آریاییان پنج ایزد را برتر می شمردند 1.میترا 2. ایندرا 3. وَرونا 4.نَساتیا و عده ای نیز بر این باورند که نام مازندران برگرفته از نام ایندرا است . (پاره ی نخست به صورت مز ، مها ، مهی ، مزی ، كه همگی به معنای بزرگ اند ، پاره ی دوم ایندرا یا ایندر كه از آن سخن رفت ، و پاره ی سوم پسوند ” ان “ است كه موقعیت مكانی را نشان میدهد .
پس ”مز ایندرا ان “ یا مازندران به معنای سرزمین ایندرای بزرگ است. )
مهمترین خدای قلمرو جَوی (( ایندرا )) است ، خدای جنگجویی که با طوفان و رعد و برق نسبت دارد. به ویژه در سروده های ودایی قدیم تر ، {نانکه از فرهنگی جنگجویانه انتظار میرود ایندرا خدای خدایان است. فتح سرزمین هایی که زیستگاه آریایی هاست و غلبه بر دشمنان آنها به ایندرا نسبت داده میشود. مشهورترین اسطوره او درباره نابودکردن ماری است که نماینده هرج و مرج است و پس از نابودیش آب های آسمان رها میشوند. هنگامیکه آؤیایی ها استقرار پیدا میکنند ، خدای جنگجو اهمیت خود را از دست میدهد.
کریستن سن میگوید:
«دین قدیم آریاها بر پرستش قوای طبیعت و عناصر و اجرام سماوی استوار بود.معذلک از زمان بسیار قدیم خدایان عمده طبیعت دارای خصوصیات اخلاقی و اجتماعی میشوند.چنین به نظر میرسد که قبل از جدا شدن دو تیره هندی و ایرانی از یکدیگر تفاوتی میان دو دسته از خدایان عمده آنها بوده است.یک دسته را«دیوها»میخواندند و در راس آنها خدای جنگجویی به نام«ایندرا»قرار داشت و دسته دیگر را«آسوراها»(به ایرانی«آهور»)میگفتهان د و سر دسته آنها«ورون»و«میتر»بود.اکث ر دانشمندان برآنند که«مزداه»ایرانیان که به معنی دانا و بزرگترین آهور میباشد، همان«ورون»قدیم است که نام اصلیاش در نزد اقوام ایرانی فراموش شده است.»