جنگ افزار

[Optimus Prime]

دوست عزیز من توضیحات RPG -7 معمولی خودمونو خلاصه میگم :
دو نوع راکت جنگی ( سر جنگی ) عمده داریم :
1. HE یا High Explosive با قابلیت انفجاری شدید که عمدتا برعلیه نفرات و ماشین های سبک و جایگاهها و ساختمان ها بگار میره. بلافاصله بعد از اصابت منفجر میشه و قدرت عمده اون تو ترکش ها زیادش هست.
2. HEAT یا High Explosive Anti Tank دارای سر تیز تر و شکل داتر است مانند گلگوله های معمولی تانک که بعد از اثابت بیشتر قدرت انفجاری در نوک اون زمان اصابت به هدف هست که می تونه بیشتر فلزات مثل جنس های مس را بشکافه و نفوذ کنه. البته دیگه در تانک های جدید به خاطر بکار رفتن Reactive Armor خساراتی وارد نمی کنه مگر به سیستمهای ثانویه یا مسلسل ها و یا ردیاب ها. برای حل این مشکل تعداد زیادی از کشورها هم سر های جنگی خاص خودشونو دارند و جدیدترین مدل RPG-29 تونسته یک تانک T-90 را از بین ببره.
در جنگ های پیشرفته برای عملیات های ضد تانک اسلحه های پیشرفته تر RPG-29 'Vampir'AT-5 Spandrel 'Konkurs'AT-13 Saxhorn-2 'Metis-M' АТ-14 Spriggan 'Kornet' بکار میره و RPG-7 صرفا جای خودشو به استفاده کنندگان حملات چریکی و صدمه زدن به اهداف دیگر مثل مثل نفرات یا خودروها داده.

[Pario]

البته دیگه در تانک های جدید به خاطر بکار رفتن reactive armor خساراتی وارد نمی کنه مگر به سیستمهای ثانویه یا مسلسل ها و یا ردیاب ها.

موج انفجار تاثیری روی سرنشینان تانک نداره؟ مثلا روی عملکرد مغزشون تاثیر بزاره؟

[H A M A S]

U.N. Spacy Robotech Defence Force SDF-1 Macross
این یعنی چی؟دفاع فضایی؟

[Optimus Prime]

U.N. Spacy Robotech Defence Force SDF-1 Macross
این یعنی چی؟دفاع فضایی؟

این از اون اولا گذاشتم حال عوض کردنشو هم نداشتم ! SDF-1 Macross همون دژ فضایی مشهور خودمون بود در اصل مال سری Super Dimension Fortress Macross یا Robotech ( ابر دژ فضایی ماکراس )

راستی اینارو هم بگم :
AIM-54 Phoenix موشک مشهور دوربرد و راداری فعال قابل حمل فقط توسط F-14 Tomcat که همراه هواپیما بازنشته شد تلفط اصلی فینکس
MiG در اصل نام سازنده اصلی شرکت یعنی Mikoyan Gorvich گرفته شده.
Su در اصل از نام سازنده Sukhoi با تلفظ سووخووی .

[Cyberlife]

عجیب ترین اسلحه ی قرن H&K G11
ظهور HK G11 موقعی ثبت شد که قرار بود ژ 3 رو در سال 1960 از ارتش المان غربی حذف کنند و اسلحه ای برای جایگزین کردن با قابلیت های بیشتر و کیفیت بهتر نیاز بود.

اولین نظری که داده شد توسط یک گروه مبنی برا یک اسلحه با کالیبر پایین و رپید فایر (از جنرالز اینو فهمیدم فکر کنم یعنی تند آتش) بود.این اسلحه میبایست دارای قدرت بازدارندگی و کشتن با کالیبری پایین رو داشته باشد.این اسلحه باید گنجایش زیاد و
کشندگی(خورد و خمیر کردن) رو می داشت و باید می توانست مهمات کسلس caseless رو شلیک کند

این طراحی جدید که المان به شرکت هکلر کخ به همراه داینامیت نابل تیم سپرد باعث به وجود امدن هکر اند کخ G11 شد.
هکلر کخ مسئول طراحی اسلحه و داینامیت نابل تیم مسئول ساخت مهمات کسلس رو بر عهده داشت.

فکر پایه و اساس G11 باعث شد تا در راستای این اسلحه این سیستم ها به وجود ایند که روی خود اسلحه نصب شده بودند:
چهره ی بی همتا و وجود سیستم سیلندر ها در ته اسلحه و چرخش 45 درجه ان ها.قرار دادن خشاب در بالای لوله ی اسلحه.
گلوله در اولین شلیک به داخل خزانه هل داده می شه و سپس بعد از چرخش 45 درجه به ته لوله تفنگ میره و با لوله تفگ همتراز می شه.بعد از این دوباره گلوله در ته لوله بعد از چرخش 45 درجه قرار می گیره و آماده ی اتش می شه.اگر بعد از احتراق گلوله شلیک نشه به وسیله ی گلوله ی بعدی که در خزانه هست به پایین هل داده می شه.دسته ی پخته شده (منظور ریخته گری شده هست) در هنگام آتش حرکت نمی کنه.از دیگر مشخصه های خفن این اسلحه اینکه خشاب و خوراک دهنده و لوله ی
اسلحه خشاب در یک واحد قرار داره و درون اسلحه به عقب و چهار حالت دیگر حرکت می کنند.(البته منظورش فکر کنم آلات متحرکه و سوزن و .. بوده وگرنه خشاب که حرکت نمی کنه و حتما گلوله منظورش بوده.کلا الات متحرکه منظورش
بوده!!) در تک تیر در اولین تیر واحد(همون واحد<<)به سمت عقب حرکت می کنه و بعد به عقب.موفعی که اتومات آتش می شه در اولین تیر واحد به سمت عقب حرکت می کنه و سپس در هنگامیکه اولین تیر شلیک شده به جلو.نتیجه ی مد اینه که میزان
شلیک گلوله در دقیقه به 600 عدد در دقیقه برسه.اما وقتی با مد سه تیر تیر اندازی می شود فشنگ های دوم و سوم که در خوراک دهنده هستند خیلی زود وارد خزانه می شوند و موقعی که گلوله سوم از لوله خارج می شود واحد دوباره به سر جای اولش بر می گردد.نتیجه ی مد سه تیر مساوی است با 2000 گلوله در دقیقه!!!همچین نتیجه ی واکنش حقیقی این عمل در اخرین گلوله است.

