نثرهای عاشقانه

[a@s]

عشق رانفس می کشند

درخت وماه،

گل هادربرگ های انبوهشان

رویای عشق می بینند.

تنها،من تنها

تشنه کام عشقم

درین دنیای خندان.

هنگامی که آوای تنهای ام

دربیشه زارمی پیچد،

دوشیزگان درنگ می کنند،

مردان، افسون زده پابرجامی مانند،

ودلم به جای درآغوش عشق توخفتن

درآوازها به خون درمی نشیند.

[*ALONE*]

روزی به تو خواهم گفت ازغربتم روزی که با ريزش برگها خزان زندگی من آغاز شد،آن روز که آفتاب گردان وجودم به سوی خورشيد دلت را آرزو می کرد .
آن روز که ابرهای سياه وسفيد سراسرآسمان چشمانم را فرا گرفته بود وباران غم ازگوشه ی آن به کوير سرد گونه های استخوانيم فرو ريخت .
آن روزهمه چيزرا در يک نگاه به تو خواهم گفت، آن گاه که سيلاب اشک هايمان يکی گردد

[*ALONE*]

بنویسم برایت از ترسم...ترس از بی تو ماندن و بی تو رفتن...بی تو گفتن و بی تو خواندن...
بنویسم برایت از نغمه های شبانه ی غم در کنج عزلت و تنهایی ام...
بنویسم برایت از معنای زندگی ...

[*ALONE*]

اي کاش از اول نميديدمت و از شراره بي رحمانه نگاهت نمي سوختم
ولي افسوس!
افسوس که با اولين نگاهت سوختم
وبا دومين نگاهت آتش گرفتم
وبا آرزوي سومين نگاهت خاکستر مي شوم

[*ALONE*]

بدترین درد این نیست که عشقت بمیره بدترین درد این نیست که به اونی که دوستش داری نرسی بدترین درد این نیست که عشقت بهت نارو بزنه بدترین درد این نیست که عاشق یکی بشی و اونم ندونه بدترین درد اینه که یکی بمیره اونوقت بدونی دوست داشته.

[a@s]

خورشیدازسینه دریاسرزده است ومن
درحالی که همه بودنم
تمام زندگی کردنم
به یک نگریستن مطلق بدل شده است
چشم درقلب مذاب خورشید دوخته ام
وهمچون شمع-که در گریستن خویش، قطره قطره می میرد-
ذوب میشوم ومحومیشوم وپایان میگیرم.

---------- Post added at 06:43 AM ---------- Previous post was at 06:39 AM ----------

در هم می آمیزند وسلام وپرسش وخنده ی صبحگاهی
گویی دیداری پس ازبازگشت است.
آری ازسفر خواب بازمی گردند
ودر پای چشمه جوشان فلق
که میعادگاه پس ازهرشبشان است
یکدیگر رادرآغوش می کشند
و روز آغاز می شود.

[a@s]

دل ،دریاست
وچه چشمی میتواند دید که نسیمی که از بن کاکل صبحی، ناگاه برخاسته وخودرا بر سرو روی دریازده است، قلب دریا را چه سان بی قرار کرده است.

[a@s]

صمیمی ترین،لطیف ترین واهورایی ترین نیازآدمی فهمیدن وفهمیده شدن است. هرکسی به همان اندازه میتواندخورابشناسدکه میتواند دیگری رابفهمدواحساس کند.
اما، تفاهم درفهمیدن_نه درفهمیده شدن که خودخواهی ست_ عشق است.
وقتی که عاشقت شده ام، باید تورا بفهمم.

[a@s]

به من تکیه کن،من تمام هستی ام رادامنی میکنم تاتوسرت رابرآن بنهی. تما روحم راآغوشی می سازم تاتودرآن ازهراس بیاسایی. تمام نیرویی راکه دردوست داشتن دارم،دستی میکنم تاچهره وگیسویت رانوازش کند. تمام بودن خودرا زانویی میکنم تابرآن به خواب روی. خود را، تمام خودرا به تو میسپارم تاهرچه بخواهی ازآن بیاشامی،برگیری،هرچه بخواهی ازآن بسازی، هرگونه بخواهی، باشم. آنگاه که قلب خودرا به توپیشکش میکنم،تکامل می یابد. ازین پس مرا داشته باش.

[a@s]

گاهی برای گفتن "دوستت دارم" آنقدرکلمات رابه هم می بافیم،که گلواژه های احساس، پیش ازشکفتن، می پژمرند.
آه...ای همدل معصوم ومهربانم...چه رهاوبی پروا ...دوستت دارم...