آکوستیک ، فوم شانه تخم مرغی، صداگیر ماینر ، یونولیت
دستگاه جوجه کشی حرفه ای
فروش آنلاین لباس کودک
خرید فالوور ایرانی
خرید فالوور اینستاگرام
خرید ممبر تلگرام
[ + افزودن آگهی متنی جدید ]
يک شب خوب تو آسمون يک ستاره چشمک زنون خنديد و گفت : کنارتم تا آخرش تا پاي جون ....
ستاره ي قشنگي بود آروم و ناز و مهربون ....
ستاره شد عشق من و منم شدم عاشق اون ....
اما زياد طول نکشيد عشق من و ستاره جون !!!
ماهه اومد ستاره رو دزديد و برد نا مهربون ....
ستاره رفت با رفتنش منم شدم بي همزبون ...!!!
حالا شبا به ياد اون چشم مي دوزم به آسمون
برتن داغ ديده ي جاده بوسه مي زند
رگبار قدم هاي مسافري قامت شکسته
و نگاهت چه پاره پاره چنگ مي زند
بر گيسوان پر پيچ و تاب جاده
در الفباي ويرانگي واژه اي جز رفتن نمي يابي
و تو بي آن که ريزش برگ هاي درخت پاييزي نگاهم را بر سينه ي خاک وجودم ببيني
سينه ريز سکوت را بر گردنم آويختي
و لبانم را با نخ هايي به ضخامت غرورت بر هم دوختي
و مرا با زمزمه ي فريب ترانه اي مبهم، متهم کردي
چه مي توانم برايت انجام دهم؟!؟!
ولي امّا قفل شيشه ي زبانم با هجوم تگرگ لغت هاي بي دفاع، نشکست
و کلمات، رقص کنان از خاطرم پر کشيدند...
گذشته ام در سنگلاخ هاي کوي ذهنم
و در ترک هاي ديوار کاهگلي خاطرم گم مي شود
و آينده ام در بطن زمان انتظار تولد مي کشد.
انتظاري بس بيهوده!
و از حالم هيچ نپرس که محال است دريابي
نمي داني فرو رفتن چه زيباست
جاذبه اي است معصومانه و کودکانه
مرا وارهان، دستانم را رها کن
اگر درياچه ي زلال عشق در نگاهت باتلاق است
من حاضرم تا تولد ستاره ي مرگم در آن دست و پا زنم
فرو رفتن تقديم من باد
اي تنها مسا فر سرزمين دلتنگيهايم.
اي تنها ماواي لحظات من.
اي تپش اميد در وسعت بيکرانه غمهايم خالصانه مي پرستم تو را و تنها به خاطر تو نفس مي کشم
به زندگي عشق مي ورزم تا روزي که از قفس تن و دنياي خاکي آزاد شوم و در آغوش ، تو را گيرم.
باور کن هم نقس شيرين زبانم تو کسي هستي که ستاره هاي آسمان بي تو خاموشند و با آمدن تو باز چشمک مي زنند.
نمي دانم تو چه هستي ؟ که هر وقت گريه ام مي کني ابرهاي آسمان از عاطفه و عشق بر من مي بارنند و با خنده تو احساس مي کنم خورشيد در کنار من است .
تا وقتي که غمگيني بزرگترين غصه هاي عالم به دوش من است. و اشکي به امتداد آسمان دلتنگي سهم من از زندگي است.
من از توفقط بها نه اي مي خواهم براي گريستن.دلم برايت تنگ است. من براي تو مي نويسم از زندگي از عشق از عاشقي و از دل ديوانه ام.
نگاههاي دلنشين تو دلم را پاک کرد.و از آن لحظه تا کنون در عشقت مي سوزم .
قلبم به ياد تو مي تپد و و نگاهم تو را مي جويد.هنگامي که زندگيم به شبهاي تيره و تار شباهت داشت و زماني هنگامي که مرگ را از ديده گانم به خود نزديک مي يافتم عشق تو در آسمان تيره و ظلماني وجودم طلوع کرد ودر عشق مقدس تو زندگي از دست يافته ام را يافتم
وجود تو نگاهه تو آغوشه تو هر کدام رشته عمر مرا بدست گرفته و طراوت و شيريني بر زندگيم بخشيده است
قلب و روح من به آرزوي تو زنده خواهد ماند
امشب غريبا نه در ظلمت و در خلوت تنهايي پيک غم را مي جويم غافل از آن که غم در من زندگاني مي کند امشب از هر نسيم که مي ورزد تو را مي پرسم و از تو خبر مي گيرم
عاشقم عاشق ستاره صبح عاشق ابري سرگردان عاشق دانه هاي باران
عاشق هر چه نام توست بر آن.