در بیرون اسلحه(بیرونی یعنی همون خشاب و ماشه و..) یک دوربین با بزرگ نمایی 1 برابر و یک سایت نشانه گیریهدایره ای نصب شده.اولین نمونه ی خشاب این اسلحه با 50 گلوله که خشاب با پوشش پلیمری بوده درست شده بود.در طراحی های بعد خشاب اسلحه با 45 گلوله ظرفیت تبدیل شد که خود خشاب 45 تایی دو نمونه داشت:اولی خشاب به همراه واحد نصب شده در بالای اسلحه.دومی خشاب چسبیده به سایت هدف گیری.

محمات کسلس در اولین طرح خود مرمری داخل یک پوکه بزرگ پوشانده می شد ولی سر مرمری بیرون بود .در طرح نهایی که DM11 نام داشت و در سپتامبر سال 1980 ساخته شده بود گلوله دارای طراحی و شکل تلسکوپی بود و مرمری کاملا در پوشش قرار داشت.گلوله دارای 3.25 گرم وزن و 630 تا 960 متر در ثانیه سرعت داشت.

بعد از سپتامبر سال 1980 المان غربی تستی از G11s گرفت که این اسلحه رد شد!!بعد از این ماجرا تغییراتی بر روی سایت نشانه روی خشاب ذخیره و سر لوله تفنگ و... صورت گرفت.

این تغییرات باعث پیدایش مدل G11 K2 شد.در سال 1989 تستی از این مدل گرفته شد و این اسلحه 50% بهتر و دقیق تر از ژ3 عمل کرد.المان غربی 1000 قبضه از این اسلحه را تا سال 1990 دریافت کرد.ولی به دلایلی تولید بیشتر این اسلحه توسط دولت المان متوقف گشت.شاید یکی از دلایل یکپارچه شدن المان و دیگر قرار گرفتن المان در عضویت ناتو و حذف گلوله های کسلس به علت استاندارد ها بوده.چون هیچ کدام از کشور های عضو ناتو از این نوع گلوله استفاده نمی کردند و اسلحه ای نداشتند که از این گلوله ها استفاده کند.

نمونه های مد جدید G11 توسط ACR امریکا در سال 1990 به امریکا برده شد و در انجا تغییراتی روی ان انجام شد و از تکنولوژی ان استفاده شد ولی هنوز هیج اسلحه ای توسط این انجمن مانند G11 تولید نشده.شاید فقط برای برخی تکنولوژی ها از این استفاده شده.
مشخصات فنی:

کالیبر:4.7 mm caseless وزن مرمری 3.25 گرم

سیستم اتش:فشار غیر مستقیم باروت.ته چرخشی(منظور همون چرخش 45 درجه ی گلولست.)

طول کلی: 750 میلی متر!!

طول لوله:540 میلی متر

وزن:3.6 کیلو گرم(خالی) 4.3 کیلو گرم پر

ظرفیت خشاب:50 یا 45 گلوله

سرعت گلوله در دهانه:930 تا 960 متر بر ثانیه.

مقدار توانایی شلیک در دقیقه:550 اتومات و 2200 تیر در دقیقه در مد سه تیر

برد موثر:400 متر

کشور سازنده:المان غربی

شرکت سازنده:H&K




G11



13 پیش نمونه(الگو) G11



G11 K2



G11 با تلسکوپ جدید اینستال شده(در خود نمونه اینطور نیست.ولی می شه دوربین رو باز کرد و دوربین دیگری گذاشت.)



دومین پیش نمونه ی G11



سمت چپ اولین نمونه ی محمات کسلس سمت راست محمات نهایی کسلس(DM11)



چگونگی قرار گرفتن گلوله در لوله.



جدا شده.در این تصویر چگونگی تلسکوپی بودن این گلوله مشخص است.

مترجم:saman_777

[Cyberlife]

سلاحهای لیزری

نابود نمودن دشمن از راه دور ، با جریانی از ماده‌ای مرگبار ، مدتها موضوع داستانهای علمی - تخیلی بوده است. آیا می‌توان آن را به واقعیت درآورد؟ فیزیک نیرنگ باز است، اما سرمایه گذاریهای ارتش ایلات متحده حاکی از آن است که آنها تصمیم گرفته‌اند سلاحهای تشعشعی را بوسیله کلیفوردبیل به واقعیت در آورند. در دهه 70 میلادی ، زمانی که کاپیتان کرک ستاره تلویزیون بود، فن آوران معتقد بودند که تا سال 1997 تخیلات علمی به آن واقعیاتی علمی تبدیل می‌شوند و سلاحهای دستی لیزری ، تولید خواهند شد.

