تاپیک اختصاصی Manchester United F.C | شیاطین سرخ

[Nasser_ZRE]

روزهای اول الکس فرگوسن در منچستر یونایتد: نه خرگوش، نه لاک پشت

شش نوامبر 1986. در خانه نو. بدون جنجال. بدون مصاحبه های پر آب و تاب. بدون آن که کسی تصور کند تاریخ باشگاه با او ورق خوردن خواهد خورد. فرگوسن روانه اولدترافورد شد


سایت گل

حمید رضا صدر کتاب "از حشمت مهاجرانی تا الکس فرگوسن و ژوزه مورینیو: نیمکت داغ" را در اختیار ناشر قرار داده که احتمالا در نمایشگاه کتاب بعدی ارائه خواهد شد. او در این کتاب زندگی و تاکتیک های سی مربی را مطالعه کرده که حشمت مهاجرانی هم یکی از آنها است. بخشی از فصل مفصل مربوط به الکس فرگوسن را به بهانه بیست و پنج سال حضور فرگوسن در منچستر یونایتد را می خوانید. آن چه به ورود فرگوسن به اولدترافورد اختصاص دارد.

منچستر یونایتد پیش از ورود فرگوسن تیم بهاره ای بود. تیمی با بازیکنان خوب، ولی بدون تداوم. بدون ثبات. گاهی خیلی خوب و گاهی خیلی بد. گاهی شاداب. گاهی افسرده. گاهی تیزپا، گاهی کند. گاهی خرگوش، گاهی لاک پشت.
بازیکنانی که با مربیگری ران اتکینسن یک بار جام حذفی را فتح کرده بودند، ولی طرفداران در حسرت قهرمانی لیگ می سوختند. می سوختند و می ساختند. یونایتد از عصر مت باسبی دهه 1960 طعم قهرمانی لیگ را نچشیده بود. در حالی که ترکتازی دهه 1980 لیورپولی ها غبطه انگیز بود و نیش دار. لیورپولی که هم آقای اروپا بود و هم جزیره. شکست برابر سوتهمپتن در جام حذفی تیر خلاص به سوی ران اتکینسن بود.
مقامات باشگاه مدت ها بود فرگوسن را زیر نظر داشتند. ملاقات های مخفیانه ای با او انجام داده بودند. فرگوسن چهل و هشت ساعت بعد از اخراج اتکینسن در منچستر بسر می برد.


شش نوامبر 1986. در خانه نو. بدون جنجال. بدون مصاحبه های پر آب و تاب. بدون آن که کسی تصور کند تاریخ باشگاه با او ورق خوردن خواهد خورد. بدون آن که همسر و سه پسر فرگوسن تمایلی به رفتن به منچستر نشان دهند. فرگوسن روانه اولدترافورد شد.
برخورد سرد از سوی بازیکنان. شلنه بالا انداختن. آدامس جویدن. مارک هیوز بعدها پس از ترک منچستر فاش کرد بازیکنان بزرگ اصلی منچستر استقبالی از ورود فرگوسن نکردند. لشگری از بازیکنان یونایتد حکایات نظم و تنبیهات فرگوسن را شنیده بودند. گوردون استراکان اسکاتلندی به آنها اطلاعاتی داده بود که خوشایند کسی نبود.
فرگوسن با دلشوره پا به یونایتد گذاشته بود. بعدها گفت " عصبی بودم. اطلاعان چندانی در باره مدیریت باشگاه و مراوده بازیکنان نداشتم". پیتر دونپورت در توصیف نخستین باری که فرگوسن نام بازیکنان را برای ورود به میدان خواند گفت " با ترس و لرزان نام بازیکنان را بر زبان آورد. با احتیاط. با بیم از واکنش بازیکنان بزرگ تیم".
اولین بازی یونایتد به رهبری فرگوسن در لیگ برابر اکسفورد یونایتد بود. تیم فرگوسن همان تیم بازی قبل اتکینسون بود: کریس ترنر، مایک داکسبری، آرتور آلبیستون، کوین مورتن، پل مک گرات، گریم هاگ، کلیتون بلکمور، رمی موزز، فرانک استیپلتن، پیتر دونپورت و پیتر بارنز. یسپر اولسون بازیکن ذخیره بود.

