من موندم این قضیه سرعت چیه؟
در چی سرعت داشته باشن؟ میگین فلانی اگر سرعت نور داشته باشه زمان براش متوقف میشه. خوب در چی باید سرعت نور داشته باشه؟ در دویدن؟ در نفس کشیدن؟ یا در همه اعمال مثل تپش قلب و به هم زدن پلک و...؟
اگر اینطوری باشه که طرف سرعت نور داشته باشه که 10001 مشکل ایجاد میشه. اینکه طرف چطوری باید تنفس کنه؟ طرف چطور دنیا رو میبینه؟ آیا فکرش از کار میفته یا فکرش هم با سرعت نور باهاش کار میکنه؟
اگر بخواد با سرعت نور حرکت کنه, حتی یه قدم هم نمیتونه چلو بره. چرا؟ چون مولکولهای هوا که ساکن هستن جلوش رو میگیرن. به همین خاطر هم طرف نمیتونه تنفس کنه.
حالا یه نکته جالب تر. اگر تو یه اتاق خلأ یک نفر سرعت نور رو داشته باشه و در این اتاق خلأ فقط و فقط یک اتم اکسیژن معلق در وسط اتاق باشه, اون وقت این طرف ما اگر با دستش محکم به این مولکول بزنه دستش یا سوراخ میشه یا اینکه برمیگرده به عقب. چون اون مولکول ثابته و تکون نمیخوره.
از همه مهمتر برای من, قدرت تفکر هست. آیا واقعا اگر کسی سرعت نور رو داشته باشه میتونه با همون سرعت هم فکر کنه؟
من تو این مورد خیلی فکر کردم و نکات جالبی رو پیدا کردم و روی یه برگه یادداشت کردم ولی اون برگه گم شد
اینطور که من فهمیدم برگشت به زمان نباید به صورت آهسته و کم کم باشه بلکه باید به صورت پرشی باشه. یعنی طرف نباید سرعتش رو زیاد کنه و هی بیشتر کنه تا بالاتر از سرعت نور قرار بگیره چون در این صورت به چند لحظه پیش برمیگرده و چند لحظه پیش طرف هنوز سرعت کمتری داشته یا این که اصلا سرعت نور رو نداشته پس طرف باید متوقف بشه و این یعنی اینکه طرف نمیتونه به زمان عقب برگرده.