>>> تـازه های اخـترشـنــاسـی, نجوم و فیزیک <<<

[Renjer Babi]

اختر شناسان روش تازه اي براي مطالعه ابرهاي تاريك گاز و غبار در فضا كشف كرده اند و بدين ترتيب زواياي روشنتري براي شناخت شرايط اسرارآميز تولد ستاره ها ايجاد كرده اند.


ستاره ها از متراكم شدن ابرهاي عظيم گاز و غبار شناور در فضا بوجود مي آيند. اما مطالعه اين "زهدانهاي" ستاره هاي مشكل است زيرا به ندرت در مقياس طول موجهاي نوري قابل روئيت مي شوند. همچنين روشهاي ديگر براي مطالعه ساختار آنها خيلي دقيق نيست. براي مثال روشي كه مقدار غبار موجود در اين زهدانها را با توجه به ميزان قرمزي ستاره هاي پشت آنها برآورد مي كند.اكنون ، دو محقق از مركز اختر فيزيك Smithsonian هاروارد ساختار اين ابرها را 50 برابر واضح تر از تكنيكهاي قبلي تصويربرداري كرده اند.
اين كشف بطور اتفاقي و زماني صورت گرفت كه آنها با استفاده از يك تلسكوپ 3.5 متري در كشور اسپانيا در حال تصويربرداري فروقرمز و كنترل نور چهار ساعته از ابرهاي مولكولي بودند.
فاستر (Foster) و همكاري وي آليسا گودمن (Alyssa Goodman) اين گسيل فروسرخ را "ابر تابش" (cloudshine) ناميده و معتقدند كه منشاء آن نور ضعيف و فروسرخي است كه ابرها از ستاره هاي اطراف پراكنده مي كنند. شكل و غلظت: ابر تابش ترسيم كننده شكل و غلظت ابرها است زيرا رنگ آن به حجم و مقدار غباري بستگي دارد كه از روي آن منعكس شده است. طول موجهاي كوتاه تر از لبه ابرها متفرق مي شوند در حاليكه طول موجهاي بلند تر به نواحي مركزي ابرها راه يافته و سپس از روي ذرات غبار موجود در آنجا منعكس مي شوند. اين تصاوير به محققين كمك مي كند تا به درك دقيقي از عامل بوجود آورنده تولد ستاره ها دست يابند. فاستر به New Scientist مي گويد" ما به شناخت فرايندهاي فيزيكي مهمي كه شكل ابرهاي مولكولي را تعيين مي كنند و چگونگي شكل گيري ستاره ها از اين ابرها علاقه داريم". وي اضافه مي كند" تنها يك راه براي انجام اين كار وجود دارد: يافتن روشي براي مطالعه ساختار چگالي ابرهاي واقعي و مقايسه آن با شبيه سازي ها با نظر داشتن پديده هائي مانند ميدانهاي مغناطيسي". نتايج اين مطالعه جهت انتشار در گزارشات مجله اختر فيزيك (Astrophysical Journal Letters) ارسال شد.

[Renjer Babi]

برای نام گذاري عوارض سطحي تیتان فضاپیمای کاسینی سطح تيتان را در دو عکس ترکیبی به تصویر کشید .

پس از مدتی سیاره شناسان بر این آمدند که عوارض سطح تیتان را نامگذاری کنند . برای این کار فضاپیمای کاسینی سطح تیتان را در دو عکس ترکیبی به تصویر کشید . در روز 7 سپتامبر 2005 فضاپیمای کاسینی با دوربین زاویه بسته خود عکسی از منطقه 6.5 درجه شمالی و 20.6 غربی از تیتان تهیه کرد که در آن هر پیکسل به اندازه 2 کیلومتر ( تقریبا 1 مایل ) روی سطح تیتان بود . این عکس از ترکیب 7 عکس به دست آمده است .

در 28 اکتبر کاسینی باز هم به دیدار تیتان رفت و این بار عکسی را از منطقه 2.5 درجه شمالی و 145 درجه غربی این قمر باز هم با دوربین زاویه بسته خود تهیه کرد . این عکس از ترکیب 10 عکس ایجاد شده که در آن هر پیکسل نمایانگر 1 کیلومتر ( به عبارتی دیگر 0.6 مایل ) بر روی سطح آن است .





