گمان می کردم وقتی نباشم دلت می گیرد
1 روز
1 ماه
1 سال
از رفتنم می گذرد
اما ...
چه خیال بیهوده ای
وقتی دلت با دیگریست
گمان می کردم وقتی نباشم دلت می گیرد
1 روز
1 ماه
1 سال
از رفتنم می گذرد
اما ...
چه خیال بیهوده ای
وقتی دلت با دیگریست
ناســــزا گفتنــــد و ساکـــت ماندیــــم
گمــــان کردنــــد نمـــے فهمیـــم
ندانستنـــــد با چـــه جـــان کندنــــے احترامشــــان را نگــــه مـــے داریـــم
. . .
دل کندنــــد و ساکـــت ماندیــــم
گمــــان کردنــــد رضایـــت داریــــم
. . .
خیانــــت کردنــــد و ساکـــت ماندیــــم
گمــــان کردنــــد مــــا هـــم از جنــــس ِ خودشانیــــم
. . .
دهــــان کــه بـــه سخـــن گشــودیـــم
دیگـــر مخاطبــــے نداشتیــــم ../.
× 17 مـــرداد 90
تـــا بــه امـــروز گمــــان مــے کـــردم
هیـــچ حادثـــه اے آدمـــے را
بـــه اندازه مـــرگ ِ عزیزانـــش ؛ غمگیـــن نمــــے کنــــد
. . .
امــــا
امــــروز
پــــس از شنیـــدن ِ صــــدایـــت
- صــــدایـــے کـــه دیگـــر برایــــم غریبـــه اســـت -
. . .
پــــس از دیـــدن ِ دستانـــت در دستانــــش
- دســــتانـــے کــه روزے بــا شـــوق پشـــت ِ ســـرم آب ریخـــت -
. . .
پــــس از دیـــدن ِ نگاهـــت در امتــــداد ِ گام هایـــش
- نگاهــــے کــه روزے از مـــن دزدے -
. . .
دریافتـــــم هیـــچ چیـــزے
بـــه انــــدازه پــے بـــردن به اینــــکه
دلــــت مـــے خواهــــد اما دستـــت کوتــــاه اســـت
غمگینــت نمـــے کنــــد
../.
× 17 مرداد 90
+ ممنـــونم از نظارتــت محــــمد جـــان ..
++ خوشـــحال مـــے شـــم نظـــرات دوستــــان رو ( چـــه از طریـــق ِ تاپیـــک ، پروفایـــل یا پیغـــام خصـــوصی ) در رابطــــه با اشعــــارم بدونـــم ツ
بچــــه کـــه بـــودم
خانــــه هایـــم را بــا گــِـــل و ســـنگ مـــے ساخــتم
آنقــــدر مقـــاوم
کــه نــه با نیـــروے بـــاد در هــم مـــے شکستنــــد
و نـــه با 9 ریشتـــر زلزلــــه
. . .
امـــا
خانــــه ے ایـــن روزهایــــم
آنقــــدر سســـت و بـــے پـــایه شـــده
کـــه با یــک نگــاه غضـــب آلوده ات
ویـــران مـــے شود بر ســـرم
../.
× 17 مــــرداد 90
یــــک پـــاکــت ِ تهــــوع لطــــفا . . .
مـن عقــــم مـــے گیـــرد از فلسفـــــه هایـــم
بـــوے ِ ســـگ می دهنـــــد
یـــک مشــت چرندیـــات که از ذهــن تهـــے شــده و بیمــــارم
بــه بیـــرون پرتـــاب مــے شــــوند
عقــــم مــے گیــــرد از زنانــــه گے ام
نـــه ظـــرافــت هــاے ِ خـــاص ِ زن بـــودن را دارم ،
نـــه صـــدایش را ،
نـــه حرکــاتش را !!
