پرسش و پاسخ نجومی

[shabe.saket]

خوب شد این تاپیک رو پیدا کردم. میخواستم بدونم که سحابی اورین در کجای اسمون قرار داره. چون توی مستند ها و نوشته هایی که خوندم گفته شده که در شب های بودن ماه و ترجیحا در خارج از شهر حتی با چشم غیر مسلح هم میتونه دیده بشه( تقریبا شبیه به ستاره) ولی خوب همین که بتونم محلش رو بدونم خوبه میتونم با تلسکوپ کوچیکی که دارم ببینمش!

شرمنده دوست عزیز

این نقشه اوریون هست
3 ستاره پرنور خیلی واضحه در آسمان و اوریون رو با راهنمایی این 3 ستاره براحتی میتونید پیدا کنید



[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[MasterGeek]

بله من هم قبول دارم کاملآ که خارج مرز که خود این جمله هم دارای ابهام هست بنوعی به بی دانشی مطلق که stream عزیز گفتند دچاریم
یعنی اگر ما به این شکل فکر کنیم:

شکل ابر ریسمان (البته نمیدونم منظور این شکل کیهان هست یا چیز دیگه رو توضیح میده، فکر کنم خود کیهان از نظر ابر ریسمانه)



که ما داخل این قرار داشته باشیم و با سفینه هی سفر کنیم بنوعی اصلآ از اینجا شاید نتونیم خارج بشیم و هی میچرخیم

بنوعی شاید خارج از این شکل رو بشه به این جمله اشاره کرد:
مکانی که در آن مکان نیست (زمان که اصلآ نیست)
که یک جمله عجیب و غیرقابل درک هست...

تا اونجائی که یادم هست این معمولا شکلی هست که سعی می‌کنن از یک فضای چندبعدی ارائه بدهند. طبق این فرضیه ما توی یه جهان ده‌بعدی هستیم (۳ بعد فضا، ۱ بعد زمان و ۶ بعد با مقیاس بسیار ریز که در زندگی روزمره‌ و حتی فیزیک تجربی امروز قادر به تجربه نیستم). با صحبت راجع به اینکه داخل این هی میچرخیم و ... مخالفم چون اصولا بحث این شکل این قضیه نیست. گفته میشه دلیل اینکه جاذبه نیروئی به قدرت سه نیروی دیگه نیست همین قضیه هست که گراویتون‌ها (حامل‌های جاذبه)‌ در راستای بعد یازدهم قادر نشر دارند و اصولا این صفحات به هم جذب میشوند و بعد از جذب به خاطر انرژی حاصل از تکینگی دفع میشوند....

در مورد محدوده‌ی جهان وقتی که منظور بافت فضا-زمان هست این بافت از همون بیگ‌بنگ تشکیل شده و زایش فضا-زمان به طور نسبی (و نه مطلق) همراه با زایش کیهان بوده به همین خاطر میتونیم بگیم محدوده‌ی کیهان ما مثلا ۹۳ سال نوری هست که در حال افزایش هم هست و به نظر من صحبت راجع به اینکه آیا این کیهان خودش در درون ظرفی دیگه هست (خارج از فضا-زمانی که نمی‌تونیم ورای اونو تصور هم بکنیم) یه جور سوال منجر به مهمل هست. وقتی هم که توی تاریکی مطلق هستیم هرکسی میتونه چیزی بگه که نه میشه رد کرد نه اثبات....اصولا بحث در اون حالت (جدا کردن فضا-زمان و محدوده‌ی خارج اون) بحثی علمی نیست.

[MasterGeek]

کسی نیست جواب منو بده؟

دوست عزیز از برنامه‌ی [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] هم میتونی استفاده کنی. یه آسمان کامل با همه‌ی اطلاعات زمانی مکانی فلکی و....متن باز و رایگان. در کشف آسمان شب خیلی بهتون کمک میکنه

[Hamid2545]

یه سوالی ذهن منو مشعول کرده
اونور کیهان چیه؟
بالاخره کیهان دارای مرز و کران هست.....

