رسول ادهمی

[Sanomas]

برای پدرم که چشم هایش زیباترین نقاشی خداست


دوستت دارم هنوز از دهان نگذشته
خودش را به دندان ها می کوبد
برای همین است
که وقتی به کسی عشق می ورزیم
ابتدا خودمان می شنویم و می فهمیم
این انعکاس مهر
پیش تر به خود ما بر می گردد
تو کدام عاشق را دیده ای که چشم هایش،
زیبا تر از صورت معشوق نباشد؟


رسول ادهمی

[Sanomas]

قدم مي زنم
راه مي روم
از انقلاب تا چهارراه ِولي‌‌ ِ عصر
سيگار مي كشم
فكر مي كنم
به انديشه
به آزادي
به حصر



رسول ادهمی

[Sanomas]

نزدیک ِ دور شدنی
حوالی ِ بی من



رسول ادهمی

[chapanah]

نزدیک ِ دور شدنی
حوالی ِ بی من

نگرفتم منظورش رو

[Sanomas]

مترو نبود ریشه ی درخت حیاط ما
تا زیر اتاق خوابت می آمد
اما عیبی ندارد
زیاد دلگیر نباش
راه احساس مرا به تو بریده اند
تا کارگرها زودتر به خانه برسند




رسول ادهمی

[Sanomas]

شب ها روی تخت
آنقدر این صورت آن صورت می کنم
که هنوز خواب نفهمیده
نیستی



رسول ادهمی

[Sanomas]

قرار شد از فردا من بمانم

مردی که درون آینه بود،

برود پی ِ خوشبختی



رسول ادهمی

[Sanomas]

دل قلکی ست
پر از خاطره های خرد
به هر بهانه بار ها
سراغش می رویم
برش می داریم
تکانش می دهیم
لبمان می خندد
ذرست مثل کودکی که می داند
هزار و سیصد و شصت و دو تومان بیشتر، جمع نکرده
ولی با این حال
"از کجا معلوم" از دهانش نمی افتد




رسول ادهمی

[Sanomas]

منم ،

پاره ی تن ِ تنهایی

جگر گوشه ی آه و

دردانه ی افسوس

رسول ادهمی

[Sanomas]

به جای این که به شعرهای من گوش کنی
و صمیمانه با من هم درد شوی
آهسته از پشت سر بیا
میز را به هم بریز و بخند
چه می دانم
کارهای عجیب کن
یقه ی پیرهنم را باز کن
روی پوستم برف بنداز
سرد ِ سرد
وسط سیگارم چوب کبریت بگذار
با فندک آن قدر بازی کن
تا تمام گازش بپرد
همه ی شعرهایم را همراه لباس ها بشور و ببر
همینطور پیش برو
برو بیا برو بیا
لیوان آب را زمین بنداز
بگو حالت اصلا خوب نیست
سرت گیج می رود
مرا دوتا می بینی
دلم می خواهد برای یک بار هم که شده
شبیه مردهای امروزی
تو را در آغوش بگیرم
و انگشت هایم به جای خودکار گرفتن
لابه لای موهای تو
پیر شوند
این خانه شیطنت های تو را کم دارد
مرا از کار بیکار کن




رسول ادهمی