سلام.
تصمیم گرفتم یه نظرسنجی بذارم و ببینم که نقش و تاثیر زبان خواننده (و در عین حال شاعر) در علاقه شما نسبت به موسیقی ای که گوش میدید و لذتی که از اون می برید چه سهمی داره؟ (که مسلما نمیتونه نداشته باشه)
***
خب، اگه از خودم شروع کنم، من بیشتر از هر زبان دیگه ای انگلیسی رو برای ترانه سرایی و ترانه خوانی می پسندم.
هم اینکه بیشتر از همه بهش عادت کردم از اول (حتی ترانه های فارسی بسیار کم گوش میدم)
هم اینکه چون یه زبان بین المللیه و مرزها رو در نوردیده، هنرمندان بسیاری از سراسر جهان با نژادها و زبانهای گوناگون حالا حتی بدلایل تجاری و مشهور شدن هم که شده (البته نه در مورد همه) به این زبان روی آوردن و حالا واقعا گستره وسیعی از خواننده های جهان تعدادی کار به زبان انگلیسی هم در کارنامشون دارن.
جدای از همه اینها، بنظر خودم بهترین Foreign Language ای هستش که یه نفر میتونه باهاش ارتباط برقرار کنه، چنانکه خیلی از ما ها که انگلیسیمون در حد متوسطی هم هست از گوش دادن به ترانه های انگلیسی یا خوندن Lyrics اونها یه چیزایی متوجه میشیم و بهتر میتونیم نسبت به کل ترانه حس بگیریم، مثلا در قیاس با یه ترانه اسپانیایی که ممکنه خیلی هم شنیدنی و نشاط بخش باشه اما هیچی ازش سر در نمیاریم. این پاراگراف کلا در مقام مقایسه بین ترانه هایی به زبانهای بیگانه (غیرمادری) با هم بود.
اما اگه بخوام با ترانه های به زبان مادریم مقایسه ش کنم، برمی گرده به بحث شناخت و عادت که باعث شد انگلیسی رو ترجیح بدم به فارسی، کما اینکه نمیتونم بگم از شنیدن بعضی ترانه های فارسی لذت نمی برم ولی همونطور که گفتم برام اولویت نداره.
این پاراگراف آخری رو بیشتر ادامه نمیدم چون بیشتر به سمت بحث مقایسه موسیقی ایرانی و خارجی کشیده میشه که تو تایپیکهای دیگه به اندازه کافی سرش بحث و احیانا جدل شده.
پس حالا منتظر نظرات زیبای شما هستم.![]()