم گرفت این برنامه را تا ماه مه سال 2009 به تعویق بیندازد تا فرصت کافی برای تعمیرات دیگر در اینفضا پیما را نیز داشته باشد.

قرار است ناوگان شاتل های ناسا در سال 2010 بازنشسته شوند اما پیش از آن شاتل ها 10 پرواز دیگر نیز انجام خواهند داد.
منبع:بی بی سی

[saiiddz]

فضاپيماي «آتلانتيس» آماده مي شود كه تا حدود بيست روز ديگر آخرين پرواز شاتل‌ها را به سوي تلسکوپ فضايي «هابل» انجام دهد.

به گزارش سرويس فن‌آوري خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، اين پرواز تحت تدابير شديد امنيت پرواز صورت خواهد گرفت.سکوي پرتاب LC-39A پس از چند روز تاخير ناشي از طوفان حاره‌يي گوستاو پذيراي شاتل فضايي آتلانتيس شد تا در ساعت 4:33 دقيقه بامداد به وقت جهاني روز 13 مهرماه اين شاتل را به همراه پنج خدمه آن روانه آخرين ملاقات انسان با قوي ترين چشم دست ساز خود در کيهان يعني تلسکوپ فضايي هابل كند.
در اين ماموريت که 11 روز به طول خواهد انجاميد براي پنجمين و آخرين بار هابل تعمير خواهد شد و عمر آن حداقل تا سال 2013 تمديد مي شود.
با اين حال مقامات ناسا اخيرا هشدار دادند شاتل آتلانتيس، اين بار بيشتر از معمول با خطر رويارويي با يك انفجار فاجعه آميز ناشي از برخورد با زباله‌هاي فضايي مواجه است.
جان شانون، مدير برنامه شاتل در اين زمينه اظهار داشت: مايكل گريفين، رييس ناسا، در جلسه تصميم‌گيري نهايي براي پرتاب كه براي روز دهم اكتبر برنامه‌ريزي شده حضور خواهد داشت.
ماموريت هابل نيازمند آن است كه شاتل به مداري بالاتر از مدار سفر به ايستگاه فضايي بين‌المللي برود كه در آن ارتفاع زباله‌هاي فضايي بيشتري وجود دارد.
در اين ماموريت قرار است دو ابزار جديد بر تلسکوپ فايي هابل نصب شود و همچنين باتري‌ها و حسگرها و شش ژيروسکوپ آن تعويض شوند تا هابل بار ديگر با حداکثر توان خود و براي آخرين بار به خدمت علم در آيد.
اين ماموريت پيش از حادثه سقوط شاتل فضايي کلمبيا در برنامه پروازهاي شاتل هاي فضايي قرار داشت اما پس از آن حادثه به دليل توصيه کميسون بررسي سقوط کلمبيا و به دليل مسايل امنيتي از دستور کار شاتل ها خارج شد. همين موضوع سبب اعتراض هاي بسياري در ميان جامعه علمي شد و سرانجام کميسيون ديگري شروع به بررسي موضوع کرد و در پايان اعلام شد با حفظ تمامي تدابير ايمني ممکن آتلانتيس به ديدار هابل خواهد رفت.
به نوشته نجوم، اين ماموريت تنها ماموريت شاتل ها پس از سقوط کلمبيا خواهد بود که به مقصدي غير از ايستگاه بين المللي فضايي انجام خواهد شد. البته پس از پيشنهاد سناتور اوباما (نامزد حزب دموکرات براي رياست جمهوري ايالات متحده ) مبني بر تمديد مدت خدمت شاتل هاي فضايي پس از سال 2010 و تا زمان اطمينان از کارآمدي اوريون که قرار است جانشين شاتل‌ها شود و اعلام ناسا مبني بر بررسي اين موضوع ممن است ماموريت‌هاي ديگري به مجموعه ماموريت‌هاي شاتل‌ها و به مقصد مدار زمين بدون ملاقات با ايستگاه، افزوده شود.
در اين ماموريت غير از تعمير هابل، دو ابزار جديد به آن افزوده خواهد شد يکي از آنها ابزاري به نام مکانيزم گرفت نرم يا Soft-Capture Mechanism است که کمک خواهد کرد تلسکوپ پس از سپري شدن عمرش به مداري امن منتقل شود و ديگري دوربين ميدان ديد باز شماره 3 يا WFC3 است.
اين دوربين به هابل امکان مي دهد تا بازه وسيعتري از طول موج‌ها را در يک ميدان ديد ثبت کند.
اين ماموريت را از نظر دشواري و پيچيدگي عمليات دشوار ترين ماموريت ناسا پس از فتح ماه ارزيابي مي کنند و به همين دليل تدابير شديدي براي تضمين امنيت آن و فضانوردان آن اتخاذ شده است.
از جمله اينکه براي اولين بار در تمام مدت عمليت شاتل فضايي انديور بر سکوي 39B آماده پرواز خواهد ماند تا در صورت نياز به ياري شاتل آتلانتيس رود.
اين ماموريت با کد (STS400(LON شناخته مي شود که تنها در صورت نياز انجام خواد شد.
سکات آلتمن (فرمانده)، گرگوري جانسون (خلبان)، مايکل گود، مگان مک آرتور، ميشاييل ماسيمينو و اندرو فستل (تکنسين هاي ماموريت) وظيفه دارند در اين ماموريت هابل را احياء کنند تا اين ابزار ارزشمند علمي بتواند تا زمان آماده شدن تلسکوپ فضايي جيمز وب چشمان انسان به روي عالم را باز نگاه دارد.