مشکلات عمده
مشکل عمده سلاحهای لیزری ، فن آوری آنهاست. در حال حاضر این سلاحها به اندازه یک اتوبوس هستند و در ضمن لیزرهای پر قدرت به توان الکتریکی و شیمیایی بالایی نیازمندند. انرژی الکتریکی ، گازهای شیمیایی را تحریک می‌کند و بدین ترتنیب اتمهای گاز برانگیخته شده ، میزان انرژی بالاتری پیدا می‌کنند و شعاع لیزری ساطع می‌شود (لیزر منبعی است از گرما و نور به شکل امواج همسان ممتد یا متناوب).

کاربرد نظامی لیزر
مهمتريم کاربردهاي نظامي ليزر عبارت اند از:

الف) فاصله يا بهاي ليزري

ب) علامت گذارهاي ليزري

ج) سلاح هاي هدايت انرژي

فاصله ياب ليزري مبتني بر همان اصولي است که در رادارهاي معمولي از آن ها استفاده مي شود. يک تپ کوتاه ليزري ( معمولا با زمان 10 تا 20 نانوثانيه) به سمت هدف نشانه گيري مي شود و تپ پراکنده برگشتي بوسيله يک دريافت کننده مناسب نوري که شامل آشکارساز نوري است ثبت مي شود. فاصله مورد نظر با اندازه گيري زمان پرواز اين تپ ليزري به دست مي ايد. مزاياي اصلي فاصله ياب ليزري را مي توان به صورت زير خلاصه کرد :

الف) وزن - قيمت و پيچيدگي آن به مراتب کمتر از رادارهاي معمولي است.

ب) توانايي اندازه گيري فاصله حتي براي هنگامي که هدف در حال پرواز در ارتفاع بسيار کمي از سطح زمين و يا دريا باشد.

اشکال عمده اين نوع رادار در اين است که باريکه ليزر در شرايط نامناسب رويت به شدت در جو تضعيف مي شود. فعلا چند نوع از فاصله يابهاي ليزري با بردهاي تا حدود 15 کيلومتر مورد استفاده اند :

:الف) فاصله ياب هاي دستي براي استفاده سرباز پياده ( يکي از آخرين مدل هاي آن در آمريکا ساخته شده که در جيب جا مي گيرد و وزن آن با باتري حدود 500 گرم است.

:ب) سيستم هاي فاصله ياب براي استفاده در تانکها

:ج) سيستم هاي فاصله ياب مناسب براي دفاع ضد هوايي

اولين ليزرهاي که در فاصله يابي از آن ها استفاده شد ليزرهاي ياقوتي با سوئيچ Q بودند. امروزه فاصله يابهاي ليزري اغلب بر اساس ليزرهاي نئودميم با سوئيچ Q طراحي شده اند. گرچه ليزرهاي CO2 نوع TEA در بعضي موارد ( مثل فاصله ياب تانک ها ) جايگزين جالبي براي ليزرهاي نئودميم است.

دومين کاربرد نظامي ليزر در علامت گذاري است. اساس کار علامت گذاري ليزري خيلي ساده است : ليزري که در يک مکان سوق الجيشي قرار گرفته است هدف را روشن مي سازد به خاطر روشنايي شديد نور هنگامي که هدف به وسيله يک صافي نوري با نوار باريک مشاهده شود به صورت يک نقطه روشن به نظر خواهد رسيد. سلاح که ممکن است بمب - موشک - و يا اسلحه منفجر شونده ديگري باشد بوسيله يک سيستم احساسگر مناسب مجهز شده است. در ساده ترين شکل اين احساسگر مي تواند يک عدسي باشد که تصوير هدف را به يک آشکارساز نوري ربع دايره اي که سيستم فرمان حرکت سلاح را کنترل مي کند انتقال مي دهد و بنابراين مي تواند آن را به سمت هدف هدايت کند. به اين ترتيب هدف گيري با دقت بسيار زياد امکان پذير است. ( دقت هدف گيري حدود 1 متر از يک فاصله 10 کيلومتري ممکن به نظر مي رسد.) معمولا ليزر از نوع Nd: YAG است. در حالي که ليزرهاي CO2 به خاطر پيچيدگي آشکارسازهاي نوري ( که مستلزم استفاده در دماهاي سرمازايي است) نامناسب اند. علامت گذاري ممکن است از هواپيما - هليکوپتر و يا از زمين انجام شود. ( مثلا با استفاده از يک علامت گذار دستي ).

