دوستان اگه آدم تو شهر پدری خودش احساس غربت کنه و ببینه عملا هیچ تعلق خاطری به اینجا نداره باید چه خاکی تو سرش کنه ؟؟! من خودم کرمان بدنیا اومدم ولی مامانم ماله تهرانه و به همین خاطر هیچ احساس تعلق خاطری به هیچ جا عملا ندارم ، از جاهایی هم که ایران رفتم از شیراز بیشتر از همه خوشم آمد چون همین طور که میگن مردمش حداقل در ظاهر رفتار مناسبی با غریبه ها دارن . نظر شما چیه ؟ جای من بودید حداقل برای سفر کدوم شهر میرفتید ؟ از سرما هم واهمه ای ندارم و جاهای سرد رو بیشتر دوست دارم یعنی من 3 سال کانادا زندگی کردم با یه کاپشن ا..دی نژادی و هیچ طورم نشد . از تنها چیزی که میترسم اینه که مردم منو دور بگیرن و هی مرتب مسخره ام کنن که متاسفانه در شهر پدری ام چون مردم دهانی هستند زیاد اتفاق میفته برام .. نظر شما چیه ؟!