پروژه کاسینی و هویگنس توسط سازمان فضایی آمریکا (ناسا) – آژانس فضایی اروپا و آژانس فضایی ایتالیا اجرا شده است . کاسینی دارای دو دوربین است که توسط جی پی ال ناسا طراحی و ساخته شده است .

[Renjer Babi]

يك ستاره نوتروني در ناحيه اي از فضا كشف شده كه يك سياهچاله در آنجا انتظار مي رفت.

بر اساس نتايج اخير رصد خانه پرتو ايكس چاندرا ، يك ستاره پرجرم پس از فروريختن بر خلاف انتظار به جاي تبديل شدن به يك سياهچاله ، ستاره اي نوتروني را بوجود آورد. دانشمندان اين ستاره كه گلوله اي چرخان نوتروني به قطر 12 مايل است را در يك خوشه ستاره اي بسيار جوان كشف كرده اند. اخترشناسان با از استفاده از خواص تعيين شده ستاره هاي ديگر اين خوشه به اين نتيجه رسيدند كه سرچشمه آن ستاره اي با جرم 40 برابر جرم خورشيد بوده است.مايكل مونو (Michael Muno) از دانشگاه كاليفورنيا مي گويد" اين كشف نشان مي دهد كه بر خلاف پيش بيني ، بعضي از پرجرم ترين ستاره ها بعد از رمبش به جاي بوجود آوردن سياهچاله ها باعث شكل گيري ستاره هاي نوترني مي شوند.

زمانيكه ستاره هاي پرجرم به جاي سياه چاله ها باعث زايش ستاره هاي نوتروني مي شوند ، تاثير بيشتري بر تركيب ستاره هاي نسل آينده خواهند داشت. وقتي اين ستاره فروريخته و ستاره نوترني را بوجود مي آورد ، بيش از 95 درصد جرم آن كه عمدتا مواد سرشار از فلزات موجود در هسته است به فضاي اطراف آن بر مي گردد.سيمون كلارك (J. Simon Clark) از دانشگاه Open انگلستان مي گويد" اين بدان معني است كه مقادير بسيار زيادي از عناصر سنگين دوباره به گردش در آورده مي شوند كه در نهايت مي تواند باعث بوجود آمدن ستاره ها و سيارات ديگر شوند". اختر شناسان دقيقا نمي دانند كه بزرگي يك ستاره بايد چقدر باشد تا به جاي يك ستاره نوتروني يك سياهچاله را بوجود بياورد. مطمئن ترين روش براي تخمين جرم ستاره مادر اين است كه نشان داد ستاره نوتروني يا سياهچاله عضوي از يك خوشه ستاره اي هستند كه تقريبا همگي از عمر يكسان برخوردار مي باشند. به دليل اينكه ستاره هاي پرجرم سريعتر از ستاره هاي كم جرم تر تكامل مي بابند ، جرم يك ستاره در صورتيكه مرحله تكاملي آن شناخته شود قابل تخمين است. ستاره هاي نوترني و سياهچاله ها مراحل پاياني چرخه تكاملي يك ستاره هستند و بنابراين ستاره هاي مادر مي بايد در ميان پرجرم ترين ستاره هاي خوشه باشند.

[Renjer Babi]

باستان شناسان لهستاني عقيده دارند كه قبر نيكولاس كوپرنيك اختر شناس قرن 16 و استدلالگر ايده منظومه شمسي در يك كليسا در لهستان پيدا شد. اين خبر روز پنج شنبه توسط يكي از اين دانشمندان اعلام شد


وي كه در سال 1543 در سن 70 سالگي درگذشت اين عقيده باستاني كه خورشيد به دور زمين مي چرخد را به چالش كشاند. جسد وي در كليساي جامع كاتوليت در شهر Frombork در 180 مايلي شمال ورشو دفن شد. جرزي گاسوسكي (Jerzy Gassowski) سرپرست يك موسسه باستان شناسي و انسان شناسي در پولتسوك (Pultusk) لهستان مي گويد كه گروه چهار نفره وي در ماه آگوست (مرداد) پس از يكسال تحقيق در مورد قبرهاي زير كف كليسا توانسته جمجمه اي كه ظاهرا متعلق به اختر شناس و روحاني لهستاني است را پيدا كند.