اکنون کوشش قابل ملاحظه اي هم در آمريکا و هم در روسيه براي ساخت ليزرهايي که به عنوان سلاحههاي هدايت انرژي به کار مي روند اختصاص يافته است. در مورد سيستم هاي قوي ليزري مورد نظر با توان احتمالا در حدود مگا وات ( حداقل براي چند ده ثانيه ) يک سيستم نوري باريکه ليزر را به هدف ( هواپيما - ماهواره يا موشک ) هدايت مي کند تا خسارت غير قابل جبراني به وسايل احساسگر آن وارد کند و يا اينکه چنان آسيبي به سطح آن وارد کند که نهايتا در اثر تنش هاي پروازي دچار صدمه شود سيستم هاي ليزر مستقر در زمين به خاطر اثر معروف به شکوفايي گرمايي که در جو اتفاق مي افتد فعلا چندان عملي به نظر نمي رسند. جو زمين توسط باريکه ليزر گرم مي شود و اين باعث مي شود که جو مانند يک عدسي منفي باريکه را واگرا سازد با قرار دادن ليزر در هواپيماي در حال پرواز در ارتفاع بالا و يا در يک سفينه فضايي مي توان از اين مساله اجتناب ورزيد. اطلاعات موجود در اين زمينه ها به علت سري بودن آن ها اغلب ناقص و پراکنده اند. اما به نظر مي رسد که اين سيستم ها کلا شامل باريکه هايي پيوسته با توان 5 تا 10 مگا وات (براي چند ثانيه ) با يک وسيله هدايت اپتيکي به قطر 5 تا 10 متر باشند مناسب ترين ليزرها براي اينگونه کاربرد ها احتمالا ليزرهاي شيميايي اند ( DF يا HF) . ليزرهاي شيميايي به ويژه براي سيستم هاي مستقر در فضا جالب اند زيرا توسط آن ها مي توان انرژي لازم را به صورت انرژي ذخيره فشرده به شکل انرژي شيميايي ترکيب هاي مناسب تامين کرد.

از زمان اختراع لیزر در سال 1960، کاربردهای نظامی انرژریهای هدایت شده ، طراحان دفاعی را به دلیل ویژگیهایی همچون نامحدود بودن مهمات و توانایی تخریب فراوان و کنترل از راه دور ، هیجان زده ساخت. همراه با روند تکامل لیزرها ، مجموعه‌ای از کاربردها از چاقوهای جراحی لیزری گرفته تا دستگاههای خودکار پخش موسیقی با دیسکهای فشرده ، ساخته شدند. البته هنوز هم سلاحهای تشعشعی که بتوانند تانکها را ذوب کنند، صورت واقعیت به خود نگرفته‌اند و هم اکنون استفاده نظامی از لیزرها ، محدود به هدف گیری و اندازه گیری مسافت به منظور افزودن بر دقت گلوله‌های تفنگ و توپ و نیز بمبهاست. در طی دهه 70 و 80 میلادی ، وزارت دفاع ایالات متحده با انجام آزمایشهای گوناگونی ، سلاحهایی با انرژی هدایت شده را مورد بررسی قرار داد. این امر با این کار مشهور دفاع استراتژیک ریگان به اوج رسید، اما با فروکش کردن جنگ سرد ، بودجه سلاحهای لیزری نیز کاهش یافت و بدین لحاظ تا کنون تنها نمونه‌های کاربردی اندکی از آنها ساخته شده است.
ولی در هر حال ، این نمونه‌ها توان تخریبی انرژیهای هدایت شده را به اثبات رساندند. در سال 1976 ارتش ایالات متحده یک لیزر دی اکسید کربن را بر قایقی نصب کرد و با استفاده از آن هدفی را که با سرعتی یکنواخت و در فاصله چند صد متری حرکت می‌کرد نابود ساخت. در دهه 80 نیروی دریایی ایالات متحده ، قدرت لیزر MIRACL (مخفف لیزر شیمیایی میان - فروسرخ) خود را در انهدام موشکها از فاصله دور به نمایش گذاشت. در حال حاضر لیزرهای کلاس مگاوات فلوراید دوتریم ، میراکل بسیار مورد توجه مجریان برنامه مشترک آمریکا و رژیم صهیونیستی در ساخت نوعی سیستم دفاع هوایی برای محافظت شمال فلسطین اشغالی از حملات موشکی مبارزان است.

