پس اون همه ضعف.بي حالي.سستي.سوزش مجراي ادرار عارضه چي محسوب ميشه؟نه عارضه جسمي داره
پس اون همه افسردگي تحريك پذيري نا اميدي و افكار پارنويدي عارضه چي محسوب ميشه؟مگر شخص به خودش تلقين كنه كه عارضه رواني داره
بابا علم رو ول كنين تو اين يه مورد واقعا با خودتون رو راست باشين ببينين آيا واقعا بعد از اون كار ديگه انرژي هيچ كاري رو دارين؟بي حوصله و پرخاشگر نميشين؟تمركزتون رو از دست نميدين؟شادبي تونو چي؟حالا علم درست ميگه يا تجربه؟