شعر گمنام

[حنّانه]

پس از لحظه های دراز
بر درخت خاکستری پنجره ام برگی رویید
و نسیم سبزی تار و پود خفته مرا لرزاند.
و هنوز من
ریشه های تنم را در شن های رویاها فرو نبرده بودم
که براه افتادم.
پس از لحظه های دراز
سایه دستی روی وجودم افتاد
ولرزش انگشتانش بیدارم کرد.
و هنوز من
پرتو تنهای خودم را
در ورطه تاریک درونم نیفکنده بودم.
که براه افتادم.
پس از لحظه های دراز
پرتو گرمی در مرداب یخ زده ساعت افتاد
و لنگری آمد و رفتش را در روحم ریخت
و هنوز من
در مرداب فراموشی نلغزیده بودم
که براه افتادم
پس از لحظه های دارز
یک لحظه گذشت:
برگی از درخت خاکستری پنجره ام فرو افتاد،
دستی سایه اش را از روی وجودم برچید
و لنگری در مرداب ساعت یخ بست.
و هنوز من چشمانم را نگشوده بودم
که در خوابی دیگر لغزیدم.

[Pessimist]

نفسهایم به شماره افتاده

حالا کوچکترین صدایی در گوشم زمزمه ای آشنا دارد

کلمات مبهم شدند. این واژه چیست؟!

خدایا کجا هستم؟

این چاهی است تاریک یا که تیرگی شبهاست که به چشم من نا آشناست!

[sara_girl]

تکیه به شونه هام نکن ، من از تو افتاده ترم

ما که به هم نمی رسیم ، بسه دیگه بذار برم

کی گفته که به جرم عشق یه عمری پرپرت کنم

حیف تو نیست کنج قفس چادر غم سرت کنم

من نه قلندر شبم ، نه قهرمان قصه ها

نه بنده حلقه به گوش ، نه ناجی فرشته ها

من عاشقم همین و بس ، غصه نداریم بی کسیم

قشنگی قصه ماست اگه به هم نمی رسیم

[sara_girl]

نگو، نگو قصه نگو * قصة سربسته نگو
از شب خاموش صدا * شاعر دلخسته نگو
قصة سربسته نگو * شعر تو فرياد منه
درد من و تو مشترك * زخم تو همزاد منه
گريه نكن، گريه نكن * گريه هميشه بي صداس
وقتشه فرياد بزني * شعر تو رنگ خون ماس
ما همه مون يك نفريم * بايه سكوت, با يه صدا
اما اسير سرنوشت * با هم غريب، از هم جدا
هيشكي به فكر هيشكي نيس * اسير خود شديم و بس
اسير تو ،اسير من * اسير اين همه قفس
حيفه پرنده باشي و * بال و پر تو وا نشه
اين همه تو،اين همه من * حيفه بميره ،ما نشه

[sara_girl]

مقصر نبودی
عاشقی یاد گرفتنی نیست
هیچ مادری گریه را به کودکش یاد نمی دهد
عاشق که بودی
دستِ کم
تشری که با نگاهت می زدی
دل آدم را پاره نمی کرد
مهم نیست
من که برای معامله نیامده ام
اصل مهم این است
که هنوز تمام راه ها به تو ختم می شوند
وتو در جیب هایت تکه هایی از بهشت را پنهان کرده ای
نوشتن
فقط بهانه ای است که با تو باشم
اگر چه
این واژه های نخ نما قابل تو را ندارند .

[sara_girl]

تولدی دیگر

همه ی هستی من آیه ی تاریکی ست

که تو را در خود تکرار کنان

به سحرگاه شکفتن ها و رستن ها خواهد برد

من در این آیه تو را آه کشیدم آه

من در این آیه تو را
به درخت و آب و آتش پیوند زدم

[حنّانه]

در دو چـشـمـش گـنـاه مـی خـنـدید ***** بــر رخــش نــور مــاه مــی خــنـدیـد

در گـــذرگـــاه آن لـــبـــان خــمــوش ***** شــعــلــه ای بــی پـنـاه مـی خـنـدیـد

شــرمــنــاک و پــر از نــیــازی گـنـگ ***** بـا نـگـاهـی کـه رنـگ مـسـتـی داشت

در دو چشمش نگاه کردم و گفت : ***** بــایـد از عـشـق حـاصـلـی بـرداشـت

ســایـه ای روی سـایـه ای خـم شـد ***** در نــــهــــانـــگـــاه رازپـــرور شـــب

نــفــســی روی گــونــه ای لــغــزیــد ***** بـوسـه ای شـعـلـه زد مـیـان دو لـب

[Pessimist]

جـا نـمی‌شود بـه حجـم بـاورم، قـبـول کـن
گـاه، پـر زدن در آسمان شعـرت را
از من، از مـنی کـه یـک کبـوتـرم قبـول کـن
در اتـاق رازهـای تـو سرک نـمی‌کـشم
بیــش از آ‌نـچه خـواستی نـمی‌پـرم،‌ قـبول کن

[sara_girl]

یک برگ دیگر از تقویم عمرم را پاره می کنم


امروز هم گذشت


با مرور خاطرات دیروز


با غم نبودنت..و سکوتی سنگین


و من شتابان در پی زمان بی هدف


فقط میروم ..فقط میدوم


یاسها هم مثل من خسته اند از خزان و سرما


گرمی مهر تو را میخواهند


غنچه های باغ هم دیگر بهانه میگیرند


میان کوچه های تاریک غربت و تنهایی


صدای قدمهایت را می شنوم اما تو نیستی


فقط صدایی مبهم


قول داده بودی برایم سیب بیاوری


سیب سرخ خورشید


سیب سرخ امید


یادت هست؟؟؟


و رفتی و خورشید را هم بردی


و من در این کوچه های تنگ و تاریک


سرگردانم و منتظر


برگی از زندگی ام را ورق میزنم


امروز به پایان دفترم نزدیکم...

[Pessimist]

گاه با خود می اندیشم
خبر مرگ مرا با تو چه کس می گوید
وزمانیکه خبر مرگ مرا می شنوی
رویت را کاشکی می دیدم
شانه بالازدنت را بی قیدو تکان دادن دستت را
که عجب عاقبت مرد
مهم نیست زیاد!
ودر این هنگام با خود می اندیشم
چه کسی باور خواهد داشت جنگل جان مرا اتش عشق تو خاکستر کرد!