لیزرهای ضد اسکاد
لیزرهای ضد اسکاد نیروی هوایی ایالات متحده اشعه‌ای به ضخامت یک تیر تلگراف دارد. به نظر میلز هولومن رئیس علوم تسلیحاتی فرماندهی موشکی ارتش آمریکا ، لیزرهای شیمیایی آنقدرها هم کارآمد نیستند. قدرت اشعه آنها یک دهم انرژی مورد نیاز برای پمپ سلاح است و همین امر موجب بزرگی دستگاهها می‌شود. اشعه لیزر ، بعد از طی چند کیلومتر متلاشی و تجزیه می‌شود و این امر در مسافتهای طولانی مشکلاتی را بوجود می‌آورد. با این حال برنامه‌هایی در حال اجراست تا لیزرها را به کاربردهای نظامی وارد سازند. اولین هواپیمایی که به سلاحهای تشعشعی مجهز می‌شود چیزی جز جنگنده استیلت خواهد بود و برای این منظور هواپیمای بولینگ 747 ترجیح داده می‌شود.
نیروی هوایی آمریکا با تیمی مرکب از بوئینگ ، لاکهید - مارتین و TRW قراردادی به منظور ساخت نمونه‌ای کاربردی از سیستم هوابرد لیزری ABL برای رهگیری و انهدام موشکهای بالستیکی در حال پرواز امضا کرد. سیستم ضداسکاد ABL ، شامل یک لیزر شیمیایی یدید اکسیژن (COIL) است که در برجی گردنده در دماغه بوئینگ 747-400F جاسازی شده است. هنگام گشتهای هوایی در ارتفاع بالا و در فاصله 250 کیلومتری پایگاههای موشکی دشمن ، ABL با استفاده از دوربینی فرو سرخ و از پس ابرها به دنبال شعله دنباله‌ای اسکادهای پرتاب شده می‌گردد. سپس خدمه به نشانه گیر لیزری سوئیچ می‌کنند تا موشک در حال پرواز رهگیری شده ، قسمت سوختش هدفگیری شود. با قفل شدن روی بدنه موشک ، سیستم ، اشعه لیزر را که ضخامتی برابر با قطر تیرهای تلگراف دارد، شلیک می‌کند، بدین ترتیب با بوجود آمدن سوراخی در مخزن سوخت ، موشک ظرف چند ثانیه منفجر و منهدم می‌شود.
البته نیروی مورد نیاز این سیستم بسیار زیاد است. سیستم مولد و مخازن شیمیایی یک لیزر سه مگاواتی حجمی بسیار (بیش از حجم یک جت) را اشغال می‌کند. هیچ جت جنگنده‌ای امکان حمل سوخت لیزری و نیروی مورد نیاز (برای سلاح لیزری) را ندارد. البته بوئینگ 747-400F فقط به دلیل حجم بزرگش (مخازن ذخیره آن ، ظرفیت مورد نیاز 50 پرتابه لیزری را دارد) برای این برنامه انتخاب نشده است بلکه توانایی پرواز این هواپیما در بالاترین ارتفاع به مدت 8 ساعت نیز مد نظر بوده است. دقت عمل لازم برای انهدام اسکادها از راه دور معادل به گودال انداختن یک توپ گلف از فاصله 65 کیلومتری است. علی‌رغم اینکه پرواز در ارتفاع 40000 پایی انجام می‌شود و هوا در این ارتفاع رقیق است، اما ABL نیز مواجه با مشکلات مربوط به انتقال اشعه ، مشابه همان مسائلی که موجب به تعویق افتادن تکامل لیزرها در میدان نبرد زمینی شده است، می‌باشد.
چند متر پس از خروج لیزر ، اشعه بر اثر آشفتگی جوی (گردبادهایی با تراکمهای مختلف) متلاشی و تجزیه می‌شود، اما سیستم کنترل اشعه در عرض چند صدم ثانیه با اندازه گیری این آشفتگیها اشعه را به گونه‌ای تنظیم می‌کند که از تلاشی آن جلوگیری می‌شود. این کار را تعدادی آینه تنظیم شونده ، که خروجی لیزر را احاطه می‌کنند، تحت تأثیر سیگنالهای ورودی به سیستم و قبل از ورود اشعه به اتمسفر انجام می‌دهند. آزمایشگاه فیلیپس نیروی هوایی ، در آزمایشی، موشکهایی را از فاصله 48 کیلومتری رهگیری و منهدم ساخت.
در سال 1983، نیروی هوایی ، قدرت خود را در انهدام موشکهایی ساید و این بار در بکار گیری لیزر موجود در هواپیمای تغییر یافته NKC135A از فاصله 10 کیلومتری به نمایش گذارد. سیستم ABL اولین آزمایش خود را در سال 2002 میلادی به انجام رساند و سپس در سال 2004 میلادی تولید 7 فروند یوئینگ مجهز به این سیستم با هزینه‌ای معادل 5 میلیارد دلار آغاز شد. در سال 2006 و درست همزمان با به کار گیری نسل جدید موشکهای اسکاد توسط کره شمالی ، این تجهیزات بکار گرفته می‌شوند. اما همه اینها اساسا متفاوت با آن سلاحهای تشعشعی علمی- تخیلی هستند که ارتش ایالات متحده از به کار گیری آنها در میادین نبرد منصرف شد.

کاربردهای عملی دیگر
در اواخر دهه 80 میلادی ، ارتش آمریکا به مطالعه لیزرهای پوتوتیپ میان انرژی و کم انرژی پرداخت. این لیزرها برای نابود ساختن سیستم اپتیکی تانکهای دشمن و خیره کردن چشمان خلبانان و تک تیراندازانی که با استفاده از دوربین سلاحهای خود در حال هدف گیری هستند بکار می‌رود. ارتش آمریکا حتی در زمان جنگ خلیج فارس یک لیزر میان انرژی به نام استینج ری را بر خودروی پیاده نظام برادلی سوار کرده بود. این سلاح عدسی سیستمهای اپتیکی تانکها و خودروهای دشمن را با ایجاد شکافی هرمی نابود می‌ساخت. البته این سلاح هرگز مورد استفاده قرار نگرفت. به عقیده جان الکساندر ، پژوهشگر سابق آزمایشگاه ملی لس آلاموس "پنتاگون چون نگران عکس العمل منفی مردم بود از استینج ری استفاده نکرد." علت چیست؟ شاید اینکه استینج ری نه تنها لنز پریسکوپها را نابود می‌کند بلکه موجب کور شدن فردی که از آن پریسکوپ استفاده می‌کند نیز می‌شود.