گاسووسكي پس از اعلام اين خبر در جلسه اي با حضور دانشمندان ، طي يك مكالمه تلفني با خبرگزاري آسوشيتد پرس گفت" ما تقريبا 100 درصد مطمئن مي باشيم كه جمجمه متعلق به كوپرنيك مي باشد". وي اضافه كرد كه متخصصين شناسائي جسد با استفاده از اين جمجمه چهره اي را بازسازي كرده اند كه به خصوصيات ظاهري كوپرنيك- شامل بيني شكسته و اثر زخم بالاي چشم چپ- در تابلوي نقاشي شده از صورت وي بسيار شباهت دارد. متخصصين همچنين مشخص كردند كه جمجمه متعلق به مردي است كه حدود سن 70 سالگي فوت كرده است. گاسووسكي مي گويد" قبر در وضعيت بسيار بدي بوده و تمامي بقايا يافت نشد". وي اضافه مي كند كه گروه تلاش خواهد كرد تا خويشاوندان كوپرنيك را پيدا كند تا با استفاده از آزمايش DNA شناسائي دقيقتري صورت گيرد.

[Renjer Babi]

سياهچاله اي كه در قلب كهكشان ما قرار دارد بسيار كوچكتر از اندازه اي است كه قبلا براي آن تصور مي شد. بر اساس مطالعات جديد اين سياهچاله مي تواند بين فضاي زمين و خورشيد جاي بگيرد.

سياه چاله ها اجرامي با جرم بسيار متراكم هستند كه حتي نور نمي تواند از نيروي گرانشي آن گريز كند. قطرهاي بسيار متفاوتي براي سياهچاله موجود در مركز كهكشان راه شيري تخمين زده شد : به كوچكي مدار عطارد و به بزرگي مدار پلوتون.سال گذشته ، پژوهشگران اندازه آن را به بزرگي مدار زمين به دور خورشيد برآورد كردند.اما برآورد جديد اين اندازه را تا نيم كاهش مي دهد و بدين ترتيب قطر اين سياهچاله كه به Sgr A موسوم است حدود 93 ميليون مايل يعني به اندازه فاصله بين زمين و خورشيد مي باشد. اين اندازه گيري با استفاده از Very Long Baseline Array (VLBA) انجام شده كه شبكه هاي از 10 راديوتلسكوپ است كه در سراسر آمريكا پراكنده مي باشند.جزئيات مربوط به اين يافته در نسخه 3 نوامبر مجله Nature ديده مي شود.

سياهچاله يا پديده اي ديگر؟

Sgr A در مركز كهكشان راه شيري و در فاصله حدود 26.000 سال نوري واقع مي باشد. برآورد مي شود كه جرمي معادل 4 ميليون خورشيد را داشته باشد. اگر اين تراكم بالاي ماده در چنين فضاي كوچكي متعلق به يك سياهچاله نباشد ، آنگاه شناخت ماهيت اين پديده و يافتن شناسه اي براي آن با محدوديتهاي سختي مواجه مي شوند. يك احتمال كه در حوزه فرضيه هاي موجود بعيد مي باشد اين است كه شايد اين پديده خوشه اي از ميليونها ستاره فروريخته و مرده بنام ستاره هاي نوترني باشد. در اين صورت اين ستاره ها فقط براي 20.000 سال به حيات ادامه مي دادند و در پايان آن زمان رمبش مي كرده و تبديل به سياهچاله مي شدند و يا تبديل به بخار شده و به درون فضا پراكنده مي شدند.
نظريه ديگر كه باور كردني تر است عنوان مي كند كه Sgr A يك سياهچاله بسيار پرجرم مانند آنهائي است كه در مركز كهكشانهاي ديگر وجود دارند. برخي از اين سياهچاله ها با منتشر ساختن جريانهاي بسيار قابل روئيتي از ماده بسيار داغ موسوم به فواره هاي ذرات باعث "انگشت نما" شدن خود مي شوند. اين فوراه هاي ذرات در نزديكي Sgr A رديابي شده اند ، ولي كم رنگ تر و بسيار كوتاه تر از فواره هاي يافت شده در اطراف سياهچاله هاي بسيار پرجرم مي باشند. اين اندازه گيري جديد اخترشناسان را يك قدم به شناسائي ناحيه كروي فرض شده اطراف سياهچاله نزديكتر مي كند. اين ناحيه كروي مرزي را نشان گذاري مي كند كه در وراي آن هيچ چيز - حتي نور- نمي تواند از كشش گرانشي فرار كند و" افق رخداد" (event horizon) ناميده مي شود. شناسائي اين افق اثبات قطعي اين فرضيه خواهد بود كه Sgr A يك سياهچاله با جرم بسيار بالا است