[saiiddz]

دانشمندان در ژاپن تلاش مي‌كنند تا روياي ساخت نخستين آسانسور فضايي را به واقعيت تبديل كنند.

به گزارش سرويس «علمي» خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، ساخت چنين آسانسوري كه بايد قابليت‌هاي منحصر به فرد داشته باشد، تاكنون يك ايده افسانه‌اي و تخيلي بوده است.
براي شيميدانان، فيزيكدانان، دانشمندان علوم متالورژي و فضانوردان و رويا پردازان، در سراسر دنيا، آسانسور فضايي نمايانگر وسوسه انگيزترين موضوعات است، اين وسيله حمل و نقل عمومي بايد داراي سيم‌هاي بسيار قويتر و نيرومندتر و در عين حال بسيار سبك تر از ريسمان‌هايي باشد كه تاكنون ساخته شده‌اند.


كابل‌هايي كه در پشت اتمسفر زمين از نظر ناپديد خواهند شد و به يك ايستگاه ماهواره‌يي در مدار ژئوسنيكرون بالاي زمين متصل شود.

جايگاه‌هاي آسانسور كه قرار است دست كم 36 هزار كيلومتر بالا و پايين بروند نيز بايد به لحاظ مهندسي داراي تكنيك‌ها و سيستم‌هاي پيشرفته‌اي باشند. اين ويژگي‌ها منجر شده است كه اخيرا توجه بزرگترين شركت‌ها و دانشگاه‌هاي ژاپني روي اين وسيله انتقالي و خارق العاده فضايي متمركز شود.

دانشمنداني كه پروژه ساخت آسانسور فضايي را در ژاپن دنبال مي‌كنند، خاطر نشان كرده‌اند كه اين جايگاه‌ها بايد بتوانند هر ميزان باري را حمل كنند.

در گزارش يوميوري آمده است، يك آسانسور فضايي بايد بتواند انسان‌ها، ژنراتورهاي عظيم انرژي خورشيد و يا حتي زباله‌هاي راديو اكتيو را حمل كند.

نكته مورد توجه اين است كه در فضاي خارج از جاذبه زمين ديگر نيازي به انرژي زياد نيست و شايد مقدار آن 100 بار كمتر از انرژي مورد نياز براي پرتاب يك شاتل باشد.

