ساعت سه و نیم صبح ، تازه سرشب پنج شنبه هفته اول فروردین ماه است پس آدمها بی هراس از سپیده روز بعد از وایبر تا فیس بوک و اینستاگرام را پر کرده اند از یک پیروزی دلچسب . آدم ها ، با پلاکارد کی روش ، هزینه برکناری او را بالا می برند و جام می زنند روی طول موج برد ؛ پیروزی بی حرف و حدیث مقابل تیم 15 رنکینگ فیفا . اما بعد ، نوتیفی های وایبر است و یادآوری سقوط . جرمن وینگز لعنتی و کمک خلبان هیولا .
با خودم فکر می کنم چقدر خوب بود اگر آن خلبان برای خودش کی روشی بود و هیچ وقت کابین را به امید دستیار خالی نمی کرد . کاش تا آخر ، خودش پشت فرمان می ماند و می راند تا سوت پایان پرواز ؛ مثل کی روش که به جز اولین تمرین تیم ملی در اتریش هرگز و ابدا حتی یک جلسه تمرین تیم هایش را از دست نداده و تا دین آخر پای کارش ایستاده است . لابد به همین دلیل هم هست که هواپیمای او در ایران هیچ وقت به این همه آلپ و کلیمانجارو و هیمالایا و هندوکش نخورد و حالا که دارد آسمان ما را ترک می کند ، دلمان می لرزد از خلبان بعدی که شاید وسط شکار چیزش بگیرد .
محتوای مخفی: نویسنده