عاشقانه‌های ناب را
برای کسی می‌سرایند
که شعله‌ی امید
در چراغ انتظار
پِت پِت کند
و فانوس راه
خاموش و آویخته باشد
به دیوار
من اما
برای تو
کلمه کم می‌آورم
بانوی من!
شعر بلد نیستم
وقتی آمدی
با چشم‌هام می‌گویم
...
عاشقانه‌های ناب را
برای آدمی می‌خوانند
تا از رنگ کلمات
خود را بیاراید
و زیباترین لباس‌هاش را
برای معشوق به تن کند
من اما
لباسی به تنت نمی‌گذارم
...
عاشقانه‌های ناب را
برای زنی می‌گویند
که با عطر کلمات
شبی
دل‌آرام شود
من اما
قرار ندارم
شبی آرام برای تو بسازم ..
" عباس معروفی "
گمنام که نیست ولی..