يافتن افق رخداد

افق رخداد هرگز بصور مستقيم رصد و مشاهده نشده اما اختر شناسان معتقدند كه در صورت بالا بودن وضوح تلسكوپها اين امر امكان پذير مي شود. يك منظر كه از وضوع بالا و كافي برخوردار مي باشد دايره اي تاريك -سايه- را آشكار خواهد كرد. اين سايه توسط پرتوهائي از پشت سياهچاله ايجاد مي شود كه به درون افق رخداد مكيده مي شوند. يك حلقه درخشان اين سايه را احاطه مي كند كه در اثر انكسار نوري است كه توانسته به زحمت از افق رخداد فرار كند.فرد لو (Fred Lo) مدير رصدخانه اخترشناسي ملي و پژوهشگر اين مطالعه جديد مي گويد" روئيت اين سايه اثبات نهائي براي وجود يك سياهچاله بسيار پرجرم در مركز كهكشان ما خواهد بود. يك چنين سايه اي از زمين بسيار ضعيف و كوچك خواهد بود ولي در صورتيكه وضوح تلسكوپها تا ميزان 1.5 برابر وضعيت فعلي افزايش داده شوند ، رديابي آن امكان پذير خواهد شد.

[Renjer Babi]

دانشمنداني كه از تلسكوپ فضائي اسپيتزر ناسا استفاده مي كنند مي گويند موفق به كشف نوري شدند كه ممكن است مربوط به اولين اجرام كيهاني باشد.




دانشمنداني كه از تلسكوپ فضائي اسپيتزر ناسا استفاده مي كنند مي گويند موفق به كشف نوري شدند كه ممكن است مربوط به اولين اجرام كيهاني باشد. در صورت تائيد ، اين رصد تصوير زماني را فراهم مي آورد كه مربوط به بيش از 13 بيليون سال قبل مي باشد ، يعني زمانيكه اخگرها و خاكسترهاي در حال خاموشي انفجار بزرگ جاي خود را به ميليونها سال تاريكي مطلق داده و سپس بعد از آن كيهان بوجود آمد.

ممكن است اين نور مربوط به اولين ستاره ها و يا شايد گاز هائي باشد كه به درون اولين سياهچاله ها فرو رفته اند. گروه علمي مستقر در مركز فضائي Goddard ناسا اين رصد را به نوري كم رنگ از يك شهر دوردست توصيف مي كند كه از درون يك هواپيما در شب ديده مي شود. اين نور بسيار دور و ضعيف مي باشد.دكتر الكساندر كاشلينسكي (Alexander Kashlinsky) ، دانشمند بخش سيستمها و كاربردهاي علمي مي گويد : ما بر اين باوريم كه در حال مشاهده مجموعه اي از نورهاي متعلق به اولين اجرام بوجود آمده در كيهان هستيم. اين اجرام در همان دوران اوليه زمان ناپديد شده اند ولي نور آنها هنوز عرصه كيهان را در مي نورد.فرضيه دانشمندان بر اين است كه فضا ، زمان و ماده حدود 13.7 بيليون سال پيش و از انفجار بزرگ منشاء گرفته است. دويست ميليون سال بعد از اين انفجار دوران اولين نورستاره اي پديد آمد.نظريه پردازان مي گويند احتمالا اولين ستاره ها بيش از صد برابر بزرگ تر از خورشيد و بسيار داغ ، درخشان و كم عمر بوده اند و سوختن آنها فقط چند ميليون سال طول مي كشيد.