چهار سال بعد از این سیاهه فقط کلیتون بلکمور، بازیکنی با توانایی بازی در چند پست بازی کنار فرگوسن باقی مانده بود. اکسفورد 0-2 یونایتد را در خانه خود شکست داد تا فرگوسن دریابد بازیکنانش در شرایط جسمی مناسبی بسر نمی برند. تا دریابد ناآماده هستند. در حالی که متوسط سن بازیکنان 26 سال و 8 ماه بود. فقط استیپلتن و موران بیش از 30 سال داشتند.
آن شکست یونایتد را در صف سه تیم قعر جدول قرار داد. در منطقه سقوط. تساوی بدون گل در زمین نوریچ در دیدار بعد مترادف با یک پله سقوط دیگر بود. مرگ مادرش در 64 سالگی سه هفته بعد از ورود به منچستر او را آشفته تر کرد. ولی جان سختی ذاتی اش به یاری آمد. سرپایش نگاه داشت. به جلو راند.
نخستین پیروزی یونایتد با فرگوسن در اولدترافورد رقم خورد. پیروزی با تک گل جانی سایوباک، مدافع کناری، برابر کوئینز پارک رنجرز. شیوه بازی تیم در نخستین فصل شبیه تیم اتکینسون بود. با دو گوش. با تاکید بر حمله. با فوتبال سرگرم کننده عاری از نظم. پیروزی با یک گل برابر لیورپول، قهرمان لیگ و جام حذفی فصل پیش، خوش آمد تماشاگران بود.
پایان فصل. یونایتد در رتبه یازدهم. پایین تر از خیلی ها. پایین تر از حتی لوتون، نوریچ و ویمبلدون. اورتون قهرمان شد و لیورپول نایب قهرمان. دو جام در دستان دو تیم شهر لیورپول. سایه بلند باسبی بر او سنگینی می کرد. سایه ای که مربیان بزرگ پیشین را محو کرده بود.
ویلف مک گینس، تامی داچراتی و فرانک اوفارل را. فرگوسن به تحقیق روی آورد. به کنکاش. به مطالعه تاریخ منچستر یونایتد پرداخت. فصل به فصل. سال به سال. ورق به ورق. بعدها ادعا کرد تاریخچه ای شایسته تاریخ یونایتد دست نیافت. گفت خیلی ها را در باشگاه بی قید یافت. بی بند. تلاش کرد با افراد درگیر فعالیت های باشگاه آشنا شود. رودرو. با 172 نفر. تلاش کرد حال و هوای عصر مت باسبی که همه در اولدترافورد یکدیگر را می شناختند و یک خانواده بودند تکرار کند. خانه تکانی آغاز شد.

پیتر بارنز که فرگوسن او را بی مصرف می خواند نخستین بازیکنی بود که اولد ترافورد را ترک کرد. استیپلتن که به سایه ای از خود شبیه شده بود نفر بعدی بشمار می رفت. رمی موزز تیره پوست در میانه میدان و گرت بیلی سنگربان موطلایی به دلیل مصدومیت کنار گذاشته شدند. ویو اندرسن، جیم لیتون و برایان مک کلر نخستین خریدهای فرگوسن بودند.
یونایتد در ژانویه 1988 چهارده ماه پس از ورود فرگوسن اطراف رتبه چهارم و پنجم پرسه می زد. رتبه ای که بد به نظر نمی رسید ولی طرفداران کم شمار منچستر در اولدترافورد - فقط 35716 نفر - فرگوسن را پس از شکست 0-2 برابر سوتهمپتن در خانه هو کردند. روی یکی از پارچه های بالا رفته جمله نیشداری جلب نظر می کرد "تنها برایان کلاف می تواند ما را قهرمان کند". جایی که فرگوسن واکنش نشان داد. حرف زد. مصاحبه کرد و به انتقاد از طرفداران کم تحمل پرداخت.
پنج پیروزی در آخرین روزهای لیگ، یونایتد را در رتبه دوم جدول قرار داد. با 9 امتیاز کمتر از لیورپول. یونایتد با فقط پنج شکست در لیگ رکورد کمترین شکست از سال 1906 را ثبت کردند. ادامه خانه تکانی. رویارویی فرگوسن با بازیکنان اهل الکل. اهل شب زنده داری. با نورمن وایت ساید، پل مک گرات، کوین موران، مارک هیوز و برایان رابسون.
درگیری با استراکان که می خواست راهی لانس در فرانسه شود. فرگوسن بعدها در خاطراتش از استراکان به عنوان موجود خطرناکی یاد کرد که نمی توانست پشتش را به او کند، چرا که همیشه خنجری در دست دارد. در عین حال او سنت "جوان کردن" یونایتد را از دوره ای به دوره دیگر حفظ کرد. یکی از مربیان گمنامی که در زندگینامه اش از او ستایش کرد جیمی سیرل بود.
مربی ناتس کانتی. فرگوسن می گفت "دو نکته از سیرل را آویزه گوش کردم. یکی این که تاریخ قرارداد بازیکنانت در یک زمان تمام نشوند و دوم این که همیشه حواست به سن و سال تیمت باشد. همیشه".

