از دقیقه 25 بازی رو دیدم... اول به لیورپولی ها بردشون رو تبریک میگم، حقشون بود برد.... تیمی که جسور بازی کنه، نترس باشه، ببازه هم شایسته تقدیره، چه برسه به اینکه ببره...
به نظرم به جز پنالتی دوم، تمامی پنالتی ها حتی اونی که جرارد زد دیرک درست بود... گل سوآرز هم مشخصا آفساید نبود...
.
زمان فرگی هم ما تو بازی های مهم و دربی هامون باخت های سنگین آورده بودیم... CL و حدفی و اتحادیه هم حذف شده بودیم... شده بود در بازی های پایانی هم قهرمانی لیگ رو به رقیب تقدیم کردیم... اما زمان فرگی ترسو نبودیم... مربی دلایلش غالبا برای بازی دادن یا ندادن به بازیکنی، منطقی بود... تعویض هاش گره گشا بود.. میدونستیم که تیم به باخت سبک یا سنگین اهمیت نمیده... پیروزی و گل فکر و ذکرشه... باختن باختنه... چه یک هیچ چه ده هیچ... آقای مویز، با مربی بی سواد و بی تاکتیک و بی سابقه، بی جام میشه کنار اومد، ولی با مربی ترسو نه...
به خدا لحظه ای که فردیناند رو آورد، من تو خونه سرمو از خجالت گرفتم... لیورپولی ها هم فکر کنم فهمیدند که بعدش بنر "دیوید مویز = نابغه فوتبال" رو نشون دادن!! کاش با تعویض ماتا - فردیناند ثابت نمیکردی ترسو هستی! چون الان حتی یه آنتی یونایتدی بیاد و بگه مویز باید بره، نمیشه باهاش مخالفت کرد...
سه تا تعویض کردیم، داغون ... ترکیب اولیه بد، انگیزه و برنامه = 0 وسط زمین، کلا اتوبان!! بدترینشون که غرورمون رو له کرد آوردن مدافع دقیقه 86 برای حفظ نتیجه 3-0!!
کماکان به احترام چهره درهم پیرمرد تو بازی امروز فکر کنم باید حمایت کنیم... منتها نمیدونم چطوری!!
اه...اه...![]()