( بـــس کــه گفتنـــد مــرد بــاش . . . امـــا . . . مــردانگـــے ندیــده ام کــه مــرد باشـــم)
عقــــم مــے گیـــرد از هـــرز نویســـے هــاے گــاه و بیگاهـــم
بــه جـــِــد مـــے توانـــم بگویـــم ؛
حروف ِ الفبــــا هرگــاه دســت به قلـــم مـــے برم ،
به سخـــره ام مـــے گیرنــد
عقــــم مــے گیـــرد از روشـــن فکــری هـــاے ِ یــک مشــت
تـــازه بــه دوران رسیــــده
بــا آن ژست هــاے ِ عصـــا قـــورت داده شــان
دل و روده ام بــالا آمـــد ..!!!
حمــــاقــت محـــض اســت بیـــان دردهــایـــے کــه نمــے فهــــمند
(هر چـــند نفهمیــــدن ؛ مـــد اســت ایـــن روزهــا ، انــگار)
چـــرا کــه مردم
مـــطابق ِ عـــادات ِ معمـــــول
با لبخــــندے شکــاک و نگـــاهــے تمسخـــر آمیز نظـــاره ات مــے کننــــد ../.!
× 28 مــــرداد 90
قــطار مــے رود
تــو مــے روی
همـــه ایستــگاه مــے رود
. . .
کــور خوانــده اے
گــذشــت آن زمــان کــه تــو مــے رفتـــے و مـن
تنهـــا مــے مانــدم
. . .
ایـن قصــه ویرایــش مــے خواهــد :
قــطار مــے رود
تــو مــے مــانــے
- بر عکــس ِ همیشــه -
امــا مــن
خــو گرفتـــه بــودم به نبــودنت
بــه پرســه زدن هـای گــاه و بــے گــاهم
بــه سیــگار های پشــت هــم
و صنــدلی همیشــه خــالی ات
در کافــه بعــد از ظهــر
بــه جــای خــالــے دستــانت در دستـــانم
و چتـــر بستـــه ام
بودنــت کشــنده اســت ؛ کشـــنده تــر از نبــودنــت
× 4 مهــــر 90
پــ . نــ : مـن مانــدم و تــکرار " از دل بــرود هر آنکــه از دیــده برفــت . . . / . "
پیــوســت : بــاور کن نبــودنت هیــچ چیــز را عـوض نمی کنــد . . . / .
پیــوســت : بــاران را بی چتــر می گــذرانــم . . . بیشتـــر از نشخــوار خاطــراتت می چسبـــد . . . خیلــی خیلـــی بیشتـــر
هــه
Last edited by Maryam j0on; 28-09-2011 at 16:52.
ســكوت كــه مي كنـــي
مي خواهـــم زميــن و زمـــان را به هم بريـــزم
مي خواهـــم فريـــادي بزنــم كــه صدايــش گــوش ِ فــلك را كــر كنــد
امـــا چشمانــَــت ..
امـــان نمي دهنـــد ؛
خفــه مي كننــد صــدا را
در گـــلو
../.
× 14 مهــــر 90
باران عجيبي ست
مي ترساندم از آب گرفتگي معابر
مي ترساندم از بد قولي هايي كه به پاي همين آب گرفتگي گذاشته مي شود
باران عجيبي ست
مي ترساندم از بي چتر گذراندن اين خيابان
مي ترساندم از سرماخوردگي هاي پيش پا افتاده و نرسيدن ها
باران عجيبي ست
مي ترساندم از به يغما بردن دريا
مي ترساندم از روزي كه خانه مان خانه ماهي ها شود
باران عجيبي ست ../.
× ١٦ آبـــان ٩٠
نظرتونو راجع به اين شعرم حتما مي خوام .. حتما ../.
حافظ و قهوه و ورق
هیچ کدام
کاری از دستشان بر نمی آید
وقتی تو آرزوی کسی نباشی ..
تقدیر ؛
دیواری کوتاه تر از پیشانی ت پیدا نمی کند ../.
× 8 دی 90
برای شکستن بتی که
خودم ساختمش
نیاز به هیچ تبری ندارم ....
این بت را اشک هایم
می شویند و می برند
مراقب باش
غرق نشوی در این دریای شور ../.
× 8 دی 90
هم اکنون 1 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 1 مهمان)