دانشمندان مي‌گويند: زماني كه اين وسيله ابداع و تكميل شد، اشخاص مي‌توانند مثل هر وسيله نقليه ديگري سوار آسانسور شده و وارد فضا شوند.

اين ايده توجه دانشمندان سازمان‌ها و كشورهاي مختلف از جمله سازمان فضايي آمريكا (ناسا) را به خود جلب كرده است.
منبع:ایسنا

[saiiddz]

در حالي که براي اولين بار در تاريخ پرواز شاتل هاي فضايي، دو شاتل به طور همزمان آماده پرتاب بوده و روي سکوها قرار گرفته‌اند، چيني ها خود را براي سومين پرواز سرنشين دار خود آماده مي کنند.
به گزارش سرويس فن‌آوري خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، اين روزها کساني که از کناره جاده منتهي به پايگاه كندي در منطقه کيپ كاناورال در ايالت فلوريدا مي گذرند منظره اي کم نظير را مي‌بينند.
براي اولين بار دو شاتل فضايي روي به آسمان دارند و بر سکوهاي پرتاب خود آماده فرمان پرتاب هستند.

اينک شاتل فضايي آتلانتيس و اينديور بر سکوهاي پرتاب خود در پايگاه کيپ کندي مستقر شده اند تا شمارش معکوس پنجمين ماموريت تعمير هابل ادامه پيدا کند و مردم به انتظار 10 اکتبر، روز پرتاب آنها بمانند.

اين صحنه بيشتر شبيه فيلم هاي علمي – تخيلي هاليوودي همچون آرماگدون است اما هدف آن اين بار نجات زمين نيست که نجات يکي از تيز بين ترين چشم ها انسان به شمار مي رود.

تلسکوپ فضايي هابل که پيش از اين نقش موثري در رشد دانش بشر ايفا کرده است اينک مدتها است که نيازمند تعميري اساسي است. پيش از آن ‌كه شاتل فضايي كلمبيا هنگام فرود خود به همراه پنج فضانورد در جو زمين نابود شود،‌ قرار بود شاتل‌هاي فضايي براي آخرين بار به ملاقات‌ هابل برود و آن را براي پنجمين بار تعمير كند و اين امكان را فراهم كند تا ‌هابل بتواند تا زمان آغاز به كار نسل بعدي تلسكوپ‌هاي فضايي در مدار زمين باقي بماند؛ اما پس از آن حادثه به توصيه كميسيون بررسي سقوط كلمبيا و به دليل مسائل امنيتي اين پرواز از دستور كار شاتل‌ها خارج شد.

همين موضوع سبب اعتراض‌هاي بسياري در ميان جامعه علمي‌شد به طوري ‌كه دانشمندان اعلام كردند حذف ماموريت تعمير‌هابل به دلايل مختلف به هيچ‌وجه قابل قبول نيست و با توجه به دستاوردهايي كه ‌هابل براي دانش بشري داشته ماموريت آن بايد تمديد شود. سرانجام ناسا كميسيون مستقل ديگري را مامور بررسي موضوع كرد.

اين كميسيون ضمن اين‌كه كل مسائل امنيتي شاتل‌ها را بررسي كرد، سناريو‌هاي ديگري را نيز مدنظر قرار داد كه مهم‌ترين آن انجام ماموريت تعمير با كمك يك ماموريت رباتيك بود، اما پس از آن‌كه مشخص شد ربات فضانورد ناسا تا زمان اين ماموريت آماده نخواهد شد،‌ كميسيون در نظر نهايي خود اعلام كرد با حفظ تمامي‌ تدابير امنيتي ممكن، شاتل فضايي آتلانتيس به ديدار ‌هابل خواهد رفت. اين ماموريت تنها ماموريت شاتل‌ها پس از سقوط كلمبيا خواهد بود كه به مقصدي غير از ايستگاه بين‌المللي فضايي انجام خواهد شد.