[Nasser_ZRE]

رونی: فرگوسن می تواند یک دهه دیگر مربی یونایتد باشد

رونی اعلام کرد فرگوسن تنها دلیلی بود که او در سال 2004 به یونایتد پیوست

سایت گل – وین رونی معتقد است سر الکس فرگوسن می تواند یک دهه دیگر هدایت منچستریونایتد را بر عهده داشته باشد.

فرگوسن 69 ساله بیست و پنجمین سال حضورش روی نیمکت یونایتد را جشن می گیرد، او در این مدت شیاطین سرخ را به پر افتخارترین تیم فوتبال انگلیس تبدیل کرد.

رونی که در سال 2004 توسط فرگوسن از اروتون به این تیم آمد معتقد است سر الکس بهترین مربی دنیاست.

رونی در گفتگو با روزنامه سان می گوید:" او نه تنها به منچستریونایتد بلکه به فوتبال دنیا خدمت کرده است. از نطر من او بهترین سرمربی فوتبال جهان است."

" برای من تعجبی ندارد که او 10 سال دیگر به مربیگری اش ادامه دهد. اشتیاق و انگیزه او هنوز مثل قبل است و تشنه کسب جام است. تنها دلیلی که از اورتون به این تیم امده ام و هنوز در یونایتد هستم تنها فرگوسن است. از زمانی که من یک سال داشتم او سرمربی یونایتد است."

[Nasser_ZRE]

تقاضای فرگوسن از شاگردانش: به فکر شکست دادن ساندرلند باشید نه سالگر حضور من در باشگاه

دوران حضور این سرمربی اسکاتلندی در الدترافورد امروز بیست و پنج ساله خواهد شد اما فرگی از بازیکنان خواست این اتفاق را فراموش کنند

سایت گل- سر الکس فرگوسن، سرمربی منچستریونایتد، از بازیکنانش خواست به جای فکر کردن به مراسم بیست و پنجمین سالگرد حضور او در این باشگاه، تنها روی شکست دادن ساندرلند در دیدار امروز تمرکز کنند.
دوران حضور این سرمربی اسکاتلندی در الدترافورد امروز بیست و پنج ساله خواهد شد و همین مسئله موجب شده تا بسیاری او را مورد ستایش قرار دهند اما فرگی از بازیکنان خواست این اتفاق را فراموش کنند.
او در گفتگو با نشریه میرر گفت:" ما اکنون باید روی بازی مقابل ساندرلند تمرکز کنیم و اجازه ندهیم مسائل حاشیه ای حواس مان را پرت کند.
برای خودم هم دشوار بود که باور کنم ربع قرن در یک باشگاه خواهم ماند. اما هنوز از حضور در این باشگاه لذت می برم و نمایش های خوب بازیکنانم و موفقیت هایی که به دست می آوریم به من کمک می کند تا ادامه دهم.
ما بعد از شکستی که در دربی داشتیم، همچنان در حال بازسازی تیم هستیم."

[pcforlife]

لاین آپ بازی با ساندرلند اومد:

Lineup

Anders Lindegaard
Nemanja Vidic
Rio Ferdinand
Patrice Evra
Phil Jones
Wayne Rooney
Darren Fletcher
Park Ji-Sung
Nani
Javier Hernández
Danny Welbeck

Substitutes

Michael Carrick
Dimitar Berbatov
Antonio Valencia
Jonathan Evans
David De Gea
Fabio
Mame Biram Diouf

خوشبختانه خبری از اوانز نیست تو ترکیب اصلی!! وین دوباره در پست هافبک میانی به عنوان طراح به کار گرفته شده... وز برون تو ترکیب ساندرلند هست و بالتبع واکنش مثبت هواداران در OT در پی خواهد داشت... گویا اوشی به دلیل مشکل همسترینگ این بازی رو از دست داد...
+
جزئیات این بازی در espn:

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[Nasser_ZRE]

یادی از دسامبر هشتاد و نُهِ فرگوسن : ساعاتِ ناامیدی

.وضعیت از زبانِ خودِ فرگی چنین بود:"هدایت باشگاهی که بیست و سه سال هیچ جامی نبرده باشد و خودشان انتظار داشته باشند هر سال جام ببرند واقعا سنگین است.