به نظر من این موضوع را جور دیگری هم می توان بررسی کرد :

اگر فرض کنیم ( فقط فرض کنیم) فضا(نه لزوما فضای دارای کهکشان ها و... ماده ) در یک جائی پایان یابد آنوقت مرز آن به چه چیزی ختم می شود.فرض کنیم یک دیوار بزرگ(نه لزوما مانند دیوارهای زمینی بلکه منظور یک مانع و یا یک جسم فیزیکی و یا ... است ) آنوقت سوال پیش می آید آنور دیوار چیست؟وخب باز آنور دیوار هم جزء فضا است و مانع فقط دو فضا را جدا کرده است اگر مانع بی نهایت ضخیم باشد باز هم جزئی از فضا حساب می شود و ما بهیچ وجه نمی توانیم هیچ تجسمی در مورد پایان آن داشته باشیم از نظر فلسفه هم فضا نمی تواند محدود باشد چون عقل سلیم نمی پذیرد پس بهترین گزینه این است که فضا را نامحدود در نظر بگیریم
البته گزینه های دیگری هم مطرح می شود که آن هم به اندازه کافی نامانوس و عجیب است که باز هم قابل تجسم نیست مانند آن که فضا ممکن است تخت(اقلیدسی)نباشد و کروی باشد( مانند سطح زمین که کروی است) و یا هذولی و یا سهمی و... باشد حال اگر همان کروی را هم در نظر بگیریم مانند سطح زمین که اگر به طور مرتب رو به یک جهت(مثلا غرب)برویم سرانجام سر جای اول خود برمی گردیم در مورد فضا هم همینطور باشد اگر در یک جهت خاص برویم سرانجام به جای اول خود برمی گردیم این ایده ها هم قابل تجسم با عقل سلیم نیستند چون در ان صورت باید جهان را چهار بعدی در نظر بگیریم ( اگر فرض کنیم سطح زمین مسطح و دو بعدی باشد ولی این "سطح مسطح" بی نهایت نباشد و ما از یک جهت که حرکت کنیم به همان نقطه برمی گردیم در این صورت دیگر این سطح نمی تواند دو بعدی باشد بلکه سه بعدی و کروی است همچنان که در واقعیت هم همینطور است)که خود آغاز مشکلات و سوال های گوناگون است و هیچ کدام هم حداقل برای ما قابل تجسم و فهم نیست . در هرحال ممکن است جهان به هر ترتیبی محدود باشد و اینجا مشکل ذهن ماست که نمی تواند مسئله را تجسم کند و این از نظر علمی هیچ دلیلی وجود ندارد ذهن ما همه چیز را درک کند
یک مثال دیگری میزنم در ریاضیات ما بزرگترین عدد نداریم و بزرگترین عدد را "بی نهایت" در نظر می گیرند حال اگر کسی ادعا کند عددی بدست آورده که بی نهایت نیست ولی بزرگترین عدد است انوقت ما می گوئیم خب یک " 1 " به ان اضافه کنیم عدد بزرگ بعدی بدست می آید و هیچ تجسمی هم نمی توانیم داشته باشیم که بزرگترین عدد وجود دارد و رشته اعداد محدود است از این رو ریاضیدان ها مفهوم "بی نهایت " را مطرح کرده اند و عقل سلیم هم "بی نهایت " را راحت تر می پذیرد تا محدود بودن را
حتی زمان هم ازلی و ابدی است ما می توانیم انفجار بزرگ را آغاز زمان در نظر بگیریم(این فقط یک قرارداد است بین ستاره شناسان همچنان که برای تاریخ هم ملت های گوناگون مبدا تاریخ در نظر می گیرند) و تبدیل تمامی ماده موجود در کیهان به کوتوله های سیاه و یا سیاه چاله ها و... را پایان جهان , ولی باز سوال پیش می اید قبل از انفجار بزرگ چه بوده و بعد از تبدیل مواد جهان به ماده سیاه و... چه , باز هم زمان ادامه دارد و باز قابل فهم نیست که آغاز و پایانی برای جهان ( نه ماده و انرژی ) در نظر بگیریم .
پس نتیجه می گیریم به رغم بعضی ها که فکر می کنند مفهوم "بی نهایت " چه در فیزیک چه در ریاضی قابل درک نیست در حقیقت این محدود بودن است( فضا و اعداد و زمان ) که قابل فهم نیست .
بهترین تجسمی که می توانیم در این گونه موارد داشته باشیم مفهوم "بی نهایت " است .
ولی در کل جهان دارای ماده و انرژی مرزی دارد و محدود است و آن همان کرانه جهان یعنی حدود 13 میلیارد سال نوری است که در ورای آن هیچ ماده و انرژی وجود ندارد(حداقل طبق نظریه های امروزی) ولی فضا همچنان تا بی نهایت ادامه دارد. و عقل سلیم جز آن را نمی تواند بپذیرد .