اين ماموريت فضايي كاملا پيچيده و در رده دشوارترين ماموريت‌هاي تاريخ بشر ارزيابي مي‌شود.

نصب ابزارهاي جديد بر ‌هابل و باز و بسته كردن پيچ‌هاي محفظه‌هاي بيروني در شرايط بي‌وزني و درعين حال خطرات معمول پرواز شاتل‌ها همه را متوجه امنيت اين پرواز كرده است تا اين پيچيده‌ترين ماموريت فضايي پس از ماموريت فتح ماه با موفقيت انجام شود.

در اين ماموريت، غير از تعمير‌هابل، دو ابزار جديد به آن افزوده خواهد شد. يكي از آنها ابزاري به نام مكانيسم گرفت نرم يا Soft-Capture Mechanism است كه كمك خواهد كرد تلسكوپ پس از سپري شدن عمرش به مداري امن منتقل شود و ديگري دوربين ميدان ديد باز شماره 3 يا 3 WFC است.

اين دوربين به ‌هابل امكان مي‌دهد بازه وسيع‌تري از طول موج‌ها را در يك ميدان ديد ثبت كند.

اسكات آلتمن (فرمانده) ، گرگوري جانسون (خلبان) ، مايكل گود ، مگان مك آرتور ، ميشائيل ماسيمينو و اندرو فستل (تكنسين‌هاي ماموريت) وظيفه دارند در اين ماموريت‌ هابل را احيا كنند تا اين ابزار ارزشمند علمي‌ بتواند تا زمان آماده شدن تلسكوپ فضايي جيمز وب چشمان انسان را به روي عالم باز نگاه دارد.

اما در همان حالي كه اين افراد مشغول تعمير تلسكوپ فضايي‌هابل هستند، در زمين تيمي‌ از فضانوردان بر عرشه شاتل فضايي انديور روي سكوي 39 B آماده پرواز خواهند ماند. اين افراد در كل مدت ماموريت آتلانتيس در آماده‌باش به سر مي‌برند تا در صورتي كه به هر دليل، حادثه‌اي براي آتلانتيس رخ داد و بازگشت آنها به جو زمين خطرناك تشخيص داده شد،‌ انديور زمين را به مقصد مدار تلسكوپ فضايي‌ هابل ترك كند.

اگر ضرورتي براي اين ماموريت ايجاد شود، براي اولين بار دو شاتل فضايي عمليات مشتركي را انجام خواهند داد.

در اين عمليات نجات، خدمه شاتل فضايي آتلانتيس بايد در مراحل مختلف ‌با كمك ابزارهاي راهپيمايي فضايي خود از آتلانتيس به انديور منتقل شوند.

چنين عملياتي تاكنون در تاريخ اكتشافات فضايي رخ نداده است و بر خلاف ظاهر ساده‌اش، فوق‌العاده پيچيده و خطرناك خواهد بود؛ اما اهميت زنده نگاه داشتن‌ هابل به حدي است كه اين ماموريت را توجيه كرده است.

با انجام اين ماموريت‌، هابل دست‌كم تا سال 2013 مي‌تواند به فعاليت علمي ‌خود ادامه دهد و پس از آن براي هميشه بازنشسته خواهد شد. به نوشته نجوم، در آن هنگام جامعه علمي ‌با كمك چشم ديگري به آسمان خواهد نگريست.

اما در همين حال که نيمکره غربي زمين خود را براي يکي از پيچيده ترين ماموريت‌هاي تاريخ خود آماده مي کند اژدهاي سرخ در شرق بار ديگر سر بر آورده است.

براي سومين بار چيني ها با استفاده از دانش و تجربه اي که از روسها کسب کرده اند آماده مي شوند تا به عنوان سومين کشوري در جهان پس ار روسيه و ايالات متحده آمريکا که توانايي اعزام مستقل فضانورد به فراسوي جو زمين را به دست آورده است، سومين ماموريت خود را براي اعزام فضانوردانشان به فضا را انجام دهند.