چشم انداز بحث
هم اکنون اخلاق ، در برابر لیزرهای میدان نبرد ، به عنوان یک مبارز طلبی فنی سد بزرگی را بوجود آورده است. در اکتبر سال 1995، چهارمین پروتکل به کنواسیون ژنو الحاق گردید و به موجب آن بکار گیری لیزرهای کور کننده در جنگ ممنوع اعلام شد. چند هفته قبل از آن ، پنتاگون سفارشی را که برای ساخت نوعی لیزر کور کننده به نام دیزر داده بود پس گرفت. این سلاح (سیستم اقدامات مقابله ای لیزری) بر روی لوله تفنگ ام 16 نصب می شد و به پیاده نظام این امکان را می داد که سیستم های کنترل آتش دشمن را از فاصله بیش از 2 کیلومتری نابود کرده ، سربازان دشمن را کور کنند.
بسیاری از کشورها ، پروتکل مزبور را محترم شمردند. چینیها آشکارا از بکار گیری سیستمی مشابه خودداری کردند. به گفته الکساندر "در هنگام جنگ ، شما می‌توانید دشمن را با استفاده از گلوله و یا انفجار بکشید و نیز می‌توانید قانون وی را با استفاده از لیزر خاکستر کنید، اما حق کور کردنش را ندارید، چشم موضوعی احساسی است." بجز مسائل اخلاقی ، ارتش در عملی بودن استفاده نظامی از لیزر دچار تردید است. طول تفنگهای لیزری قابل حمل در حال حاضر زیاد است وحتی اگر مخازن شیمیایی و باتریهای مربوطه جمع و جور ساخته شوند، نیروی موجود فقط کفاف تعداد محدودی شلیک را می‌دهد. الکساندر اضافه می‌کند "هیچ نیازی به این قبیل سلاحها وجود ندارد. ارتش ایالات متحده نمی‌خواهد به جای سلاحی قابل اطمینان ، از سیستمی سری و با منفعت محدود استفاده نماید. شما نمی‌توانید هم لیزر را حمل کنید و هم یک سلاح متعارف را."
آیا مهندسان می‌توانند مشکلات مربوط به نیروی مورد نیاز لیزرها را حل کنند و به این هدف نظامی دست یابند که سلاحی قابل حمل و با مهمات نامحدود بسازند. هولومن می‌گوید: "من جدا تردید دارم که بتوانیم سیستمی قابل حمل توسط انسان بسازیم."

[Cyberlife]

سلاح جديد پنتاگون با برد 4 كيلومتر



ه گزارش سرويس بين الملل سايت خبري قدس به نقل از حريت ،سلاح جديد و ترسناك وزارت دفاع آمريكا- پنتاگون- كه در آينده بيشترين استفاده را در ارتش آمريكا خواهد داشت اينست.

براي ساخت اين سلاح كه حتي عكسهايش نيز ترس را القا مي كند از سريال مشهور Star Trek الهام گرفته شده است و با سيستم لبزر كار مي كند. اين سلاح در آينده بيشترين استفاده را در ارتش آمريكا خواهد داشت.

سلاح جديد آمريكايي در لابراتوار پايگاه هوايي ***تلند در ايالت نيومكزيكو به مرحله پيشرفت رسيده است.

اين اسلحه PHaSR يا The Personnel Halting and Stimulation Response نام دارد و يك سلاح كاملا ليزري است. مانند سلاحهاي ديگر كشنده نيست. دشمن فرضي به محض تأثير سلاح به صورت مقطعي اما دراز مدت كور مي شود و جهت يابي اش كاملا مختل مي گردد. سلاح جديد كه برمبناي تكنولوژي ليزر كار مي كند كيلومترها برد دارد. PHaSR مرمي ندارد اما دشمن فرضي را از فاصله 4 كيلومتري هدف قرار مي دهد.

سازمان ملل در سال 1995 استفاده از سلاحهاي كوركننده را ممنوع اعلام نمود. اما اين سلاح با بقيه اسلحه هاي كور كننده فرق دارد و به دليل استفاده از شدت تابش ليزر كمتر، كوري مقطعي در اصابت شوندگان ايجاد مي كند. به اين ترتيب اين اسلحه جزء اسلحه هاي ممنوع اعلام شده سازمان ملل نيز نمي گردد.

براي سازندگان اين اسلحه مخوف كه در مارس 2006 عمليات پيشرفت آن به پايان رسيد معادل 250 هزار دلار جايزه داده شده است.

به اين ترتيب يكي از سلاحهاي استفاده شده در فيلمهاي تخيلي به طور واقعي ساخته شد. سلاحهاي استفاده شده در فيلمهاي تخيلي عبارتند از:

سلاح ليزري شخصي- عمليات ساخت آن به اتمام رسيده است.

بليكس: كوله اي كه سنگيني ندارد! - در حال ساخت

گريفون: سلاحي كه باعث پرواز شخص مي شود- در حال ساخت

بازوي بيونيك: اين بازوي مكانيكي با دستوراتي كه از مغز مي رسد كار مي كند.

[mahdishata]

سلام
بالاخره اين تاپيك هم باز شد.واسه شروع يه عكس از ناوشكن جماران به همراه مشخصاتش

جماران نخستین نمونه از کشتی‌های جنگی کلاس موج ساخت ایران است که به موشک‌های هدایت شونده دریابه‌دریا و دریابه‌هوا، اژدرانداز، توپ پدافندی، ابزار ناوبری الکترونیکی نوین و امکانات جنگ الکترونیک مجهز است. این کشتی با طول ۹۴ متر، ظرفیت ۱۴۲۰ تُن و سرعت ۳۰ گره دریایی (۵۶ کیلومتر بر ساعت)، توانایی حمل ۱۴۰ ملوان و حمل بالگرد و سوخت‌گیری آن‌ها را نیز دارد. به‌گفته رسانه‌های ایرانی، این کشتی در ایران با بکارگیری قطعات داخلی و خارجی و همکاری ۱۲۰ دانشگاه ایرانی طراحی و ساخته شده‌است. موتور این کشتی ساخت فرانسه است، اما به دلیل تحویل‌داده‌نشدن کامل گیربکس، شفت و پروانه طبق قرارداد، این قطعات از جمله شفت ۱۲ متری آن با وجود دشواری توسط متخصصین ایرانی ساخته شده‌است.

