داستان های كوتاه

[t.s.m.t]

دخترک کوچکی با مادر بزرگ پیرش زندگی میکرد روزی دخترک مریض شد و پزشکان از معالجه ی وی عاجز گشتند،دخترک روز به روز ضعیف تر شده و درد زیادی را متحمل می گشت، و مادر بزرگ از این که از کمک کردن به او عاجز بود بیشتر زجر می کشید.تا اینکه شبی به جان آمد و دست به سوی آسمان بلند کرد و گفت:خدایا من عمرم را کرده ام و دیگر آرزویی ندارم ولی دخترک هنوز جوان با صد امید و آرزو است.از تو میخواهم جان مرا بگیری و در عوض سلامتی وی را برگردانی .در این حال مادر بزرگ به خواب رفت ،شب هنگم دید ملک الموت بر سر بالین وی حاضر است،از ترس ،دعای خود را از یاد برد و به ملک گفت:به خدا قسم که مریض دخترکی است که آنجا خوابیده و من سالمم و تو نیز اشتباهاً سراغ من آمده ای!

متن اصلی از داستانهای ما نصر الدین
ترجمه:t.s.m.t

[a-r-i-y-a-n-a]

جوانی گمنام عاشق دختر پادشاهی شد. رنج این عشق او را بیچاره کرده بود و راهی برای رسیدن به معشوق نمی یافت. مردی زیرک از ندیمان پادشاه که دلباختگی او را دید و جوانی ساده و خوش قلبش یافت، به او گفت پادشاه ، اهل معرفت است، اگر احساس کند که تو بنده ای از بندگان خدا هستی ، خودش به سراغ تو خواهد.
جوان به امید رسیدن به معشوق ، گوشه گیری پیشه کرد و به عبادت و نیایش مشغول شد. به طوری که اندک اندک مجذوب پرستش گردید و آثار اخلاص در او تجلی یافت.
روزی گذر پادشاه بر مکان او افتاد ، احوال وی را جویا شد و دانست که جوان ، بنده ای با اخلاص از بندگان خداست. در همان جا از وی خواست که به خواستگاری دخترش بیاید و او را خواستگاری کند. جوان فرصتی برای فکر کردن طلبید و پادشاه به او مهلت داد .
همین که پادشاه از آن مکان دور شد ، جوان وسایل خود را جمع کرد و به مکانی نا معلوم رفت. ندیم پادشاه از رفتار جوان تعجب کرد و به جست و جوی جوان پرداخت تا علت این تصمیم را بداند. بعد از مدتها جستجو او را یافت. گفت: (( تو در شوق رسیدن به دختر پادشاه آنگونه بی قرار بودی ، چرا وقتی پادشاه به سراغ تو آمد و ازدواج با دخترش را از تو خواست ، از آن فرار کردی؟ ))
جوان گفت: (( اگر آن بندگی دروغین که بخاطر رسیدن به معشوق بود ، پادشاهی را به در خانه ام آورد ، چرا قدم در بندگی راستین نگذارم تا پادشاه جهان را در خانه خویش نبینم؟ ))

[a-r-i-y-a-n-a]

چهار مرد محکوم به اعدام شدند. زنی پریشان حال به همراه آنان دیده شد. حاکم به زن گفت : این مردان با تو چه نسبتی دارند؟ گفت اینان پدر ,شوهر,برادر و فرزندم می باشند.
حاکم گفت:یکی از آنان را به تو بخشیدم انتخاب کن. زن پدرش را انتخاب کرد. حاکم حکمت این کار را پرسید.زن گفت:چون می توانم بعدآ صاحب پسر شوهر و برادر شوم اما پدر نه!
حاکم به خاطر این حسن انتخاب به زن گفت:هر چهار نفر را به تو بخشیدم!!

[دل تنگم]

تو فرودگاه وقتی برای بازرسی همه رو معطل کردن، او اولین کسی بود که اعتراض کرد و همه رو با خودش متحد کرد. آن قدر خوب رهبری کرد که شد سخنگوی مسافرا!

یک ساعت بعد خلبان وقتی اعلام می کرد مسافرین آروم باشن، چون به دلیل هواپیما ربایی مجبورن به کشور همسایه برن، ولی به زودی به مسیر خودشون برمی گردن... او داشت جملات را به خلبان دیکته می کرد.

