تلفن همراه در برنامه چهارم توسعه
آمارهاي اعلام شده توسط مسئولان وزارت ارتباطات و فناوري اطلاعات در باره وضعيت شبكه تلفن همراه در ايران به گونهاي است كه هر فردي كه واقعا در ايران زندگي نكند با شنيدن اين آمار تصور خواهد كرد كه ايران سرآمد تمام كشورهاي جهان در زمينه تلفن همراه است.
به گزارش همشهری اما با نگاهي به وضعيت موجود بهخصوص اهداف ترسيم شده در برنامه چهارم توسعه بهتر ميتوان به وضعيت اين شبكه در كشور پي برد.
براساس اهداف كمي سند توسعه بخشي فناوري اطلاعات و ارتباطات برنامه چهارم در بخش تلفن همراه موارد زير بايد طي سالهاي برنامه تحقق يابد:
١- افزايش ضريب نفوذ تلفن همراه از ٧و ٤٩ صدم درصد به ٥٠ درصد يا به روز شدن واگذاري تلفن همراه در كل كشور.
٢- افزايش سهم بخش غيردولتي از كل مشتركين تلفن همراه به ٥٠ درصد.
٣- افزايش جادههاي تحت پوشش از 10هزار كيلومتر به 35هزار كيلومتر.
٤- افزايش ميزان موفقيت مكالمات در شبكه تلفن همراه از ٣٥ درصد به ٥٠ درصد.
در اينكه كدام يك از اهداف مذكور تحقق يافته يا نه خود بهتر ميتوانيد قضاوت كنيد ولي همين را ميگويم كه در سفر اخيري كه به استان خراسان داشتم در طول مسير در بسياري از نقاط آنتن وجود نداشت. حتي در روستاهاي اطراف جاده اصلي در حومه شهرستانهاي استان نيز تلفنهاي همراه هيچيك از اپراتورها آنتن نميداد. پيامكهاي ارسالي نيز با تاخيري طولاني ارسال ميشد، بهطوري كه گاه اصل خبر يا موضوع كانلميكن ميشد.
در باره موفقيت تماسها نيز به ذكر اين جمله بسنده ميشود كه در شهريور امسال حمدون توره، دبير كل اتحاديه جهاني مخابرات كه براي شركت در چهارمين سمپوزيوم بينالمللي مخابرات به تهران آمده بود در پاسخ به سؤال يك خبرنگار ايراني در مورد كيفيت ارتباطات تلفن همراه در ايران گفت: من هم وقتي در ماشين در حال صحبت با تلفن همراه خود بودم، چندين بار تلفن من قطع شد و اين اصلا خوب نيست!
او همچنين با غيرقابلقبول خواندن قطعيهاي تلفن همراه در ايران افزود: بايد كيفيت شبكه ارتباطات سيار به نحوي ارتقا پيدا كند كه قطعيهاي تلفن به كمترين مقدار خود كاهش يابد. البته اگر مسئولان مخابرات ايران ميتوانستند به او پاسخ ميدادند كه هنگام رانندگي نبايد با تلفن همراه صحبت ميكرد!
در مورد ساير شاخصهاي تلفن همراه در ايران نيز اين نكات گفتني است كه « ايران از لحاظ ضريب رشد تلفن همراه در دنيا رتبه چهارم را دارد و هماكنون ضريب نفوذ تلفن همراه در ايران 46درصد است كه از ميزان متوسط جهاني ( كه 56 درصد است) كمتر است.»از سوي ديگر سرويسهاي مبتني بر تلفن همراه نيز از اهميت فراواني برخوردارهستند؛ سرويسهايي مانند gprs و mms كه امروزه بستري براي تجارت الكترونيك و بانكداري الكترونيك محسوب ميشوند و به تازگي آن هم در حد بسيار ضعيف و محدود راهاندازي شدهاند، بهطوري كه استفاده از آنها به سادگي ميسر نيست. آنچه مسلم است در چشمانداز آينده، تلفن همراه ميتواند در خدمت توسعه ملي قرار گيرد.
اين امر از طريق توسعه سرويسهايي مانند تلفن همراه تلويزيوني، رونق تجارت از طريق تلفن همراه، گسترش رشتههاي آموزش برنامه نويسي، بازيها و چند رسانهاي در تلفن همراه در دانشگاهها و توجه به زيرساختهاي فناوري اطلاعات در كشور ميسر است. با روندي كه در پيش داريم چه بسا در پايان برنامه چهارم حتي از كشورهاي همجوار نيز در زمينه تلفن همراه عقبتر باشيم.