اشعـار عاشقـانـه

[دل تنگم]

بوی غربت میدهم اما غریبه نیستم
اگر چه می دانی که در غریبی زیستم
مثل رودی بستر این خاک طی کرده ام
تا بفهمم عاقبت در جستجوی کیستم
روبروی آینه شب تا سحر غم می خورم
تا بفهمم عاقبت سایه ی گم گشته ی کیستم
اگر چون کبک می خوانم اگر چون کوه خاموشم
صدای توست در فکرم خیال توست در ذهنم

[دل تنگم]

اگه مغرورم اگه زخمی و خسته ام تو ببخش

اگه دورم اگه زندونی و بسته ام تو ببخش

تو ببخش که این همه فاصله ها از من تنهاست
این همه فاصله ها مثل یه گریه تو شب بلند یلداست

تو ببخش که بی خبر از تو گذشنم واسه رفتن
نمیدونی که چه سخته حرف دل با تو نگفتن

تو ببخش ترانه هام بدون تو دارن می پوسن
نمیدونی بعد تو شعرای من چقدر عبوسن

تو ببخش عزیزترینم این منو این تن مغرور
این منی که با غرورش شده از تو به خودش دور

[دل تنگم]

تموم این ستاره ها، نذر تو و نگاه تو

تموم گریه های من، بدرقه ی یه آه تو

رنگ تو، رنگ آرزوست! بانی التهاب من

بیا و هر لحظه بیا، تولحظه های خواب من

خالق سادگی تویی! معجزه ی همیشگی

دست منو محکم بگیر، تو این شبای خستگی

بلور خوش رنگ شبی، وقتی که شب نشین، منم

با تو به دیوار جنون، رنگ ترانه میزنم

فاتح قلب آسمون! تکیه بزن به شونه هام

واسه یه بارم که شده بگو هنوز ترو میخوام

تکرار این احساس خوب، کار همیشگی ماست

ترانه، آغاز تو نیست! ترانه، تکرار شماست

دوباره باز از سر نو، عاشق تو میشم وبس

عشق تو شور بودنه مثل نیازم به نفس

همزاده ی ستاره ها میلاد تو آغاز ماست

همیشه بی ستارگی، تعبیر خواب عاشقاست

[دل تنگم]

بهترین روز دیدن تو بهترین حرف گفتن از تو

زندگی هستی و بودن یعنی خواستن خواستن تو

بهترین خاطره از تو یادگار عمر من تو

دورترین راه واسه من کمترین فاصله از تو

پرسیدی از عشق اول فقط از رو بچگی بود

چی بگم از عشق دوم اون هم از رو سادگی بود

دلم عادت غریبی به هوای عاشقی داشت

عشق سوم اومد از راه رو هوا زد دلم رو برد

عشق بعد از سر لج بود چند صباحی بو د و بس بود

وقتی از سرم بدر شد دفع صد بلا و شر شد

اما تو، تو آخرینی عزیزم عزیزترینی

همه دنیا یه طرف تو یه طرف که بهترینی

خواستنی ترین وجودی زندگی بود و نبودی

میمیرم اگه یه روزی بگی عاشقم نبودی

[دل تنگم]

دامن کشان همی‌شد در شرب زرکشيده
صد ماه رو ز رشکش جيب قصب دريده

از تاب آتش می بر گرد عارضش خوی
چون قطره‌های شبنم بر برگ گل چکيده

لفظی فصيح شيرين قدی بلند چابک
رويی لطيف زيبا چشمی خوش کشيده

ياقوت جان فزايش از آب لطف زاده
شمشاد خوش خرامش در ناز پروريده

آن لعل دلکشش بين وان خنده دل آشوب
وان رفتن خوشش بين وان گام آرميده

آن آهوی سيه چشم از دام ما برون شد
ياران چه چاره سازم با اين دل رميده

زنهار تا توانی اهل نظر ميازار
دنيا وفا ندارد ای نور هر دو ديده

تا کی کشم عتيبت از چشم دلفريبت
روزی کرشمه‌ای کن ای يار برگزيده

گر خاطر شريفت رنجيده شد ز حافظ
بازآ که توبه کرديم از گفته و شنيده

بس شکر بازگويم در بندگی خواجه
گر اوفتد به دستم آن ميوه رسيده

[دل تنگم]

