بـه نـام خـدا
این اشعار نوشتـه نمی شد اگـر :
"از این اَوِستا" به دستـم نمی رسیـد !
"داروگ" را نمی خواندم !
"سهراب" را نمی شناختـم !
"هزارتو هـای بورخس را نخوانده بودم !
به "فروغـی" و "فرهـاد" گوش نمی دادم!
"راننده تاکسـی" را نمی دیدم !
به جملات "هیچکاک" فکـر نمی کردم!
"دفتر های سبز" را از کنارش رد می شدم!
و در نهایت
بهشت "پناهـی" مَرا تکان داد .
(مسخره اگر بگویم شعر من نیمایی ـیست !)