ديگر براي اينکه گريه نکنم
هيچ بهانه اي ندارم
گريه گاهي رمز تدبير اشتباهات است
کاش چمدان عشقمان را آنقدر سنگين نمي بستيم که وسط راه آنرا به زمين بياندازيم وراه را بدون آن ادامه بدهيم
زندگي بدون عشق اينقدرخاليست که بعضي مواقع حتي زودتر از سکوت مي شکند
وتو اي کاش مرا مي فهميدي
اماحالا که مي روي قرارميان ماهيچ ؛ ولي بگو به چه بهانه مي روي
در خراب آباد دل بسي زيستم و با هر جام صبوحي او در صحنه زندگي مست شدم و مجنون نگاهش شدم .
اسير كلامش شدم با نامش خود را تسلي دادم با يادش ماه و خورشيد را به يكديگر رساندم
اما او چون غزالي كه از صياد گريزان است همواره از يادم گريزان است
با چشمانم برايش كمند مي افكنم اما اين غزال بر باد سوار است و من نشسته برخاك .
او هم آغوش افلاك من هم جوار خار دربر دلدار .
روزي به تو خواهم گفت ازغربتم روزي که با ريزش برگها خزان زندگي من آغاز شد،آن روز که آفتاب گردان وجودم به سوي خورشيد دلت را آرزو مي کرد .
آن روز که ابرهاي سياه وسفيد سراسرآسمان چشمانم را فرا گرفته بود وباران غم ازگوشه ي آن به کوير سرد گونه هاي استخوانيم فرو ريخت .
آن روزهمه چيزرا در يک نگاه به تو خواهم گفت، آن گاه که سيلاب اشک هايمان يکي گردد
اگر در کهکشاني دور دلي يک لحظه در صد سال ياد من کند
بي شک دل من در تمام لحظه هاي عمر به يادش مي تپد پرشور
سردي وجودت را با پاييزغم من دور ريز،به شانه هايم تکيه کن بگذار نغمه سبز بهار را در گوشهايت زمزمه کنم
مي دانم مي دانم که از پاييز بيزاري امِّا من پاييز نيستم که آرزوهايت را به تاراج برم
با من از درد هايت سخن بگو مي خواهم تورا بفهمم .مي خواهم تو شوم تا ديگر فراموشم نکني.
جامه اي بافته ام تار و پودش از عشق خواستم تا به تواشهديه کنم
ليک ديدم که در آن گوشهء باغ لاله اي پنهاني با نسيمي ميگفت: جامهء عشق برازندهء هرقامت نيست
بدانکه تنها تو مي تواني...
امشب از آسمان ديده ام پولک هاي اشک بهوسعت درياچه ي عشق مي بارند.
امشب نگاه باراني مهتاب به شمشادقامت تو روشن نشد.
امشب نذر اقاقي ها که هر شب دستان گرم وصميمي تو را انتظار مي کشند ادا نشد.
امشب خواب گلدان شمعدانيخانه به آمدنت تعبير نشد.
امشب دل بي قرار من به صداي گام هاياستوارت آرام نگرفت.بي بهانه قلبم را شکستي.
از من بريدي و بهافق هاي دور دست کوچ کردي.و نيستي ببيني که ديگر ستاره ها کوچه را بهيمن حضور عاشقانه ات چراغاني نمي کنند و نمي داني چقدر من در کوچه ي بيستاره غريبم.
تو رفتي و آبشار اشک هايم که بي تابانه از بسترچشم جاري مي شدند را نديدي ونمي داني که من هر شب با هق هق گريه هايمدوريت را شکوه مي کنم.
تو رفتي و من از پشت حصار سنگين جداييها دستان تمنايم را به سويت دراز مي کنم تا شايد سر انگشتان اهورايي اتدستان نياز آلودم را لحظه اي لمس کند و وجود طلايي ات را دوباره درآغوش گيرند.
تو رفتي و من در دل دالان هاي تنگ زمان به ياد همهي ثانيه هاي سبزي که داشتيم عاشقانه اشک ريختم.
مي دانم زيرباران اشک هايم تنها تو مي تواني چتراحساست را باز کني و قلب شکسته امرا به تپش واداري و تنها تو مي تواني مرهم زخم هاي کهنه ي دلمباشي.
چهار ديوار ذهنم آشفته از حصار جدايي هاست و مي دانم تنهاتو مي تواني اين حصار را از ميان برداري و درياي پريشان ذهنم را بهآرامش برساني.
تنها تو مي تواني نگاه باراني باغچه را به آبيترين احساس روشن آسمان منور کني و تو مي تواني آواز حبس شده در گلويفاخته ها را به ترانه ي دل تنگي گل ها پيوند بزني.
بدان کههميشه عاشقانه ترين نگاهم را براي تو کنارگذاشته ام و شادمانه ترينلحظه هايم را با حضور زيبايي تو به دست وحشي دريا مي سپارم .
بيا که من به تو و يک آسمان نگاهت با تمام ستارهايش محتاجم.
هم اکنون 1 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 1 مهمان)
قوانين ايجاد تاپيک در انجمن
جواب بصورت نقل قول