
آپانديسيت کودکي؛ محافظت از کوليت اولسرو در بزرگسالي
عوامل ژنتيکي و محيطي گوناگون، داراي نقشهاي اتيولوژيک در کوليت اولسرو هستند. پژوهشهاي قبلي چنين مطرح کردهاند که بيماراني که تحت عمل جراحي آپاندکتومي قرار ميگيرند، خطر پايينتري براي ابتلا به کوليت اولسرو دارند تا آنهايي که آپانديسشان سالم است. اما اينکه آيا «آپاندکتومي» به خودي خود باعث اين کاهش خطر است و يا علت مسبب آپاندکتومي (يعني «آپانديسيت» يا «لنفادنيت مزانتريک») است که اين خطر را پايين ميآورد، مشخص نيست...
در طي سه دهه پيگيري، از بين 700 هزار نفر بيمار سوئدي و دانمارکي که تحت عمل جراحي آپاندکتومي قرار گرفته بودند، تعداد 1192 بيمار دچار کوليت اولسرو شدند. آپاندکتومي به خاطر آپانديسيت يا لنفادنيت مزانتريک قبل از سن 20 سالگي، با کاهش معنيدار خطر کوليت اولسرو در طي دوران بزرگسالي همراه بود (خطر نسبي: به ترتيب 45/0 و 65/0 در مقايسه با جمعيت عمومي). البته آپاندکتومي بدون آنکه زمينه التهاب وجود داشته باشد، خطر کوليت اولسرو را کاهش نميداد. همانطور که انتظار ميرفت، افرادي که خويشاوندان درجه اول آنها به بيماري التهابي روده (IBD) مبتلا بودند، به مراتب خطر بالاتري براي ابتلا به کوليت اولسرو داشتند؛ اما به هر حال به نظر ميرسيد که آپاندکتومي به خاطر آپانديسيت، در اين گروه از افراد هم ميتواند عليه کوليت اولسرو محافظت به عمل آورد.
به هر حال نتيجهگيري محققان اينگونه مطرح ميکند که آپانديسيت يا لنفادنيت مزانتريک پيش از سن 20 سالگي، با کاهش خطر کوليت اولسرو در طي دوران بزرگسالي همراه است؛ خواه سابقه خانوادگي مثبت IBD وجود داشته باشد يا نداشته باشد. آپاندکتومي به خودي خود در مقابل ابتلا به کوليت اولسرو محافظتي به عمل نميآورد. فرضيههاي مطرح شده درباره اين محافظت آن است که يا عوامل ژنتيکي و محيطي که افراد را مستعد ابتلا به آپانديسيت و لفنادنيت مزانتريک ميکنند ميتوانند باعث محافظت در برابر کوليت اولسرو شوند (و بالعکس) يا اينکه ابتلا به آپانديسيت و لنفادنيت مزانتريک باعث ايجاد تغييرات ژنتيکي در مخاط کولون ميشوند که محافظت در برابر کوليت اولسرو را به دنبال دارد.