اين ماموريت که «شنزهو 7» نام خواهد داشت بنا بر اعلام آژانس خبري شين هوا، که يکي از معدود منابع انتشار اخبار درباره اين سفر است روز سه شنبه هفته آينده انجام خواهد شد و پيش از اين نيز اعلام شده بود اين ماموريت بين زمان پايان مسابقات پارالمپيک و روز ملي چين انجام مي شود؛ اما چيني ها با اين سفر گامي به پي خواهند نهاد.

در اين ماموريت براي نخستين بار سه فضانورد چيني به فضا خواهند رفت و براي نخستين بار علاوه بر انجام آزمون‌هاي متعدد، راهپيمايي فضايي از سوي فرمانده سفينه صورت خواهد گرفت.

تاکنون اعضاي تيم اصلي و تيم جانشين معرفي شده اند و Zhai Zhigang ، Liu Boming ، Jing Haipeng اعضاي تيم اصلي و Chen Quan ، Fei Junlong، Nie Haisheng تيم جانشين را تشکيل مي دهند.

به گزارش ايسنا، بر اساس آخرين گزارش ها، موشک لانگ مارچ که شنزهو را بر دماغه خود حمل خواهد کرد اوايل هفته به سکوي پرتاب منتقل شده و آماده است تا فضانوردان چيني را بار ديگر به فضا ببرد.

ظهور قدرت شرقي فضايي جديد مي تواند فصل جديدي بر ادامه برنامه هاي فضايي ايجاد کند. به هر روي روزهاي پيش روي روزهاي هيجان انگيزي براي سفرهاي فضايي سرنشين دار خواهد بود.

[ghazal_ak]

سیارک 2003 YN107 در حال حلقه زنی در اطراف سیاره زمین می باشد. این سیارک تنها 20 متر عرض دارد و ابعاد آن برای رویت با چشم غیر مسلح بسیار کوچک است و هر سال یک دور به دور خورشید می گردد.
محققان با اشاره به رسیدن سیارک مذکور در سال 1999, افزودند: این جرم بسیار نادر مانند "بطری بازکن" ها در اطراف زمین می گردند و امیدواریم بتوانیم با پوشش دادن به موقع این رویداد سعی در جلب توجه افکار عمومی نسبت به برخورد سیارک ها به زمین باشیم

بیشتر سیارک های نزدیک به ما هنگامی که به زمین نزدیک می شوند در ارتفاع هایی نزدیک به زمین شروع به حرکت می کنند و اغلب آنها نزدیک زمین می شوند و سپس بعد از مدتی در مسیر خود تغییر ایجاد می کند و گهگاه در برخی از جراید نامی از آنان نیز ذکر می شود اما سیارک 2003 YN107 بسیار متفاوت عمل کرده است یا به بیان بهتر علاقه ای نسبت به ترک کردن زمین ندارد!

این دسته از سیارک ها را کوربیتال (coorbital) نامیده اند آنها همراه زمین به دور خورشید می گردند و دوره گردش آن ها به دور خورشید با زمین برابر است. به بیان ساده تر این سیارک ها مانند ماه همراه زمین خورشید را دور می زنند.

درواقع این دسته از سیارک ها به طور کامل جذب گرانش زمین نمی شوند و اخترشناسان می دانند که سیارک های کوچک مانند 2003 YN107 و 2002 AA29 و 2004 GU9 و 2001 GO2 والبته تعدادی بیشتر هم ممکن است دچار چنین سناریویی بشوند و یکی دیگر از کارهای اخترشناسان تهیه فهرست از این دسته سیارک ها است.

شایان ذکر است که از میان سیارک های نام برده شده تنها سیارک 2003 YN107 و 2004 GU9 در نزدیکی زمین قرار دارند و باقی در اطراف مدار زمین پراکنده شده است. سیارک 2004 GU9 به دلیل داشتن حدود 200 متر عرض مورد توجه است و بر اساس مقاله ی منتشر شده در ماهنامه انجمن نجوم سلطنتی این سیارک برای 500 سال به دور زمین خواهند گشت.