سایت گل -
در آغازِ دهه یِ نود سر مربیِ منچستر یونایتد(سالها پیش از اینکه به لقب شوالیه ی سرزمین بریتانیا نایل شود)با دشواریِ بسیار درگیر بود و تیمش در نیمه یِ نادرستِ جدولِ دسته یِ اول دست و پا می زد.هشت بازی پشتِ سرِ هم بدونِ برد،شیاطین سرخ را که روزی برای خودشان قدرتی بودند رو در رویِ سقوط قرار داد.روایتِ مقبولِ آن دوران می گوید اگر یونایتد هفتمِ ژانویه به ناتینگهام فارست می باخت و از «اِف.اِی کاپ» کنار می رفت،فرگوسن هم بر کنار می شد.نهایتا نتیجه ی دیدار با فارست آنان که خواستار سرِ فرگی بودند را اندکی به عقب راند اما به اعتراف خودش،احتمالا تا پیش از له شدنِ شش بر یک مقابل من سیتی،دوره ی ِمذکور همچنان به عنوان «تاریک ترین روزها»یِ مربیگری اش بر پا مانده است.

سالهایِ اولِ حضورِ سر الکس فرگوسن در یونایتد اغلب به منوالی طی شد که حالا سال هاست با آن غریبه است.اولین وظیفه یِ فرگوسن در اولترافورد برگرداندنِ ورقی بود که ران اتکینسون برایِ باشگاه رقم زده بود و او این ماموریت را با نجاتِ تیمِ جدیدش از ورطه یِ سقوط و تکیه زدن بر رتبه یِ یازدهمِ جدول در پایانِ فصلِ 86-87 به پایان برد.

فرگوسن که دست به نوسازی ای همه جانبه در باشگاه زده بود،از نحوه یِ تمرین تیم گرفته تا سیستمِ استعداد یابی،با تمرکز روی معضلِ مضحکِ عیاشیِ برخی بازیکنانش،موفق شد نظم و انظباط را به رختکن یونایتد بازگرداند.خریدهای فرگی که مهمترینشان استیو بروس،برایان مک کلیر و ویو اندرسون بودند موثر واقع شد و آنها را تا رده ی ارزشمندِ دوم در جدول لیگ یک بالا آورد؛گرچه هنوز 9 امتیاز با لیورپولِ قهرمان فاصله داشتند.
منچستر یونایتدی که قابلیتِ ادامه دادنِ چنین روندی را نداشت و هنوز به تعادل نرسیده بود فصلِ بعد دوباره به رده ی یازدهم سقوط کرد.در مقاطعی از این فصل مردانِ فرگوسن چون مدعیانِ قهرمانی بازی می کردند و در مقطعی دیگر فرق چندانی با تیم های لیگِ دو نداشتند.بهرسو جایگاهِ نهایی آنها دور از انتظار بود و تیمی که به واسطه اسلوبِ محافظه کارانه ی فرگی «سخت کوش،روش گرا و کسالت بار»توصیف می شد،دلِ هوادارانش را هم نتوانست به دست آورد.
پیش از آغاز فصل 89-90 تلاش فرگوسن برای پایان دادن به معضلِ عیاشیِ بازیکنانش به نقطه ی نهایی رسید و نورمن وایت ساید و پل مک گراث،چهره هایِ محبوبِ اِسترتفورد اِند،به تیم هایِ دیگر فروخته شدند.پیش از این گوردون استراکان هم با مبلغ بیست هزار پوند راهیِ لیدز یونایتد شده بود.کمبود نام هایِ بزرگ گرچه در بلند مدت به سود تیم شد اما در آن دوره و با دیدِ کوتاه مدت نکته ی مثبتی به حساب نمی آمد.حتی خرید نیل وب،مایک فلان و پل اینس هم تغییری در این شرایط ایجاد نکرد. فرگوسن از هنگامی که سه سالِ پیش هدایتِ یونایتد را به عهده گرفته بود شانزده بازیکن با مجموع مبلغ سیزده میلیون پوند خریده و هجده بازیکن را فروخته بود.تنها بازمانده هایِ تیمی که به او ارث رسیده بود هم برایان رابسون و مایک داکسبری بودند.
در آغازِ فصل جدید به نظر می رسید تصمیم فرگوسن بر سبُک کردنِ تیم از نام هایِ بزرگ محصولی مطلوب به بار آورده است.یونایتد در اولینِ بازیِ فصل چهار بر یک آرسنال را شکست داد،اما چهار شکست در شش بازی بعد،ازجمله باخت پنج بر یک مقابلِ من سیتی در «مِین رود»،وزنِ مخالفان را بیشتر کرد و در حالیکه فرگوسن افسوس مصدومیت های پرشمار بازیکنانش را می خورد،به خصوص نیل وب که تاندونِ آشیل اش در بازی های ملی آسیب دید،درفشی با نوشته ای چنین بر سکوهایِ اولدترافورد بالا رفت:"سه سال بهونه و هنوز هم همون مزخرفه...خوش اومدی فرگی".فریادِ برکناریِ فرگوسن روز به روز بلندتر به گوش می رسید.
با همه ی این تفاسیر مربیِ تحتِ فشارِ یونایتد واکنشی به شرایط وقت نشان داد که در سالهایِ بعد به دفعات و به عالی ترین اشکال ممکن تکرار شد.منچستر یونایتد چهار بازی از هفت بازیِ ماه های اکتبر و نوامبر را برد.اما این روندِ رو به رشد نتوانست رایِ مطبوعاتی که مدام او را مورد تاخت وتاز خود قرار می دادند برگرداند.استیو کاری نویسنده «دیلی اکسپرس»درباره ی تنها باختِ یونایتد در این هفت بازی مقابل چارلتون در مقاله ای با عنوان " فرگیِ سوتی!"نوشت: "حقیقت این است که فرگوسن بدترین کارنامه را بین همه ی مربیان یونایتد در دوران مدرن را دارد و وقتی حوصله ی مردم از دست تیم شان سر برود،همانطور که حالا سر رفته است،باد تغییرات بر اِسترتفورد اِند خواهد وزید.
به واقع هم دسامبر سوزِ سردی برای فرگوسن به همراه داشت.وضعیت از زبانِ خودِ فرگی چنین بود:"هدایت باشگاهی که بیست و سه سال هیچ جامی نبرده باشد و خودشان انتظار داشته باشند هر سال جام ببرند واقعا سنگین است."تازه این بارِ رویِ دوش هایِ فرگوسن قرار بود سنگین تر هم بشود و تلاش اش برای راه انداختنِ درستِ ماشینی که با قطعاتی پرخرج آن را سر هم کرده بود بیشتر وبیشتر.
پیش درآمدِ کریسمس چهار شکست مقابل آرسنال،اِسپرز،ویلا و کریستال پالاس بود و تنها یک مساویِ بدونِ گل در آنفیلد که تنها نقطه امیدوار کننده ی دسامبرِ تلخِ فرگی به حساب می آمد.واکنش خشمِ بیشترِ هواداران بود.ریچارد کِرت در کتابش«متحد ایستادیم»درباره ی شکست سه بر صفر برابر تاتنهام می نویسد:"تحقیرِ کامل!سه هیچ!ما تا می توانستیم بازیکنان را هو کردیم وخشم مان را سر مربی و مدیر باشگاه[مارتین ادواردز]خالی کردیم."
فشارِ مطبوعات بیشتر شد و کار به جایی رسید که«جان بین»بیست و هشت دسامبر در «دیلی اِکسپرس»ذیلِ عنوانِ "آخرین مقاومتِ فرگی"نوشت:"بازیِ شنبه مقابل ویمبلدون و بازیِ بعد در اولدترافورد مقابل کیو.پی.آر که همزمان است با روزِ سالِ نو در آینده ی فرگوسن تاثیری مستقیم دارد.اما جدالِ دورِ سومِ جامِ حذفی با ناتینگهام فارست حیاتی ترین است و خود فرگوسن هم خوب این را می داند."
فرگوسن هم به نوبه ی خود شرایط را پذیرفته بود:"انگار همه بازیِ جامِ حذفی را چون محاکمه ی من می بینند.من مشکلی با این قضیه ندارم و باهاش کنار می آیم چون می دانم کارم را درست انجام می دهم و مشکلی هم برای انگیزه دادن به بازیکنانم ندارم.باید به خاطر داشته باشیم این بازی همانقدر برای ما سخت است که برای فارست."بعد از تساوی دو-دو برابر ویمبلدون و صفر-صفر مقابل کیو.پی.آر که هو کردنِ تماشاگران را به دنبال داشت،یونایتد در وضعیتی به امتحانِ بزرگش پای می گذاشت که از سی و پنج بازی گذشته تنها نُه بازی را برده بود و مربی اش لبه ی تبر را روی گردنش حس می کرد.از آن سو فارست هم در میانه ی جدول دست و پا می زد و در راهِ فتحِ جامِ اتحادیه برای دومین سال پیاپی بود.
قرعه ی میزبانی به اسمِ فارست در آمد و چمنِ ناهموارِ«سیتی»پذیرایِ دیداری شد که تکرارِ بازیِ دورِ ششمِ فصلِ پیش به حساب می آمد؛بازی ای که خاطره ی حذفِ جنجال برانگیزِ یونایتد به دستِ مردانِ برایان کلاف را با خود به همراه داشت.ریچارد کرت به یاد می آورد:"احساسِ عمومی بر این بود که شکست به معنیِ پایین آمدنِ تبرِ جلادِ ادواردز است."
خودِ بازی به علتِ فشارِ بالا و محسوس اش چندان به یاد ماندنی از کار در نیامد.مدافعِ جدیدِ یونایتد،گری پالیستر،کمکِ بزرگی به تیم کرد تا به قولِ دیوید لِیسی،نویسنده ی«گاردین»"میزبان به جز دقایقِ پایانیِ بازی که بی مهابا و با همه ی نفرات حمله می کرد خیلی دروازه ی یونایتد را"نبیند.آن سو «دِز واکر»هم نقشی مشابه برای فارست بازی کرد تا باز هم به قول لِیسی تماشای بازی از تلویزیون آدم را افسرده کند.