دكتر جان ماتر (John Mather) ، دانشمند ارشد پروژه از بخش تلسكوپ فضائي Webb مي گويد " اين رصد عميق مملو از ستاره ها و كهكشانهائي بود كه آشنا بنظر مي رسند. ما تمام اجرامي كه با آن آشنا بوديم- ستاره ها و كهكشانهاي دور و نزديك- را حذف كرديم و در نتيجه به تصويري از آسمان رسيديم كه در آن ستاره و يا كهكشاني وجود نداشت ، اما هنوز نور كم رنگ فرو سرخ بهمراه لكه هاي بسيار بزرگ در تصوير ديده مي شد كه به اعتقاد ما پس تابش اولين ستاره ها مي باشند.اين كشف جديد با رصد هاي دهه نود ماهواره كاوشگر پس زمينه كيهاني ناسا (NASA Cosmic Background Explorer) مطابقت دارد. كاوشگر فوق پس زمينه فروسرخي را رصد كرد كه مربوط به هيچ ستاره شناخته شده اي نيست.

كشف اخير اسپيتزر رصد هاي كاوشگر ريز موج Wilkinson ناسا از سال 2003 كه تولد اولين ستاره ها را 200 تا 400 ميليون سال پس از انفجار بزرگ تخمين مي زند را نيز تائيد مي كند.دكتر هاروي موسلي (Harvey Moseley) دانشمند ابزار دقيق اسپيتزر مي گويد: اين اندازه گيريهاي دشوار عملكرد ابزار دقيق ماهواره را به حدودي رسانده كه در طراحي آنها در نظر گرفته نشده بود.اختلالات صوتي پائين و شفافيت بالاي دوربينهاي فروسرخ اسپيتزر اين توانائي را به گروه داده تا مه آلودگي كهكشانهاي پيش نما را حذف كرده تا سيگنال انباشته شده از اولين نور در مقياسهاي زاويه دار بزرگ نمايان شد.اين تيم متذكر شد كه ماموريتهاي آينده مانند تلسكوپ فضائي Webb اولين دسته هاي مجزاي اين ستاره ها و يا ستارهاي درحال انفجار كه ممكن است اولين سياهچاله ها را بوجود آوردند را شناسائي خواهند كرد.

[Renjer Babi]

بالاخره بعد از بيست سال برنامه ريزي، طراحي و ساخت ، اختر شناسان موسسه اختر شناسي ماكس پلانك اولين تصوير كه توسط "تلسكوپ دوچشمي بزرگ" (Large Binocular Telescope) جديد گرفته شد را منتشر كرده اند.


تلسكوپ مذكور اين توانائي را دارد كه نور را 24 برابر بيشتر از تلسكوپ فضائي هابل جمع كند. اين تلسكوپ كه LBT ناميده مي شود و تلاش مشترك كشورهاي آمريكا-آلمان و ايتاليا مي باشد در ارتفاع 3.190 متري در رصد خانه گراهام آريزونا مستقر مي باشد.

تلسكوپ LBT قادر خواهد بود از سياراتي كه به دور ستارهاي دور دست مي چرخند تصويربرداري كند و كمك مي كند تا سئوالات اساسي در مورد كيهان از قبيل چگونگي تكامل كهكشانها ، ستاره ها و سيارات از انفجار بزرگ پاسخ داده شوند.توماس هنينگ (Thomas Henning) از همين موسسه مي گويد" اين تلسكوپ توانائي هاي جديدي براي تحقيق در مورد سيارات خارج از منظومه شمسي و همچنين دورترين كهكشانها را بوجود مي آورد.تا به حال تعدادي از تلسكوپهاي مستقر در زمين اطلاعات مهمي در مورد كيهان براي اخترشناسان فراهم كرده اند. اما رصد كردن پيچيدگيهاي زايش ستاره ها با اين نوع تلسكوپها مشكل مي باشد زيرا انرژي تابشي ستاره هاي كم جرم و كوتوله هاي قهو ه اي درخشندگي كافي را ندارد و غبارهاي بين ستاره اي نيز باعث مبهم و تار شدن تصاوير و منظر ها مي شوند.

اكنون ، تركيبي از تجهيزات نوري پيشرفته ، ابزارآلات دقيق و رايانه هاي پر قدرت اين امكان را فراهم مي آورد تا تلسكوپها - بخصوص آن دسته كه در بالاي قلل قرار دادند - توانائي رصد عميق تر فضا را با هزينه هاي كم تر داشته باشند.تلسكوپ LBT با داشتن دو آينه بزرگ هر كدام به قطر 8.4 متر و با تركيب دو منظر مي تواند به اندازه آئينه 11.8 متري يك تلسكوپ نور جمع كند. در مقايسه ، آينه تلسكوپ فضائي هابل 2.4 متر قطر دارد.

اما تلسكوپ LBT تنها از آينه خود استفاده نمي كند. بلكه از تجهيزات اپتيكي بهره مي برد كه براي تطابق با شرايط رصد طراحي شده اند. از سوي ديگر با استفاده از تركيب ابزارآلات دقيق مخصوص مي تواند تصاوير فرو سرخ را جمع آوري ، تركيبات سطح ستاره ها را شناسائي ، و تاثير مات كننده جو زمين را كمتر و كيفيت تصاوير را افزايش دهد تا بدين ترتيب بمراتب بهتر از هابل عمل كند.اختر شناسان با استفاده از يكي از آئينه هاي اين تلسكوپ يك كهكشان گردابي در مجمع الكواكب آندرومدا را بعنوان تصوير "اولين نور" تصوير برداري كرده اند. آنها در آينده از هر دو آينه اين تلسكوپ استفاده خواهند كرد تا برخي مطالعات شامل رصد سيارات شبيه مشتري را انجام دهند.

[Renjer Babi]

تلسكوپ فضايي اسپيتزر در يك سحابي مجموعه اي از ستارگان را يافت كه در مرحله كودكي خود قرار دارند.







تلسکوپ فضایی اسپیتزر در یکی از عکس های خود از اعماق آسمان جرمی را یافت که شکل آن به صورت دو حباب است که از یک مرکز مشترک به بیرون آمده اند . این مرکز در واقع مجموعه ای از ستارگان پرجرمی است که طبق نشانه هایی در جواني و در حال شکل گیری هستند .فضای اطراف این ستارگان از گاز و غبار تشکیل شده است . این دلیل نشان دهنده این است که این ستارگان تازه در حال شکل گیری هستند . همین طور اسپیتزر در دل این جرم تاریک توانست ابری متشکل از گاز و غبار پیدا کند که زادگاه ستارگان پر جرم است . اسپیتزر این عکس را با ترکیب چهار عکس در چهار فیلتر آبی با طول موج 6/3 میکرون – سبز با طول موج 5/4 میکرون – نارنجی با طول موج 8/5 میکرون و قرمز با طول موج 0/8 میکرون تهیه کرده است .

[Renjer Babi]

به گفته اخترشناسان طي چند سال آينده ميتوان سايه كلي سياهچاله واقع در مركز كهكشان راه شيري را مشاهده كرد.
در هسته كهكشان راه شيري يك سياهچاله پرجرم قرار دارد كه نور را به درون خود مي مكد و بدين ترتيب باعث نامرئي شدن خود مي شود. اما اختر شناسان مي گويند كه طي چند سال آينده قادر خواهند شد سايه كلي اين سياهچاله را مشاهده كنند.

آوري برادريك (Avery Broderick) از مركز اختر فيزيك هاروارد مي گويد" كليد و اساس اختر شناسي سياهچاله اي اكنون در چنگ ماست. ما اكنون مي توانيم سايه اي كه سياهچاله بر روي مواد اطراف خود مي اندازد مشاهده كرده و اندازه و چرخش خود سياهچاله را تعيين كنيم.هيچ چيز حتي نور نمي تواند از حوزه گرانشي شديد يك سياه چاله فرار كند. و به دليل اينكه از خود نور يا هر گونه شكلي از ماده منتشر نمي كند ، مدرك قابل روئيتي از وجود آنها در دست نيست. اما همينكه ماده به داخل كشيده مي شود ، گرم شده و انرژي را به صورت "نقاط داغ" (Hot Spots) منتشر مي كند. بخشي از اين تابش فرار كرده و قابل رديابي مي گردد. اختر شناسان قبلا تابش ناشي از نقاط داغ را درست بيرون از سياهچاله رديابي كرده اند. آنها عقيده دارند كه اين تابشها پس زمينه اي را ترسيم مي كند كه شناسه و به عبارت ديگر سايه سياهچاله بر روي آن خودنمائي مي كند.به دليل اينكه فن آوري جهت روئيت اين سايه تا چند سال آينده امكان پذير نخواهد بود ، برادريك و آويل اوب از مركز اختر فيزيك هاروارد مدلي را طراحي كرده اند كه ظاهر اين سايه را پيش بيني مي كند.



نقطه داغ تابش به دور سياهچاله مي چرخد اما محققين نمي دانند كه آيا خود سياهچاله هم مي چرخد يا نه. بنابراين Broderick و Loeb دو حالت را ايجاد كردند : يكي سياهچاله بدون حركت و ديگري چرخش با حداكثر سرعت. در هر كدام از حالتها ، نقطه داغ بصورت يك حباب با رنگهاي رنگين كماني كه به دور يك صفحه آبي سخت مي چرخد نمايش داده مي شود. صفحه آبي نمايانگر صفحه پيوسته سياهچاله است كه ماده در آن جمع و داغ مي شود تا در نهايت به درون خود سياه چاله مكيده شود.برادريك مي گويد" مشاهده تمام وقايع تا لبه سياهچاله واقع در مركز كهكشان راه شيري يك رصد واقعا قابل ملاحظه است: چاله اي با قطر 10 ميليون مايل كه بيش از 25.000 سال نوري دور مي باشد. بمنظور روئيت اين سايه ، اختر شناسان به راديو تلسكوپي نياز دارند كه به بزرگي كره زمين باشد. يك چنين تلسكوپي كما بيش درتحقيقات استفاده مي شود. به جاي راديو تلسكوپي كه اندازه غول آساي آن امكان ساخت را غير ممكن مي كند ، اختر شناسان قرائتهاي مجموعه اي از تلسكوپهاي submillimeter سراسر قاره را ادغام خواهند كرد.



قبلا از اين روش كه interferometry ناميده مي شود براي مطالعه پرتوها و علائم طول موج بلند فضاي خارج استفاده شده است. اختر شناسان معتقدند كه بررسي علائم طول موج كوتاه مي تواند تصاويري با كيفيت بالا از ناحيه بيروني سياهچاله ايجاد كند. چاه گرانشي موجود در مركز كهكشان راه شيري بهترين هدف براي رصد با استفاده از interferometry مي باشد زيرا اين روش وسيع ترين منطقه از آسمان را براي رصد سياهچاله پوشش مي دهد. ادغام نتايج رصدهاي انجام شده توسط ابزارهاي فروسرخ مي تواند تصوير با كيفيت تري بوجود آورد.لينكولن گرين هيل (Lincoln Greenhill) از مركز اختر فيزيك هاروارد مي گويد: رصدهاي فرو سرخ و Submillimeter مكمل يكديگر هستند. ما مي بايد هر دو روش را براي بوجود آوردن با كيفيت ترين رصدها مورد استفاده قرار دهيم. اين تنها راهي است كه بتوان يك تصوير كامل از مركز كهكشاني بدست آورد." اما يك تصوير واضح و شفاف از اين سياهچاله تنها حسن شناسائي و رويت سايه آن نيست. اين داده ها در نهايت به اختر شناسان كمك خواهد كرد تا فرضيه نسبيت عام انيشتين را در ميان ميدان گرانشي شديدا قدرتمند يك سياهچاله مورد آزمايش قرار دهند.زمانيكه اختر شناسان به اين هدف نايل شوند ، اولين تصوير از سايه سياهچاله و صفحه يكنواخت درون آن به كتابهاي درسي راه خواهد يافت و نظريات ما در مورد گرانش گستره فضا- زمان كه قويا منحني تصور مي شود مورد آزمايش قرار خواهند گرفت.

[Renjer Babi]

آيا ممكن است پديده اي به نام ماده تاريك وجود نداشته باشد؟


دانشمندان سالهاست به ما مي گويند كه كهكشانها به اندازه كافي ماده يكنواخت در درون خود ندارند تا از فاصله گرفتن آنها از هم جلوگيري كند. بنابراين مي بايد توده اي از " ماده تاريك" نامرئي در هر كدام از كهكشانها سرگردان باشد. اما ماده تاريك هيچوقت بصورت مستقيم شناسائي و مشاهده نشده و هيچ كس نمي داند كه ماهيت اين ماده چيست. برخي از دانشمندان همچنان نسبت به وجود آن شك دارند و از نظر يك مبتدي نيز اين پديده يك ايده احمقانه است.

اكنون ، يك تحقيق اينگونه مطرح ميكند كه ممكن است پديده اي به نام ماده تاريك وجود نداشته باشد.



فرد كوپر استاك (Fred Cooperstock) از دانشگاه ويكتوريا مي گويد " تئوري نسبيت عمومي انيشتن مي تواند يكپارچگي كهكشانهاي مجزا شامل كهكشان راه شيري را توضيح دهد. اين تفكر بدين صورت مي باشد:

قوانين فيزيك نيوتن توضيح مي دهند كه چرا منظومه شمسي از هم فاصله نميگيرد. اما سياره ها در طرح كلي گرانشي ناچيز مي باشند: خورشيد با داشتن 99.86 درصد از كل جرم ، فرمانروا كل است.قرنهاست كه همين قوانين فيزيكي نيوتن در مورد كهكشانها اعمال شد و چرخش ستاره ها قابل توضيح نبود. بنابراين ماده تاريك ابداع شد تا به اين فرضيه كمك كند. كوپر استاك مي گويد" اما يك كهكشان با منظومه شمسي بسيار متفاوت است. تمركز تمامي ماده – ستاره ها ، سياهچاله ها ، گاز و غبار – بطور جمعي گرانش كهكشاني را شكل مي دهند. حتي يك سياهچاله در مركز يك كهكشان نوعا كمتر از يك درصد جرم كل كهكشان را تشكيل مي دهد.





كاپر استاك به SPACE.com مي گويد" بر خلاف منظومه شمسي ، گرانش كل كهكشان " حركت كهكشان را تغذيه مي كند".

تفكر بوجود آورنده اين استدلال كمي پيچيده است ، ولي يه اينگونه توضيح داده مي شود:



وي مي گويد" ما در مورد كهكشانهاي دوار مشاهده مي كنيم كه فرضيه نسبيت عام پتانسيل بسيار مهمي فراهم مي آورد كه با چگالي ماده كهكشاني بصورت "غير خطي" ('nonlinear') مرتبط مي باشد. اين بر خلاف فيزيك نيوتني است". اين تاثير غير خطي قبلا ديده شده بود. وي اضافه مي كند " نكته جالب اين است كه اين موضوع براي حركت چرخشي مداوم و ساده تر تحت گرانش در يك كهكشان هم صادق است". نتيجه: وي ادامه مي دهد كه حركت ستارگان در كهكشان " تحت معادلات نسبيت عام قابل توضيح مي باشند. بدين ترتيب نيازي به هاله هاي عظيم پديده اي غير ملموس و ناشناخته به نام " ماده تاريك" كه هيچ كس نمي تواند آن را توضيح دهد نمي باشد. درصد كوچكي از چيزي كه بعنوان ماده تاريك فرض مي شود از ستاره هاي سوخته تشكيل شده كه به سختي ديده مي شوند. پيش بيني ها در مورد اينكه چه مقدار از اين ماده وجود دارد تغيير نخواهد كرد.وي مي گويد " همچنين ، اين نظريه جديد هنوز چگونگي گرد آمدن خوشه هاي كهكشاني بزرگ را توضيح نمي دهد. با اين حال ممكن است تحقيقات بيشتر توسط نظريه پردازان ديگر اين مشكل را حل كند". اين آناليز جديد براي مجله فيزيك نجومي ارسال شده كه مي بايد توسط ساير دانشمندان بررسي گردد.



اما در صورتيكه اين فرضيه درست باشد ، چه پيش خواهد آمد؟



كوپر استاك مي گويد" در اين صورت ، اين فرضيه حدود 25 درصد از جرم كيهان را حذف خواهد كرد كه منجر به طرح نهائي كاهش وزن خواهد شد".