در مقام مقایسه با کشتی‌های جنگی روز دنیا، این کشتی با وزن ۱۴۲۰ تن هم‌رده یک ناوچه است.

برخی از ویژگی‌های جماران:
سامانه‌های مخابراتی هوایی
سطحی و زیرسطحی و سامانه ردنگار (coordinator)
سامانه‌های راداری تاکتیکی
سامانه‌های جنگ الکترونیک و ضدالکترونیک
سامانههای موشکی سطح‌به‌سطح و سطح‌به‌هوای بلندبرد و میان‌برد
توپ دریایی تمام‌خودکار
سامانه دفاع در برابر حمله‌های ش‌م‌ه (شیمیایی-میکروبی-هسته‌ای)
درب‌های نفوذناپذیر
حمام ش‌م‌ه برای رفع آلودگی احتمالی نفرات و تیم‌های سنجش آلودگی عوامل شیمیایی مجهز به لاکرهای کنترل صدمه‌های احتمالی به ناوشکن
توانایی سوخت‌رسانی به بالگرد برروی پد ویژه برای نخستین بار در ناوشکن این کلاس

جنگ‌افزارها
توپخانه
۲× اژدر سه‌گانه سبک ۳۲۴ میلی‌متری
۱ × توپ ۷۶ میلی‌متری فجر-۲۷
۲× توپ ۲۰ یا ۲۵ میلی‌متری

سیستم موشکی
۴ × موشک سطح‌به‌سطح سی-۸۰۲ یا سی-۸۰۳ یا کرم ابریشم (سی‌اس‌اس-سی-۳)

رادار
مجهز به رادار و تجهیزات الکترونیکی نوین

توپخانه ضدهوایی
۱× توپ ضدهوایی ۴۰ میلی‌متری
موشک دفاع هوایی ۴× موشک سطح‌به‌هوای نوع نامشخص

هواگردهای قابل حمل
۱× بالگرد ضد زیردریایی بل ۲۱۴

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

)

[Alireza SM]

لطفا در مورد سيستم هاي ضد موشكي جديد پاتريوت ( مدل THAD ) اطلاعات با منبع معتبر بزارين .
با تشكر

[M A M M U T]

ضمن سلام خدمت دوستان.تبریک میگم تولد دوباره ی این تاپیک رو!
*****************************


ناو هواپیمابر USS Enterprise اولین ناو هواپیمابر اتمی دنیا محسوب می‌شود که پیشران آن از تعداد هشت راکتور اتمی و تعداد 4 محور شفت تشکیل شده‌است و هر راکتور متصل به دو محور شفت است. استفاده از پیشران اتمی تحولی در ناوهای هواپیمابر بوجود آورد و باعث شد تا استفاده از ناوهای هواپیمابر راحتتر شود برد این ناوها افزایش یابد و یا سایر مزیت‌ها و ویژگی‌هایی را بوجود آورد که این خصوصیات هم‌اکنون نیز در ناوهای هواپیمابر کلاس Nimitz دیده‌می‌شوند. ساخت ناو در سال 1958 و در کارخانه‌ی کشتی‌سازی Newport News آغاز شد و در 24 سپتامبر 1960 به آب انداخته شد. Enterprise در 25 نوامبر 1962 و با فرماندهی کاپیتان Vincent P. DePoix رسما وارد خدمت شد. بعدها بروزرسانی‌های متعددی بر روی ناو انجام گرفت.

نام این ناو از یکی از شناورهای مورد استفاده در جنگ جهانی دوم گرفته شده‌است. این ناو بزرگترین شناور نیروی دریایی ایالات متحده است که 342 متر طول دارد و وزن جابجایی آن 89900 تن است. تنها شناورهای تقریبا هم اندازه با این ناو، ناوهای هواپیمابر کلاس Nimitz می‌باشند. این ناو یکی از قدیمیترین شناورهای حال حاضر ایالات متحده محسوب می‌شود که به گفته‌ی مقامات ایالات متحده بین سال‌های 2012 تا 2014 از رده خارج خواهد شد. پورت خانگی این ناو پورت Norfolk واقع در ویرجینیاست و افسر فرمانده آن در حال حاضر کاپیتان Ronald Horton است

ناو USS Enterprise طلایه دار ناوهای هواپیمابر اتمی دنیا محسوب می‌شود. پیشران ناو قادر است سرعت این غول بزرگ را به 35 گره برساند و نیروی محرکه ناو را برای مدت 5 سال تامین کند که این مقدار انرژی برای 20 بار چرخیدن به دور کره زمین به همراه 100 هواپیما کافی است.
رادارهای آرایه‌ی فازی نصب شده در این ناو قدرت راداری مناسبی را برای آن بوجود آورد. بعدها از این سیستم راداری در شناورهای مجهز به سیستم AEGIS و تعداد زیادی از شناورهای نظامی دیگر استفاده شد. طی سالیان گذشته بروزرسانی‌های متعددی بر روی ماشینری، هواپیماها، سیستم‌های الکترونیکی، تسلیحات و راکتورهای (تجدید سوخت) ناو صورت گرفته است.