اما با شروعِ نیمه ی دوم لحظه ای که یونایتد(و فرگوسن)به شدت محتاج اش بودند از راه رسید.لی مارتین مانع از خارج شدن توپ از زمین شد و هرطور بود آن را به مارک هیوز رساند.هیوز هم با بیرونِ پایِ راست ارسالی مرگ بار برای مارک رابینز کرد و رابینزِ بیست ساله که تازه سومین حضورش در ترکیب اصلی یونایتد را تجربه می کرد با اشاره ی سر توپ را به تور چسباند.شیاطین سرخ با غلبه بر به هم ریختگیِ اعصابشان پس از گلِ مردودِ نایجل جِمسون در دقایق پایانی،نتیجه را حفظ کردند و پیروزی ای حیاتی به دست آوردند.

اعتقادِ فرگی به جوانان اش در دیداری که به اعتقادِ خیلی ها تعیین کننده ترین بازیِ کلِ دورانِ مربیگری اش در یونایتد بود نتیجه داد.لِیسی در باره ی این لحظه می نویسد:"یونایتد باور را به هوادارنش بازپس داد؛هودارانی که در فضایی دیوانه وار تنها با اندکی شک در دلشان بازیکنان را تشویق می کردند.گویا فعلا قرار است قاصدینِ سرنوشت اندکی مربی را آسوده بگذارند."

بعد چه شد؟یونایتد بازی بعدی را در اولدترافورد به داربی کانتی باخت و دو بازیِ دیگر هم طول کشید تا دوباره طعمِ برد را،خارج از خانه مقابل میلوال،بچشد.فرگوسن بعدها درباره ی دسامبرِ 89 گفت:"تاریک ترین دورانِ مربیگری ام بود."سال نو احیایی نسبی برای یونایتد به همراه آورد و شیاطین سرخ موفق شدند شش برد از ده بازی به دست بیاوردند و نهایتا در پایانِ فصل با پنج امتیاز اختلاف نسبت به شفیلد ونزدیِ سقوط کرده در رده ی سیزدهم قرار بگیرند.پیروزیِ یونایتد در بازیِ تکراریِ فینالِ جامِ حذفی مقابل کریستال پالاس و بالا بردنِ جام در حالیکه همه ی بازی ها را خارج از خانه برگزار کرده بودند هر گونه شک و تردیدی از سویِ رئسایِ باشگاه درباره ی آینده ی فرگوسن را بر طرف کرد و همه فهمیدند که او مردِ این کار است.پیروزی در جامِ حذفی سرآغازی شد برایِ افتخارات بعدی و با وجودِ اینکه مارتین ادوادز بعدها گفت حتی اگر فرگوسن به فارست هم می باخت باز هم به او وقت می دادیم،اهمیت آن دیدار در سرنوشت یونایتد و فرگوسن غیر قابل چشم پوشی است.یک سال بعد فرگوسن با قهرمانی در جامِ جام دارانِ اروپا جای بیشتری برایِ خودش باز کرد،اما لیگِ برتر و راهِ به سویِ افتخار همچنان در پیش بود؛باقی خودِ تاریخ است.

