تولدت مبارک عقاب آسـیا...سید استقلالی پنجه طلا
زمانه،زمانۀ فراموشکاری ست.روزگاری که خوبی ها و فداکاری ها دیری نمی پاید که به دست فراموشی سپرده می شوند و دین ها خیلی زود از خاطر می روند.و ما این روزها این بدعت غلط و ناگوار را در مورد تو بیش از پیش و با تمام وجود لمس کردیم.
یادمان رفت آن جوان رعنا و بی ادعایی را که خالصانه و بی هیچ منتی از بند بند وجود خود برای حفظ آبرو و بزرگی وطن خود مایه گذاشت و همیشه حتی با دست و پایی مصدوم و داغان برای سربلندی پرچمش از جان مایه گذاشته بود...
مدتها بود که دروازه های ایران تبدیل به سنگرهای بی سنگربان شده بودند و بعد از حجازی کبیر و عابدزاده بی بدیل عقاب دیگری را به خود ندیده بودند،تا اینکه تو ظهور کردی و وارث آشیانۀ عقاب ها شدی و الحق که میراث دار خوب و شایسته ای بود...
اما تمام روزهایی که اگر تو نبودی فجایعی بس بزرگ برای آبرو و حیثیت نام ایران رقم میخورد خیلی راحت و به آسانی به دست فراموشی سپرده شد و ما تو را به یک ایرانی نادیده و ناشناخته فروختیم که خود خوب میدانی سید که ما را از این بی وفایی و نمک نشناسی ِ اجباری گریزی نبود...
اما سید،تو علاموه بر سنگربان تیم ملی کشورت،برای ما هواداران عاشق استقلال چیزی فراتر از یک سنگربان قفس توری هستی...سید استقلالی تو برای ما تکرار تمام روزهای شیرینی بودی که سنگر آبی عقابی را در خود میدید که حضورش لرزه بر اندام حریفان می انداخت و فتحش کار هر خرد و ضعیفی نبود که الحق گاو نر میخواست و مرد کهن..
این روزها ارتش لاجوردی پای به میدان که می گذارد دیدن تو بسان یک قوت قلب و تکیه گاه قرص و محکم برای ما هواداران آبی ست و چنان سنگرمان فتح ناشدنی به نظر می آید که نتیجه اش می شود همین آمار خیره کننده ای که امروز می بینیم چه اندک رقیبان توانسته اند راهی به دروازه های تیممان پیدا کنند..
سید استقلالی مطمئن باش که ما قدر و منزلتی را که تو به دروازه های تیممان بخشیده ای نیک میدانیم و قدردانیم و مباد آن روزی که ما هم فراموشی بگیریم و از یاد ببریم تمام این روزهای خوبی را که به ما هدیه داده ای...
بخاطر همه چیز از تو ممنونیم و مطمئن باش که تا انتهای این راه همراه و پشتیبان توییم...
تـولـدت مبارک عقـــــاب آسیـا که الحق این لقب برازندۀ توست...
بزن به افتخار تیمت