[MasterGeek]

خب دوست عزیز من مشکلی در مطالبی که گفتین به خودی خود نمیبینم ولی چند نقطه‌ی ابهام هست که باید بهش توجه کنید:

تلقی از فضا چی هست؟ اگر فضا قراره فضا-زمان فیزیکی ما باشه و اونچیزی که فیزیک تا بحال باهاش سروکار داشته خوب کرانه‌ی این فضا همونطوری که دوستان گفتن مشخص هست و دائم هم در حال بزرگ شدن هست (مفهوم بافت فضا-زمان) ولی اگر دارین راجع به قالبی یا مجهولی صحبت می‌کنین که این گسترش فضائی(در مفهوم فیزیکیش) درش داره رخ میده خوب علیرغم اینکه بحث ریاضی شما در این پست درست هست ولی به جهت فیزیکی شما دارین راجع به یک چیز موهوم صحبت می‌کنین! چیزی که نمی‌تونیم آزمایشش کنیم و حداقل فعلا راهی برای شناختش داشته باشیم...بله در مقام ریاضی درسته کما اینکه M-theory هم در مقام ریاضی درسته، خیلی از مشکلات نظری فیزیک رو حل کرده راجع به قبل از بیگ‌بنگ هم جواب داره و همینطور راجع به بعدش و اتفاقا همه چیز رو بی‌نهایت میکنه نه فقط یک بینهایت بیگ‌بنگ در قالب زمان بلکه بی‌نهایت بیگ‌بنگ در قالب جهان‌ها............ولی فقط ریاضیه فعلا و هنوز فیزیک نیست....امیدوارم منظورم رو به طور مناسبی منتقل کرده باشم


پ.ن: راجع به شناخت بیشتر خود مفهوم ریاضی بینهایت جناب کانتور رو سرچ کنین...

[Iloveu-ALL]

دوستان این ستاره هایی که الان میبینم بالای سرمون هستم یعنی بریم قطب شمال هم همین ها رو میبینیم درسته؟
اگه اره بریم قطب جنوب ستاره های جدید میبینیم؟

ویرایش: ستاره هایی که ما میبینم بالا سرمون نیستن روبروی ستاره هایی که میبینم خورشیده ... اگه اینطوری باشه ستاره های زمستان با ستاره های که تو تابستون هست باید فرق داشته باشه ... درسته؟ میشه یکی توضیح درستشو بده

[Stream]

دوستان این ستاره هایی که الان میبینم بالای سرمون هستم یعنی بریم قطب شمال هم همین ها رو میبینیم درسته؟
اگه اره بریم قطب جنوب ستاره های جدید میبینیم؟

ویرایش: ستاره هایی که ما میبینم بالا سرمون نیستن روبروی ستاره هایی که میبینم خورشیده ... اگه اینطوری باشه ستاره های زمستان با ستاره های که تو تابستون هست باید فرق داشته باشه ... درسته؟ میشه یکی توضیح درستشو بده

ما در همون طول شب هم ستاره های متفاوتی رو در آسمان می بینیم (چون زمین در حال چرخش به دور خودش هست). در نیمکره شمالی و جنوبی هم ستاره های متفاوتی رو می بینیم، ستاره هایی هم که ایام مختلف سال می بینیم با هم متفاوت هستند، در اصل ستاره هایی رو که در یک زمان از سال مثل تابستان در روز می بینیم (و به خاطر نور بالای خورشید قادر به دیدنشون نیستیم) در زمستان در شب خواهیم دید و برعکس. زاویه دید ما موقع چرخش به دور خورشید تغییر آنچنانی نمی کنه (عکسی که گذاشتید زمین و خورشید رو بسیار بسیار بزرگ تر از چیزی که هستند نشون میده) برای همین صرف نظر از نور خورشید که باعث میشه در روز ستاره ها رو نبینیم در فصل های مختلف همون ستاره ها رو در ساعات متفاوتی در روز خواهیم دید.