[Nasser_ZRE]

"ادای احترام به ۲۵ سالگرد حضور الکس فرگوسن در منچستر یونایتد".عکس

بازی امروز منچستر یونایتد در برابر ساندرلند در لیگ برتر جزیره یکی از خاطره انگیز ترین روز های زندگی سر الکس بود .
امروز ۲۵ سال حضور فرگوسن در سمت سر مربیگری شیاطین سرخ بود.
پوستری بزرگ بر سر در ورزشگاه اولترافورد شهر منچستر در شمال غربی انگلستان.
"به سلامتی "کاکرو" که هم فوتبال بازی میکرد و هم کار میکرد"

[pcforlife]

ٌwow!
الان خبرش رو خوندم و ویدئوش رو دیدم! ضلع شمالی (بزرگترین ضلع ورزشگاه) OT اسمش از North Stand سابق به Sir Alex Ferguson Stand تغییر نام پیدا کرد جایگزین نام Old Trafford Manchester شد... یعنی آدم کف میکنه احترام گذاشتن باشگاه به مربی رو...
نکته جالب اینکه هیچ کس جز معدود افرادی مثل دیوید گیل از این کادو مطلع نبودند و این موضوع حتی رسانه ای نشده بودو... خود ساف راجع بهش گفته:

"I knew nothing about this. My family knew nothing about it. Mick Phelan knew about it, but he didn't tell me. He's sacked. He's out the door!"

ضمن اینکه تو ضلع غربی اولدترفورد (Stretford End) بنر Sir Alex's Impossible Dream رونمایی شد که بزرگترین بنری هست که Stretford End Flags ساخته (به طول 72 متر)!!
+
دم وزلی گرم!! + تبریک به همه رفقا... ماشالا سر الکس!

[Nasser_ZRE]

فن در سار: فرگوسن بهترین است

دروازه بان سابق یونایتدها کار کردن با فرگوسن را بهترین اتفاق دوران حرفه ای اش توصیف کرد

سایت گل- ادوین فن در سار، دروازه بان سابق منچستریونایتد، اعلام کرد مربی بهتری از سرالکس فرگوسن وجود ندارد.

فن در سار 41 ساله در سال 2005 از فولام به منچستریونایتد پیوست و 6 فصل پرافتخار را در این باشگاه سپری کرد.

او در گفتگو با خبرنگاران گفت:" هیچ کس بهتر از او نمی تواند شما را از نظر ذهنی کاملا آماده بازی کرد تا بتوانید 90 دقیقه روی بازی تمرکز داشته باشید.

کار کردن زیر نظر او بهترین اتفاقی بود که در دوران ورزشی 25 ساله من رخ داد.

سه روز قبل با فرگوسن صحبت کردم و به او تبریک گفتم. صحبت های بسیار دوستانه ای بود. به او گفتم که واقعا تعجب می کنم که چگونه برای 25 سال در باشگاهی به این بزرگی دوام آورده است.

او همچنان اشتیاق زیادی برای تمرین دارد. او هنوز دوست دارد با بازیکنان جوان کار کند."

او همچنین در مورد داوید دخه آ که در الدترافورد جانشین او شد گفت:" فکر می کنم او در ابتدا مشکلاتی داشت اما دیدیم که بر آنها غلبه کرد.

او باید روی هر مشکلی که برایش رخ می دهد، تمرکز کند تا بتواند آنها را ازپیش بردارد. او بازیکن باکیفیتی است."

[pcforlife]

