مشاعره

[Asalbanoo]

وزان سوی دیگر گو اسفندیار ......... همی کشتشان بی‌مر و بی‌شمار
چو سالار چین دید بستور را ........ کیانزاده آن پهلوان‌پور را
به لشکر بگفت این که شاید بدن ........ کزین سان همی نیزه داند زدن؟
بکشت از تگینان من بی‌شمار .......... مگر گشت زنده زریر سوار

شب بخیر

[sise]

روزگاریست که سودازده روی توام
خوابگه نیست مگر خاک سر کوی توام

به دو چشم تو که شوریده​تر از بخت منست
که به روی تو من آشفته​تر از موی توام

[magmagf]

من دامن زهد و توبه طی خواهم كرد
با موی سپید قصد می خواهم كرد
پیمانه عمر من به هفتاد رسید
این دم نكنم نشاط كی باید كرد

[sise]

در این غوغا که کس کس را نپرسد
من از پیر مغان منت پذیرم

خوشا آن دم کز استغنای مستی
فراغت باشد از شاه و وزیرم

من آن مرغم که هر شام و سحرگاه
ز بام عرش می‌آید صفیرم

چو حافظ گنج او در سینه دارم
اگر چه مدعی بیند حقیرم

[magmagf]

مثل یک شاخهء گل
مثل باران بهار
مثل خوشبختی اجداد بیابانگردم
مثل شب
مثل درخت
دوستت می دارم

[sise]

می خواستم که دوست بدارم ترا هنوز
زیرا به غیر عشق نبود آرزوی من

بیچاره من ، بلازده من ، بی پناه من
کز ماجرای عشق توام جز بلا نماند

از من گریختی و دلم سخت ناله کرد
کان آشنا برفت و مرا آشنا نماند

[magmagf]

دستانم به وسعت فاصله ها خالیست
و به غریبی یک پرنده بر شاخه
در اوج تنهایی ، شب همنشین من می آید
و با وزش بی رحمانه اش
شانه های امیدم را می لرزاند

[sise]

در کوره راه زندگیم جای پای تست
پایی که بی گمان نتوانم بدو رسید

پایی که نقش هر قدمش نقش آرزوست
کی می توانم اینکه به هر آرزو رسید

افسوس ! ای که عشق من از خاطرت گریخت
چون شد که یک نظر نفکندی به سوی من

[magmagf]

نگو که نشانی کوچه ی ما را از یاد بردی!
نگو که نمره ِ پلک ِ غبار گرفته ی ما،
در خاطرت نماند!
ایا خلاصه ی تمام این فراموشی های ناگفته،
حرفی شبیه « دوستت نمی دارم» تو
در همان گفتگوی دور ِ گلایه و گریه نیست؟

[sise]

تا کی ای دلبر دل من بار تنهایی کشد
ترسم از تنهایی احوالم به رسوایی کشد

کی شکیبایی توان کردن چو عقل از دست رفت
عاقلی باید که پای اندر شکیبایی کشد