[دل تنگم]

معتقد بود که در ابتدا فقط یک زبان بوده که منشا الهی داشته. برای همین چند ماه از دانشگاه مرخصی گرفت و مشغول تحقیق شد. کم کم واژه های حقیقی رو کشف می کرد و برای این که فراموش نکنه در زندگی خودش به کار می برد. چندین سال رو این زبان جدید کار کرد و نتیجه اش شد صدها صفحه مقاله ی دست نویس که بعد از مرگش پیدا کردن، ولی متاسفانه هیچ کس نتونست حتی یک کلمه از وصیت نامه اش رو بخونه چه برسه به مقالات علمیش...!

[mehrdad21]

جان آدم ها برابر نیست

وقتی فهمید چه کسی قاتل زنش است ، همه ی خشمش یک جا فرو نشست. زن پزشک ،زیبا ، خانواده دار و دوست داشتنی اش را یک ولگرد معتاد روانی کشته بود .همان جلسه ی اول دادگاه قاتل را بخشید . در پاسخ دیگران گفت : جان آدم ها برابر نیست . و این توهین به مرده ی زنش است که به ازای جان او ، این مردک را بکشند .همان شب به آیینی ترین شکل ممکن خودش را کشت.

[mehrdad21]

گل

جوان گل فروش دید که مرد پراید سوار به زن پژو سوار خیره مانده . به شیشه ی ماشین زد و به مرد گفت : می توان برایش گل بفرستی با یک کارت ویزیت . مرد از فکر جوان خوشش آمد.با عجله کارت ویزیتش را با پول گل به جوان داد .جوان دسته ی گل و کارت ویزیت را به زن داد .زن دسته گل را آهسته روی صندلی گذاشت و کارت ویزیت را انداخت کف ماشین ، روی دیگر کارت ها .یک چهارراه پایین تر دور زد .جوان گل فروش در لاین دیگر منتظرش بود ،زن دسته ی گل را به جوان برگرداند این سومین دسته گلی بود که از صبح ، نصف قیمت به جوان می فروخت.

[mehrdad21]

ارقام

رئیس جمهور از تلویزیون درآمد ناخالص ملی را با احتیاط تمام اعلام کرد. رئیس بانک مرکزی روی دسته ی مبل کوبید و گفت باز هم اشتباه کرد ، هشت سال است اشتباه می کند .زن از آشپزخانه داد زد: خودت را ناراحت نکن ! مگر این هشت سال کسی فهمیده یا اعتراض کرده ؟ رئیس بانک مرکزی گفت : حرف این چیزها نیست ، باید تمام ارقام را دوباره عوض کنیم .

[دل تنگم]

خدا را فراموش کرد و دور ریخت. سخت بود، اما به زندگی ادامه داد. پشت کار داشت، عشق به یک روسپی. سی سال بعد در بستر واپسین خوابیده بود و به حوادث گوناگونی فکر می کرد که از سر گذرانده بود، زن های متوالی... پیش از آخرین بازدم بر کاغذی نوشت: "آگر چه به همه چیز رسیدم، اما به هیچ نرسیدم. یادم باشد تا بار دیگر راه نرفته را برگزینم." و چشم فرو بست.

[دل تنگم]

یخ ها در حالِ آب شدن بودند و پیاده روها لیز؛ قدم برداشتن مستلزم احتیاط زیادی بود؛ خصوصا برای بدن خشکِ مردِ سی و هشت ساله ای مثل او. از خودش راضی نبود؛ تنها توانسته بود با جدا کردن مسیر زندگیش از باقی مردم به موفقیت های خاصی برسد که روزگاری جذاب بودند. از نظر مادی آن قدر مستقل بود که زندگی خود را به تنهایی اداره کند. تکرار صدای جادویی ناودان در ذهنش، مثل باران بهاری به آهنگِ سکوتِ هم آغوشی ِ دو دلداده می ماند؛ یخ ها در حال آب شدن بودند.

چند بار به تمام کسانی که می شناخت، فکر کرد. کسی نبود. نه برای گفتن خبر، نه دعوت به مهمانی و سور و شادی. در بیست سالِ گذشته که از خانواده جدا شده بود، تنها یک بار کسی «نزدیک به همیشگی» شد. که هفت سال پیش از هم جدا شدند. می توانست با هر کسی شب را بگذراند، اما این بار «هر کس» چه بی ارزش بود، برای سور جایزه ی بزرگِ لاتاری...!