مشاعره

[Marichka]

درويش مكن ناله ز شمشير احبا
كين طايفه از كشته ستانند غرامت

در خرقه زن آتش كه خم ابروي ساقي
بر مي شكند گوشه ي محراب امامت

حاشا كه من از جور و جفاي تو بنالم
بيداد لطيفان همه لطفست و كرامت

كوته نكند بحث سر زلف تو حافظ
پيوسته شد اين سلسله تا روز قيامت

[Wisdom]

تا کی غم آن خورم که دارم يا نه / وين عمر به خوشدلی گذارم يا نه

[FX64 Dual Core]

با سلام

هـواخــواه توام جـــانـا و می​دانـم که می​دانــــی ****** که هم نـادیـده می​بـیـنی و هم نـنوشـته می​خـوانی

ملامـتگــو چه دریابد میان عـاشـق و مـعـشـــوق ****** نبیــنـد چـشـــم نابینـــا خصــوص اســـرار پـنهــــانی

بیفشـان زلــف و صـوفی را به پابـازی و رقــص آور ****** کــه از هــر رقـعـه دلقــش هــزاران بت بـیـفـشـــانی

گـشـاد کار مشــتـاقان در آن ابـروی دلــبـند است ****** خدا را یـک نـفـس بنشـــیـن گره بــگشـا ز پـیشــانی

مـلــک در سـجـده آدم زمـیــن بوس تو نـیـت کــرد ****** که در حـســن تو لـطفــی دیــد بـیش از حد انســانی

چراغ افروز چشــم ما نســیم زلف جـــانـان است ****** مـبـاد ایـن جـمــع را یــا رب غـــــم از بـاد پـریـشـــانی

دریغـا عیش شـبگیری که در خواب سحر بگذشت ****** ندانــی قـدر وقــت ای دل مــگـر وقـتی که درمــــانی

ملـول از هـمرهـان بودن طریق کــاردانـی نیســت ****** بـکـــش دشـــواری مــنـزل بـه یـــاد عـــهـد آســـانی

خـیــــال چنـبر زلـفـش فریبــت می​دهــد حـــافـظ ****** نــگــــر تـا حـلـقــه اقــــبـال نـامــمـکـــن نجـنـبــــانی

[magmagf]

ياد دارم ز راه و رسم كهن
كه دو ناساز ابه هم پيوست
من شدم يادگار اين پيوند
ليك چون رشته سست بود ، گسست
خيرگي هاي مادر و پدرم
آن دو را فتنه در سرا افكند
كودكي بودم و مرا ناچار
گاه از اين ،‌گاه از آن ، جدا افكند

[مومن خدا]

دل را چه کنم که روز نیست به عشقت نتپد و در شورو هیاهو نباشد...

[Wisdom]

در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد / حالتی رفت که محراب به فریاد آمد

[Marichka]

در مصطبه ي عشق تنعم نتوان كرد
چون بالش زر نيست بسازيم به خشتي

مفروش به باغ ارم و نخوت شداد
يك شيشه مي و نوش لبي و لب كشتي

[magmagf]

يادم نرفته است!
گفتي : از هراس ِ باز نگشتن،
پشتِ سرم خاكاب نكن!
گفتي : پيش از غروب ِ بادبادكها برخواهم گشت!
گفتي: طلسم ِ تنهاي ِ تو را،
با وِردي از اُراد ِ آسمان خواهم شكست!
ولي باز نگشتي
و ابر ِ بي باران اين بغضهاي پياپي با من ماند!

[Monica]

آن رخ شاداب و زیبا یادم آید
آن همه ناز و تمنا، یادم آید
گونه ات چون برگ گل بود و دلم را
برده بود آسان به یغما، یادم آید
با غرور و ناز، هر جا می گذشتی
می شدم محو تماشا، یادم آید
دل چنان در دام زلفت بود حیران
مثل صیدی مانده تنها، یادم آید
قصه ی زیبائیت ورد زبانها
بود، در اینجا و آنجا، یادم آید
حالیا بنشسته بر سر برف پیری
باز هم آن عشق و رؤیا یادم آید
حیف، گم شد دیگر آن شور و جوانی
زان گذشته، داستان ها یادم آید

[magmagf]

در اشتباهي نازنين تو فكر كردي اينچنين
من دارم از چشمان زيبايت شكايت مي كنم
نه مهربان من بدان بي لطف چشم عاشقت
هرجاي دنيا كه روم احساس غربت مي كنم