هر رویارویی برای محققان می تواند فرصتی جدید برای بررسی و اکتشاف باشد لازم به ذکر است که بیشتر تلسکوپ های غول پیکر نیز نمی توانند این سیارک های کوچک را مشاهده کنند و آنها در بهترین وضعیت مانند نقطه ای کم فروغ خود نمایی می کنند اما امروزه پروژه های فضایی بسیار پیشرفته هستند ودانمشندان قصد دارند آنها را از نزدیک مورد مشاهده و بررسی قرار دهند

منبع :آسمان شب ایران

[saiiddz]

به گزارش ایرنا، به مناسبت سی امین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی ،ماهواره ملی امید که در صا ایران بعنوان نخستین گام عملی کشور در عرصه بومی سازی فناوری فضایی از اسفند 84 آغاز شد، دوشنبه شب با فرمان دکتر احمدی نژاد رئیس جمهور با موفقیت به فضا پرتاب شد ودر مدار قرارگرفت.
اهداف پروژه ماهواره ملی امید
از آنجایی که پروژه امید اولین گام علمی در عرصه بومی سازی فناوری ماهواره بوده است لذا مهمتر و پیچیده تر از دستیابی به یک محصول بومی، ایجاد بسترهای لازم برای این صنعت خواهد بود. بر این اساس شناسایی صنایع داخلی و ظرفیت های موجود در خصوص تجهیزات ساخت، مونتاژ و تست ماهواره و ایجاد بستر فعالیت های فضایی در شرکت های خصوصی بعنوان اهداف بسیار مهم این پروژه بوده است .
اهداف مهم پروژه امید در راستای بومی سازی صنعت ماهواره :
- شناسایی ظرفیت های موجود در خصوص تجهیزات ساخت، مونتاژ و تست ماهواره
- ایجاد بستر فعالیت های فضایی در شرکت های خصوصی
- ایجاد فضای عملیاتی ساخت و تست ماهواره در تعامل با موشک حامل داخلی
ماموریت ماهواره امید
ماموریت فنی ماهواره امید به گونه ای تنطیم شده که بتوان با حداقل ریسک به حداکثر اطمینان در یک ارتباط ماهواره ای رسید.
از این رو ماموریت ماهواره ای امید به این صورت تعریف شده است :
برقراری ارتباط متقابل ماهواره و ایستگاه زمینی شامل ماموریت های :
- تعیین مشخصات مداری ماهواره پس از جدایش از موشک حامل.
- تله متری مشخصات زیرسامانه های ماهواره (ارسال اطلاعات داخلی ماهواره
به ایستگاه زمینی) برای بررسی وضعیت ماهواره .
- ارسال فرمان از ایستگاه زمینی به ماهواره .
مشخصات فنی ماهواره امید
o نوع ماهواره : مخابراتی
o ابعاد کلی سازه در حالت بسته : cm 40*40*40
o وزن : 27 کیلو گرم
o کنترل حرارات : پسیو
o باند فرکانس : UHF
ساختار ایستگاه های زمینی ماهواره امید
- ایستگاه های رنجینگ ( 4 ایستگاه)
- ایستگاه های تله متری و تله کامند(3 ایستگاه)
- ایستگاه کنترل مرکزی (ا ایستگاه)
فناوری های کلیدی در پروژه
- تولید الکترونیک ماهواره
- تولید فرستنده و گیرنده فضایی
- فناوری QSM بعنوان فناوری حساس سازه‌ای در ماهواره
- فناوری TVT بعنوان فناوری حساس طراحی حرارتی ماهواره
- تستهای محیطی فضایی بعنوان بالاترین رده کیفی قطعات
- فناوری بکارگیری GPS فضایی بخصوص در ماهواره بدون پایداری امید
- فناوری Ranging
- فناوری شبیه‌سازی پرواز ماهواره
- مهندسی سامانه فضایی بصورت کاملاً بومی
- اثبات وجود ماهواره در مدار
- تعیین دوره تناوب و زمان طلوع ماهواره با دقت بالا
- ارتباط تله متری تله کامند با ماهواره
- تهیه نرم افزارهای گزارش گیری برای تحلیل اطلاعات تله متری
مراحل اجرای پروژه
این پروژه از پانزدهم اسفند ماه سال 1384 آغاز گردید و طی 2 سال آماده انجام تستهای مشترک شد. قطعاً یکی از گلوگاه های هر پروژه برای کشوری که تجربه قبلی آن را نداشته باشد، طراحی سامانه ای آن خواهد بود و با توجه به ماهیت پیچیده پروژه های فضایی، حساسیت طراحی سامانه ای آن دو چندان خواهد بود. از نقاط بسیار برجسته این پروژه این است که طراحی سامانه ای ماهواره امید بصورت کاملاً بومی توسط متخصصان داخلی انجام شده است. دستیابی به تجربه طراحی سامانه ای یک پروژه فضایی خود به تنهایی از موفقیتهای بسیار بزرگ این پروژه می باشد و این دستاوردی است که آهنگ حرکت پروژه های آتی را بسیار سریع خواهد نمود.