[motv]

سلام دوستان در مورد مطالبی که در باره محدود بودن و نبودن یا شناختن و نشناختن یا درک کردن و نکردن به این مطلب توجه کنید الان ما در یک فضای سه بعدی زندگی میکنیم در حالیکه از فضاهای با بعد بالاتر هم حرف و حدیث وجود داره ولی ما از درک از این فضاها با ابعاد بالاتر عاجزیم حالا ما که موجودات سه بعدی هستیم در حالیکه سایه ما موجودات دو بعدی هستند که انها هم از درک ما عاجزند حالا سوال اینجاست امکان داره ما سایه موجودات چهار بعدی باشیم؟ واین همه که در این مورد صحبت میکنیم که آیا کیهان محدوده یا نه؟ وخیلی از سوالات بی جواب دیگه در این حوزه به این موضوع سایه بودن ما از موجودات چهار بعدی و درنتیجه عاجز بودن از درک آنها برنمیگرده؟

سایه ی ما 3 بعدی هست که در محیطی که غبار وجود داره بعد سومش واضح دیده میشه.ما سایه ی موجودات 4 بعدی نیستیم چون سایه اختیار ندارد ولی انسان اختیار داره که هرکجا خواست برود.انسان خودش هست و به موجودی 4 بعدی وابسته نیست .خدا انسان رو اینطور خلق کرده

[Iloveu-ALL]

ما در همون طول شب هم ستاره های متفاوتی رو در آسمان می بینیم (چون زمین در حال چرخش به دور خودش هست). در نیمکره شمالی و جنوبی هم ستاره های متفاوتی رو می بینیم، ستاره هایی هم که ایام مختلف سال می بینیم با هم متفاوت هستند، در اصل ستاره هایی رو که در یک زمان از سال مثل تابستان در روز می بینیم (و به خاطر نور بالای خورشید قادر به دیدنشون نیستیم) در زمستان در شب خواهیم دید و برعکس. زاویه دید ما موقع چرخش به دور خورشید تغییر آنچنانی نمی کنه (عکسی که گذاشتید زمین و خورشید رو بسیار بسیار بزرگ تر از چیزی که هستند نشون میده) برای همین صرف نظر از نور خورشید که باعث میشه در روز ستاره ها رو نبینیم در فصل های مختلف همون ستاره ها رو در ساعات متفاوتی در روز خواهیم دید.

ممنون
یه سوال دیگه
بدون در نظر گرفتن شرایط جوی میشه همه ستاره هایی رو که میشه از هر جای زمین دید ما هم ببینم... ینی آیا میشه همه ستاره هایی رو که تو قطب جنوب یا هرجایی دیگه دید تو قطب شمال یا یه بازم هر جایی دیگه ای دید؟

[Stream]

ممنون
یه سوال دیگه
بدون در نظر گرفتن شرایط جوی میشه همه ستاره هایی رو که میشه از هر جای زمین دید ما هم ببینم... ینی آیا میشه همه ستاره هایی رو که تو قطب جنوب یا هرجایی دیگه دید تو قطب شمال یا یه بازم هر جایی دیگه ای دید؟

در قطب ها چون دقیقا روی محور چرخش زمین به دور خودش هستند ستاره هایی که دیده میشن همیشه یکسان هستند و هیچ جرم آسمانی وجود نداره که بشه هم روی قطب جنوب اون رو مشاهده کرد و هم قطب شمال. واضحه که در بعضی نقاط زمین میشه ستاره هایی رو دید که در جای دیگه ندید مثلا ستاره ای که بالای قطب شمال قرار داره رو اصلا نمیشه روی نیمکره جنوبی مشاهده کرد.