تو این شب غریب کسی به فکر ما نبود
تو این دیار بی کسی هیچ کس دل سوزمون نبود
حالا تو هم تنهام نذار
نذار که تنها بمونم
تو این شهر شلوغ چه کار کنم
نمی دونم
ولی این و یادت باشه هر جا باشی
دوست دارم
حتی اگر هم یادی از من نکنی بازم می گم
دوست دارم
خدانگهدار عزیز خوشت باشه که هستی
چون دوست من تو هستی
برات دعا می کنم
برات دعا می کنم
یک چیزی تو دلم هست میگه بازم می ایی
خدا کنه درست باشه دل میگه می ایی
گر چه نزدیکم بهت ولی دلم تنگه برات
نمی دونم چه کار کنم
دوسِت دارم
دوسِت دارم...

[دل تنگم]

حاشا مکن عشقتُ از چشم تو پیداست

چشمانِ تو لبریز ِاز عشق و تمناست

این لحظه ها شاید دگر هرگز نیاید

عمر ِمن دیوانه تا فردا نپاید

آیینه ی چشمانِ تو می گوید از عشق

رویِ لبِ شیرین تو امّا و شاید

من تک درختِ صحرایِ دورم

خورشیدِ من محتاج ِنورم

تو می توانی تا مثل ِباران

بر من بباری عشق ِمن، تا من بمانم

همچون پرستو، تو ای مسافر

در سایه یِ عشقم بمان، من سایبانم

تن خسته ای لبریز ِخواهش

در حسرتِ دست نوازش

یا زندگی بر من ببخشا

یا ریشه ام سوزان به آتش

من عاشقم عاشق ترینم

عاشق ترین مَرد زمینم

در چشم من خود را ببین

حرفی بزن ای نازنین،

ای اولین ای آخرینم

[دل تنگم]

آمدم تا مست و مدهوشت كنم اما نشد

عاشقانه تكيه بر دوشت كنم اما نشد

آمدم تا از سر دلتنگی و دلواپسی

گريه تلخی در آغوشت كنم اما نشد

آرزو كردم كه يك شب در سراب زندگی

چون شراب كهنه ای نوشت كنم اما نشد

نازنينم، نازنينم يا تو هرگز نرفت از خاطرم

آمدم تا اين سخن آويزه گوشت كنم اما نشد

شعله شد تا به دل خاكستر احساس تو

لحظه ای رفتم كه خاموشت كنم اما نشد

بعد از آن نامهربانيهای بی حد و فزون

سعی كردم تا فراموشت كنم اما نشد

[دل تنگم]

هر کاری کردم که تو را گم کنم از خاطره هام

به در بسته خوردم و باز از تو گم شد لحظه هام

خاطراته ی با تو بودنُ چه جوری فراموشش کنم

دلی که تو آتیشش زدیُ چه جوری خاموشش کنم

جای نگاهتُ پر نکرد هیچ کَسی با هرچی که بود

انگاری تو خون منی، تو پوست و گوشت و تار و پود

دروغ نمی گم، بعدِ تو خیلی ها رفتن، آمدن

امّا توی نگاه من هیچ کدومش، تو نشدن

ُُُُُُفکر نکنی ازت می خوام بیایُ بامن بمانی

این ها را گفتم که فقط صداقتم را بدانی

من عاشقت می مانم من عاشقت می مانم

[دل تنگم]

آسمان ابريست
و دلم باراني
و نگاهم بي تاب
چو شبي طوفاني
من دلم مي خواهد
لب ايوان تو امشب
بنشينم تا صبح
دفتر خاطراتم را
بنويسم با شعر
جامعه اي جنس بلور
بكشم بر تن عريان نسيم
من دلم مي خواهد

خوابهايم پر پرواز كبوتر باشد

اشكهايم
پر بي رنگي آب
من دلم مي خواهد
تا دبستان بدوم ، مثل قديم
دفترم پر شود از مشق وحساب

دوست دارم

بنشينم لب چينه
و دو دستم برسد
تا گل سرخ ته باغ!
و دلم مي خواهد
به گلابي هاي باغچه ی همسايه

دستبردي بزنم!
و چه اندازه دلم
بادكنكي مي خواهد
تا مرا
تا در دروازه دنياي خيال
روي بالش ببرد

و در اين صبح قشنگ
دل ديوانه من
حجر الاسود چشمان تو را ميطلبد
من دلم مي خواهد
لب ايوان تو امشب بنشينم تا صبح
ياس پرپر كنم ...