طراحی سامانه ای ماهواره امید با توجه به شرایط و امکانات داخلی طی سه ماه نهایی گردید و پس از آن طراحی اولیه زیرسامانه های ماهواره با هدف تعیین مشخصات کلیدی و تفصیلی هر کدام آغاز گردید. هدف از این مرحله (طراحی زیرسامانه ها) رسیدن به مرحله ساخت نمونه های آزمایشگاهی هر یک از زیرسامانه ها بود تا بتوان طراحی انجام شده را بصورت آزمایشگاهی مورد ارزیابی قرار داد. البته اتمام این مرحله به معنی نهایی شدن طراحی نبود و کلیه مشخصات طراحی در مراحل بعدی پروژه و توسط آزمایشهای مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت و اصلاحات مورد نیاز در طراحی اعمال گردید. در واقع مرحله طراحی تفصیلی زیرسامانه ها تا مراحل پایانی پروژه ادامه داشته است. در مرحله ساخت نمونه آزمایشگاهی، کلیه اشکالات و اصلاحات عملکردی ناشی از طراحی اولیه مشخص و مورد بررسی قرار گرفت و با توجه به آخرین اصلاحات بدست آمده، مرحله ساخت نمونه مهندسی ماهواره آغاز گردید.
هدف در این مرحله، دستیابی به یک نمونه کامل ماهواره از لحاظ مشخصات فیزیکی و عملکردی بوده است. در این مرحله فارغ از تحمل ماهواره در برابر شرایط محیطی، عملکرد قسمتهای مختلف بصورت مجزا و کل ماهواره بصورت تجمیعی مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به عدم تجربه قبلی کشور در خصوص انجام تستهای مورد نیاز یک محصول فضایی، تلاشهای ارزشمندی در خصوص شناسایی و یا تجهیز امکانات داخلی برای انجام چنین تستهایی صورت پذیرفت. تست نمونه مهندسی ماهواره توانست شرایط کار را برای ساخت نمونه پروازی هموار سازد. تستهایی که برای نمونه پروازی ماهواره در نظر گرفته شده بود، مطابق استانداردهای معتبر فضایی و با توجه به شرایط داخلی کشور تنظیم شده بود.
خوشبختانه تمهیداتی که در طراحی برای تحمل شرایط محیطی شامل لرزه های ناشی از موشک حامل، تغییرات دمایی بسیار زیاد در مدار زمین و شرایط خلأ، اندیشیده شده بود با انجام موفق تستهای محیطی اثبات گردید و بدین ترتیب اولین ماهواره بومی جمهوری اسلامی ایران آماده پرتاب گردید.
دستاوردهای پروژه امید
· ساخت اولین سامانه فضایی بومی جمهوری اسلامی ایران
· بومی سازی فناوری فضایی به عنوان قطب مهم مولد دانش و فناوری در سایر صنایع
· اقتدار ملی از منظر دستیابی و تسلط به فضا
· نقطه عطف در صنعت فضایی کشور
· ورود اساتید دانشگاه‌ها و دانشجویان رشته‌های مختلف مهندسی به عرصه‌های عملی فضایی
· شناسایی ظرفیتهای موجود در خصوص تجهیزات ساخت، مونتاژ و تست ماهواره
· ایجاد بستر فعالیتهای فضایی در شرکتهای خصوصی
· ایجاد فضای عملیاتی ساخت و تست ماهواره و ایستگاههای زمینی در تعامل با موشک حامل داخلی
· طراحی و ساخت اولین ایستگاه کنترل و هدایت ماهواره ها در سطح کشور بصورت بومی به دست متخصصین صا ایران
· کسب بستر علمی طراحی و ساخت آنتهای یاگی
· دستیابی به دانش طراحی سیستمهای سروسیستم کنترل آنتن ردگیر ماهواره
· کسب دانش بالستیک مدار و اختلالات فضایی تأثیر گذار ماهواره ها
· طراحی نرم افزارهای مونیتورینگ و کنترل ماهواره
· طراحی نرم افزارهای پردازش کدینگ و رمزگذاری داده های تله متری، تله کامند
· طراحی نرم افزارهای جستجوگر ماهواره (رنجینگ ،داپلر،تک ایستگاهی)
· کسب دانش فنی طراحی و ساخت پایه وسازه و ساختارایستگاههای TT&C میکروماهواره
· کسب تجربه ارتباط مخابراتی بین تجهیزات ایستگاه زمینی و تجهیزات ماهواره
· کسب تجربه ردگیری و دریافت سیگنال از ماهواره های عملیاتی توسط ایستگاه زمینی بومی
منبع: www5.irna.ir