ورود این ناو به ناوگان سطحی ایالات متحده قدرت هوایی نیروی دریایی ایالات متحده را افزایش داد و باعث ایجاد جهشی در تکنولوژی ساخت ناوهای هواپیمابر شد، جهشی در حال حاضر منجر به ساخت ناوهواپیمابر CVN-78 شده‌است. Enterprise احتمالا در سال 1914 یعنی بعد از 54 سال خدمت از ناوگان نیروی دریایی ایالات متحده خارج خواهدشد؛ به همین علت به این ناو لقب "دختر پیر دریاها" داده‌شده است.
با توجه به به اینکه دختر پیر مدت زیادی در ناوگان ایالات متحده مشغول به خدمت بوده‌است در ماموریت‌های مختلفی شرکت داشته که در اینجا به دو مورد اشاره خواهیم کرد.

بحران کوبا :

ناو USS Enterprise مدتی پس از وارد به خدمت شدن در اولین ماموریت مهم خود به کارگرفته شد. در آن زمان هواپیماهای جاسوسی U-2 ایالات متحده موفق به کشف یک سایت موشکی مربوط به شوروی واقع در خاک کوبا و در فاصله‌ی 140 کیلومتری از بندر کالیفرنیا شدند. این سایت موشکی خطری جدی برای ایالات متحده بوجود می‌آورد و مقامات آمریکایی به شدت نسبت به این موضوع واکنش نشان دادند که از جمله‌ی این واکنش‌ها می‌توان به انتقال تعداد زیادی از واحدهای نظامی این کشور به بندر کالیفرنیا اشاره کرد.

پرزیدنت Kennedy ذستور انتقال واحدهای هوایی و دریایی به منطقه را صادر کرد و از مقامات شوروی خواست تا پروژه‌ی ساخت سایت موشکی در خاک کوبا را متوقف کنند. بحران پیچیده‌تر شد ناو USS Enterprise جهت کمک به ناوهای هواپیمابر USS Independence, USS Essex و USS Randolph به منطقه اعزام شد. بحران روز به روز پیچیده تر می‌شد در 24 اکتبر احتمال وقوع جنگ به شدت افزایش یافته‌بود به همین علت سری دوم از واحدهای نظامی ایالات متحده جهت ایجاد فشار بیشتر و تنگ‌تر کردن محاصره‌ی کوبا به منطقه اعزام شدند. اما چهار روز بعد یعنی 28 اکتبر پس از انجام مذکراتی پنهانی بحران خاتمه یافت.

حادثه‌ی سال 1969
در ژانویه‌ی 1968، USS Pueblo توسط قایق‌های گشتی کره‌ی شمالی به اسارت درآمد و باعث ایجاد یک بحران بین‌المللی گشت. مقامات نیروی دریایی ایالات متحده تصمیم گرفتند Enterprise را به منطقه اعزام کنند. صبح روز 14 ژوئن 1969 در حالی که یکی از هواپیماهای F-4 Phantom در حین بلند شدن بود گرمای حاصل از موتور به طور ناخواسته باعث گرم شدن یکی از راکت‌های MK-32 Zuni و انفجار آن شد. این انفجار باعث ایجاد آتش سوزی و انفجارهای پی‌در‌پی دیگر شد. آتش بلافاصله مهار شد اما در این حادثه 27 نفر کشته و 314 نفر مجروح شدند، تعداد 15 فروند هواپیما از بین رفتند و عرشه‌ی ناو دچار آسیب جدی شد. به همین علت ناو جهت انجام تعمیرات به Pearl Harbor واقع در هاوایی منتقل شد. تعمیرات در مارس 1969 به پایان رسید.



=====================================

خصوصیات :
سفارش ساخت: 15 نوامبر 1957
شرکت سازنده: شرکت کشتی‌سازی Newport News
قیمت: 451.3 میلیون دلار
شروع ساخت: 4 فوریه 1958
تاریخ به آب انداختن: 24 سپتامبر 1960
تاریخ ورود به خدمت:‌ 25 نوامبر 1961
خروج از خدمت: 2013 تا 2015 (احتمالی)
رده‌بندی: CVN-65
پورت خانگی: NS Norfolk
وضعیت کنونی: فعال
وزن جابجایی (فول): 93500 تن
طول: 342 متر
عرض: 40.5 متر
آبخور: 12 متر
سرعت: بیش از 30 گره (بیش از 58 کیلومتر بر ساعت)
برد عملیاتی: نامحدود
خدمه :
خدمه‌ی ناوبری: 3000 نفر
150 افسر، 150 مهندس و 2700 دریانورد
خدمه‌ی هوایی: 1800 نفر
250 خلبان و 1550 پرسنل پشتیبان
حسگرها:
رادار کاوش هوایی سه بعدی AN/SPS-48
رادار کاوش هوایی دو بعدی AN/SPS-49
سیستم جنگ الکترونیک و فریب تسلیحات ""Decoy : سیستم جنگ الکترونیک AN/SLQ-32 و لانچرهای Mark 36 SRBOC


تسلیحات:
دو دسته لانچر هشت تایی موشک‌های NATO Sea Sparrow
چهار توپ 20 میلیمتری فالانکس
دو لانچر RIM-116
(منابع مختلف تسلیحات متفاوتی را ذکر کرده‌اند.)
ظرفیت حمل هواپیما: بیش از 90 فروند


شعار:
Ready on Arrival;
The First, the Finest;
Eight Reactors, None Faster
نکات:
طراحی ناو توسط 915 مهندس انجام شده و تعداد 16100 نقشه فنی رسم شده است. 1006 کیلومتر کابل الکتریکی و 60 کیلومتر لوله‌ی تهویه در ناو بکارفته‌است.
منبع:

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید