آکوستیک ، فوم شانه تخم مرغی، صداگیر ماینر ، یونولیت
دستگاه جوجه کشی حرفه ای
فروش آنلاین لباس کودک
خرید فالوور ایرانی
خرید فالوور اینستاگرام
خرید ممبر تلگرام
[ + افزودن آگهی متنی جدید ]
زودتر بيا
من زير باران ايستاده‌ام
و انتظار تو را می‌کشم
چتری روی سرم نيست
می‌خواهم قدم‌هايت را، با تعداد قطره‌هایباران شماره کنم
تو قبل از پايان بارانمی‌رسی
يا باران قبل از آمدن تو به پايان می‌رسد؟
مرا که ملالی نيست
حتا اگر صدسال هم زيرباران بدون چتر بمانم
نه از بوی ياس باران‌خورده خسته می‌شوم
نه از خاکی کهبارانغبار را از آن ربوده است.
هروقت چلچله برايت نغمه‌ی دلتنگی خواند
و خواستی ديوار را از ميان ديدارهايمان برداری بيا
من تا آخرين فصلباران منتظرت می‌مانم
من دلم تنگ می شود
برای تو
برای هرآنچه که تکانم می دهد
تـــــا تــامل خـــویش
بـــــــرای خاطراتمان
چیزهایی که تو، توهم می خوانیشان
دلــم کــه تنـــگ می شــود
پای لحظه های خالی از تو
بــساط اشک پهن می کــنم
گوش خیالم را به گذشته می چسبانم
صدایت را از امواج پراکندهی زمان جمع می کنم
پژواک صدایت بر دیوار ذهن می کوبد
پر از آواز می شوم از تو
مگرغیر از این است
که توهم هم وجود دارد؟
باشد ...
به خودم دروغ نمی گویم!
اما به حقیقت دقایق پریشان عاشقی سوگند
دلم برای این توهم تنگ می شود
...
غزلی شکسته
برای ماه غمگین نشسته
گل بود و می شکفت بر امواج آب ماه
می بود و مستی آور
مثل شراب ماه
شبهای لاجوردی
بر پرنیان ابر
همراه لای لای خموش ستاره ها
می شد چراغ رهگذر دشت خواب ماه
روزی پرنده ای
با بال آهنین و نفس های آتشین
برخاست از زمین
آورد بالهای گران را به اهتزاز
چرخید بر فراز
پرواز کرد تا لب ایوان آفتاب
آمد به زیر سایه بال عقاب ماه
اینک زنی است آنجا
عریان و اشکبار
غارت شده به بستر آشفته شرمسار
غمگین نشسته خسته و خرد و خراب ماه
داوودی در شب سپید هزار پر
سر بر نمی کند به سلام ستاره ها
برگرد خویش هاله ای از آه بسته است
تا روی خود نهان کند از آفتاب ماه
از قعر این غبار
من بانگ می زنم
کای شبچراغ مهر
ما با سیاهکاری شب خو نمی کنیم
مسپارمان به ظلمت جاوید
هرگز زمین مباد
از دولت نگاه تو نومید
نوری به ما ببخش
بر ما دوباره از سر رحمت بتاب ماه
زبانم را نمي فهمي
تو خطم را نمي خواني
چنان بيگانهاي حتي
که نامم را نمي داني
تو آنقدر گيج و گنگي
در پليدي هاي اين غربت
که بيداري و قلب عاشق ما را نمي بيني
دل تو رفته در خواب و
خيالت مستاين رويا
سراسيمه رهايي در پي
پس کوچه هاي سرد اين دنيا
نگاه خسته ي مارا نمي بيني
شتاب ثانيه ها را نمي بيني
اميد و آرزوهاي ز هم بگسسته ي فردايدنيا را نمي بيني
من از بيگانگي هاي عجيب و پوچ اين ملت ندارم انتظاري
ازاين ماتم که همچون من تو هم
غربت نشيني و زبانم را نمي فهمي
چنان بيگانه ايحتي
که نامم را نمي داني
شاهزده کوچلو چي مي خواي
روي زمين جاي تو نيست
اينجا اميدي به سحر براي فرداي تو نيست
آفتاب غروبي نداريم
روزهاي خوبي نداريم
واسه سفر به ناکجا يه اسب چوبي نداريم
شاهزده کوچلو اون بالا
به غم و آب و نون نبود
خونه بدوشي شب و روز بهانه جنون نبود
يه وقت مثه ماها نشي
خسته ،کلافه ،نيمه جون
تو حسرت يه تيکه ابر
ديدن يه رنگين کمون
اينجا ديگه نشونه اي از گل سرخ و لاله نيست
کنار ماه دوديمون نشونه هاله نيست
شاهزده کوچلو اون بالا
به غم و آب و نون نبود
خونه بدوشي شب و روز بهانه جنون نبود
تو شبا جاي ستاره سکه شماري مي کنيم
با گل هاي پلاستيکي عصرو بهاري مي کنيم
کي گفته اينجا بموني؟
پاشو برو به آسمون
همون جا پيش گل سرخ
تو خونه خودت بمون
شاهزده کوچلو چي مي خواي
روي زمين جاي تو نيست
اينجا اميدي به سحر براي فرداي تو نيست
آفتاب غروبي نداريم
روزهاي خوبي نداريم
واسه سفر به ناکجا يه اسب چوبي نداريم
شاهزده کوچلو اون بالا
به غم و آب و نون نبود
خونه بدوشي شب و روز بهانه جنون نبود
به چه می‌خندی تو ؟
به مفهوم غم‌انگیز جدایی،به چه چیز ؟
به شکست دل من، یا به پیروزی خویش ؟
به چه می‌خندی تو ؟
به نگاهم که چه مستانه تو را باور کرد.
یا به افسونگری چشمانت که مرا سوخت و خاکستر کرد.
به چه می‌خندی تو ؟
شنيده ام
جوينده يابنده است
سالهاست به درون خزيده ام تو را درهرذره جستجوكرده ام درميان همه آنچه كه بوده و نيست
و بعد از سالها دراين فكرم
ديگر به جز خويشتن كجا بجويمت
یه عمری صدات زدم.
گفتی صدات آزارم میده.
یه عمری نگات کردم.
گفتی نگاهت دیگه مثل سابق نیست.
یه عمری برات قصه های قشنگ و عاشقونه گفتم.
گفتی قصه هات تکراریه.
یه عمری گفتم مهربونتر باش.
گفتی چه قدر کم لطفی.
تا اینکه یکی اومد که بهش دل سپردی،
قصه ما دوباره تکرار شد ولی این بار جاهامون عوض شد.
تو شدی من، اون شد تو.
گفتم ببین چه قدر بده تلخی با عاشقا،
گفتی عشق یعنی همین که تو در فراق کسی بسوزی که تو رو نمی خواد!
دیگران وقتی غمگین میشوند از نور به عمق تاریكی پناه میبرند، از جمعیت به تنهایی، از لبخند به غم و از سروصدا به سكوت.
شعر میگویند... آهنگهای غمگین گوش میدهند، غروب را تماشا میكنند، دلشان هوس تماشا كردن ستاره ها را میكند، هوس قدم زدن در باد پاییزی و باران، ورق زدن عكسهای قدیمی. هوس اینكه بگویند دوستت دارم.
و اشك میریزند...
رعد و برق میزنند، میبارند و باران كه تمام شد مثل تمام روزها و شبهای پس از باران لحظاتی است كه صادقانه میدرخشند
همین است كه بیرحمانه غم آدمها را دوست دارم... .
سلام
خواستم بالا بیاد تاادامه بدیم
هم اکنون 1 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 1 مهمان)
قوانين ايجاد تاپيک در انجمن
جواب بصورت نقل قول