[seymour]

این ایده آسانسور فضایی سالها مطرح بوده ... ولی هیچوقت عملی به نظر نیومده ... اختراع نانوتیوب (نانو لوله) کربنی در همین دهه قبل بود که باعث شد "کمی" محتمل تر به نظر بیاد ... اما همچنان در حد یه ایده خیلی دور از ذهنه و درسته که جدیدا ژاپنی ها بهش علاقه مند شدن ، اما همچنان عملی به نظر نمیاد ... مثلا محاسبه کردن که مقاومت کششی کابل ها باید 130 گیگاپاسکال باشه (حداقل) در حالیکه بهترین عدده هایی که الان بهش رسیده ان حدود 60-50 گیگا پاسکاله ؛ یعنی نصف ! ...

معمولا اینطور ایده ها که هنوز با فعالیت جدی و رسمی (=پول خرج کردن سازمانهای دولتی از جیب مردم) فاصله داره ، توسط نهادهای نیمه رسمی یا خصوصی ، بصورت برگزاری مسابقات و رقابت های سالانه دنبال میشه (شبیه همون جایزه انصاری X پرایز) .. مثلا مسابقه Elevator:2010

[seymour]

تلکسوپ فرمی (ناسا) یک انفجار بسیار عظیم رو ثبت کرده که دانشمندان میگن "عظیم ترین انفجار اشعه گاما در طول تاریخ" به حساب میاد . (و در نظر بگیرید که بعد از بیگ بنگ ، بزرگترین انفجارها ، انفجارات اشعه گاما هستند.)

این انفجار که در صورت فلکی Carina (شاه تخته) رخ داده ، انرژی ای تولید کرده که 3000 تا 5 میلیارد برابر بزرگتر از انرژی نور مرئیه ...

محاسباتی که دانشمندها انجام دادن نشون داده که زمان رخداد این انفجار حدود 12.2 میلیارد سال نوری پیش بوده ... ضمنا انفجار مربوطه 9000 برابر قوی تر از یه ابرنواختر بوده! ...