سلام خدمت دوست عزیزی که این تاپیک رو زده بود و بقیه ی بر و بچه ها.
از اینجا رد می شدم که یاد خاطرات پارسال خودم افتادم که با بقیه ی کنکوری های 87 چه خاطره ها داشتیم....
دوست عزیز، فقط اومدم به شما و بقیه بگم که اصلاً و ابداً، برای سال بعد، نمونید. این یه نصیحت رو از برادر کوچکتر
خودتون بپذیرید. چندین و چند نفر رو می شناسم که به همین وضعیت دچار شدن و آخرش هم به چیزی که می خواستن
نرسیدن.
برای دوره کارشناسی، مهم اینکه که دانشگاه سراسری باشه و رشته تون هم رشته ی مورد علاقه. بقیه ش فرقی نمی کنه
کدوم شهر باشین. مطمئن باشید استادان همه ی دانشگاه های سراسری و آزاد هم می تونن به یه لیسانس به اندازه کافی
و وافی درس بدن و چیزی که تو شریف یاد دانشجو ها می دن همون چیزیه که تو تبریز هم یاد همون دانشجوها می دن و برای کارشناسی
چندان فرقی نمی کنه.
من پارسال رتبم حدود 6000 بود منطقه دو، با اینکه معدل پیشم 19.51 بود اما تو کنکور اونی نشدم که می خواستم، با این حال
انتخاب رشته کردم به توصیه ی یکی از فامیل هامون که خودش استاد دانشگاه هست (دکترای مکانیک از امیرکبیر) و ایشون این
توصیه ها رو کردن و گفتن اگه تو رشته ی مورد علاقت قبول شدی، سعی کن ارشدت رو تهران قبول بشی که اون مهمتره.
با این اوصاف رشته ی مورد علاقه م یعنی مهندسی مکانیک حرارت و سیالات دانشگاه صنعتی ارومیه قبول شدم (روزانه) و الان
هم خیلی راضیم و اگر انتخاب رشته نمی کردم، الان چیزی جز حسرت برام باقی نمی موند.
بچه ها، برای سال بعد، خودتون رو عقب نندازید...
جواب بصورت نقل قول