ادای احترام یونایتد به سر الکس فرگوسن

سر الکس فرگوسن امشب یک ادای احترام ویژه از طرف همکارانش در منچستر یونایتد دریافت کرد.
جایگاه شمالی ورزشگاه الدترافورد که بزرگترین جایگاه این استادیوم است به پاس 25 سال افتخار افرینی از این به بعد جایگاه سر الکس فرگوسن نام دارد. این برای اولین بار در تاریخ 101 ساله ورزشگاه الدترافورد است که نام یک جایگاه ان اسم فردی است.
در بیانیه ای که یونایتد منتشر کرده است از قول دیوید گیل مدیر اجرایی یونایتد میخوانیم:
"ماندن در این باشگاه برای همچین مدت طولانی فوق العاده است.در این زمان سر الکس خودش را به عنوان موفق ترین مربی در تاریخ فوتبال بریتانیا تثبیت کرده است.در این زمان وی جام های پی در پی را فتح کرده و تیم هایی ساخته است که در سراسر جهان تمجید میشوند.
نقش و سهم سر الکس در منچستر یونایتد بسیار عظیم و غیر قابل انکار است و استادیوم بینظیری که ما داریم سندی بر توانایی و موفقیتش است.
هیئت مدیره احساس کرد که این کار منحصر به فردی است . و همچنین فیلیپ جکسون در حال ساخت مجسمه ای از وی است تا در کنار مجسمه سر مت بازبی و سه اسطوره یونایتد(بست،چارلتون،لاو)قر ار بگیرد.
این ادای احترامات با سپاسگذاری از طرف هیئت مدیره،روسا،کادر فنی،بازیکنان و هواداران به خاطر ربع قرن خاطره و افتخار تقدیم سر الکس فرگوسن میشود."
خود سر الکس درباره این اتفاق به MUTV میگوید:"من واقعا احساساتی شده بودم،نمیتونم باور کنم.من انتظار همچین کاری را نداشتم و واقعا از باشگاه ممنونم.این خوبی ان ها را میرساند و من به ان افتخار میکنم.
من اصلا از این اتفاق خبر نداشتم،ظاهرا مایک فیلان (دستیار اول رئیس)خبر داشته و هیچ چیزی به من نگفته بود.بنابراین او اخراج است !او را از در بیرون میندازم.حتی خانوادم هم خبر نداشتند. من بسیار خوشحالم که در بهترین باشگاه دنیا هستم."

لینک منبع خبر:

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

به نقل از:

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

اسکولز : گیگز برای جانشینی فرگی بهتر از مورینیوست
اسطوره شیاطین سرخ گیگزی را به مرد پرتغالی ترجیح میدهد

پل اسکولز ستاره سابق منچستریونایتد که به تازگی از میادین کناره گیری کرده، در جدیدترین صحبت هایش خاطرنشان کرده که به نظر او ، هم تیمی سابقش در منچستریونایتد ، یعنی رایان گیگز ، برای جانشینی سرآلکس فرگوسن نسبت به خوزه مورینیو برتری دارد.
اسکولزی باور دارد که بعد از فرگی ، رایان گیگز می تواند ادامه دهنده راه وی باشد.وی در این باره میگوید: " مردم درباره مورینیو صحبت میکنند.این میتواند خیلی زود تغییر کند.این درباره آن است که چه کسی در زمان موفق است.من اهمیتی نمیدهم که آن بریتانیایی یا خارجی باشد ، شما فقط بهترین مرد برای این شغل را میخواهید.من میتوانم رایان گیگز را که مربی می شود ، ببینم."

لینک منبع خبر:

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

به نقل از:

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

پیتر اشمایکل : فرگی باور نکردنی است
دروازه بان افسانه ای یونایتدها سرمربی سابق خود را می ستاید

پیتر اشمایکل دروازه بان سابق منچستریونایتد در تازه ترین صحبت هایش از سر آلکس فرگوسن و عملکرد او در منچستریونایتد تمجید کرده است.
او در این باره می گوید : " اگر شما بنشینید و به دستاوردی که او به دست آورده فکر کنید ، این شگفت انگیز است. من او را حالا ملاقات کردم و بیست سال از آمدن من به باشگاه میگذرد.و او همان انرژی را دارد ، همان شخص سابق است و به اندازه گذشته تلاش می کند. این فوق العاده است. او یک شخص در بین یک میلیارد نفر است."

لینک منبع خبر:

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

به نقل از:

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

+
راستی دوستان... یه سایتی هم به مناسبت 25 ساله شدن فعالیت سر الکس در یونایتد ایجا شده که همچین بگی نگی جالبه:

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[Sub007]

۲۵ سال بودن توی یه باشگاه فوق العادست.زمانی که شاید از سن خیلی از ماها بیشتر باشه.
یه مربی چقدر میتونه دانش فنی داشته باشه که بتونه ۲۵ سال توی یه باشگاه کار کنه و مربیهای مختلف رو با اندیشه های مختلف شکست بده.
۲۵ سالی که شاید غیر از سالهای اولش بقیش شامل افتخارات، کسب جام و موفقیت بوده.
مربی که گفته حتی یه فیلم از قهرمانیهام ندارم و هیچ موقع به عقب نگاه نمیکنم.کسی که هنوز هم تشنه موفقیت بیشتره و به قول اشمایکل هنوز همون انرژی بیست سال پیشش رو داره.
نمیدونم شنیدین که میگن اسکاتلندیها مردمان خسیسی هستند و همیشه به فکر پول بیشترند یا نه.سر الکس هم خساست اسکاتلندی رو داره اما در ندادن جامها به دیگران و کسب جامهای بیشتر.